Kan beide zijn natuurlijk maar een meisje van 7 en jongetje van 2 hebben nou een keer niet dezelfde interesses en kunnen ook niet hetzelfde . Wil niet zeggen dat ze nooit met elkaar spelen maar het is geen "samen spelen". Ik weet dat twee kinderen van dezelfde leeftijd ook niet altijd goed gaan samen maar qua uitgangspunt is het anders. Nogmaals ik hang er geen oordeel aan ik noem het voordeel wat ik bij onze kinderen zie.
Hier zit 3.5 jaar tussen de 1e en 2e. Ik vind het vooral fijn dat onze dochter eerst nog aan haar zusje kon wennen voordat ze naar school moest. Daarna is het fijn dat je alle tijd voor de 2e hebt als de oudste op school is. Oudste kon ook al veel zelf. Was zindelijk wat ook fijn is. Ze kunnen het prima met elkaar vinden. Oudste is soms wat lomp. Tussen de 2e en de 3e zit dalijk net geen 2 jaar. Ben benieuwd hoe dat dan weer is.
Ons leek 2,5 jaar verschil wel ideaal. Helaas ging dat niet goed en met de huidige kleefmodus had ik ook wel ff een probleem gehad. Maar ze is mesjokke van baby's, compleet totaly in love. Dus wat dat aangaat ideale leeftijd. Op naar poging 3, dan zit er een leeftijdsverschil in van minimaal 3,5.
Ik riep altijd max 2 jaar zodat ze wat aan mekaar hadden, maar ik kreeg een miskraam, een nieuwe baan en uiteindelijk zat er 3 jaar tussen. Of nouja, 2 jaar en 11 maanden. Eerlijk? Het ligt aan hoe goed je om kan gaan met stress en verandering denk ik. Ik namelijk niet, en nu 10 weken later ben ik nog van de leg. Had bij mij beter 4 jaar tussen kunnen zitten, zodat de oudste op school had gezeten. Hij is met z'n 3 jaar vreselijk pittig, icm een pittige baby vind ik eht echt elke dag weer overleven. En zo had ik het me niet voorgesteld.
Mijn kinderen schelen (ongepland) 15 maanden. De laatste weken van de zwangerschap en de eerste 2 maanden vond ik heel zwaar, daarna liep het vrij gesmeerd. Nu met 2 peuters in huis vind ikhet soms ook echt geen feest.. ze kunnen heel leuk samen spelen en vinden veel dezelfde dingen leuk, maar elkaar ook echt enorm in de weg zitten en ruzie maken. En het is ook gewoon druk met 2 kinderen die nog veel zorg/hulp nodig hebben. Voordeel is ook weer dat ze allebei nog slapenin de middag Ik geloof niet zo in een ideaal leeftijdsverschil. Mijn schoonzussen schelen ruim 8 jaar en zijn juist nu weer veel closer dan vroeger. Het is ook maar net of je karakter matcht. Mijn broer en ik schelen 3 jaar en hebben niet zo heel veel met elkaar.
Bedankt voor alle reacties. Karakter spreekt dus ook een grote rol. Is eigenlijk ook logisch natuurlijk, maar daar had ik nog niet per se aan gedacht. We gaan zien wat de toekomst brengt.
Onze kinderen schelen een kleine 15 maanden. De eerste 3 maanden vond ik erg pittig met een dreumes die nog niet liep en natuurlijk niet snapte dat papa en/of mama vaak toch echt tijd aan haar brullende broertje moesten (en wilden) besteden. Vanaf maand 4 vond ik het echt genieten! En vooral nu ze wat ouder (2,5 jaar en 15 maanden) vind ik het echt geweldig. Ze zijn de hele dag door aan het knuffelen, spelen, stoeien, ze hebben een eigen ‘brabbeltaaltje’ samen (de oudste vertaalt graag voor de jongste ). En ook nog eens de luxe van een middagslaapje op hetzelfde moment (de oudste niet meer elke dag). Elke dag genieten! Al zal elk leeftijdsverschil zo z’n voor- en nadelen hebben
Hier 8 jaar verschil Ik vind het heerlijk. De oudste heeft alles heel bewust meegekregen en is mee geweest naar echo's en helpt veel. Ze vindt haar kleine zusje prachtig en andersom is kleine dol op grote zus. Ik vind het ook fijn dat de oudste al meer zelfstandig is. En inderdaad zoals iemand hier al zei...het leeftijdsverschil is nu groot, maar als ze volwassen zijn merken ze dat niet zo meer.
Hier 4,5 jaar verschil, maar we hoopten eerst op 3 jaar. Dat liep even anders. Achteraf ben ik er blij om. De oudste is al zo zelfstandig en je kan dingen uitleggen. Of ze speelt lekker buiten terwijl jij met de baby bezig bent. Aan de andere kant was het een gesjouw om elke schooldag een baby naar school mee te nemen. Ik zie nu bij een vriendin 3 jaar verschil en het lijkt me pittig, omdat de oudste ook nog veel zorg nodig heeft. Het ligt eraan hoe chill je zelf bent.
Hier zal er bijna 5 jaar tussen zitten. Ik wilde graag dat mijn zoontje al op school zou zitten tijdens de zwangerschap zodat ik voldoende rust kan houden indien nodig. Ik vind het een fijn idee dat ik straks veel tijd voor de baby heb als zijn broer naar school gaat, de ochtenden lijken mij wel pittig met naar school brengen. Gelukkig kan ik wandelen, dus dat ben ik veel van plan. Leeftijdsverschil en band staan volgens mij los van elkaar. Ze kunnen wel meer aan elkaar hebben als ze in dezelfde fases zitten, maar ze kunnen elkaar ook in de weg zitten en overal een strijd van maken. Je weet het van te voren niet, daarom zou ik daar niet de beslissing op baseren.
Ik denk dat elke leeftijd verschil wel zijn voor en nadelen heeft. Bij ons zitten tussen de oudste twee 21 maanden en tussen twee en drie 3 1/2 jaar en dus tussen de oudste en de jongste ruim vijf jaar. Ze spelen inmiddels alle drie met elkaar in wisselende configuraties. De manier waarop ze met elkaar spelen is anders door het leeftijdsverschil, maar net zo goed leuk. Ik heb nog een zusje van 17 jaar jonger en ook dat is altijd leuk geweest.
Toch even een reactie.. Hier 2 jaar verschil tussen m'n zussen, 10 jaar tussen m'n oudste zus en mij en 8 jaar tussen m'n jongste zus en mij. M'n jongste zus en ik deden echt heel veel samen. Onze eigen kindjes schelen maar 20 maanden. Oudste is over het algemeen heel zorgzaam. Hielp al heel vlot met dingetjes aangeven als ik daarom vroeg (bijv. een monddoekje als ik de jongste aan het borstvoeden was en dat vergeten was zelf te pakken). Toen kleine zus nog in de buik zat was het ook continu kusjes geven en 'buik aaien' Nu dat ze allebei in de (pre) peuterpuberteit zitten begint het behoorlijk pittig te worden. Nog een klein half jaartje totdat ook de jongste naar de psz mag. Dat zou best een welkome afwisseling zijn zeg maar (komt ook omdat oudste sinds kort niet meer slaapt 's middags en ik dus geen ''bijtanktijd'' tussendoor meer heb) Toch vind ik het ook wel weer leuk dat er zo weinig leeftijdsverschil tussen die twee is Maar als ik het voor het kiezen had gehad had ik (en m'n man idem dito) er liever wat meer tijd tussen gehad.
Hier zit er bijna 5 jaar tussen en dat vind ik ideaal. Het is zo heerlijk dat de oudste al wat zelfstandiger is en ze heeft de zwangerschap en haar broertje zo bewust meegemaakt. Ze kunnen op hun eigen manier ook heel leuk samen spelen en ze is echt heel lief voor hem. Tuurlijk zal dat wel minder worden maar ik heb ook geen tweede kindje gekregen als speelkameraadje. Een kleine leeftijdsverschil garandeert dat niet. Tuurlijk zijn er ook nadelen, plannen van slaapjes en school/zwemles/afspraken. En wat ik nu wel lastig vind is de uitstapjes, niet alles is geschikt voor de kleine. Maar dat lossen we op door regelmatig oppas te vragen en dan iets te doen met de oudste zoals bioscoop ed.
Het ideale leeftijdsverschil zal voor iedereen anders zijn. Tussen nummer 1 en 2 zit 16 maanden, tussen 2 en 3 zit 17 maanden en tussen nummer 3 en 4 zit straks 1 jaar en 10 maanden. De oudste is ruim 4,5 als de jongste geboren wordt. Ik vind het heerlijk. Ik zal niet zeggen dat de 2 oudsten 2 handen op 1 buik zijn, want dat zijn ze echt niet. Ze kunnen vreselijk veel ruzie maken, maar ze kunnen ook heel leuk samen spelen. De 3e trekt nog heel erg haar eigen plan, maar hobbelt ook veel achter de oudste aan. Maar ook de omgang met de middelste gaat prima. Het is rete druk, zeker nu in de vakantie, maar ik word nog niet gillend gek. Ik heb zelf 3 zussen en 1 broer. Er zit 13, 12 en 6 jaar tussen mij en mijn zussen en de beste band is er met mijn oudste zus. Met de zus die 6 jaar ouder is, heb ik een hele slechte band. Mijn eigen ervaring is ook wel de reden dat ik liever niet teveel verschil wilde (al heb je dat natuurlijk niet voor het zeggen), maar weinig leeftijdsverschil is natuurlijk ook geen garantie voor een goede band.
Hier ook bijna 4 jaar verschil! Bevalt helemaal prima. Kan er zelfs boos om worden als mensen (Ja er zijn mensen geweest die dit tegen me hebben gezegd) vertellen dat het zielig/zonde is om er zo veel tijd tussen te hebben omdat ze dan niks aan elkaar hebben. Vanaf het moment dat de oudste wist dat ze grote zus zou worden vond ze het prachtig. Geen enkel moment boos, jaloers, opstandig etc geweest want ZIJ werd grote zus, en niet papa en mama krijgen een nieuwe baby.. Kleine zus is ook dol op dr grote zus. Het eerste waar ze naar vraagt als ze wakker wordt, de laatste naam die ze schreeuwt als ze gaat slapen. Hoop met heel mn hart dat dit zo mag blijven..
Bij de eerste twee zit er net geen 2 jaar tussen en nu met nr 3 is er een verschil van bijna 8 en 10 jaar. (Ik ben jaren ziek geweest waardoor een derde kindje eerder geen optie was) Alle drie de kinderen hebben, als baby, last (gehad) van reflux en voedselallergieën (ik geef borstvoeding, dus het is elke keer even zoeken) wat de babytijd voor ons best pittig maakt. (Veel onrust) Destijds bij dochter nr 2 vond ik dat persoonlijk extra zwaar, omdat dochter 1 natuurlijk ook gewoon heel veel aandacht nodig had. Voor de meiden zelf was en is het erg leuk dat ze elkaar hebben, al slaan ze tegenwoordig elkaar ook regelmatig de hersens in, maar ach, dat hoort erbij denk ik dan Nu met kindje nr 3 is het ook weer heel onrustig (geweest; het gaat steeds beter gelukkig!) en ik moet zeggen dat het me nog steeds zwaar valt, maar doordat de meiden nu een stuk ouder, en daardoor zelfstandiger, zijn hoef ik me niet in 100 bochten te wringen om de dagen te overleven, zeg maar. Daarnaast helpen de meiden dolgraag waar ze kunnen en zijn ze onwijs betrokken bij hun kleine broertje; ze helpen met verschonen, "spelen" met hem in de box, lezen graag een verhaaltje voor bij het naar bed brengen, etc. Ze vinden het geweldig dat hij beetje bij beetje meer kan en ze dromen al helemaal weg bij het idee dat ze in de toekomst steeds meer met hem kunnen doen. Voor onszelf, in onze situatie, zou ik dan ook zeggen dat het uiteindelijk fijner is om er wat meer tijd tussen te hebben. Voor de kinderen denk ik dat het uiteindelijk niet zoveel uitmaakt. Elke leeftijd heeft zo zijn charmes
Onze jongens schelen op 5 dagen na 3 jaar. Nee dat was niet perse de bedoeling zo dicht bij elkaar de verjaardagen, maar wel dat er minstens 2,5 jaar tussen zou zitten. En dat vind ik echt heel fijn. Oudste begrijpt veel, kun je goed dingen uitleggen, kan meehelpen en even wachten. Heb hem niet meer hoeven dragen, kon zelf klimmen etc. Ik vond het vooral schakelen dat alles wat niet meer mee hoefde (kinderwagen, flessen, luiers) en mij dus flexibeler maakte, ineens weer wel mee moest. Misschien is dat minder als je er nog midden in zit. Qua spelen merk ik nu dat de oudste er moeite mee heeft dat jongste meer op zijn speelgoed gefocust is, maar ook op de opvang merken ze dat hij moeite heeft met delen en dat was ook zo voor de zwangerschap, dus ligt niet perse aan het hebben van een broertje. En jongste is nu zo flexibel dat het naar school brengen straks vermoedelijk weer makkelijker is. Dus voor ons is dit leeftijdsverschil ideaal! Ze zijn ook echt dol op elkaar, jongste kan om niemand zo schateren als om de oudste.
Het is ook nooit goed qua leeftijdsverschil. Ik kreeg juist weer de opmerking dat het zonde was dat ik niet langer van mijn dochter kon genieten (leeftijdsverschil 16 mnd)
Gemiddeld 2 jaar is het leukste als je wilt dat de kinderen ook écht wat aan elkaar hebben. Meer leeftijdsverschil is voornamelijk handig voor de ouders. Kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd zitten redelijk in dezelfde fase. Kunnen meer samen spelen en vinden dezelfde uitstapjes leuk. Anders zit je straks met een verveeld ouder kind in de speeltuin zeg maar. Of dat ze als pubers samen op stap kunnen. Bij een te groot verschil vind de oudste al snel dingen "kinderachtig" en van samen spelen komt dan wat minder (of niets zoals ik heb gezien).