Dagboek van een Lutrelefpompje (hormoonpompje)

Discussie in 'Vruchtbaarheidsbehandelingen' gestart door Lutrelefke, 17 aug 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Lutrelefke

    17 aug 2019
    16
    6
    3
    Vrouw
    Hoi allemaal,

    Ik ben nieuw op dit forum. Na 1,5 jaar medische malle molen gestart met een (redelijk) onbekende vorm van een vruchtbaarheidsbehandeling: de Lutrelef-pomp (ook wel hormoonpompje genoemd). Omdat het hormoonpompje redelijk onbekend is (en er dus weinig over te vinden is), heb ik besloten om mijn ervaringen met jullie te delen. Ik hoop dat ik hier in de toekomst lotgenoten mee kan helpen. Vragen over deze behandeling? Reageer gerust hieronder of stuur me een privé berichtje!


    BLOG: Het leven met een Lutrelef pomp

    Dag 1: Start installatie pomp
    Vrijdag 9 augustus 2019

    Vandaag hebben we om 09.00 uur een afspraak in het ziekenhuis om te starten met een nieuw behandeltraject: Lutrelef, ook wel hormoonpompje genoemd. Na bijna 1,5 jaar aan ziekenhuisbezoeken, talloze echo’s, dozen pillen en spuiten, tranen, frustraties en het gevoel van machteloosheid, heb ik de hoop al bijna opgegeven. Gelukkig blijft vriendlief positief, sleept ie mij er door heen, ondersteunt hij me en zorgt er voor dat ik de boel niet op geef.

    Eerst wordt er een ‘uitgangsecho’ gemaakt. Op de echo is te zien dat alles ‘mooi’ rustig is. Dat wil zeggen, geen cystes, geen gegroeide follikels, dun baarmoederslijmvlies etc. Stiekem hoop ik er bij dit soort echo’s altijd op dat de echoscopiste zegt dat ik op miraculeuze wijze toch zwanger blijk, maar ook ditmaal helaas.

    Mijn lichaam is dus ‘klaar’ voor de start van het nieuwe behandeltraject. Of ik er geestelijk ook klaar voor ben, betwijfel ik. De afgelopen maanden waren een emotionele marteling. Zo’n achtbaan die maar over de kop blijft gaan, zonder eindstation. Echter, de gedachte om ooit opnieuw aan zo’n traject te moeten beginnen, maakt me al helemaal gek. Dus we houden vol en zetten door….

    Het is inmiddels 09.15 uur. Een accountmanager vanuit Ferring B.V. (het bedrijf achter Lutrelef) komt ons uitleg geven over de werking en installatie van de pomp. Ik had natuurlijk de brochure van te voren al grondig bestudeerd en kwam zelf tot de (voorzichtige) conclusie dat de pomp wel ‘mee zou vallen’. Alles beter dan die pillen en hormoonspuiten toch? Ik besluit om het allemaal maar over me heen te laten komen.

    De accountmanager legt alles stapsgewijs uit, maar toch gaat het voor mij allemaal veel te snel.

    “Kastje en juiste dosering instellen…., medicijnen mengseltjes aanmaken, bubbeltjes luchtbellen uit de naalden halen, in het apparaatje spuiten, wachten op het piepje, nog beetje extra er in spuiten, ding op een vetlapje op je lichaam plakken, activeer button induwen, wachten tot dat apparaat een naaldje in je lichaam schiet *KLIKK*, en zie daar je eerste shot hormonen. Hierna krijg je automatisch ieder 1,5 uur een dosering toegediend tot dat het apparaatje leeg is (na 3 dagen) en dan begin je weer vooraan’. .

    We maken een echo-afspraak voor over 6 dagen om de voortgang en werking van het pompje te bekijken. Met een overwegend positief gevoel lopen we het ziekenhuis weer uit. Klaar voor een nieuwe start met hopelijk goede (en snelle) afloop!

    Dag 2: De eerste ongemakjes….
    Zaterdag 10 augustus 2019

    Na een enigszins korte nacht (slapen met zo’n ding op je buik is toch even wennen als je een buikslaper bent), sta ik toch wel redelijk positief op. Vandaag ga ik naar een festival en dat betekent: AFLEIDING! Mijn nieuwe outfit had ik natuurlijk al drie dagen klaarliggen. Bij het aandoen van mijn outfit stuit ik echter meteen op een probleem: het randje van mijn nieuwe broek zit exact op de plek van pomp. Dat schuurt en doet pijn, dus die broek is geen optie meer.

    Dit was de eerste keer sinds het installeren van het pompje dat ik me enigszins belemmerd voelde in mijn handelings-/ keuzevrijheid. Gelukkig was een nieuwe outfit zo gevonden. De rest van de dag heb ik heerlijk gedanst, zonder problemen.

    Dag 4: Waar ben ik aan begonnen?
    Maandag 12 augustus 2019

    Vandaag moet ik werken. Ik heb een super leuke kantoorbaan, maar in de zomermaanden is het rustig. Dat betekent lange dagen zittend werken zonder dat er veel afleiding is.

    Na één uur zittend werken, voel ik al dat het pompje in de weg zit. Het JEUKT, het PRIKT en het TIKT…. Het doet geen pijn, maar het is vreselijk irritant. Alsof er iets op je lichaam zit, wat er niet hoort: wat je wil afstoten, wat je er af wil trekken (wat natuurlijk in werkelijkheid ook zo is). Ik kan de dag maar moeilijk doorkomen en zit de minuten echt weg te kijken. Ik verheug me mega erg op het moment van de eerste pompwissel. Als dat ding er maar effe af kan!

    Rond het middaguur word ik opgeschikt door een alarmtoon afkomstig van de pomp. Jeetje, dat alarmpiepje is een stuk harder dan ik van te voren had gedacht. Het is duidelijk hoorbaar. Gelukkig was er geen collega in de buurt. Dat had natuurlijk voor ongemakkelijke situaties kunnen zorgen:

    Collega: “Goh, hoor jij die piep ook, wat is dat toch?”

    Ik: “Ja joh, dat is afkomstig van een pomp, als een soort tikkend bommetje vastgeplakt op mijn lichaam, die iedere 1,5 uur mijn lichaam volspuit met hormoontroep om mijn hersenen aan te sturen (zodat ze potverdikkie gewoon eens gaan functioneren, mijn lichaam fatsoenlijk aan gaan sturen en zorgen dat ik zwanger kan worden’.

    … stilte….

    Vanaf nu gaat het alarm ieder uur af, tot dat je de pomp wisselt. Je kan de pomp nog 8 uur ‘in reservetijd’ blijven gebruiken. Ik besluit om die reservetijd nog te gebruiken, zodat mijn volgende pompwissels pas in de avond hoeven plaats te vinden.

    De eerste pompwissel
    We zitten er helemaal klaar voor: de eerste zelfstandige pompwissel. Mijn vriend heeft op Youtube nog wat video’s bekeken en de brochure nogmaals goed doorgelezen. We verdelen de taken: vriend deactiveert de oude pomp, stelt de nieuwe pomp in en mixt de medicijnen, ik verwijder ondertussen de oude pomp.

    Het verwijderen van de oude pomp doe ik met warm water en olie. Het was even wat onwennig (zeker geen plezierig gevoel met zo’n hardnekkige pleister), maar uiteindelijk kreeg ik de pomp er vrijwel pijnloos vanaf. Hierna kwam ineens een (totaal onverwachte) emotionele breakdown opzetten. Het gevoel van ‘bevrijding’ van die pomp (als indringer op mijn lichaam) kwam zo heftig binnen, dat alleen al de gedachte aan een nieuwe pomp op mijn lichaam me helemaal gek maakte. Minutenlang gehuild. Vriendlief me getroost, geknuffeld en moed toegesproken. Daarna mijn tranen gedroogd en de nieuwe pomp er samen (moeiteloos) opgeplakt.
     
  2. Lutrelefke

    17 aug 2019
    16
    6
    3
    Vrouw
    #2 Lutrelefke, 17 aug 2019
    Laatst bewerkt: 17 aug 2019
    Dag 5: Paniekaanvallen
    Dinsdag 13 augustus 2019

    Ik sta op met spijt. Spijt dat ik de pomp wederom op mijn buik geplakt heb. Ik had beter voor een andere plek kunnen kiezen. Dit gevoel blijft de hele dag aan me vreten en mondt ’s avonds in bed uit op een heftige paniekaanval. Het enige wat ik wil is dat die pomp ZO SNEL MOGELIJK van mijn buik af gaat. Ik heb het gevoel dat ik aan een ketting vast zit, niet meer kan ademhalen, dat ik tot alles in staat ben, zo heftig!

    Ik probeer die pomp van mijn lichaam af te rukken, terwijl mijn vriend zijn best doet om mij te kalmeren. Ik besluit om uit bed te gaan om een nieuwe pomp gereed te gaan maken en die op mijn bovenarm te plaatsen (in de hoop dat ik daardoor minder het gevoel krijg dat ik niet kan ademhalen). Al snel bedenk ik me dat de medicijnen in de koelkast liggen, en voor gebruik eerst op kamertemperatuur moeten komen. Kortom: dat duurt nog wel een paar uur. Het is inmiddels 23.00 uur ’s avonds, moet morgen om 07.00 uur beginnen, en ik wil maar één ding: SLAPEN!

    Uiteindelijk beslis ik om i.p.v. de pompwissel, wat paracetamols te pakken in de hoop dat die me doen kalmeren. Dit werkt: uiteindelijk kom ik in slaap.

    Dag 6: FUCK IT!
    Woensdag 14 augustus 2019

    Ik kijk mezelf ‘s morgens in de spiegel: ik voel me lelijk en patiënt. Dit terwijl ik normaliter zo zelfverzekerd ben. Zo’n irritant, lelijk piepend kastje op mijn buik: bah! Vragen spelen door mijn hoofd: ‘Vind mijn vriend me nog wel aantrekkelijk? Kan ik dit shirtje wel aan zonder dat het pompje opvalt?’ ‘Moet ik mijn pompje nu vroegtijdig wisselen en verplaatsen, of zet ik nog even door?”

    Ik kies voor het laatste. FUCK IT! Ik ben sterker dan dit! I’ll beat this shit!

    Dag 7: Verlichting
    Donderdag 15 augustus 2019

    Ochtend
    De eerste echo staat vandaag gepland: EINDELIJK! Enigszins zenuwachtig stap ik het ziekenhuis binnen. Vandaag heb ik mijn moeder meegenomen (als steun).

    De fertiliteitsarts vraagt hoe het gaat. Ik geef aan dat ik het pompje wat onderschat heb. Ik merk dat ik constant aan het compenseren ben, dit terwijl ik weet dat je met het pompje gewoon volledige bewegingsvrijheid hebt. Ook geef ik aan dat ik last heb van paniekaanvallen, maar hoop dat die voorbij zijn als ik het pompje op mijn bovenarm plaats i.p.v. op mijn buik.

    Hierna volgt de echo. Die is positief!
    - 1 follikel op rechts die groter oogt dan de rest (12 a 13 mm);
    - Baarmoederslijmvlies van 6 mm (!!) (dit is voor mij erg dik, normaliter bouw ik maar zo’n 4 a 5 mm op tot aan de eisprong);

    Het pompje lijkt dus zijn werk te doen! Als dit zo doorgaat, dan verwacht de arts dat ik begin volgende week een eisprong heb. Spannend dus! We maken een afspraak voor aanstaande maandagochtend, om te kijken of de follikel inderdaad verder groeit.

    Ik besluit om de fertiliteitsarts voorzichtig voor te leggen om mij een Ovitrelle-spuit voor te schrijven. Ik weet dat ze hier niet per se voorstander van is. De arts is er namelijk van overtuigd dat extra hormonen spuiten niet nodig is, omdat het Lutrelef pompje er namelijk zelf al voor zorgt dat alles ‘natuurlijk’ aangestuurd wordt. Ik vertrouw wel op het oordeel van de arts, maar ik vertrouw niet meer op de werking van mijn lichaam (die heeft namelijk al 1,5 jaar bewezen precies het tegenovergestelde te doen). Ik vraag haar of er (negatieve) consequenties zitten aan het spuiten van extra hormonen, of het de werking van de pomp beïnvloed. Dit ontkent ze. Ik vraag haar nogmaals heel lief of ze me Ovitrelle wil voorschrijven (al is het alleen maar voor mijn eigen geruststelling en daarmee dus stress reducerend).

    Ze gaat akkoord YES, SCORE!!!

    Avond
    Het moment is eindelijk daar: de volgende pompwissel! Ik kijk hier echt al vanaf de installatie van de vorige pomp naar uit. Ik kan echt niet meer wachten op het moment dat ik dat ding van mijn buik af kan rukken. Om 18.30 uur krijg ik nog een laatste ‘shotje’ in mijn buik. Hierna heb ik de pomp direct verwijderd (die er overigens een stuk moeilijker af ging dan de vorige keer: wat een hardnekkig kutding die pleister). Ik besluit om even 1,5 uur ‘pomploos’ door te brengen in de sportschool. I’M FREEE! Nog nooit zo genoten van een sportsessie.

    Bij thuiskomst zit mijn vriend al we wachten met een nieuwe pomp. Ik ben zenuwachtig. Ik ben blij dat de pomp niet terug op mijn buik gaat, maar tegelijkertijd ook bang voor hoe ik ga reageren op de pomp op mijn arm. De pomp op mijn buik kon ik nog makkelijk camoufleren, op mijn arm is de pomp wel erg zichtbaar. In mijn hoofd heb ik al 5 smoesjes bedacht, voor als ik vragen erover krijg. Gelukkig is het niet zo warm en kom ik er dus prima mee weg om de komende drie dagen gewoon lange mouwen te dragen.

    Dag 8: Geruststelling
    Vrijdag 16 augustus 2019

    WAT EEN VERLICHTING!

    Mega spijt dat ik die pomp niet direct vanaf begin af aan op mijn arm heb bevestigd. Eindelijk heb ik het gevoel dat ik weer kan bewegen en weer kan ademen. Ik heb heerlijk geslapen (ondanks dat ik toch wel een aantal keer wakker ben geworden vannacht, van die ‘pieptoon’ die vrijkomt bij het afgeven van een hormoonshotje - de pomp zit natuurlijk qua afstand een stuk dichter bij mijn oor nu).

    Ik ga vrolijk en positief het weekend in! Ik kijk uit naar maandag, echo-time!
    (Heb trouwens een gebruikt pompje even uit elkaar gehaald, zie foto)
     

    Bijgevoegde bestanden:

  3. Lutrelefke

    17 aug 2019
    16
    6
    3
    Vrouw
    Dag 11: Stilstand
    Maandag 19 augustus 2019

    Vandaag is het eindelijk zo ver. Tijd voor een echo! Om 09.00 uur stap ik vol zenuwen het ziekenhuis weer binnen. Altijd hetzelfde verhaal: je komt binnen en de arts zegt meteen: trek je kleren maar uit. Blijf dit toch wel echt hilarisch vinden.

    Helaas liet de echo zien dat er sinds de vorige echo (dag 7) nauwelijks groei is geweest. Mijn baarmoederslijmvlies leek zelfs wat gekrompen (of het betreft een meetfout):

    - 1 follikel op rechts, 13,5 mm
    - Baarmoederslijmvlies van 5,7 mm

    Wat een domper… Het voelt meteen alsof ik we weer terug bij af zijn: alsof de pomp niet werkt. Meteen ook heb ik het gevoel dat dit ligt aan de nieuwe plek van mijn pomp, mijn bovenarm, in plaats van mijn buik…. (Geen haar op mijn hoofd die er overigens aan denkt om de pomp terug op mijn buik te plaatsen hoor).

    Met de arts spreken we af om het nog twee dagen aan te kijken en woensdag een nieuwe echo te doen en dan (afhankelijk van die echo) de dosering eventueel op te hogen. Afwachten dus…..

    Dag 13: Gematigd positief
    Woensdag 21 augustus 2019

    Vandaag wederom een echo. Hoopvol loop ik het ziekenhuis binnen. De afgelopen twee dagen heb ik enorm veel buikpijn gehad, wat bij mij meestal het teken is van eigroei.

    De echo laat het beeld zien van een mega slooooooooooooome follikel. De follikel is gegroeid, maar het gaat langzaam.

    - 1 follikel op rechts, 15,5 mm
    - Baarmoederslijmvlies van 7 mm

    De arts vindt het te riskant om de dosering op te hogen. Er is namelijk wel sprake van groei, maar wel van langzame groei. We besluiten om de dosering (nog) niet op te hogen en voor over twee dagen een nieuwe echoafspraak te maken. In een nieuwe cyclus (DIE HOPELIJK UITBLIJFT) mag ik meteen starten met een iets hogere dosering.

    Nog even over het pompje: die begint steeds meer te wennen. Ik word nog steeds enigszins paniekerig als het pompje geluid maakt (ook al weet ik dat dit juist het teken is dat het pompje werkt), maar heb er niet echt last meer van. De huid van mijn bovenarmen is alleen erg droog, waardoor die hardnekkige pleister niet meer zo hardnekkig is (en zelfs na 1,5 dag al een beetje loslaat). Ook is er condensvorming ontstaan in het ‘kijkvenster’ van de pomp, waardoor ik het naaldje niet goed kan zien zitten. Vanavond is het gelukkig weer pompwisseltijd!
     
  4. Lutrelefke

    17 aug 2019
    16
    6
    3
    Vrouw
    Dag 15: Hell Yeah!
    Vrijdag 23 augustus 2019

    Hèhè, eindelijk lijkt dat pompje z’n werk te doen! Het gaat weliswaar wat traag, maar groei is er zeker.

    De echo liet het volgende beeld zien:
    - 1 follikel op rechts van 18 mm
    - Baarmoederslijmvlies van 7,3 mm

    De arts was positief. Als het zo door gaat, verwacht ze net na het weekend een eisprong. We maken een nieuwe echo-afspraak voor maandagochtend. SPANNEND!
     
  5. Lutrelefke

    17 aug 2019
    16
    6
    3
    Vrouw
    Dag 17: Negatieve ovulatietesten
    Zondag 25 augustus 2019

    Vandaag deed ik twee ovulatietesten. Eentje ’s morgens en eentje ’s avonds. Beide waren zo negatief als wat. Geen naderende ‘natuurlijke’ eisprong dus….. Ik heb dus zo mijn twijfels bij de echo van morgen. Is de follikel wel voldoende gegroeid, en zo ja, waarom blijven die testen dan aangeven dat er geen eisprong nadert?

    Dag 18: D-day!
    Maandag 26 augustus 2019

    08.30 uur, pfff… niet voor ’t eerst dat ze in het ziekenhuis mijn echo-afspraak vergeten zijn. Gelukkig zit er (nog) niemand te wachten en mogen we meteen doorlopen. Waar ik me dan wel weer (wederom) echt kapot aan kan ergeren, is aan het feit dat ik afgelopen vrijdagmiddag de laatste ‘patiënt’ ben geweest, en nu, maandagochtend, zowaar de eerste ‘patiënt’ weer ben, en de arts gewoon geen flauw benul meer had van de gemaakte afspraken/ stand van zaken van afgelopen vrijdag. Zo gaf ze vrijdag nog aan dat ze pas na maandag (vandaag dus) een eisprong verwacht. Kom ik vanmorgen binnen, is het eerste wat ze zegt: laten we eens kijken of die al weg is, want hij zal dit weekend wel gesprongen zijn. Vervolgens geef ik aan dat we hadden afgesproken dat ik vandaag (mogelijk) nog een Ovitrelle zou zetten: stond haar niks meer van bij. Bloedirritant dus.

    Sowieso ben ik redelijk ontevreden over het ziekenhuis waar ik zit en overweeg ik al lange tijd om over te stappen. De adviezen zijn inconsequent en (mijn inziens) vaak betwijfelachtig. Ik overweeg over te stappen naar de vruchtbaarheidskliniek van Nij Geertgen. Maar ik wil eerst dit behandeltraject nog even afwachten.

    Maargoed, dan nu de echo: die verliep ook weer redelijk chaotisch. Eerste meting werd 19 mm gemeten. Ik kon me dit niet voorstellen…… Dus een tweede meting volgde al snel. Na het vergroten van het echobeeld, bleek de follikel inderdaad een stuk groter te zijn, zo’n 20,5 mm. Er werd zelfs een derde meting gedaan: hier werd al bijna 22 mm gemeten. Die follikel is dus in een paar seconde tijd toch zo’n 3 mm gegroeid (grapje natuurlijk). Het baarmoederslijm was ook mooi 3 laags, en 8 mm (nog nooit zo mooi dik geweest bij mij).

    Al met al, het pompje lijkt zijn werk te doen. Dus ik ben blij! Het pompje zou ook moeten zorgen voor een natuurlijke eisprong. Zoals ik eerder al aangaf, vertrouw ik hier niet op. Als mijn follikel vandaag inderdaad 22 mm is, en ik gisteravond nog een negatieve ovulatietest in handen had, dan zou dit betekenen dat die follikel nog verder zou groeien, alvorens er een ‘natuurlijke’ eisprong zou zijn. Ik betwijfel het……. Dus om 09.00 uur heb ik (just to be sure) de Ovitrelle gezet.

    We maken een nieuwe echoafspraak voor aanstaande donderdag, om te kijken of de follikel weg is. En dan kan het lange wachten beginnen...
     
  6. Lutrelefke

    17 aug 2019
    16
    6
    3
    Vrouw
    Dag 21: And it’s gone!
    Donderdag 29 augustus 2019

    De echo van vanmorgen liet een overduidelijke eisprong zien. Op de plek waar de follikel zat, zit nu een litteken in de vorm van een ster. So it’s gone! Da’s mooi! Kunnen nu die helse wachtweken beginnen………

    Met de arts heb ik ook nog gesproken over het eventueel ophogen van de medicatie voor een volgende ronde (waarvan ik natuurlijk mega hoop dat die uit blijft). Dit omdat ze mijn eisprong toch aan de late kant vond. Uiteindelijk hebben we besloten om toch de dosering op 10 mg te houden (i.p.v. verhoging tot 15 mg), maar wel eerder een Ovitrelle te zetten. Nu hebben we gewacht met de Ovitrelle tot een follikel van zo’n 23 mm, in het vervolg wil ze de Ovitrelle al bij 18 mm zetten.

    Nog even over de pomp:
    Die blijft gedurende je hele cyclus zitten. Na de eisprong zou het pompje moeten zorgen voor o.a. juiste hormoonwaarde progesteron. Ook als je zwanger bent, blijf je het pompje nog twee weken doordragen.

    Ik ben inmiddels gewend aan de pomp op mijn bovenarm. Het blijft een ongewenste indringer, maar mijn pomp en ik hebben inmiddels een we-accepteren-elkaar-relatie . Dus da’s een mooie vooruitgang.
     
  7. Lutrelefke

    17 aug 2019
    16
    6
    3
    Vrouw
    Dag 26: Duurt lang
    Dinsdag 3 september 2019

    Jeetje, wat duurt wachten toch lang… Sowieso zou ik mezelf al niet beschrijven als een ‘geduldig’ persoon, maar wat zijn die wachtweken toch killing. Ik heb absoluut méér moeite met de luteale fase (de fase na de eisprong) dan de folliculaire fase (de fase voor de eisprong). Ondanks dat de folliculaire fase bestaat uit vele ziekenhuisbezoekjes, onzekerheid en ingeplande seksmomenten, heb ik in die fase wel het gevoel er ‘nog invloed op te hebben’.

    Nu al het ‘huiswerk’ is gedaan en het eitje weg is, heb ik er totaal geen invloed meer op. Het is nu echt een kwestie van afwachten…..

    Ik sta dan ook iedere ochtend op met de volgende vraag: voel ik me nu anders dan dat ik me gisteren voelde? Op de een of andere manier ben ik er namelijk van overtuigd dat ik mijn lichaam zo goed ken, dat ik een zwangerschap vanaf de allereerste minuut zou opmerken. Slaat natuurlijk nergens op, I know…

    Vanmorgen voelde ik me overigens nog niet anders dan normaal. Hoop me morgen ‘anders’ te voelen.
     
    Aug, Loveischocola en Rosa5 vinden dit leuk.
  8. Mauzy82

    Mauzy82 Niet meer actief

    Met volle aandacht je dag boek aan het lezen. Allerlei emoties bekruipen me bij het lezen. Wat prachtig dat dit mogelijk is zeg en wat een kracht heb je nodig om hier mee om te gaan respect. Ik hoop met alles wat ik heb dat je straks positief test en daarmee bewijst dat het pompje werkt zoals het bedoeld is. Sterke vrouw ben je ! Ik ga je volgen ;)
     
  9. Loveischocola

    Loveischocola VIP lid

    11 jan 2019
    11.853
    12.330
    113
    Vrouw
    Ik lees ook mee! Je bent idd een sterkte vrouw, hopelijk snel positief resultaat!
     
  10. Lief

    Lief Fanatiek lid

    26 sep 2007
    3.152
    599
    113
  11. Lutrelefke

    17 aug 2019
    16
    6
    3
    Vrouw
    @Mauzy82 en @Loveischocola

    Heel erg dank voor jullie reacties. Dat sterkt me enorm!

    @Lief

    Hoop dat het bij mij net zo'n kort dagboek mag gaan worden als bij haar. Thanks voor sharing.


    Dag 28: Ongeduldig!

    Donderdag 5 september 2019

    Pfff, ik word helemaal gek van het wachten. Nog steeds voel ik me niet anders dan normaal. Sterker nog, ik voel me precies zoals ik me altijd voel daags voordat ik ongesteld moet worden: vreselijke buikkrampen en cravings. Als ik mezelf morgen kiplekker voel, dan zal zaterdagmiddag de ongesteldheid doorbreken. Althans, zo gaat het (tot nu toe) altijd bij mij.

    Mijn vriend wil graag dat ik positief blijf, hem niet vertel over mijn ongikrampen en er niet de hele tijd zo mee bezig ben. Ik snap hem wel. Zelf zou ik ook liever positief zijn, maarja, het gaat wel om mijn lichaam en mijn gevoelens. Wil toch mezelf en hem (een soort van) beschermen voor wederom een grote teleurstelling. Dat is de reden dat ik nu al een beetje heel erg rekening hou met de ongesteldheid die er aan zit te komen ☹.
     
  12. Lutrelefke

    17 aug 2019
    16
    6
    3
    Vrouw
    Dag 32: Going nuts in ’t kwadraat…
    Maandag 9 september 2019

    Nou, ik ben het weekend zonder rode duivels doorgekomen. De verwachte ongesteldheid is (nog) niet gekomen en ondanks dat ik me niet zwanger voel, voel ik me ook niet meer alsof ik bijna ongesteld moet worden. Erg verwarrend dus.

    Het weekend heb ik voor zo’n 95% op de wc doorgebracht. Niet omwille van een buikgriepje, maar omdat ik zo’n beetje iedere minuut wil kijken wat de ‘stand van zaken’ is daar beneden. Helemaal gek maak ik mezelf.

    Normaliter heb ik dus een korte luteale fase van zo’n 11 dagen. Vandaag zit ik op zo'n 13 a 14 dagen DPO. Dus, mocht ik niet zwanger zijn, zorgt dat pompje in ieder geval wel voor een wat langere luteale fase (vind ik positief). Omdat ik dus geen normale (regelmatige) cyclus heb, is het berekenen van je NOD ook wel een beetje lastig.

    Maar nu het volgende: ongeveer 12 maanden geleden ben ik gestopt met het doen van zwangerschapstesten vóór de NOD om verschillende redenen. Het kost natuurlijk geld, en als de test negatief is dan geloof je het toch nog niet. Maar, omdat voor mijn gevoel deze cyclus langer duurt dan normaal, besloten mijn vriend en ik om gisteravond een zwangerschapstest te doen (early test). Dit alles met de gedachte: “dan hebben we tenminste duidelijkheid”. Alleen die duidelijkheid bleef uit. De test gaf namelijk een vaag tweede lijntje aan (binnen afleestijd). Zo’n test beeld van: absoluut niet knallend positief, maar ook absoluut niet ‘niks te zien’.

    Omdat het beeld zo vaag was, besloten we om in de ochtend (vandaag dus) nog een keer te gaan testen met ochtendurine. Maar ook die test was wederom vaag. Ik vermoed dat het niet meer van de Ovitrelle zou kunnen zijn. De bijsluiter van de Ovitrelle geeft aan dat die maar tot 10 dagen na injectie, nog een vals positieve test kan geven.

    Ik heb altijd gedacht: een lijn is een lijn, hoe vaag ook. Vals positief testen bestaat niet. Maar toch voel ik me er nu totaal onzeker bij. Vooral ook omdat ik me niet zwanger voel. Ik weet niet wat wijsheid is. Het ziekenhuis bellen en vragen om een bloedtest? Of gewoon netjes afwachten en over 2 dagen de test herhalen? Ik denk het tweede. WACHTEN WACHTEN WACHTEN. Wordt vervolgd dus….
     
  13. Louise11110

    Louise11110 Niet meer actief

    Ik lees met volle aandacht je topic door! Wat ontzettend spannend!!
    Ik duim voor jullie!!
     
    Lutrelefke vindt dit leuk.
  14. Lisa280887

    Lisa280887 VIP lid

    13 jan 2019
    5.067
    5.826
    113
    Vrouw
    Wat spannend! Heb je een foto van je test? Dan kunnen we meekijken...
     
  15. Mauzy82

    Mauzy82 Niet meer actief

    Ooow crap ja dat wachten hè....
    Heel nieuw relatief begrip eenmaal in de mmm. Spannend zeg hey !
     
    Lutrelefke vindt dit leuk.
  16. GroeneBomen

    GroeneBomen VIP lid

    7 mei 2019
    22.509
    26.042
    113
    Vrouw
    Ovitrelle kan zeker langer in je lijf blijven helaas! Ik hoop dat je oploop zal zien snel.

    Ik lees aandachtig mee :)
     
  17. Lutrelefke

    17 aug 2019
    16
    6
    3
    Vrouw
    Dag 33: Onzeker, concentratieloos & stress
    Dinsdag 10 september 2019

    Ik droomde vannacht van 2 dikke positieve testen. Enigszins teleurgesteld werd ik wakker “het was maar een droom, de echte positieve testen moet nog komen (hopelijk)”.

    Omdat er nog steeds geen rode duivels te bekennen zijn, besloten we ook vanmorgen te testen. Ditmaal deden we er 2 tegelijk van 2 verschillende merken (Action en Kruidvat 2v5 euro). Beide testen gaven wederom een licht positief resultaat binnen de afleestijd. Ik kan niet spreken van een duidelijke oploop ten opzichte van de twee eerdere testen, maar ook zeker niet van een afloop. Hoopvol vind ik wel dat twee verschillende merken nu een licht positief resultaat geven.

    Omdat ik me echt NIET meer kan concentreren, me totaal onzeker voel, iedere 5 seconde naar de toilet ren en mezelf gewoon helemaal gek maak, besloot ik toch maar de arts te bellen. Ik vroeg om een bloedtest (gelezen op internet dat die beter resultaat afgeeft dan urine). De arts gaf aan dat ze dit niet wilde doen, omdat ze nog niks met die waarden zou kunnen. Ze gaf aan dat ze voor het beoordelen van die waarden, een vergelijking moet hebben. Een soort van 0-situatie. En die heeft ze nu niet. Ze bood me wel een urine zwangerschapstest aan in het ziekenhuis.

    Om 09.30 uur heb ik mijn potje urine in het ziekenhuis afgeleverd. Ik gaf aan dat ik toch al zeker een halve liter water gedronken had vanmorgen en dat het dus geen echte ‘ochtendurine’ meer was. De arts gaf aan me later vandaag te bellen met de uitslag. Afhankelijk daarvan wil ze de urinetest herhalen op donderdag en vrijdag aanstaande misschien een echo doen. Dat wordt dus weer minuutjes wegkijken straks.

    Overigens moest ik vanmorgen ook naar de apotheek om de Lutrelef en pompjes voor de nieuwe ronde op te halen. Voelt toch raar om voor tienduizenden euro’s aan medicatie in je tas te hebben, heel erg hopende het misschien niet meer nodig te hebben.
     
  18. Lutrelefke

    17 aug 2019
    16
    6
    3
    Vrouw

    Ik hoop het ook!!

    Ik heb niet echt een duidelijke foto kunnen maken. Mijn camera is niet zo goed.
    Ik zal zo even een foto toevoegen van de testen van vanmorgen, ik kan ze een beetje qua belichting aanpassen.

    Ik kan vanmiddag thuis wel een verloopfoto maken, maar dan zullen we alleen indroogstreepjes zien dus dat is niet zo goed te bepalen.
     
  19. Lutrelefke

    17 aug 2019
    16
    6
    3
    Vrouw
    Dit de 2x test van vanmorgen. Excuses geen hele duidelijke foto kunnen maken. 20190910_104719.jpg
     
    Rosa5 vindt dit leuk.
  20. Loveischocola

    Loveischocola VIP lid

    11 jan 2019
    11.853
    12.330
    113
    Vrouw
    Wel mooie streepjes! Ben benieuwd na de uitslag van het zhuis spannend
     

Deel Deze Pagina