Pijnloos zal het niet zijn....Wat is jullie ervaring? Wat zouden jullie willen doen of hebben gedaan. Welke methodieken toegepast en wat heeft bij jullie goed of juist minder gewerkt tijdens de weeën ? En of jullie thuis of in het ziekenhuis zijn bevallen.
Ik heb bij mijn tweede een cursus hypnobirthing gedaan en dat was echt heel helpend. Je ervaart meer pijn als je hoog in je ademhaling zit en spanning ervaart. Dus vecht niet tegen de pijn, maar ga erin mee en adem diep naar je buik. En zorg voor elementen die je helpen ontspannen. Gedimd licht, muziek waar je blij van wordt. Een bepaald geurtje wat je helpt ontspannen. En warm water (douche of bad) werkt ook echt pijnstillend. Mijn eerste was een keizersnede, mijn tweede was een hele snelle ziekenhuisbevalling (echt dankzij de hypnobirthing) en dit keer gaan we voor thuis in een bevalbad
Wat mij heel erg hielp waren de ademhalingstechnieken die ik heb geleerd op de zwangerschapscursus. En het opvangen van de weeën lukte mij het beste door aan mijn man zijn nek te gaan hangen. In bad hielp ook redelijk goed.
Ziekenhuis, ingeleid en amper pauze tussen de weeën. Gewoon erin meegaan. Je eraan overgeven en niet tegen te vechten. Ruggenprik had ik wel maar zat verkeerd dus had er niets aan. Bij de ergste weeën dacht ik in mijzelf: weer 1 wee dichterbij jou baby (Maar toen t hoofdje stond kon ik allemaal denken: ga eruuuuuuuuuuuuuuuuiiiiiiiiit!!!!!!)
Hier ruggenprik gehad die wel wat scheef zat waardoor ik aan 1 kan weer btje gevoel kreeg. Verder gewoon overal in meegaan. Niet gaan vechten ertegen, dat werkt tegen je.
Mijn eerste bevalling was zonder weeën, dus nee, pijn deed het niet De persweeen waren heel licht, heb echt op gevoel moeten persen. Toen het hoofdje stond deed dat wel even weg veel pijn. Resultaat was een subtotaalruptuur De 2e heb ik wel weeën gehad. Niet heel zwaar want qua pijn vond ik het prima te doen. Ik vind het fijn om in de deuropening te staan. Mijn rug aan de ene kant en benen aan de andere kant (beetje hangen zeg maar) Ik weet nog dat ik dacht:" is dat nu die pijn waar al die vrouwen zich zo druk om maken?" Beide keren ben ik thuis bevallen. 1e was er in nog geen 3 uur. 2e deed er 1,5 uur over. Beide waren zware kinderen ( 4 kg en 4,2 kg) dus dat maakt in mijn geval ook niets uit. Wel was ik beide keren super relaxed. Misschien gek maar ik ben dan heel ontspannen en zenn Beste tip is denk ik dat je je eraan over moet geven. Laat het gebeuren, wees relaxed.
Warmte vond ik helpen tegen de pijn. Dus in heb begin bij de eerste krampjes een warme kruik, later onder de douche en in bad. En je blijven concentreren op je ademhaling, als je gaat hyperventileren of paniekerig wordt dan overspoelt de pijn je zo (tenminste, dat was mijn ervaring). En als dat toch gebeurt (wat echt niet raar is) dan proberen opnieuw je ademhaling onder controle te krijgen, evt met hulp van iemand die met je mee ademt.
Bij 1e een traumatische ziekenhuisbevalling gehad met veel pijn. Ondanks de ruggenprik. Ook veel bijwerkingen hiervan. Was Als de dood voor de 2e bevalling. Dit werd een thuisbevalling en ik zou die zo weer over kunnen doen. Heb een geboorte TENS gebruikt tijdens de weeën. Heeft super goed geholpen. Ik was relaxted en durf te zeggen dat ik nauwelijks pijn had. Toen het echt gevoelig werd, bleek ik al 9 cm te hebben. Echt een aanrader.
Ik liet de pijn juist toe, want pijn zorgt voor ontsluiting en hoe sneller dat is hoe beter . Ik deed eigenlijk aan hypnobirthing terwijl ik daar nog nooit van gehoord had De oudste lag verkeerd en daardoor kreeg ik snel persdrang, dat was heel vervelend en niets aan te doen. De jongste lag wel goed en heb echt zo'n heerlijke bevalling gehad! Ik heb de eerste uren ontkend dat ik aan het bevallen was en toen ik het serieus nam duurde het nog maar 2,5 uur. Hangen aan de nek van mijn man hielp mij ook heel erg trouwens, hij heeft het bij de tweede bevallingen zwaarder gehad dan ik denk ik
Mn zus zei voor de bevalling van zoon 1 van let op je ademhaling. Dit was het beste advies. Wegpuffen Douchen en dat mn vriend duwde op mn onderrug. Oja niemand moest praten zo bleef ik in mn concentratie. Met 6uurtjes was hij er wel aan het infuus met weeenopwekkers die elke keer iets hoger gezet werd. Oja bij mn persweeen hing ik eerst wel in het bedhek totdat ze het doorhadden dat ik al persweeen had toen was hij er zo. Toen het echt zwaar werd was hij er ook snel. 2e bevalling was weer zo alleen onder de douche gingen de weeën ineens in een stroomversnelling. Weer op ademhaling letten en mn concentratie weer mocht niemand praten. Op het einde heeft vriend weer op mn onderrug geduwd voor tegendruk hielp ook echt. Zoon 2 was er binnen 3u wel aan infuus maar werd niet omhoog gezet. Lichaam deed hetzelf. Beide keren geen pijnstilling. Geen cursussen of gezellige groepjes voor mij, moest er niet aan denken Ga niet schreeuwen dit kost je je energie en de pijn word er echt niet minder van. En zelf moest ik er niet aan denken om moeder zus vriendin schoonma schoonzus of wie dan ook erbij te hebben vond mn vriend alleen genoeg.
Bij de eerste een pufcursus gedaan en uiteindelijk een ruggenprik gehad want het was niet uit te houden. Bij de tweede zonder pufcursus maar met verpleegster naast het bed die leerde me ook puffen. Remifentanil gehad. Dát beviel veel beter dan die ruggenprik!!! Als er nog een derde zou komen, dan hoop ik natuurlijk te kunnen bevallen (2x ingeleid nu), en dat het zonder pijnstilling kan
3x thuis bevallen zonder pijnbestrijding. Ik had wel een yogacursus gedaan en die ademhalingsoefeningen en ontspanningsoefeningen hielpen wel. Ik gebruik ze nu nog als ik ergens pijn heb of erg gespannen ben. Op de cursus hadden ze het ook steeds over muziekjes en kaarsjes, maar daar had ik totaal geen behoefte aan. Gordijnen dicht, licht niet te fel, iedereen kop dicht aub en laat mij m'n werk maar doen. Ik heb 2 hele snelle en 1 normale bevalling gehad. De ontsluiting doet wel pijn maar ik vond dat wel goed te doen. Zo'n wee gaat al snel weer over (behalve in de weeenstorm bij mijn tweede). Het staan van het hoofdje was het enige dat echt heel veel pijn deed, maar ook dat duurt maar heel even. Belangrijkste is dat je je er niet tegen gaat verzetten. Dat deed ik bij de derde onbewust, doordat mijn tweede erg heftig was geweest. Toen ik daarmee stopte werd hij binnen een minuut geboren. Volgens mij zelfs zonder dat het hoofdje 'stond' haha, dat ging zo snel.
Hier na 24 u weeen een ruggenprik gehad. Toen kon ik er niet meer tegen... Was de ontsluiting sneller gegaan dan ws geen pijn stilling maar was zo uitgeput dat ik de pijn niet meer kon handelen.
hier hetzelfde maar dan na 18u weeën. Met de epidurale duurde het nog 10 uur dus ik was blij met de pijnstilling haha. Deze keer begin ik ook gewoon weer zonder en mocht het weer lang duren dan gaat er gewoon weer pijnstilling in
De pijn tegengaan is alleen een optie met pijnstilling, zoals een ruggenprik. (En zelfs dan bestaat de mogelijkheid dat het niets/nauwelijks iets doet) Omgaan met de pijn is een heel ander verhaal en dat werkt voor iedereen anders en kan zelfs per bevalling verschillen. Bij mijn eerste zwangerschap hebben mijn man en ik een haptonomiecursus gevolgd waarin dit ook veel aan bod is geweest. Tijdens mijn eerste bevalling heb ik er uiteindelijk weinig mee kunnen doen - stagnerende ontsluiting, weeënopwekkers, weeënstormen, uiteindelijk ruggenprik (die niet helemaal goed zat dus voelde het allemaal alsnog), vacuümverlossing, etc. - maar bij mijn tweede en derde bevalling heb ik er wél heel veel aan gehad. Tweede bevalling was thuis in een groot bad en alles was perfect! Naast de ademhalingstechnieken e.d. was het warme water écht een verademing voor mij. Ik heb maar 2 korte momenten gehad dat ik in paniek raakte en even niet wist hoe ik met de pijn om moest gaan. Verder was het een bevalling die ik zo nog 10 keer over zou kunnen doen. (Voordat ik het überhaupt aandurfde om het thuis te doen heb ik met de gynaecoloog wat afspraken op papier laten zetten, waaronder dat ik laagdrempelig naar het ziekenhuis mocht komen voor pijnstilling i.v.m. de eerste bevalling. Dat was echt een grote rust!) Derde bevalling was weer in het ziekenhuis (medische indicatie) en hier heb ik tegen het einde wat problemen gehad doordat ik overvallen werd door angst - angst voor wat er zou gebeuren wanneer hij eenmaal geboren zou zijn (De placenta lag vlakbij de uitgang en ik had (al) verhoogd risico op veel bloedverlies). Ik durfde niet meer te persen dus... Toen ik me er uiteindelijk aan overgaf - je moet op een gegeven moment wel - was hij snel geboren. (En toen begon het hele circus... Placenta kwam niet, veel bloedverlies, o.k., nog meer bloedverlies... etc. Dus de angst was er ook echt niet zomaar...) Probeer voor jezelf te kijken waar je in het dagelijks leven goed door kan ontspannen en gebruik dit, voor zover mogelijk, ook tijdens je bevalling. Helpt een bad of douche je te ontspannen? Misschien is een badbevalling wel perfect voor jou of sta je graag onder een warme douche om de weeën op te vangen. Helpt het om je helemaal in jezelf te keren? Vooral doen! (Je bent niemand iets verschuldigd op dat moment, alleen jezelf; dat je een zo'n "ontspannen" mogelijke bevalling hebt!) Is er iemand die jou goed kan helpen hierbij, naast je partner? Een vriendin bijv. Moeder/zus/ander familielid. Misschien is een Doula zelfs wel iets voor je? Er zijn diverse vormen van zwangerschapscursussen die je kan volgen, allemaal met hun eigen manier van leren omgaan met de gehele situatie; hypnose, ademhalingstechnieken, ontspanningsoefeningen, yoga, het "standaard" puffen, etc. Voor ieder wat wils! Verder zijn er natuurlijk altijd opties voor pijnbestrijding. Mocht dit beter bij je passen dan kun je altijd een informatief gesprek hierover hebben met je verloskundige of gynaecoloog. Wanneer je thuis wilt bevallen is dit alleen geen optie en zonder medische indicatie mag je (over het algemeen) pas richting het ziekenhuis als je op 6-7 cm ontsluiting zit. Een ruggenprik is dan al geen optie meer (uitzonderingen daargelaten wanneer het stagneert bijv.) Laat je dus vooral goed informeren en kies datgene waar jij je het beste bij voelt. Zeker weten of het de juiste keuze is zal je pas weten wanneer je daadwerkelijk bevallen bent, maar met een goed gevoel de bevalling tegemoet gaan is al een heel groot deel van het werk!
Let op je ademhaling, laat het over je heen komen. Ik zat helemaal in mijn eigen bubbel. Mijn man wilde me aaien en die heb ik weggemept Mijn 1e bevalling vond ik vreselijk hectisch. Zoveel mensen om me heen, zkh personeel, moeder, schoonmoeder, man. Dit wilde ik de 2e keer absoluut niet! Nu was de VK, mijn moeder en man erbij. En alle 3 stonden ze in een hoekje en lieten mij volledig met rust en mijn ding doen. Vertrouw op je lichaam!
Hier duurde het na de ruggenprik 4 uur tot ik mocht persen. Helaas paste het niet dus eindigde na uur persen in een keizersnee.
Ik ben bij de eerste in het ziekenhuis bevallen. De 2e thuis. Wat mij hielp, was vooral rustig blijven en op de ademhaling letten. Ik zat lekker in mijn bubbel. Ik beval liever dan dat ik zwanger ben.
Dat is echt heel erg persoonlijk. De beste tip die ik kan geven, is dat je naar je lichaam moet proberen te luisteren. Probeer contact te maken met je lijf. Bij mijn eerste was de pijn even erg als bij de tweede, maar het was bij de eerste ondragelijk omdat ik van alles moest van de verloskundige (ga zo zitten, lig stil, adem zo ...). De tweede kon ik het veel beter aan omdat mijn verloskundige (héél bewust een andere) me de ruimte liet en zelf liet voelen wat ik nodig had. Laat je niet gek maken door verhalen van andere mensen. Sommige mensen ervaren amper pijn, anderen vallen er flauw van. Bij sommigen helpt gillen, bij anderen hangen, bij nog anderen hurken onder de douche ... Elk lijf is anders, elke bevalling is anders. Probeer tijdens je zwangerschap zo goed mogelijk contact te maken met je eigen lijf (bijvoorbeeld door gewoon in bed te liggen en te denken 'hoe voelt mijn been' 'hoe voelt mijn rug' ...) en je kindje. Het klinkt misschien zweverig, maar eigenlijk is het het tegengestelde en helpt het echt heel goed als voorbereiding. Verder: hypnobirthing is ook top, maar laat je niet wijsmaken dat je pijnvrij zult bevallen, dat is iets dat soms wel eens voorkomt, maar geldt echt absoluut niet voor iedereen.
Hier helemaal mee eens! Ook ingeleid en enorm snelle bevallingen gehad. Acceptatie van de pijn, jezelf niet verzetten en erin meegaan. Klinkt super zweverig maar het is wel wat ‘t is