Ik vond dat ook altijd zo heerlijk! Een soort van bonus tijd voor jezelf ofzo. Nu valt mijn mond open hoe laat het vaak is 's avonds als ik weer naar beneden ga. Regelmatig tegen 22:00... Maar ja, 2 kinderen overhoren voor hun proefwerk, oudste helpen met huiswerk, nog even snel een wasje ophangen. Tegen de tijd dat ik beneden ben kan ik bijna alweer naar boven
Hahaha dan lig ik er allang in. 9 uur naar boven. Pyjama aan, oudste voorlezen in het grote bed, en daarna nog effe lekker lezen of telefoonpielen. Ik dacht toen bonustijd te krijgen met de basisschool. Maar helaas. Alles zit vol gepland met werk, poets en stand by.
En al die hysterische buien in winkel verhalen. Poeh heftig hoor. Die van mij hebben dat soort dingen zelden buitenshuis. Alsof ze aanvoelen dat dat niet kan. Maar thuis.... Pffff Vanmorgen een vreselijk drama. Tijdens het eten van de boterham vielen de hageltjes eraf Ik ben eigenlijk stomverbaasd dat hij uiteindelijk zijn boterham nog heeft opgegeten, tanden gepoetst, aangekleed en ook nog (op het nippertje) op tijd op school.
Dit is nu op basis van een topic, maar uiteindelijk is het een algemeen "dingetje" voor me Mijn mond valt nog steeds regelmatig open van hoe hard mensen kunnen zijn naar elkaar toe, vooral als het gaat om (ver)oordelen. Aan de ene kant ben ik eraan gewend (hoe triest ook eigenlijk), "want zo zijn mensen nu eenmaal", maar aan de andere kant... Man, wat zou de wereld er toch zó ontzettend veel beter uitzien als mensen zich eens écht zouden verplaatsen in een ander, zonder hun eigen achtergrond, referentiekader en/of percepties dus mee te nemen... (Overigens wil ik hiermee absoluut niet zeggen dat ik nooit (ver)oordeel, hoor! Dat doen we uiteindelijk allemaal en het is ook gewoon heel menselijk - het is een mechanisme van ons ego - maar ik doe persoonlijk wel altijd zoveel mogelijk mijn best om me er bewust van te zijn en zodoende te "weten" wanneer ik beter m'n bek kan houden En ook dat lukt nog steeds niet altijd...)
Van de goede service van een kinderkleding winkel uit Engeland. Afgelopen zomer een winterjas voor dochter gekocht. Nu na een paar keer dragen is de rits al stuk. Ik ben al naar diverse winkels geweest voor een nieuwe rits maar kan nergens de juiste kleur roze vinden dus dacht ga ze toch eens mailen wie weet kunnen ze via de leverancier een rits toezenden naar me. Via de chat functie op hun website liet ik het probleem weten en stuurde een foto. Ik kreeg meteen reactie dat ze vandaag een nieuwe jas toesturen. Ik gaf aan blij te zijn met de service maar dat voor het terug sturen van deze jas ik wel nog €13 verzendkosten moest betalen en dat ik dat zonde vond dus of ze echt geen rits konden sturen? Toen boden ze meteen aan die €13 ook te vergoeden als ik een foto van de bon mail. Lang geleden dat ik ergens zo een goede service heb gehad!
Helemaal mee eens! Waar halen mensen toch de brutaliteit vandaan om te denken dat ze overal maar iets over mogen zeggen?!
Van school. Of eigenlijk verbaast het me niet meer echt. Ik weet al hoe lief ze zijn. Vandaag gesprek met ib-er, juf en behandelend psycholoog van zoontje. Over zoontje. Ruim anderhalf uur gezeten. En alleen maar nadenken over wat kunnen we voor zoontje betekenen. En ook de vraag aan ons of wij ons voldoende gesteund weten. Ik werd er gewoon emotioneel van. Niet dat er een oplossing is. Maar we weten wel zeker dat het niet ligt aan de hulp die we krijgen.
Dat ik net de politie met spoed gebeld omdat de gestoorde buren schuin van ons door t lint gingen en vol in de ruzie gingen met hun directe buren (die wonderbaarlijk best kalm bleven, terwijl ik ook echt wel snap als hij ze wel onder de auto wil hebben...). Ik heb gebeld nadat t na 20 minuten alleen maar meer escaleerde. (En wetende dat de buren die de volle laag kregen, jonge kinderen hebben) Komt de politie (3 auto's sterk) met sirenes aan.... Is uiteraard t net rustig en zitten ze binnen. Ai. Ze konden de ruzie ook niet vinden. Dus man heeft ze even uitleg gegeven en ze zijn ook lang binnen geweest bij beide buren. Denk oprecht dat het beter is dat ze even onafhankelijke personen erbij hadden ivm alleen maar weglopen bij een smeulend vuur. Ik vond het zo bedreigend en ik vertrouwde die schreeuwende buuf van geen meter (gezin is ivm burentreiteren en escalaties al vaker in bemiddeling geweest met wijkagenten, hun vorige buren hebben van ellende t huis na 1,5 jaar weer verkocht) wou t niet op mijn geweten hebben dat 'niemand' iets gehoord had als t wel fysiek los zou gaan... Maar voelde mij wel wat opgelaten door al die sirenes in een doodstille straat.
Mijn mond viel vanmiddag open toen ik, nadat ik mijn zoontje uit bed had gehaald en mee naar benden had genomen, op de babyfoon keek en daar mijn zoontje in zijn bedje zag liggen . Kennelijk was het beeld van de babyfoon blijven hangen, maar het was echt super freaky . Bekijk bijlage 633617
Goed van je dat je toch gebeld hebt, het zou maar helemaal uit de hand zijn gelopen zeg. Wat een stelletje aso’s(die ene buren)
Ja en t zijn echt nette mensen om te zien. Huis ook netjes, tuin is prachtig zelfs. Dus als je ernaast komt te wonen en je maakt kennis denk je: leuke mensen! Zij is introvert, lacht beleefd, knikt als je langs fietst. En.... Dan kom je erachter dat hij zijn peuken in de voortuin schiet. Daar begint t mee. Dus daar spreekt buur hem op aan en daar begint t... Vliegt zij naar buiten als een opgefokte chihuahua. En zo bouwen ze hun treiterfeest op. Op de muren bonken, ook in de nacht, schreeuwen, als buren in de tuin zitten gaan ze hardop schelden op hun buren.... Spreek je ze erop aan, dan gaat ze in de aanval.... Echt zo bizar. (Maar als je weet dat ze beide een lager dan gemiddeld iq hebben, zelfs op de sociale werkplaats niet konden werken ivm conflicten met collega dan snap je ook dat bemiddeling geen enkel effect heeft.... Je zou er maar direct naast wonen pffff). Hoorde van man wel dat er meerdere buren al standby stonden voor als t fysieker werd (ze spuugde al in t gezicht.... ). Niet als knokploeg uiteraard maar om haar dan naar binnen te begeleiden. Dus wel fijn voor de geplaagde buren ook. Andere buurvrouw wou ook politie al bellen gelukkig. T is ook echt een fijne straat en de huizen zijn echt niet goedkoop (alleen koop)
Late reactie maar lief dat je het vraagt. Op zich geneest de wond best goed. De gaatjes in de randen dichten mooi volgens de chirurg waar ik dinsdag was. Ik heb alleen nog veel pijn maar dat komt omdat alle laagjes nu aan het hechten zijn aan elkaar en aan de huid aan de buitenkant. Ze heeft, net als met een ks, laagje voor laagje opgebouwd en huid uit m’n rug omhooggetrokken. Dit, om te voorkomen dat er een gat ontstaat waar weer littekenweefsel kan ontstaan. Dat mag niet want dan kan ik m’n nek niet meer goed gebruiken en dat is funest voor mij met maar 1 oog dat het doet. Maar goed; het moet goed komen zegt ze dus daar ga ik maar vanuit Toen ik in scheiding lag, 5 jaar geleden, ben ik een aantal keer bij een psycholoog geweest en dat heeft me geholpen. Ik zit te denken om nu weer een paar keer een afspraak bij haar te maken. Alles bij elkaar heeft het er enorm ingehakt en heb ik het best onderschat dus kan geen kwaad denk. Vandaag heb ik voor het eerst weer een keer zelf m’n haren gewassen en dat was zó fijn. Vanaf september heeft de thuiszorg dat gedaan, maar nu mag ik weer lekker helemaal onder de douche mét shampoo en crèmespoeling. Ik voelde me zó schoon