Wellicht is het wat rigoureus maar Nederland is altijd zo vol van alles maar afschaffen, vuurwerk, de treinen die niet meer rijden omdat het een beetje harder waait, rij je een keer 10 km te hard dan kan je gelijk een bekeuring van drie getallen neertellen, parkeerbeleid etc, deze pandemie gaat echt een kentering in onze samenleving betekenen.
O ja, daar ben ik het volkomen mee eens. Veel mensen hutje mutje op elkaar zorgt uiteraard voor een ideale verspreidingsmogelijkheid voor een virus. Maar dat dat nu dan toevallig (hoewel einde winter dan misschien niet de beste periode is om dit soort situaties te creëren natuurlijk) met het begin van de corona verspreiding in Nederland samenvalt is, is in mijn ogen vooral een erg ongelukkige samenloop van omstandigheden. Uiteindelijk zijn de markten in China (die ook na sars en mers niet zijn aangepakt) de boosdoener natuurlijk.
Ja snap het wel hoor in dit soort machteloze situaties een zondebok aanwijzen om al je frustraties op te richten. Kom trouwens niet aan carnaval, dat is net zoiets als de zwarte Pieten discussie aanwakkeren. Ik heb niks met carnaval, maar wel een traantje gelaten toen ik zag hoe al die wagenbouwers hoorde dat ze optochten moesten afblazen. Voor sommigen is dat levenswerk, zit veel geld en tijd in. Het is een feest der saamhorigheid.. eeuwenoud traditie, zit in je hart. Dus tja, dat raakte me wel. Het is bovendien heel makkelijk om ‘Brabant’ de schuld te geven van verspreiding.. maar er was gewoon nog te weinig duidelijkheid over het virus op dat moment. Niemand kan je daarover iets kwalijk nemen. Altijd makkelijk achteraf.. mensen zijn ook volop nog op wintersport gegaan. Maar dat is natuurlijk minder makkelijk te classificeren dan gewoon roepen dat het aan Brabanders en carnaval ligt. Het voelt een beetje zoals toen Chinezen er hier op het begin op werden aangekeken. Vonden we ook totaal achteloos.. maar nu zijn het niet meer Chinezen, maar Brabanders. Volgens mij is het gewoon een wereldwijd probleem en kan je in deze geen schuld aanwijzen. Misschien was carnaval niet handig, maar konden we dat op voorhand weten? Niemand toch? Niemand had verwacht dat het zo snel zou uitgroeien tot pandemie. Dus mijn mening is dat we beter kunnen stoppen met wijzen of willen verklaren, dit is de situatie waar we allemaal in zitten en onze verantwoordelijkheid voor moeten dragen. Vingers wijzen helpt daarbij niet, elkaar helpen/steunen wel. Lieve groet van een impopulaire Brabander
Mijn schoonouders bijvoorbeeld, vooral schoonmoeder. Ze zijn 61, beide fit, gezond en zonder lichamelijke klachten. Schoonmoeder werkt ook nog gewoon in de schoonmaak. Zij willen niemand zien, niemand mag bij hen binnen, oppassen doen ze niet (dat begrijp ik dan opzich wel) boodschappen moet schoonvader doen. Ze wonen hier in de straat en als ze onze kinderen zien blijven ze op zeker 3 meter afstand dingen roepen. Vorige week belde schoonmoeder aan want ze had kaas voor ons, dit neergezet aan het einde van onze tuin en wilde alleen met de kinderen praten door het de voordeur heen. Maar ondertussen appt ze me wel 5 keer per week dat ze de kinderen zo mist en dat ze zoveel van ze moet missen nu.
Maar zij doet toch weinig geks? In principe volgt ze gewoon de richtlijnen. Onze kinderen zien hun gezonde opa's en oma's ook niet.
Hier ben ik het mee eens - gezien vanuit een vergelijkbare positie. Onze kinderen liggen vrij ver voor qua niveau/schoolwerk, maar "vragen" hierdoor op school extra aandacht - puur om de "tijd te vullen". Aandacht in de vorm van (veel) extra uitdagingen. Uitdagingen die ze thuis zelfstandig opzoeken. De aandacht/tijd die ze nu dus niet "vragen" - omdat het niet nodig is - zou op deze manier dus inderdaad beter/makkelijker gegeven kunnen worden aan een leerling die bijv. achterloopt.
Wij zijn het super vaak eens en ik heb nu mijn zeik modus aanstaan....maar gezonde mensen gaan ook dood bij ons. Ze doen het eig gewoon super goed.
Nog even doorgaand op het stukje onderwijs; Ik heb een impopulaire mening over het hele onderwijs(systeem) an sich… Ik ben heel blij dat het onderwijs(systeem) bestaat - het opent heel veel deuren - maar het gaat, in mijn beleving, veel te ver. In plaats van iedereen op weg te helpen richting zijn/haar eigen pad in het leven - op basis van zijn/haar eigen kunnen - moet iedereen hetzelfde pad volgen met "minimaal deze vereisten", want anders "heb je geen toekomst" ofzo... (Of je krijgt bijv. al snel de stempel dat "je niet zo goed leren kan" o.i.d.) Ik heb hier persoonlijk heel erg moeite mee. Waarom? Omdat we allemaal onze eigen talenten hebben... En als er iets is waar in het onderwijs, in mijn beleving, te weinig aandacht aan besteed wordt, dan is het: individuele talentontdekking, -ontwikkeling en -stimulatie. Daartegenover staat er, vooral vanaf het VO, te veel druk op "het behalen van minimale vereisten" en daarop beoordeeld worden. "Minimale vereisten" waarvan veel, op de lange termijn, eigenlijk totaal niet belangrijk zijn, maar die wel heel veel (persoonlijke) sh*t met zich mee kunnen brengen (op het moment zelf, maar ook op lange termijn): Prestatiedruk, onzekerheid, (steeds) minder zelfvertrouwen, depressie, en ga zo maar door. Ik vind dat heel moeilijk om te zien... Het doet mij pijn als kinderen en volwassen doodongelukkig zijn t.g.v. dit systeem; denkende dat ze niks kunnen als ze geen goede cijfers halen (of denken dat ze "dom" zijn zelfs... ), denkende dat ze later niks kunnen bereiken als ze nú geen goede cijfers halen, denkende dat ze nú niks (meer) kunnen bereiken omdat ze vroeger geen goede cijfers gehaald hebben... etc. Zó jammer! (Understatement) Persoonlijke achtergrond m.b.t. deze mening, want ik zal deze mening vast niet zomaar hebben Ik ben zelf HB, en leer hierdoor vrij makkelijk, maar het heeft ook heel veel sh*t opgeleverd. Iedereen had hoge verwachtingen van mijn "intellect" en ik zou "grootse dingen" bereiken op universitair niveau. Maar; heeft iemand mij ooit gevraagd of ik dat zelf ook wel wil? Ik wilde alleen maar mijn eigen weg volgen. Op mijn eigen manier. Met mijn creativiteit i.p.v. intellect. En dat is precies waar ik inmiddels al zo'n 12 jaar mijn eigen inkomsten mee verdien. Ik heb wat onderwijs betreft geen enkel diploma. Alleen maar een hoop mislukte pogingen tot het volgen van bepaald onderwijs om anderen/de maatschappij te pleasen c.q. om te doen "wat moet/hoort". Iets wat mij doodongelukkig maakte uiteindelijk... Máár, desondanks heb ik nog steeds "een toekomst" Iets wat ik mijn kinderen ook graag meegeef; school is niet onbelangrijk, maar het is ook niet zó belangrijk dat je hele leven ervan afhangt.
Vast ook een hele onpopulaire, maar daarom is ie ook onpopulair Ik word af en toe (oké vaak) zo moe van termen als ‘hoogbegaafd’, ‘prikkels’, ‘hoogsensitief’ Het is er, dat is een feit, maar waar ik moe van word is als het als zelfdiagnose ‘gebruikt’ wordt...
O ja en nog eentje; het is goed om buiten te zijn, er even uit of een ommetje maken. Mits je alleen of met een superklein groepje bent. Maar waar ik zo gefrustreerd van word is dat we hier hele groepen ouderen zien rijden op hun zo geliefde elektrische fiets (waar ze normaliter al niet op kunnen rijden, want gevaar op de weg ivm snelheid). Lekker met z’n allen erop uit. Lekker buiten. Er blijven hele gezinnen binnen. De zorg draait overuren. Allemaal om oa de kwetsbare ouderen te beschermen. En wat doen zij? Lekker in groepen gaan fietsen over de dijken, door straten, door de stad, etc. Ook jullie binnen blijven graag!
En hoe zie je dat voor je als je als ouder zijnde gewoon een baan hebt van minimaal 32 uur in de week? Als jij tbm bent oid dan snap ik nog dat je daar tijd voor kunt hebben (al geloof ik dat ook niet helemaal want tbm is niet alleen maar lekker thuiszitten en een beetje schoonmaken oid). Maar als werkende moeder krijg je dat echt niet voor elkaar en ik geloof ook niet dat deze crisis waar we nu inzitten ‘kans’ geeft om het onderwijs rigoureus te veranderen...
En dan valt er 1.....liggen ze met zijn 5en op de seh met gebroken vingers te zeuren omdat het zo lang duurt XD
Tja soms is er (nog) geen diagnose maar zie je heel veel bij je kind. Hier ook geen diagnose (en dat gaat nog even duren, als er al een diagnose komt) maar herken heel veel van bovenstaande termen . En zo probeer je er dan achter te komen hoe je het beste met je kind om kan gaan en hoe je je kind kan helpen.
Of het is toeval of mijn post is (onderdeel van) de aanleiding? (Ik voel me ergens een beetje aangesproken haha) In ieder geval; Hoe bedoel je dit precies? Mensen die het te pas en te onpas roepen, zonder dat er aanleiding voor is en/of het daadwerkelijk getest is (HB/HS bijv.)? En dus puur om een bepaald beeld van bijv. zichzelf over te brengen? Als ik namelijk voor mezelf spreek; ik heb er nogal moeite mee juist om het hardop te zeggen terwijl het al 25 jaar geleden getest is Gewoonweg door "het beeld" wat de meeste mensen erbij hebben - en mij dus automatisch opplakken ermee. Ik vertel het persoonlijk alleen in contexten waarin het, in mijn beleving, van toepassing is. Wanneer het om mijn ervaring binnen het onderwijs gaat bijv. Toevoeging: Bij onze dochters is het vermoeden op HB al jaren heel groot, maar heel eerlijk? Ik geef het geen naam en doe er vrij weinig mee; ik hoef er ook weinig mee te doen, omdat het mijn "natuur" is. Wij hebben in die zin dan ook weinig struikelblokken met hen qua wat erbij komt kijken. Maar ik begrijp héél goed dat dit niet voor iedereen zo makkelijk is. En dat "een vermoeden van" - dat "iets" dus een naam krijgt - iemand al heel goed op weg kan helpen
Ik vind ze nogal panisch doen, wij zijn niet ziek dus gillen van 3 meter afstand en achter glas is echt niet nodig, ook niet volgens de RIVM richtlijnen. Wij zitten niet in quarantaine ofzo. Nog een voorbeeld: een vriend van mij heeft een eigen garage, hij repareert auto's. Hij heeft zijn bedrijf dicht gegooid omdat hij bang is besmet te raken. Zijn vrouw is thuiskapster bij ouderen en was al voor deze maatregelen gestopt met werken, iets wat ik heel goed begrijp. Echter een garagebedrijf dicht doen blijf ik bijzonder vinden (wel fijn dat het financieel mogelijk is uiteraard). Noem mij nuchter, maar ik vind sommige mensen echt heel panisch doen. Andersom ook overigens, mensen die de maatregelen aan hun laars lappen... Maar dat is een andere discussie.
Maar wss gaat het meer over mensen die deze termen te pas en te onpas gebruiken . Of zo een term inzetten bij ongepast gedrag .
Maar 'prikkels' is toch geen diagnose, zoals HB dat wel is? Bij meerdere aandoeningen kan je heel prikkelgevoelig zijn. En ik kan je trouwens uit ervaring zeggen dat dat niet bepaald fijn is. Alles komt zoveel harder binnen dan anders, en dan even het onbegrip van anderen buiten beschouwing gelaten. En als je er zo moe van wordt, dan weet je dus gelijk ook hoe het voelt om overprikkeld te zijn!
Heel eerlijk was het toeval want ik had deze al bedacht toen ik onder de douche stond vanmorgen en toen typte ik hem hier. Ben daarna pas de laatste pagina`s gaan lezen. Kreeg geen meldingen meer. Ik vind het heel lastig uitleggen waarom want ook ik heb ermee te maken (mijn oom). Maar ik hoor het vrij vaak om me heen dat het als een bepaald ‘excuus’ wordt gebruikt zonder dat er een diagnose is gesteld. Dat als iemand een beetje slim is dat er dan meteen wordt gezegd; ja hoogbegaafd. Als iemand niet tegen én de tv aan hebben én kinderen die herrie maken; ja te veel prikkels. In een kleine woordenwisseling; ja hij kan er niet tegen want hoogsensitief. Maar ook als de diagnose wél gesteld is en daar dan op een bepaalde manier ‘misbruik’ van gemaakt wordt; nee jouw kinderen (niet mijne) zijn zo druk en dat zijn teveel prikkels voor de mijne.