Oh het menselijk brein is zo allesomvattend complex; daar zijn wij mensen nog lang niet over uitgeleerd Het klopt in ieder geval zeker wat je zegt, tot op zekere hoogte. Ons brein is namelijk in staat om op diverse frequenties te functioneren. Zonder hier al te diep op in te gaan; het komt erop neer dat wij mensen, het meeste van de tijd, verblind zijn door onze (persoonlijke/tastbare) realiteit. We functioneren over het algemeen op een bepaalde frequentie die, kortgezegd, neerkomt op "de automatische piloot". Hierdoor zie je soms dingen die er wellicht niet zijn, mis je juist dingen die er wel zijn, herinner je je dingen anders omdat je gevoel overheerste in een situatie, etc. Het brein kan op andere frequenties weer hele andere dingen bereiken; denk bijvoorbeeld aan meditatie (hier zijn genoeg wetenschappelijke onderzoeken naar gedaan - even Googlen ) Wanneer je puur vanuit de hoek van de huidige wetenschap naar het leven kijkt, dan... ja: Dan is het leven en alles wat er gebeurt puur toeval en niets heeft betekenis. Maar ik vind dat persoonlijk toch wel een hele deprimerende gedachte en daarnaast zijn er té veel vragen die de huidige wetenschap totaal niet beantwoorden kan. Gewoonweg omdat (tastbare) wetenschap niet zaligmakend is. Niet alles is tastbaar namelijk (Het overgrote deel van onze realiteit is zelfs niet tastbaar of tastbaar te maken. Wij zien maar een heel klein deel van wat er daadwerkelijk is. En dat is iets waar de wetenschap in elk geval wél over uit is )
Dat bedoel ik ook met het menselijke aspect erin. Het betekenis geven aan gebeurtenis is zo mens eigen en mooi, juist om wat grip of betekenis te geven op/aan die o zo complexe wereld. De 1 doet het door religie, de ander mediteert, weer 1 gelooft in karma en dat is zo'n mooie eigenschap van mensen. T leven is idd niet maakbaar, in deze tijd waarin technologie zo snel gaat voelt dat soms wel zo. Dat als je hard genoeg werkt, je wel succes zal hebben; niet beseffen dat als je morgen onder de bus komt alles ook voorbij is door domme pech.
dit inderdaad. Dat is ook (imo) de reden waarom we religies en godheden hebben uitgevonden. Er moèt toch meer zijn? Dit moèt toch een reden hebben? Een troost, een hoop op beter, een reden waarom iets is gebeurd waardoor we er psychisch beter mee om kunnen gaan. Het idee dat er niets meer is dan dit beangstigend ons, want dat zou kunnen betekenen dat het allemaal zinloos is, en/of dat we volledig machteloos zijn. Dus hebben we goden/karma/energieën uitgevonden om onszelf een diepere betekenis te kunnen geven.
Ik kom nog even terug op hoeveel 'vrije wil' wij als mensen (denken te) hebben. Vind 'Mindfuck' daar een prachtig voorbeeld van. Hoe Victor Mids je kan laten geloven dat je een keuze maakt uit vrije wil, maar uiteindelijk precies doet wat hij wil dat je doet. Fascinerend om te zien, zeker met de uitleg er bij.
Ik vind zelf juist het idee dat het random/pech is waar je mee te maken krijgt een veel fijner idee dan dat het meant to be is dat sommige mensen heel veel voor de kiezen krijgen. En ik vind het helemaal niet beangstigend dat dit het is. Zo simpel is het gewoon voor mij. Dit is het, maak er het beste van, je krijgt maar 1 kans. Ik geloof ook niet in een diepere betekenis , het is zoals het is, soms zwaar, soms mooi, maar gewoon leven.
Hier ben ik het ook helemaal mee eens. We vullen allemaal voor onszelf in wat "de waarheid" is. Ik geloof daarnaast ook zeker dat er een ultieme waarheid is, maar dat deze zo complex is dat wij hiervoor de "woorden/taal", maar ook de hulpmiddelen, missen om dit tot een tastbaar concept uit te werken. Mensen proberen het al duizenden jaren; de één via religie, de ander via spiritualiteit, weer een ander via wetenschap... Etc. Elke hoek heeft zo zijn eigen manier en interpretatie, waardoor het uiteindelijk anders "vertaald" wordt, maar in de basis zijn er uiteindelijk wél enorm veel overlappingen en gelijkenissen (Wat dus leidt in de richting van een "ultieme waarheid", maar er helemaal bij komen? Geen idee of wij mensen dat ooit zullen kunnen.) Voor wat betreft dat het leven niet maakbaar zou zijn... Ook daar zijn heftige discussies over; ook in de wetenschap Er komen, vanuit de kwantumfysica, in elk geval steeds meer bewijzen dat het leven mogelijk wél maakbaar is door het beïnvloeden van "energieën en frequenties met ons brein/lichaam" (extreem kortgezegd). Ik vind het persoonlijk in elk geval heel boeiend om me bezig te houden met dit soort dingen en vind het, net zoals jij, geweldig hoe wij mensen invulling kunnen geven aan al deze complexe vragen En of dat nu met een simpel antwoord als "puur toeval" is of een uitgebreid antwoord waar je een boek over kan schrijven; ik vind alles even boeiend!
Ik hou het op toeval. Maar twijfel soms wel heel erg. Vb. mijn oma is overleden op mijn verjaardag (en die van haar zus) diezelfde zus is overleden op mijn oma haar verjaardag. Mijn opa is overleden op mijn broer zijn verjaardag. Kans op toeval is natuurlijk nog steeds erg groot maar ergens wil ik dan wel geloven dat er meer is en er dus een reden voor dit soort toevalligheden is.
Heel eerlijk... Soms zou ik zó graag willen dat ik er ook zo in kon staan. Het zou het leven, denk ik, wel een heel stuk makkelijker maken als je niet te veel "waarde" hecht aan situaties en deze gewoon neemt zoals ze komen. Soms... Maar ja.. Aan de andere kant ben ik ook wel heel blij dat mijn brein hier wel overuren door kan draaien; het houdt me nieuwsgierig en geboeid, haha.
Leuk hoe jij hier over schrijft, ik ben hier zelf ook geïnteresseerd in. Waar haal jij je kennis/informatie vandaan? Als ik jou lees dan raak ik enthousiast om hier weer meer over te leren.
Ik weet het niet precies... Wat ik wel regelmatig heb is dat ik soms heeeeeeel graag vrij wil voor iets maar het niet goed durf te vragen (omdat ik bijv. al veel vrij gehad heb ofzo) of als ik eeeecht geen zin heb om die avond te werken dat het regelmatig voorkomt dat ze op dat moment vragen 'hey wil je vanavond vrij hebben?' ofzo.. ik vind dat wel heel toevallig.. alsof ik het jinx zeg maar. xD Of als ik met een vriendin afgesproken heb maar op de dag zelf NUL zin heb om weg te gaan.. en dan appt die vriendin dat ze ziek is of dat er iets tussen is gekomen. Ook heel toevallig (en fijn )
Hmm… Waar niet eigenlijk? Ik geloof niet dat de "ultieme waarheid" in één hoek te vinden is, dus ik probeer het vanuit zoveel mogelijk perspectieven te bekijken. Zelf kijk ik in ieder geval heel graag (uitgebreide) documentaires over allerlei onderwerpen; historische, religieuze, spirituele, wetenschappelijke, medische, esoterische... (Via YouTube is een hoop te vinden - met allerlei links e.d. naar verdere informatie - en verder zijn er diverse sites, bijvoorbeeld www.gaia.com (geweldig interessant), waar enorm veel docu's omtrent deze onderwerpen verzameld zijn.) Ook boeken; Spirituele, maar ook religieuze. Zo ben ik nu al jaren met de Bijbel bezig (ook "ontbrekende" delen) en heb er nog meer op mijn lijstje staan. Ik sta, in principe, open voor alles, maar vind het wel belangrijk om hierbij mijn gezonde verstand te gebruiken. Ik neem dus absoluut niet zomaar iets aan - vooral niet te letterlijk! - en vind het belangrijk dat theorieën en claims onderbouwd kunnen worden. Soms is het heel moeilijk om de onderbouwing direct te begrijpen, omdat het weer veel kennis en begrip vereist op een ander gebied, maar ik vind het zelf altijd super leuk om zo verder te kunnen met de zoektocht Na alle perspectieven bij elkaar genomen te hebben is het voor mij belangrijk dat het "resoneert" met mijn gevoel/verstand. Klinkt het logisch? Ook al is het wellicht niet helemaal duidelijk en/of te verklaren? Dan is het een mogelijkheid voor mij. Tot het tegendeel bewezen kan worden
Ik kies toeval. Met veel invloeden erbij die nog wat sturing kunnen geven, die niet het doel hadden om dat gevolg te veroorzaken. Een tijd ben ik nieuwsgierig geweest naar de waarheid. Inmiddels denk ik dat het vooral belangrijk is wat jouw eigen waarheid is. Dat je naar dingen kijkt op een manier die jouw leven (en die van mensen om jou heen) beter maakt. Dat het brein selectief is maakt ook dat er optimisten zijn.
Denk dat de opties inderdaad meerdere malen worden aangeboden, maar je alsnog een keuze hebt deze wel of niet aan te grijpen. Dat stukje vrije wil.. je bewustzijn kun je namelijk ook kwijtraken door drugs/alcohol of gewoonweg het kwaad wat om je heen hangt, of naar je toe getrokken wordt. Het is vaak veiliger te blijven waar je nu bent ipv het anders te doen. Dus in die zin kan je het vooraf hebben uitgestippeld maar als jouw ziel er nog niet klaar voor is op aarde omdat deze wordt verleid de andere kant op te gaan.. Ik weet hoe ik mijn leven kan invullen maar ik kan nu ook besluiten te gaan drinken tot ik bewusteloos raak. Ik kan ook kiezen om eruit te stappen, ik denk dat echt een beweging uit vrije wil is.
Ja, je kan elk moment elke keuze maken die je wilt, maar werkt het in de praktijk ook zo? Zijn sommige "keuzes" dus wel echt bewuste keuzes? Als in: De meest logische gedachte is dat, als we 100% volledig vrije wil zouden hebben, iedereen een geweldig leuk leven zou hebben. Iedereen zou dan kiezen voor de positieve aspecten van het leven, want wie wil er nu "lijden"? Zouden er dan, om dit maar even als voorbeeld te nemen, nog alcohol- en drugsverslaafden bestaan? Of is het, net als veel in het leven, een gevolg van een reeks opvolgende gebeurtenissen die ertoe leiden dat de persoon in kwestie het gevóel heeft geen andere keuze te kúnnen maken? Dat het, voor deze persoon in kwestie, wellicht dus noodzakelijk is om dit te ervaren; misschien om het te overwinnen en er zelf een zeer belangrijke les uit te halen of misschien als ervaring voor iemand anders die het gebruikt als les om zelf nooit tot die keuze te (hoeven) komen? (En zo kunnen er natuurlijk nog veel meer redenen zijn) Wij mensen leren namelijk uit ervaring; theorie is heel leuk, als basis, maar om het uiteindelijk toe te passen, en iets dus écht te begrijpen, is ervaring noodzakelijk. Wellicht dus dat voorbedachte plan, waar je, hoe dan ook, niet onderuit komt? (Ik weet het, het is een kip vs. ei verhaal. Maar wel leuk om over na te denken )
Nee want er zijn maar heel weinig mensen zich bewust van de wil om voor het ‘positieve’ te kiezen. En wat is dan het positieve? Daar is een bepaald bewustzijn voor nodig. Het wel of niet hebben daarvan is overigens ook niet goed of slecht. Kiezen voor drugs is vanuit de gedachte van die persoon op dat moment de beste keuze. Of voor alcohol.. of weet iemand wel dat het niet goed is maar is het alsnog makkelijker om te blijven hangen in het negatieve. Ook negatieve keuzes met negatieve gevolgen worden gemaakt vanuit vrije wil. Dus even samengevat voordat ik de draad kwijt raak met wat ik bedoel .. Ja er zijn lessen te leren, ja daar kun je onderuit door simpelweg te kiezen voor het andere. Ook al zullen er dingen op je pad blijven komen waardoor je de kans hebt voor het ‘goede’ te kiezen. er is sowieso enorm veel over de vrije wil geschreven door filosofen. Dit is in ieder geval wat ik heb opgenomen uit lessen/boeken/mensen, eigen ervaring en visie.
En ow wat is het lastig om vanuit geschreven tekst wat duidelijk te maken. Zeker zulke gesprekken! Als ik het nalees van mezelf roept het tegelijk ook weer 100 vragen op. Maar je probeert het simpel en kort te houden
In jouw geval is het gewoon toeval. Zo kwam ik jaren geleden mijn eerste vriendje ineens tegen in een hele andere setting. Hij kwam zich inschrijven in de huisartsenpraktijk waar ik werkte. Allebei niet meer woonachtig in onze geboorteplaats en ineens stond hij daar en dat was echt gewoon toeval. Het heeft buiten een leuk gesprek ook geen vervolg gekregen. Dit was dus gewoon toeval dat we elkaar daar weer tegenkwamen,
Jij vindt het gewoon toeval, dat hoeft een ander niet te vinden hoop ik Maar noem je het toeval omdat het geen vervolg heeft gekregen of was het ook toeval als er wel een vervolg/gevolg was?
Ik noem het toeval omdat er geen vervolg op is gekomen. Ik weet niet hoe ik dat anders moet omschrijven. Stel dat jullie geliefden waren geweest en elkaar destijds door andere factoren uit het oog waren verloren en jullie komen elkaar na al die jaren ineens weer tegen en worden opnieuw verliefd dan heeft het naar mijn gevoel zo moeten zijn dat jullie daar elkaar weer zouden ontmoeten. Wat vind je eigenlijk zelf?