Geloof jij in toeval of is iets meant to be?

Ik kan daar ook helemaal niets mee, sta er net zo in als jij.

 

Helemaal mee eens. Toen mijn moeder kanker had, was dat volgens mensen "gods wil en hij wilde haar graag hij hem hebben". Alsjeblieft zeg, dat is gewoon ronduit respectloos en dat men dat niet inziet vind ik echt bizar (overigens dan niet graag genoeg, ze is er nu heel wat later nog, die persoon ziet ze nooit meer).
Ik heb ook het idee dat het een uitweg/vlucht is als je in dat soort dingen gelooft, omdat je niet met de realiteit om kan gaan.
Dat we "maar" mensen zijn, niet meer dan dat en dat allemaal gewoon eindig is.

 

Ja maar er zijn mensen genoeg die ook niet geloven in hun voorgevoel en daar niet naar luisteren...
Maar kijk dit is iets gevoelsmatig... Daarover discussiëren is niet nodig... Voor mij was dat een 'mooi moment' ondanks het grote verlies en het gemis... Ik ben heel dankbaar dat mijn voorgevoel of toeval of 'meant to be' daarvoor gezorgd heeft... En welke van de drie het dan echt was maakt toch totaal niet uit...

 

Toen mijn moeder haar tweede zoon stierf ( mijn broer) aan een erfelijke ziekte kwam er een kennis langs die van de kerk is en weet je wat ze zei tegen mijn moeder?
We krijgen allemaal wat we kunnen dragen en daar kon ze het mee doen.
Dit zeg je toch niet tegen een vrouw die 2 kinderen heeft verloren na een vreselijke strijd ?
Schandalig en respectloos.

 

Het zijn wel vaak de gelovige mensen die een kaarsje branden of bidden voor andere mensen... De uitspraak is misschien niet tactvol of respectloos zoals jij zegt, maar jij praat ook niet bepaald respectvol over mensen die een ander idee hebben dan jij: "het is een vlucht, ze kunnen de realiteit niet aan"

 

Vwb. je eerste zin: ik weet niet of je kunt spreken van geloven in een voorgevoel of niet.., maar ik snap wat je bedoelt.
Vwb. je laatste zin: mn opmerking was ook niet bedoelt om jouw post te ontkrachten, want dat kan tenslotte ook helemaal niet omdat je post over een mening ging en een mening kun je nu eenmaal niet ontkrachten
Ik was gewoon even hardop aan het denken omdat er naar m.i. dus wel verschil zit tussen de vraagstelling van TO en voorgevoel.

Ben blij voor je dat jij het zo fijn hebt ervaren

 

Dat is mijn gevoel, dat geef ik ook duidelijk aan.
En het dikgedrukte zegt mij niks, daar geloof ik immers niet in.

 

Dan kun je toch net zo goed niks meer zeggen? Ik snap niet wat er zo erg is als ik aangeef dat het voor mijn gevoel een vlucht is?
Dat jij daar anders over denkt mag toch helemaal? Het mag ook gezegd worden dat het Gods wil is als iemand vroeg overlijdt, vind ik ook echt niet ok.

 

Nou dat inderdaad. Vreselijk! Dus eigenlijk wordt er dan gezegd dat het haar is overkomen omdat ze een sterke vrouw is en het kan dragen. Nou dat kan toch niet.

 

Bij sommige van je voorbeelden speelt misschien ook je intuïtie mee?

 

Haha, ik snap perfect waarom je vaag blijft hoor (dus je moet het niet vertellen), maar nu ben ik wel benieuwd wat jij dan altijd meemaakt/tegenkomt op reis

 

Lieve mensen, zulke opmerkingen in zulke nare situaties komen ook gewoon keihard aan; dat is heel menselijk. Weet alleen dat mensen het (over het algemeen) wél altijd goed bedoelen. Het is wellicht niet jouw manier van naar het leven kijken, maar het is wel een manier van naar het leven kijken.
Voor mij is het hetzelfde als bijvoorbeeld iemand die zegt voor me te willen/gaan bidden. Ik geloof niet in God, in de algemene strekking, maar waardeer wel de intentie die erachter zit; dat iemand op zijn/haar eigen manier iets probeert te doen met/aan de situatie.
Zelf probeer ik altijd de grotere boodschap erachter te "voelen"; dus niet wat iemand letterlijk zegt, maar welke strekking zit erin? Is het voor hen een vorm van troost? Dan zal de boodschap naar mij toe vast ook een vorm van (goedbedoelde) troost zijn.
Of het uiteindelijk ook zo aankomt bij mij? Dat is aan mij.
Maar zal ik die persoon erom veroordelen?
Nee, ik zal het hoogstens aangeven, als het mij echt raakt, door te zeggen: "Sorry, maar voor mij is dit geen troost... Ik bekijk het leven op een andere manier." (Of iets in die trant.)
Maar ik ben wel dankbaar voor het feit dat iemand in ieder geval probéért om er iets zinvols over te zeggen; of het uiteindelijk voor mij zinvol is of niet dat maakt even geen verschil. Zolang het maar geen bewuste manier is om iemand naar beneden te halen en/of pijn te doen... En het gros van de mensen heeft deze intentie absoluut niet - probeer dat vooral in gedachten te houden.

 

Ik snap de kritische noot, vooral als je er niet in gelooft/ er niets bij voelt.

@KleineLai Ik heb geen direct antwoord op je vraag. Ik sluit absoluut mijn ogen niet voor alle pijn en verdriet in de wereld. Ik ben zelf ook niet zonder hevig trauma, zit as we speak nog steeds in therapie.

Of het nu het lot is of puur toeval dat die babytjes op die tijd en plaats geboren worden maakt het niet minder afschuwelijk.
Het is een geloof, gevoel, vertrouwen dat ik heb. Ik zal nooit of te nimmer dat gevoel of geloof op iemand anders toeleggen, zoals hierboven een aantal keer genoemd is. Ik vind dat namelijk ook not Done. Het is mijn geloof, dat houd ik voor mezelf.

Misschien is het een vlucht, ik denk zelf van niet. Ik sta behoorlijk met beide benen op de grond en ben absoluut nier dankbaar dat verscheidene mannen hun handen niet thuis konden houden toen ik jong was. Maar het heeft me wel ergens gebracht, en daar put ik kracht uit.

Ik vind het ook jammer dat het als dusdanig benoemd word (vlucht, bs) maar zo staat iedereen anders in het leven.

 

Ja ik ben het hier gewoon niet mee eens. Natuurlijk zullen mensen het over het algemeen goed bedoelen, maar dat wil niet zeggen dat je alles maar kan zeggen.

 

Dat wordt dan inderdaad gezegd, gewoon kwetsend.

 

Maar... Niemand kan toch van tevoren ruiken hoe een ander gaat reageren?
Iemand kan hoogstens inschatten hoe het mogelijk aan zal gaan komen, maar iets inschatten gebeurt uiteindelijk altijd vanuit je eigen perceptie. Als in: "Mij helpt het, wellicht helpt het iemand anders ook?"
Net zoals dat jij aangeeft niet te geloven in bepaalde dingen; wanneer jij iemand dus tot steun wilt zijn zal je vanuit deze perceptie een "nuchtere" reactie geven. Deze "nuchtere" reactie is wellicht over het algemeen "veiliger" dan een reactie die vanuit een of ander geloof voortkomt, maar je loopt evenveel risico dat het bij de ontvanger niet goed aankomt, omdat hij of zij mogelijk een compleet ander perspectief heeft
Moeten we, om zulke risico's te voorkomen, maar allemaal onze bek houden?
Of is het wellicht een beter idee dat we - iedereen, welke perceptie dan ook - proberen om situaties vanuit meerdere perspectieven te bekijken i.p.v. alleen die van onszelf op dat moment? (En persoonlijke gevoelens dus soms even buiten beschouwing te laten? )

 

Maar het draait toch allemaal om persoonlijke gevoelens?
En ik zou mijn nuchtere reactie dus wel achterwege laten als ik weet dat de ander er anders tegenaan kijkt.
En ja, soms kun je absoluut beter "je bek houden" dan iets zeggen waarmee je iemand nog verder de afgrond in helpt.

 

Uiteraard. Áls je het weet
Maar weten (die) anderen het ook dat bepaalde reacties bij jou verkeerd aan kunnen komen?
Zo ja, dan geef ik je helemaal gelijk; in ieder geval richting die specifieke persoon toe die er dan alsnog geen rekening mee houdt.

En of alles om persoonlijke gevoelens draait? Hmm, nee, daar ben ik het niet mee eens.
Persoonlijke gevoelens zijn een natuurlijke reactie van/voor ons mensen, maar niet alles draait erom. Het is hoogstens onderdeel van wie en wat we zijn, maar we hebben ook het vermogen om dit "uit te zetten" en dingen te bekijken zonder persoonlijke gevoelens erbij te betrekken