Niet zelf kunnen inslapen, wil niet laten huilen.. Tips??

dat komt omdat er vaak wordt gedaan alsof het iets vreselijks is als je je kindje laat huilen, alsof het verboden is. alsof jij een slechte moeder bent als jij je kindje wel laat huilen.
in het begin dacht ik dat ook zo, gevolg mijn kidje toch oversprikkeld was, maar de huisarst gaf advies laat maar lekker huilen, de 1ste keer duurde het echt ruim een half uur, maar daarna alsmaar korter.
en nu eigenlijk nooit , heel soms als ze echt heel moe is

 

Fijn dat het bij jullie zo goed geholpen heeft, echter is dat niet altijd het geval! Laten huilen betekent hier nog meer over de zeik gaan en dan is het hek helemaal van de dam!

Plus zoals Rozemarijke ook al zei, NEE het is niet vreselijk om je kind te laten huilen, als je als moeder tenminste zeker weet dat alle oorzaken zoals pijn, honger etc. uitgesloten zijn! En dan nog moet je ook jezelf er goed bij voelen, dat heb ik dus absoluut niet!!

 

Waar ik steeds meer van overtuigd raak, is dat er echt een behoorlijk grote groep moeders is die het huilen van hun kind niet goed in kunnen schatten. Moeders die hun kind echt lang laten huilen, waarbij ik denk dat de kans groot is dat er wat meer aan de hand is dan een inslaapprobleempje. En moeders die hun kind helemaal niet kunnen laten huilen, ondanks dat medische oorzaken uitgesloten zijn, waarbij ik denk dat die moeders zouden moeten leren hun kind even te laten jengelen.
Dat onderscheid huilen en jengelen wordt toch vaak niet gemaakt en is wel erg belangrijk om te maken!
Toen Thirza 6 weken oud was, kwam ze voor geen meter meer in slaap. Brullen elke keer als ik 'r weglegde! En iedereen maar roepen: laten huilen, dan gaat ze zelf wel slapen. Ja, niet dus! En toen bleek ze dus kiss-syndroom te hebben, en ging ze wel zelf slapen toen dat behandeld was...
En dus recent weer: laat maar huilen, gaat ze vanzelf wel zelf leren slapen. Maar mijn intuitie zei me dat er wat aan de hand was, en idd: KMA. Geen wonder dat een kind niet doorslaapt, als het crepeert van de buikpijn

Daarbij moet ik zeggen dat ik wel steeds meer vraagtekens zet bij de stelregel dat een kind maar perse zelf moet kunnen slapen/in slaap vallen op deze leeftijd. In andere culturen wordt er nogal anders omgegaan met baby's en dreumessen en ik zou het wel een verrijking vinden als we binnen onze westerse maatschappij kans zouden zien alle alternatieven naast elkaar te zetten en zodanig voorlichting gaan geven dat ouders zelf kunnen kiezen welke optie ze gaan hanteren thuis. Waarom in vredesnaam MOET een kind perse zelf in slaap kunnen vallen? En helemaal alleen in eigen bed slapen?
Wij doen dat hier wel hoor, Thirza heeft haar eigen bed, want als ze bij mij slaapt, slaap ik niet meer of heel slecht. Maar als er dus wat aan de hand is, dan slaapt ze bij mij, (en voor mijzelf is slecht slapen dan altijd nog beter dan uberhaupt niet slapen, wat gebeurt als ik haar dan koste wat kost wel in d'r eigen bed wil hebben). En m'n neus dat ze daardoor verwend wordt en straks niet meer in haar eigen bed slaapt? Daar ben ik toch zelf bij? Als ik het tijd vindt dat ze -ook als ze wat minder lekker is- wel zelf in haar eigen bed slaapt, dan gaat dat gebeuren.

En uiteraard ben ik me ervan bewust dat er moeders zijn die onvoldoende in staat zijn om hun kind grenzen te stellen en die daardoor zitten met een kind dat 's nachts niet slaapt. Maar het is wel handig als er bij het adviseren voor een bepaalde aanpak dan eerst gekeken wordt wat er verder aan de hand is...
Dus denemarkw: nee, het is geen misdaad om je kind te laten huilen en in sommige situaties (als je kind juist overprikkeld raakt als je het bij je houdt) juist erg liefdevol voor je kind om het even te laten huilen. Maar het tegenovergestelde kan dus ook: een kind dat jouw nabijheid nu eenmaal wat meer nodig heeft dan het 'gemiddelde' (lang leve onze cijfermaatschappij) kind... en waarom zou je zo'n kind in vredesnaam z'n veiligheid ontnemen door het perse te laten liggen en huilen?
Wij horen over Thirza steeds opnieuw dat ze zo tevreden uit haar ogen kijkt, zo'n gelukkig kindje is, enz. Dat is niet voor niks, dat heeft alles te maken met de veiligheid die we haar bieden. Ja, dat is soms onuitsprekelijk uitputtend, maar ja... dat is dan jammer. Dan maar geen avondje voor mezelf, dan maar vroeg op bed. Komt wel ooit een keer weer.

 

@Rozemarijke: Ben het helemaal met je eens!!

Hier wilde Yentle ook nooit slapen, overdag niet en 's nachts ook vrijwel niet en hier werd ook steeds gezegd 'laten huilen!' 'laat haar dan even met rust, logisch dat ze niet kan slapen als je haar steeds oppakt als ze gaat huilen' alsof t allemaal mijn/onze schuld was?!
Blijkt dat ze heftige KMA heeft en dáárdoor niet kon slapen, van de pijn! Nu slaapt ze 9/10 keer als een roosje, soms wil ze even jengelen/mopperen vantevoren, nou dan laat ik haar ook wel even liggen hoor, maar als t te lang duurt (langer dan 10/15 min) of t wordt steeds erger dan ga ik er gewoon heen!

Maargoed, dit is weer een hele andere discussie

 

ons zoontje heeft de eerste 3 maanden echt super weinig geslapen. kon niet in slaap komen, om de haverklap wakker snachts, etc etc. na drie maanden waren we zo moe dat we hem naar boven in zijn eigen kamertje en bedje hebben verhuisd. tot die tijd lag hij in een wieg bij ons in de slaapkamer.
de eerste avond heeft hij een half uurtje gemopperd, alle avonden erna gaat hij het bed in, en slaapt de hele nacht lekker door.

waar het nou aan lag? geen idee! je probeert vanalles, en bij ons was het dus achteraf heel simpel....

 

Tja, wij hebben het dus wel een paar keer geprobeerd, het laten huilen, dus het kan natuurlijk geen kwaad om eens te kijken wat er gebeurt weer, na verloop van tijd, (doen wij af en toe wel even... je weet maar nooit ).

 

Heel simpel Kristel. Jij voert het aan als argument waarom jij je kind niet wil laten huilen. Het huilt tenslotte niet zomaar. Maar huilen kan ook een middel zijn om in slaap te vallen. Het werkte bij mij heel goed, dat kan ik me namelijk ook nog herinneren. Ik had het soms echt nodig. Ik voelde me niet verdrietig, ik was evenmin zielig, ik kon de slaap niet vatten door te veel prikkels en huilde die er uit. IK erger me aan mensen die constant roepen dat kinderen niet zomaar huilen. Mag ik nu ook even zuchten?

Verder, ik vind het onderscheid tussen jengelen en huilen onzin. Ook huilen gebeurt als ze moe zijn en prikkels moeten verwerken. Het ene kind krijst bij wijze van spreken al als het een meter verderop speelgoed ziet maar er niet bij kan, terwijl het andere kind alleen krijst als het pijn heeft. Je kunt niet zo stellig zeggen dat het 1 wel goed is en het ander niet.

Wat Rozemarijke zegt dat niet alle ouders het onderscheid perfect kan maken, daar ben ik het mee eens. Maar dat zegt dus niet dat iedere ouder die zijn of haar kind laat huilen, dit onderscheid niet weet te maken.

En waarom kinderen zelf in slaap moeten kunnen vallen, is omdat het niet zelf in slaap kunnen vallen averechts werkt. Wat kan gebeuren is dat een kind na zijn of haar slaapcyclus van gemiddeld 45 minuten, standaard niet meer verder slaapt. En 's nachts dus ook slechter tot veel slechter slaapt. Dit had mijn zoontje en omdat het van kwaad tot erger ging, heb ik hem dus wel laten huilen (en dus niet jengelen, maar huilen) en binnen 3 dagen sliep hij weer normaal. Overigens wist ik ook zeker dat hij verder nergens last van had. Daar hoef ik verder ook geen discussie over te voeren of ik het wel of niet zou kunnen weten.

 

als mijn dochter bij me bleef, huilde ze alleen maar meer , het is er al 1 met gebruiks aanwizjing, drifkikkertje (helaas kwa karakter kopie van mij) bij haar is als ze huilt, ook vaak meteen dat ze blauw aan loopt, en altijd met veel tranen (had ze gelijk al). we hebben het in het begin wel gehad dat we haar op onze borst/buik hadden liggen (drama was vooral vanaf 11 uur savonds tot 2 vaak en van 5 tot 7 savonds) duurde vaak wel half uur voordat ze stil was, en als ze dan eemaal sliep moest ik ook stil blijven liggen, niet handig als je zelf heel moe bent.
reden waarom ze na 4 mnd ook naar haar eigen kamer verhuisde. dar hielp, haar in slaap laten huilen hielp, en inbakeren, dat was voor ons een hele opluchting, daar reageerde ze goed op.

nu met 9,5mnd oud slaapt ze heel goed (vanaf 5 maand sliep ze van 7tot7) en het is een heel vrolijk kindje.

 

@Merijn: Zoals ik al zei, ze huilen niet omdat ze het grappig vinden ofzo...
Ik weet heus wel dat sommige kindjes zichzelf gewoon in slaap moeten huilen. Dan huilt dat kindje toch ook niet voor de lol?
Of ben ik nu gek?

(Heb een beetje t idee alsof de uitspraak 'een kindje huilt niet zomaar' veel te breed opgevat wordt en daarbij meteen gedacht wordt dat je als ouder er meteen mee wat moet doen ofzo, maar dat wordt helemaal niet gezegd! Alleen maar dat ze niet zomaar huilen )

 

mijn kindje kon in het begin ook moeilijk zelf inslapen.
zij huilde omdat ze zich niet geborgen genoeg voelde.
ik nam haar dus bij me om in slaap te vallen.
de eerste weken heeft ze zelfs bij mij in bed geslapen in mijn armen omdat ze anders de hele nacht huilde.
ze had gewoon last van mama honger en niet te zuinig ook!
als ik mijn handen vrij moest hebben had ik haar in de buikdrager viel ze ook binnen no time in slaap.
en de schommelstoel van fisher price was hier een UITKOMST binnen 5 minuten was ze vertrokken.
iedereen zei tegen ons dat we haar gewoon moesten laten huilen want anders leerde ze het nooit.
mijn schoonmoeder zei het ook, want ze wilde daar niet in het bedje slapen en in de kinderwagenbak wel.
ik liet het gewoon begaan want ik wilde gewoon dat mijn kindje zich veilig voelde
uiteindelijk ging ze makkelijk in haar eigen bedje en slaapt ze nu ook (meestal) zonder problemen in.
het wiegen of bij me pakken is echt niet meer nodig.
het moraal van dit lange verhaal....
gewoon doen zoals jij denkt dat je kindje zich het prettigst voelt.sommige kindjes hebben gewoon wat meer geborgenheid nodig uiteindelijk zal het allemaal wel loslopen.
succes in ieder geval

 

ik heb hier en daar wat reacties gelezen. Ik wilde de vraag van TS beantwoorden:
Ja wij hebben wel een periode gehad dat hij alleen maar kon slapen als hij in slaap werd gewiegd, hij wende hieraan. Nu laten we hem 10 minuten huilen, inmiddels is dit vanzelf teruggegaan naar een paar minuten. Het is het verwerken van zijn indrukken. Toen hij 3 maanden oud was ging hij nooit huilen voor het slapen gaan, dit is pas later gekomen. Als je je kindje naar de kinderopvang of andere oppas brengt kun je ook niet verlangen dat ze je kindje niet laten huilen, zij doen dit (bij mijn KDV) op die manier van 10 minuten laten huilen.
Tegenwoordig wordt hij wel eens vroeg wakker (vooral na het verzetten van de klok en nu hij wat verkouden is) om 6.00 en dan mag hij een klein uurtje tegen me aanslapen in bed.
groetjes