Bang voor bevalling

Ik ben ook zo verschrikkelijk bang....het is mijn eerste en ik vind het echt super eng. Ben zo bang voor de pijn.....dit neemt een groot deel plezier van mn zwangerschap weg is echt jammer. Je krijgt ongevraagd ook alle horror verhalen te horen Dus ik blijf dit topic even volgen.

 

Hoi!

Ik zou allereerst je zorgen bespreken met de vk of arts. Bespreek eens wat de mogelijkheden zijn, bijv. pijnbestrijding etc., misschien stelt dat al wel wat gerust.
Loop er in elk geval niet alleen mee door, wordt het alleen maar erger van...
Verder is er weinig aan te doen denk ik, het kindje moet er toch uit! En dat gaat vast lukken, hoe vreselijk het nu ook lijkt!

 

Ik zou nu al bij de VK laten vastleggen dat je persé een ruggeprik (of andere pijnstilling) wilt hebben tijdens de bevalling. Stel dat het op het moment supreme niet nodig blijkt te zijn, dan heb je toch tijdens de zwangerschap die garantie achter de hand gehad. Dat zou mij heel veel rust geven (ik ga dit zelf ook zo doen mocht ik ooit weer zwanger raken). Het zou zonde zijn als je niet van deze zwangerschap zou kunnen genieten door die angst...

 

Lees dit: http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/153328-alleen-maar-positieve-verhalen.html

 

Ik heb gelukkig geen slechte bevallingservaring, maar mijn bevalling duurde dan ook alles bijelkaar maar 4 uur en 15 minuten.
Ja de weeen zijn niet leuk, ik had rugweeen, maar je weet waar je het voor doet, ik heb de hele tijd gewoon gedacht aan mijn mooie dochter die ik na de bevalling in mijn armen zou hebben.

Ja het doet even pijn, maar het is echt waar (tenminste dat vind ik) als je kindje op je buik ligt ben je alle pijn weer vergeten!

Op naar de volgende bevalling!

 

Ik ben ook best wel bang. En wat dan zo leuk is dat je op een BBQ zit met een goede vriendin die opeens verteld dat er in het ziekenhuis waar zij werkt een vrouw was bevallen die bijna was dood gebloed en 40 zakken nodig had. En ik vroeg of ze er mee wilde ophouden en dan gewoon doorgaan. Ben pissig weg gelopen. Pik dat echt niet, rot op denk ik dan.

Ik heb op yoga gezeten en daar leer je heel veel qua ontspannen etc. Dat heeft heel veel geholpen. Voor de rest is het echt afwachten, elke bevalling schijnt anders te zijn zeggen ze. Wat ook schijnt te helpen is de laatste 2 weken voor de bevalling elke avond in je bed gaan visualiseren hoe je het zou willen. Ik weet echt niet of dat yoga etc allemaal helpt hoor, dat merk ik over een paar weken welverder kun je er niet aan ontkomen.

 

Ik sluit me aan bij Mikki. Mij heeft het inderdaad wat rust gegeven om me van tevoren goed in te lichten omtrent pijnbestrijding. Ik moet over een paar weekjes bevallen van de eerste, maar heb duidelijk aangegeven bij de VK dat ik de mogelijkheid van een epiduraal wens op het 'moment supreme'. Zij heeft zelfs enkele weken terug voor mij een consult gepland in het zkh, waar ik al mijn vragen kwijt kon aan de gyn. Ik kreeg vanuit het zkh een formulier mee die ik moet overhandigen aan de aneasthetist en de VK is ervan op de hoogte en zal proberen mij op tijd naar het zkh door te sturen tijdens de ontsluitingsfase.

Nu weet ik wel dat je niets 100% kunt plannen (zo kan het ineens heel snel gaan natuurlijk)...maar toch geeft het wat rust. Daarbij heb ik ook mijn partner goed ingelicht van mijn wensen. Verder...tja moeten we het toch over ons heen laten komen...ik vind het ook hartstikke spannend hoor (pfff)...hoop maar op het beste ook! Er doorheen komen we meis!

Maar zoals iemand hierboven eerder zei 'die horrorverhalen doen ook niet altijd goed'....en ik ben dan zo iemand die het dan toch op zo'n moment wil horen als er zo'n verhaal wordt afgestoken Gelukkig zijn er ook veel positieve verhalen, daar houd ik me maar een beetje aan vast.
Veel sterkte, ik hoop dat je ondanks de angst zult genieten van je zwangerschap.

 

@Jessy25: je gaat (voor zover ik ben ingelicht) niet meteen naar het ziekenhuis bij de eerste wee of als je vliezen breken. Ik weet niet of je bij de gyn loopt of de VK?

Loop je bij de VK dan zal zij bepalen wanneer je naar het zkh gaat, je moet toch al wat cm ontsluiting hebben, anders sturen ze je gewoon terug naar huis vanuit het zkh. Loop je bij de gyn dan heb je telefonisch overleg over wanneer je naar het zkh gaat. Het komt helaas wel eens voor dat mensen teveel ontsluiting hebben (8/9 cm) en de ruggenprik dus niet meer wordt ingezet, het is dus een beetje aan de VK en jezelf om 'op tijd' naar het zkh te gaan, volgens mij bij een cm of 3/4, maar wellicht zijn er mensen die hier letterlijk ervaring mee hebben?

Bij je eerste bezoek bij de VK (zie dat je nu 6 wkn bent) gewoon een lijstje opstellen met alle vragen die je hebt. Hopelijk geeft de duidelijkheid je dan meer rust. Succes!

 

ik was ook ontzettend bang. hier doen ze gelukkig niet moeilijk over pijnstilling en die heb ik ook gekregen.
achteraf gezien was het niet nodig geweest, want ik had al 9 centimeter toen die werd gezet. (wist ik toen niet, kreeg gelijk na t zetten persdrang)
ik heb de ruggeprik echt uit angst gevraagd, maar had echt een superbevalling. juist omdat ik bang was en het ergste had verwacht is het me 100% meegevallen en vond ik het fantastisch. ik wil morgen weer!

 

sja bevallen doet pijn, dat weet ik uit ervaring, maar t moet er toch uit.. kijk er ook niet echt naar uit, maar ja t is niet anders denk ik maar..
iki doe t weer thuis dus weer zonder pijnbestrijding..
pijn is weer weg als t geboren is..

 

Ik kreeg weeenopwekkers en ook de ruggenprik omdat t mij te pijnlijk werd..De weeenopwekkers kreeg ik, omdat de weeen te lang na elkaar kwamen en er geen voort in kwam.

Pas in t zh stelde mijn vk voor de ruggenprik te nemen omdat ik anders een weeenstorm zou krijgen wat pijnlijk zou kunnen zijn en ze wist dat ik al angstig was.

Ruggenprik deed totaal geen zeer en luchtte gelijk op, weeenopwekkers merkte ik dus nix van dankzij de ruggenprik..zag wel op de monitor dat de weeen netjes na elkaar kwamen en kort na elkaar

Uiteindelijk toen t zover was dat ik moest persen lukte dit niet. Ik voelde de persdrang niet vanwege de verdoving van de ruggenprik dus moest ie helaas uit en toen....ja kwam t hard aan jah!! De weeen kwamen erg heftig en ik voelde alles in een x. De bevalling deed zeer, was zwaar, pijnlijk...MAAAAR Tegelijk ook een superervaring, mooi, wonderlijk etc etc.

Ik heb niet ervaren dat zodra de baby eruit was dat de pijn vergeten was, maar ja ieder mens is ook anders he en ik vond t altijd wel fijn om de horrorverhalen ook aan tre horen. ieder ervaart t anders en idd: t moet er toch echt uit en die kracht hebben wij vrouwen wel , Gaat bij jullie allemaal ook goedkomen die nog moeten bevallen.

Wees niet bang, denk gwn t moet eruit en let vooral op je ademhaling en puffen tijdens je weeen en t persen, helpt echt!!! En indien te pijnlijk idd vragen naar pijnbestrijding.

Succes meiden en geen angst, t komt vast goed! (K)

 

hoi allemaal,

Hier ook weer een positief bevallingsverhaal, ik heb het met de eerste al redelijk snel gedaan (7uurtjes). Maar had niet gedacht het nog sneller te kunnen.
Ik ben afgelopen dinsdag bevallen van een wolk van een dochter, die met 4 uurtjes op de wereld was, ik heb ook geen pijstilling nodig gehad, met de 1e ook niet trouwens, en ben heel de bevalling goed begeleid. Zou het zo weer doen,maar ons gezinnetje is nu compleet, met een jongen en een meisje, wat wil een mens nog meer...

 

Mijn eerste bevalling was echt heel erg. Ik had een hoge bloeddruk en de weeen zakte niet meer weg. Ik ben 14 uur bezig geweest en toen was ons kindje er. Ik moest hierna nog bijna een week in het ziekenhuis blijven ivm zwangerschapsvergiftiging. Oh wat was ik bang voor ene tweede bevalling. Zo erg dat ik niet zwanger wilde worden. De wens voor een 2e kindje werd sterker en won het van de angst. Ik zag echter wel op tegen de bevalling maar hoe verder ik zwanger was, hoe meer ik zo iets had van ik zal blij zijn als die buik weg is. De bevalling viel me mee en duurde maar 4 uurtjes. Inmiddels hebben we ook een 3e kindje die in 1,5 uur geboren is. Zo zie je maar, hoe zwaar de eertse bevalling was.....het hoeft niks te betekenen voor de bevallingen erna.

 

Toen ik zwanger was van Eva had ik zoiets van, we zien wel, het zal wel pijn doen, maar het komt wel goed. Ik had er echt vertrouwen in. Het ging ook allemaal prima, maar ik vond de pijn/vroege persdrang behoorlijk overweldigend, ik vond het gewoon heel heftig. Er is geen weg meer terug en je hebt geen idee hoe lang het nog duurt.

Nu zie ik er toch wel een beetje tegenop, tenminste, je weet nu een beetje wat je kan verwachten en hoe heftig het kan zijn. Daarbij heb ik bij Eva zo'n 7 uur weeen gehad en een 2e bevalling gaat vaak sneller. Op zich fijn, maar als het dan nog heftiger is weet ik niet of ik daar zo blij mee zal zijn...

Maar we wachten maar geduldig af hoe het gaat zijn. Ik wil weer thuis bevallen (denk ik) zonder pijnstilling. En we hopen er maar het beste van, de baby moet er toch uit. Ik laat het maar gewoon weer over me heen komen... Het is het allemaal in ieder geval meer dan waard.

 

Angst is onzekerheden.... Voor niet zwangeren en zwangeren van 1ste kindje. Begin van de zwangerschap was ik ontzettend bang voor de bevalling. Ik ben heel veel gaan lezen en mn partner steunt mij, waarom zou ik bang zijn? het zal toch pijn doen dus geniet maar van de zwangerschap. Als je bevallingsvideos ziet, ziet het allemaal veelste eng uit maar als je daar zelf ligt, valt het allemaal wel mee.

ik raad aan om een zwangerschapscursus te doen, daar leer je ademhalingstechnieken en ontspanningsoefeningen. Lees heel veel over zwangerschap en bevalling, zoals we allemaal weten verloopt ieder bevalling weer anders.

zwangeren van 2de kindje kunnen angst hebben voor de bevalling als hun vorige bevalling niet zo lekker is verlopen.

 

Ik denk dat het heel 'normaal' is om bang te zijn voor de bevalling. Het is (zeker als je het voor de eerste keer doet) iets waar je je totaal niks bij voor kunt stellen. Op TV en in films zie je dan ook altijd vrouwen enorm krijsen en gillen ,wat ook niet helpt... En de horrorverhalen die bepaalde vrouwen je vertellen tijdens je zwangerschap, die zouden verboden moeten worden. (Sommige horrorverhaal-vertellers in mijn omgeving verdenk ik er zelfs van dat ze het nog wat erger maken dan het was, voor de aandacht of zo.) In elk geval heb ik me bewust afgesloten voor die negatieve verhalen. Hier op het forum is ook een topic waar je alleen positieve verhalen kunt lezen, HEEL prettig vind ik die! Ik lees ook veel in het boek Bevallen en Opstaan, zodat ik wel een beetje weet wat er allemaal kan gebeuren. Voor de rest wacht ik maar 'gewoon' af hoe het zal zijn... ik ben ook wel eens bang, maar dan denk ik; als al zo veel vrouwen het gekund hebben, dan kan ik het vast ook... en inderdaad, probeer te denken aan het eind resultaat -Je kindje op je buik!

Ik denk dat het misschien ook kan helpen om te visualiseren dat iedere wee als het ware als een golf aan het strand aanspoelt (ergens gelezen) ; je weet dat ie opkomt, een hoogtepunt bereikt en dan weer af rolt. Daar tussen in kun je weer op krachten komen. En de pers weeën ervaren veel vrouwen als opluchting omdat ze actief mee mogen doen....

Ik heb ook een bevallingsplan gemaakt, met wat ik wel en niet wil, voor zover ik dat van te voren al kan zeggen/weten. Het gaf mij wel een stukje rust.

Sterkte! En inderdaad, als het te erg wordt, praat er dan over met de VK! Zij kan je helpen. Gelukkig leven we in een Westers land waar pijnstilling heel goed kan helpen... indien nodig.

 

Kijjk, dit hoor ik graag!

 

Ik ben ook bang voor de bevalling hoor. Tis wel mijn tweede bevalling, maar juist omdat ik de pijn ervaren heb, weet ik wat me straks te wachten staat. Ik kijk er steeds meer en meer tegen op.
Stond net in de supermarkt boodschappen te doen, en kreeg opeens een wee-achtig pijn!!! Ik raakte in paniek, herkende de pijn meteen. Moest het ff wegzuchten. Waar die pijn nou weer vandaan kwam...