Grote angst voor bevalling!!!

Ik snap helemaal wat je bedoelt, misschien helpt dit topic je een beetje: http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/153328-alleen-maar-positieve-verhalen.html.

Ik was ook doodsbenauwd voor de bevalling, vooral voor de weeën, maar na een uur of vijf vroeg ik aan mijn man "of dit het nou was". Hoewel de horrorverhalen het op verjaardagen altijd goed doen, gaan heel veel bevallingen gewoon goed!

En dan haal ik ook nog even de oude wijze spreuk van Oma uit de kast:

Men lijdt het meest door het lijden dat men vreest.

Heel veel succes!

 

als je een ruggenprik vraagt doet het geen eens pijn (tenminste ik voelde me weeenstorm niet meer)

maar waar ben je precies bang voor?
voor de pijn? of dat er iets mis gaat?

probeer er niet nog teveel over na te denken en lkkr genieten van je zwangerschap!!!

 

kiezel,
Ik ben ook best een beetje bang hoor voor de bevalling!! En ik durf niet eens een ruggeprik te vragen!! Dat lijkt me nog erger dan de pijn!
Probeer me ook niet te verdiepen in allerlei verhalen over bevallingen. Ik laat het maar op me af komen. Je kan toch niet voorspellen hoe het gaat.

 

Ik herken je angst wel hoor. Ik heb/had het ook heel erg! Ik heb een paniekstoornis dus kreeg er ook aardig wat paniekaanvallen over. 8)
Heb nu een bevallingsplan gemaakt, dat helpt wel een beetje, omdat de dingen waar je dan controle over hebt ook vast hebt liggen, zoals een ruggenprik, en wat je wilt doen in welke situatie. Ook al weet je natuurlijk nooit of de dingen zo gaan lopen, het geeft wel een beetje houvast.
En ik moet zeggen dat (ik geloofde het niet zo toen ik het hoorde... maar het is echt zo ) nu ik zo aan het einde zit en het echt helemaal zat ben, ik het voor uitzicht op een bevallig heb geaccepteerd. Soms krijg ik het er nog wel even benauwd van, maar wie niet?! Dus met de tijd ga je steeds meer accepteren dat de bevalling nodig is om je kindje vast te houden. En dat bevallingsplan en vooruitzicht op een ruggenprik maken het voor mij nog wat makkelijker!

Succes, en vergeet door je angst niet te genieten van je zwangerschap!

 

Ik herken de angst voor de bevalling. Vaak komt die niet eens vanuit jezelf maar meer vanuit je omgeving. Mijn god wat bestaan er veel negatieve en heftige verhalen zeg. Het heeft mij ook flink bezig gehouden.

Inmiddels heb ik een dochtertje van bijna een week oud. En alles, werkelijk alles is me meer dan 100% meegevallen. Ik begon 's ochtends met weeen (oefenweeen dacht ik) die om de 3 minuten kwamen en een halve minuut duurde. Dit duurde van 6.00 tot 12.00 en was zeker niet erger dan menstruatiekramp. In de periode van 12.00 tot 15.00 uur bouwden de weeen zich op tot een minuut en kwam het om de 2 minuten. Ik dacht nog steeds aan oefenweeen omdat ik de pijn lang niet zo erg vond als ik had gedacht. De vk constateerde echter dat ik wel was begonnen om 16.00 uur. Toen zij weg was werd het wel heftig en kwamen de weeen om de minuut en duurden ze ook een minuut. De vk kwam direct weer terug en stuurde me naar het ziekenhuis voor een ruggenprik omdat ze bang was dat ik anders het persen niet goed zou kunnen doen (ik had nl. pas 3 cm ontsluiting). Om 18.00 uur was ik in het ziekenhuis, om 19.00 uur had ik mijn ruggenprik en 4 cm ontsluiting.

Zonder ook maar enig pijntje had ik om 20.45 uur volledige ontsluiting. Toen ik eenmaal mocht persen (de verdovingspomp bleef gewoon aanstaan omdat ik het persen wel goed kon aanvoelen en voldoende kracht had) zette ik in 10 minuten onze dochter op de wereld. Van de beruchte knip voelde ik lang niet zoveel dan ik had verwacht. Bij de hechtingen heb ik maar 2 keer een venijnig steekje gevoeld (vergelijkbaar met een prikje).

Ook na de tijd voelde ik me geweldig. Ik heb niet op bed gelegen, voelde me topfit en geniet sindsdien van iedere minuut. 's Avonds trekken soms de hechtingen een beetje, maar rust helpt dan heel goed (of een asperine). En de vuistgrootte stolsels bloed die je verliest? Na 2 dagen was een (nacht)maandverbandje voldoende en nu (6 dagen na de bevalling) vloei ik niet meer.

Mijn dochter doet het ook goed, zat binnen 3 dagen boven haar geboortegewicht, eet goed (fles) en slaapt sinds gisteren 6 uur op een nacht. Alle overige onzekerheid is weggenomen door een fantastisch lieve, zorgzame kraamhulp die zich helemaal aanpaste aan onze situatie.

Ik had nooit verwacht dat ik dit zou zeggen, maar zo zet ik er nog wel 10 op de wereld. Natuurlijk weet ik dat het ook anders kan, maar toch. er zijn ook goede verhalen.

Ik hoop dat jij er binnenkort ook zo overdenkt. Laat je alsjeblieft niet gek maken. Nergens voor nodig....

 

@Mary1981: Dit verhaal zet je toch ook neg wel even in het positieve bevallingsverhalentopic hè?

 

Probeer jezelf niet bij voorbaat in te praten dat je het allemaal niet aankunt. Je zult nog versteld staan van de kracht die je in je hebt als het eenmaal zo ver is! Heb vertrouwen in jezelf en in je begeleiders. Het gaat zo veel vaker goed dan niet...

Praat er in elk geval over met je gyn, misschien kan die je geruststellen en kun je in elk geval goed afspreken wat de mogelijkheden zijn als jij straks het gevoel hebt dat je je grens bereikt hebt. Het protocol is nu zo dat als een vrouw om een ruggenprik vraagt tijdens de bevalling, dat zij die ook moet krijgen. Tenzij... natuurlijk. Tenzij het naar het oordeel van de arts niet verantwoord is, omdat je al te dicht tegen de uitdrijving aan zit bijvoorbeeld. Maar bespreek dat vooral van tevoren: hoe zal hij/zij ermee omgaan als jij die ruggenprik wil en hoe gaat hij/zij je dat uitleggen.

Enne... mijn broer is arts. Zijn (nogal botte, wellicht) redenering: bevallingen die extreem lang duren, duren niet extreem lang, maar degene die erover vertelt is er veel te vroeg van uit gegaan dat de bevalling begonnen was. Tja, wat je daar nou mee moet weet ik ook niet, maar wat ik eruit haal is dit: Denk niet bij de eerste kramp dat dit het begin is. Blijf je zolang mogelijk ontspannen en rust pakken, zodat je wat in reserve hebt tegen de tijd dat het echt zwaar wordt. En nogmaals: je zult versteld staan van de kracht die je in je hebt!

Ik wens je een mooie bevalling toe, en een prachtige gezonde dochter.
Voor mezelf hoop ik op net zo'n bevalling als de eerste, ik kijk daar met enorm veel trots en ontroering op terug. Het was niet supersnel (20 uur na de eerste kramp, ruim 1,5 uur persen) en voor mij was het perfect zo. Ik voelde me voor het grootste deel in control, mijn vriend en de vk wekten enorm veel vertrouwen bij me en het resultaat was een prachtig mooi jongetje.

 

Ik had grote angst voor de bevalling, maar de laatste week begon ik te denken. Weest nou maar niet bang, want ze moet er toch uit en iedereen is zo ter wereld gekomen dus het komt vast goed. En het kwam goed. Toen de weeen begonnen was ik helemaal niet bang.

Bevalling is me ook meegevallen. Heb 11.5 uur weeen gehad, 1 uur persweeen weggepuft en 14 minuten geperst. In het ziekenhuis bevallen zonder ruggeprik, alleen een pethedine prik (of zoiets gehad) maar daar werd ik alleen maar duf van.

Succes he meid, je kan het!

 

helemaal eens met (de broer van) Bri: maak je over die 3 dagen bevallen geen zorgen; in die drie dagen zitten heel wat uurtjes dat je nog met de stofzuiger door je huis gaat, een DVD-tje kijkt of een tukje doet.
Heb je met je gynaecoloog je wens om een ruggeprik bespoken? hij of zij kan je vertellen of het betreffende ziekenhuis 24 uur per dag een anaesthesist beschikbaar is of alleen overdag. In het laatste geval kun je alsnog besluiten naar een ander ziekenhuis te gaan waar wel 24 uur per dag een anaesthesist oproepbaar is.
Via deze link kun je kijken welke ziekenhuizen in jouw regio 24 uurs diensten hebben en welke niet.
kiesBeter.nl - Ziekenhuizen, Ziekenhuizen

 

Ik snap je wel. Ik was ook als de dood (echt als de dood, slapeloze nachten, alles) voor de bevalling. Ik heb ook een bevalling gekregen die ik niemand toewens. Vanaf wee 1 een storm (niks geen stofzuigen, spijt me zeer maar zo werkt dat dus echt niet bij iedereen! Ik had geen eens pauze er tussen). Wel ruggeprik maar werkte niet. Pure hel.

MAAR zelfs achteraf zeg ik ik had me niet zo druk moeten maken. Want je kan je echt heel erg bang maken voor de bevalling... Klinkt hard maar je doet er geen ene reet aan . Je kunt pech hebben net als ik maar een vriendin van mij zegt ik doe het zo over en wat is het meegevallen. Je hebt er gewoon niks over te zeggen en daarom is het gewoon zonde om je er zo druk over te maken. Helemaal als straks blijkt dat het je misschien wel mee is gevallen. Dan heb je tijd waarin je nog even moet relaxen besteed aan paniekeren. Dus probeer jezelf een beetje bezig te houden en niet al te stressen. Mij heeft het zelfs geholpen om ook de horrorverhalen te lezen maar ik zeg niet dat dat voor iedereen werkt. ik wou alles weten wat mis KON gaan zodat ik op dat moment niet hoefde te vragen 'wat nu'. En het kan altijd erger

 

Dat drie dagen echt om de 5 minuten zware weeën hebben is echt een fabeltje hoor. Je verloskundige laat je echt niet zolang creperen, bovendien is dat helemaal niet goed voor je kindje.

Maar wat eerder gezegd wordt, je lijdt het meest onder het lijden dat je vreest. Ik dacht zelf altijd maar; miljarden vrouwen zijn voor mij bevallen en ik kan het lekker ook.

 

Hier ook even een positief verhaal

Ik ging de bevalling tegemoet met het idee: "ik zie wel hoe het gaat en loopt". Nog nooit eerder bevallen dus geen idee wat ik kan verwachten..

Mijn bevalling verliep dan ook vlekkeloos, in 10 uur een gezond mannetje op de wereld gezet, lekker thuis en zonder pijnbestrijding. Voor mij was het prima te doen.
De eerste uren weeen waren prima weg te "dansen" en de tijdens de persweeen wil je ook echt wel persen
Iets gescheurt maar daar verder geen last van gehad, de hechtingen zijn er na 5 dagen al uitgehaald (voelde ik niets van).

Meis, maak jezelf niet te bang en laat het gewoon op je af komen.

 

Zo kan het dus ook En dalijk heb je zon bevalling en dan heb je de laatste maanden van je zwangerschap in de stress gezeten om iets wat niet is gebeurd. Zou zonde zijn.

 

Daar zit wat in ja. Toen ik wat menstruatiekrampen voelde, dacht ik dat het voorweeën waren. Heb nog heel gezellig mijn schoonzus op de koffie gehad om vervolgens tegen manlief aan op de bank een filmpje te pakken. Pas toen mijn vliezen braken en ik de slijmprop verloor, bedacht ik me dat de bevalling begonnen was. Ik had toen al 3 cm ontsluiting en 3,5 uur later is Veerle geboren.

En ja... het doet pijn! Natuurlijk! Maar je moet nu niet zeggen dat je het niet aan kunt. Hoeveel vrouwen zijn je voorgegaan? Die konden het toch ook allemaal. Jij dus ook! En op het moment dat je midden in je bevalling zit heb je inderdaad erg veel kracht. Er komt dan een soort van oerkracht naar boven borrelen die je helpt om die bevalling door te komen.

Heel veel succes nog de komende weken en probeer ook vooral te genieten van je zwangerschap!

 

ik was ook als de dood voor de bevalling. had met de vlos afgesproken dat als ik wilde ik een ruggeprik zou krijgen.
toen het zover was, was ik heel relaxed, maar heb toch om de prik gevraagd. (en gekregen, zonder problemen)

het grappige was alleen dat ik de hele tijd dacht: "ik heb pas 5 cm, dus ben pas op de helft, dus ik wil die prik"

toen de prik was gezet, kreeg ik persdrang! bleek ik er al te zijn!

het is me 100% meegevallen, en echt, iedereen kan het en het is een bijzondere ervaring. ik was doodsbang maar vond het uiteindelijk geweldig om te doen. en wat ben ik nu trots op mijn lichaam! (en mijn zoontje natuurlijk )

 

en oh ja, weeen doen in het begin niet zoveel pijn. pas toen de vlos ruim 4 cm constateerde wist ik zeker dat ik weeen had ipv voorweeen. het is allemaal best goed te doen!

 

Vervelend dat je zobang bent, ik kan je natuurlijk wel vertellen dat de meeste bevallingen ok gaan en dat je je geen zorgen moet maken maar daar heb je ws niks aan.
Het is zowiezo misschien goed een goede cursus te volgen; k heb met mijn partner Samen Bevallen gedaa'; daar wordt oa heel goed uitgeegd wat er tijdens de bevalling gebeurd, welke fases er zijn, enz.
Enne....geen horror verhalen op t internet lezen hoor!!

 

Ik kijk juist heel erg uit naar de bevalling (klink ik nu heele rg verknipt?) Ik zie het zo: Als ik eenmaal aan het bevallen ben wil dat ook zeggen dat ik bijna ons kindje in mijn armen mag houden. Aangezien ik daar zo ontzetend naar uit kijk kan ik dus niet wachten om te gaan bevallen... En ja, ik weet niet wat ik kan verwachten dus ga er maar vanuit dat het een feestje wordt (laat me maar in die waan hoor ervaren mama's, hihi)