Wat een supertopic, ben al een week aan het lezen en moet steeds lachen om knuffelkonijn met haar upjes! Met de 1e was ik vijf dagen overtijd, had al drie weken voorweeen dag en nacht, maar op die zondagochtend wist ik dat ik s avonds zou bevallen. Ik ben thuis begonnen met een badbevalling, maar moest helaas met 8cm naar het ziekenhuis, geen pretje. Dit was rond zeven uur in de avond. Eenmaal in het ziekenhuis kon ik me blijkbaar goed overgeven aan de weeen, want de ontsluiting ging hard. Na 40 min persen, oh wat was ik blij om te persen, lag mijn zoon om mijn buik. Met de 2e ben ingeleid met 20 weken, wegens niet levensvatbaarheid. Met de 3e braken op zondagochtend mijn vliezen, bleek achteraf een grote scheur. Wel weeen tot de volgende ochtend, maar zat toen helaas nog steeds op 1cm. Die ochtend ben ik doorgeleid om 9 uur in het ziekenhuis. Aangezien dit kindje een stuk groter was dan de eerste had ik veel meer pijn dan bij de eerste en heb verzocht om een ruggeprik maar de gyn durfde het niet aan omdat het mijn 3e bevalling was en het weleens te snel kon gaan en ik niets aan de onderkant zou voelen. Binnen een uur zat ik op volledige ontsluiting en mocht persen. Maar aangezien zijn hoofd best wel groot was ging het moeizaam en ik kon gewoon niet meer. Toen dacht ik, fuck it, nog 1 keer en toen waren zijn hoofd en schouders geboren en heb ik hem (en mezelf) verlost! Nu afwachten hoe het bij de 4e gaat, ben benieuwd! Ps. ik blijf dit topic volgen, super!
Bij deze mijn bevallingsverhaal Ik kreeg op de 14de te horen dat ze me eerder in wouden leiden ivm een te hoge bloeddruk. Ook kwam de dienstdoende gyn er achter dat Ryan bijna niks meer was gegroeid vergeleken met de groeiecho bij 30wk (ben er nog beetje boos over dat ze niet meer groeiecho's gemaakt hebben aangezien ik onder controlle stond ivm zw.suiker) Ook bleek mn vruchtwater bijna op te zijn.. Die woensdag er na moest ik me om 7:00 melden om ingeleid te worden. De eerste ronde gel deed weinig. Had nog steeds 1 cm ontsluiting net als maandag. Na de 2de ronde gel kreeg ik te horen dat ze nu pas morgen ochtend weer zouden gaan kijken tenzij ik echt aantoonbaar pijnlijke weeen zou krijgen. Na wat "gezeur" toestemming gehad om even naar buiten te gaan. Werd helemaal gek in dat kamertje. Schijnbaar heeft de beweging geholpen want al gauw kreeg ik menstruatie achtige krampen. In de loop van de avond werd dit erger en erger. Na zowat een halve marathon door de gangen(kon de krampen/weeen zo beter opvangen) weer in bed gaan liggen. Tegen het eind van de avond kreeg ik te horen dat ze me eigenlijk slaapmedicatie wouden geven en morgen verder wouden gaan. Tenzij ik zou zeggen zet het maar door. Absoluut voor het laatste gekozen. Werd nu al gek dus wou er zo snel mogelijk van af, haha.. Zodra de verpleging en gyn voor de nacht er was zouden ze komen en kijken hoe het er voorstond. Ik bleek op 3 cm te zitten en ze gingen me vliezen breken en infuus klaarmaken. Aan het infuus met weeenopwekkers schijn ik nog geen 10 minuten gelegen te hebben want me lichaam nam het zelf al over. Helaas had Ryan moeite met mijn weeen. Steeds als ik een wee had schoot zijn hartslag naar beneden. De gyn wou zo'n testje doen met een krasje op zn hoofdje maar dit wou echter niet lukken. Zo rond half 2 hoorde ik vallen dat ze misschien wel een kijzersnee wouden doen. Ze hadden namelijk kunstmatig vruchtwater gecreeert op de hoop dat dit ryan meer ruimte zou geven, maar dit werkte niet.. Ze wouden nog 1 keer zo'n testje doen en dan beslissen. Op dat moment kwam ze er achter dat ik al op 8 cm zat. Op dat moment bleek ik ook 2x een rare beweging met mijn buik te maken. De gyn besloot dat we het zouden proberen bij deze 8 cm en geen persweeen :S Dat was wel even schrikken. Maar zonder er zelf verder bij na te denken ben ik gewoon verder gegaan waar ik mee bezig was. Om 01:50 mocht ik beginnen met persen en op 01:56 was mijn mannetje er. Wauw!! Wat was dat geweldig zeg om hem op mn borst te hebben.. Zo'n klein wezentje.. Was gelijk verliefd. Wat later kreeg ik de vraag of ik wel zeker wist dat dit mn eerste kindje was, hahaha.. Ze vonden dat ik het zo super goed had gedaan.. Kleine is geboren bij "maar" 8cm ontsluiten en geen persweeen.. En ik, ik had alleen een miniscuul haarschurtje wat even later al haast niet meer te zien was.. Heb alles verder dus op eigenkracht gedaan en gelukkig een keizersnee kunnen voorkomen..
Hier even een verslagje van de geboorte van Hugo. Om 8.00 dus scheurtje in de vliezen waarna de VK 's middags kwam testen of het zo was. Idd vruchtwater, maar geen spoor van weeën. 's Avonds nog steeds niet en dus naar het ziekenhuis voor een CTG. Daarop was veel beweging van Hugo te zien, maar geen enkele weeënactiviteit. Dus wij lekker naar de Mac, even "schransen" want we hadden nog niet gegeten. Dit was rond 20.30 uur. In de Mac voelde ik ineens een soort knak van binnen die best pijnlijk was...toen dacht ik ohoh, mijn vliezen? Nooit geweten dat dat pijnlijk kon zijn. Gelukkig wel een kraamverband in. Snel afgegeten en gemaakt dat we wegkwamen, in de hoop dat ik de Mac niet "onder water" zette. Rond 21.30 uur thuisgekomen, waarna er wat krampjes begonnen. Om 22 uur had ik twee weeën om de 10 minuten, dus lekker rustig begin. Daarna echter ging het gelijk over in weeën om de 2,3,4 minuten die meerdere minuten duurden, dus hubby heeft al na een half uur de VK gebeld. Die was er tegen 11 en toen had ik al 4/5 cm ontsluiting. Dus moesten gezien de snelheid van de ontsluiting gelijk naar het ziekenhuis. Daar waren we om 12 uur. Denk dat ik een weeënstorm had, want de ene wee sloot naadloos over in de ander. Zodra ik iets in mijn lichaam bewoog, volgde de volgende wee alweer. Ook lekker onder de douche geweest, maar op een gegeven moment kon ik ze niet meer wegzuchten. Toen had ik "pas" 7 cm. De laatste cm's gingen gelukkig wel snel, maar mede omdat ik het niet meer kon tegenhouden om iets mee te drukken. Het mooie was dat ik de persweeën dus niet goed voelde. Wat een verademing waren die. Om 3 uur mocht in beginnen met persen en tussen iedere wee zaten meerdere minuten. Na een uurtje persen werd onze knul geboren. Mijn moeder heeft van alles foto's en film gemaakt. Bizar mss maar ik kan niet wachten om die te bekijken. Heb ook de hele uitdrijving zelf in de spiegel gegluurd.
ik zal ook mijn bevallingsverhaal doen. ik had controle met 36.6 bij de VK en had een klaagzang bij haar dat ik het zwaar had en of er geen mogelijkheid was om eerder in te leiden. helaas wilde ze daar niet aan mee werken, zij hebben het protocol dat er pas met 41 weken kan worden ingegrepen...jammer maar helaas... tijdens de controle van mijn buik heeft ze het idee dat mijn kindje in stuit ligt..even het echoapparaat erop en idd ze ligt in stuit! iets wat ik al heel lang vermoedde maar wat niet bevestigd werd...heb zelfs rond 30 weken nog om een liggingsecho gevraagd maar niet gekregen... daarna kwam alles in een stroomversnelling, donderdag naar het zh of er een versie mogelijk is en daar krijgen we groen licht voor. vrijdag naar het ziekenhuis om een versie te laten doen, zag er wel tegen op maar was een erg aardige gyn die vertelde dat hij het ging proberen maar niet koste wat het kost door zou gaan... wij hadden al besproken dat mocht de draaipoging niet lukken dat we dan voor een ks zouden gaan. helaas is de draaipoging niet gelukt en hebben we dus een afspraak gemaakt voor een ks, 20 april om 11 uur zou ons meisje gehaald worden...hoe spannend.. wij de familie op de hoogte gebracht dat ze de 20 gehaald word, hoewel het altijd eerder zou kunnen... 2e paasdag 9 april, hebben wij gezellig visite van zwager en schoonzus...we zitten lekker te kletsen over de as ks en de zwangerschap enzo, schoonzus is ook zwanger en loopt 5 weken achter mij aan. op een bepaald moment denk ik het gevoel te hebben dat er wat afscheiding weg loopt, ik sta op om naar de wc te gaan en op dat moment voel ik een warme golf met vocht lopen...mijn vliezen zijn gebroken en ik meld dat aan mijn vriend en de visite, er zaten drie mensen mij heel verbaasd aan te kijken nadat ik zei dat we vandaag naar het ziekenhuis moeten en dat we vandaag papa en mama gaan worden... inmiddels sta ik in een enorme plas vruchtwater wat gelukkig helder van kleur is. het is een uur of 15 en vriendlief heeft ondertussen het zh gebeld en vraagt wat te doen, we mogen op eigen gelegenheid komen omdat ik op dat moment nog geen weeen heb. zwager bied aan om ons naar het zh te brengen en schoonzus is zo lief om de boel op te ruimen en mij even te helpen met iets anders aan doen. ook hebben ze aangeboden om op de hond te passen...geweldig dus! onderweg in de auto krijg ik lichte weeen maar prima te doen, eindelijk in het zh wat onderzoek of het echt wel vruchtwater is en de vraag of we echt wel een ks willen doen...de keuze stond nog steeds vast en omdat het rustig is op de ok word ik klaar gemaakt om naar de ok te gaan...toen was het rond 16.30 uur... op de ok word het me een beetje teveel, het gaat allemaal zo snel...ruggeprik word gezet en eindelijk komt mij. vriend binnen. hij heeft de hele operatie over echt doek staan kijken en kon mij vertelle. dat ze eruit was, wat ik overigens ook voelde... om 17.34 uur op 2e paasdag is onze dochter Meya Isolde geboren met 37.4 weken en ze woog 3720 gram! door mijn zwangerschapssuiker werd zijn nog verschillende keren gecontroleerd maar gelukkig niets aan de hand...met 3 dagen mochten we naar huis... ze is in inmiddels 7 weken oud en groeit als kool!
3 dagen voor de uitgerekende datum verlies ik om 11.00 uur mijn slijmprop. Niks aan de hand dacht ik kan nog 2 weken duren. In de loop van de dag af een toe een krampjes, net als je ongesteld bent, voorweeen dacht ik Savonds lekker naar bed gegaan, sliep nog niet toen om 1.00 uur ik iets voelde knappen, direct uit bed, mijn vruchtwater gutste eruit en tegelijk een hevige kramp, niet te vergelijken met overdag, dus ik dacht, dit zal een wee zijn. Ff wezen douchen, en tegen mijn man gezegd dat mijn vliezen gebroken waren maar dat hij maar lekker moest blijven slapen. Ik ben naar beneden gegaan waar de weeën als snel op elkaar volgden Om 3.00 toch maar de verloskundige gebeld, wat het deed nu wel een beetje pijn en ze kwamen snel op elkaar. Op zich geen helse pijn, maar wel vervelend. Verloskundige kwam om 3.30 uur : 5 cm ontsluiting Naar het ziekenhuis gegaan want wilde poliklinisch bevallen. Om 4.00 als 8 cm en om 4.30 uur al 10 cm! Wow dat ging rap! Mijn eerste kindje! Nog steeds wel pijnlijk maar niet overdreven zoals je soms hoort Ik mocht persen! Na een uur persen, schoot het niet op. Kindje kwam niet verder... Ik moet zeggen dat ik niet echt verschil voelde tussen gewone weeën en persweeen, ik deed voor mijn gevoel maar wat. Omdat de hartslag naar beneden ging en ik echt uitgeput was, werd de gun gebeld. Die was er rond 6.00 en ik werd verdoofd, ingeknipt en onze dochter werd er met de vacuümpomp uitgehaald binnen 2weeen. Geboren om 6.15 uur Al met al 5 uur en een kwartier overgedaan, eerste kindje Het ging zo snel, kon niet echt nadenken over pijnstilling oid Kijk er heel positief op terug, ging van het ene in het andere, lekker vlot en een fijne VK die me liet geloven dat ik het kon,iedereen as relax en heel professioneel Hebben een nachtje moeten blijven ivm vacuümpomp en lichte hersenschudding van onze dochter (standaarsprocedure)
Bevallings verhaal staat in mn weblog. Is geen leuke bevalling geweest. Alles wat zo ongeveer tegen kon zitten, zat ook tegen. Gelukkig hebben dochter en ik het er allebei goed vanaf gebracht..
Ik heb een geweldige bevalling gehad en kijk er nog steeds heel graag op terug. Al een week van tevoren (net na het verstrijken van mijn uitgerekende datum) zat ik steeds vaker met harde buiken en had ik 1 cm ontsluiting. Bij de laatste controle (monitor) bleek dat ik echt al weeën had, alleen ik voelde ze niet echt (behalve de harde buik). Dochter deed het prima. De dienstdoende vroedvrouw zei (het was vrijdag): "jij gaat echt dit weekend bevallen, of anders is het maandag." Met dat verhaal in mijn hoofd naar huis. We zaten al stiekem te hopen dat ze op zaterdag zou komen (verjaardag van mijn man), maar niks bleek daaruit. Die avond nog met vrienden uiteten gegaan, ook niets. Tot zondagochtend 6.30. Ik werd wakker van opnieuw een harde buik met een lichte buikpijn. Meteen op horloge gekeken en gemeten, na een kwartier kwam er weer een. Man wakker gemaakt en samen afgeteld. Omdat ze niet regelmatig kwamen en ook de duur sterk verschilde, dachten we dat het voorweeën waren. Daarom ging ik in bad. In bad werden de weeën al snel sterker. Op een gegeven moment kon ik niet meer zitten of staan. Rond 1 uur kwamen ze om de minuut, om de halve minuut, in zowel buik, benen en rug. Een echte weeënstorm dus Om 14.30 richting het ziekenhuis. Ik kon niets meer behalve een beetje puffen en kreunen, zo heftig waren de weeën. Was trouwens heel nederig en heb niemand uitgescholden of geschreeuwd Op de verloskamer bleek dat ik om 15 uur nog maar 3 tot 4 cm ontsluiting had. Was een beetje teleurgesteld, al die moeite voor die paar cm? We bereidden ons al voor op een lange weg te gaan. Direct daarna in bad gaan zitten (wilde graag in bad bevallen en is ook gelukt). Niets meer gedaan behalve de pufoefeningen herinneren (dankjewel kinesist!) en af en toe een slokje water nemen. Man stevig vasthouden aan zijn pols zodat hij niet weg kon lopen (als hij een meter verderop stond en er weer een wee kwam, raakte ik al in paniek). Omdat de weeën nog altijd zo snel op elkaar kwamen, had ik het gevoel ze helemaal niet goed op te kunnen vangen. Bovendien kreeg ik al heel snel persdrang. Maar om 18 uur had ik al volledige ontsluiting en mocht ik beginnen te persen. Zo geweldig vond ik dat trouwens niet. De baby had overigens totaal geen last van die weeënstorm, haar hartslag bleef de hele tijd mooi stabiel. Om 18.30 kwam de dokter binnen. Ik zat nog altijd in bad en mijn water was nog steeds niet gebroken. Uiteindelijk is mijn dochter haast in de vliezen geboren, op het laatste moment heeft de gyn de vliezen doorgeprikt. In de laatste minuten van het persen werd ik heel licht in mijn hoofd en tussendoor zakte ik een beetje weg, met gevoelloze voeten en handen. Geen onprettig gevoel en ik denk te wijten aan de manier van ademhalen en de hormonen. Toen het hoofdje stond, heb ik nog drie keer geperst tot ze er was, uiteindelijk om 19 uur. De badbevalling is gelukt en ik had niets nodig, geen pijnstilling, geen ingreep, geen knip en uiteindelijk maar twee kleine hechtingen.
Ik ben ingeleid maar omdat ik nog niet inleidbaar was hebben ze me met een ballon katheter inleidbaar gemaakt. Dinsdagochtend hebben ze de ballon geplaatst. Ik moest zoveel mogelijk zitten en lopen want dan zou de ballon eerder effect hebben dus ik heb zoveel als mn bekken dat toeliet gewandeld door het ziekenhuis en gezeten. Ik had in het begin wel wat krampen maar niet heel veel dus ik had weinig goede hoop maar s avonds om een uur of 23 viel de ballon eruit, dat gaf goede hoop! De volgende ochtend werd ik om 6.45 van mn bed gehaald en naar de verloskamer gebracht. Daar aangekomen had ik voldoende ontsluiting om me in te leiden. Om 7.00 zijn de vliezen gebroken en om 8.00 lag ik aan het infuus, ctg en had Niek een plakker op zn hoofd om zijn hartslag te meten. Raar idee hoor, en gevoelsmatig ook wel een beetje eng met bewegen dat Niek al een plakker op zn hoofd had terwijl hij nog in mijn buik zat. De weeen kwamen langzaam op gang alleen konden ze op de één of andere manier niet goed gemeten worden via het CTG. Om 11 u had ik vier cm ontsluiting. Om half 1 waren de weeen behoorlijk heftig maar zat ik nog steeds op 4 cm. Ik had al besloten dat ik een ruggeprik wilde maar doordat de hartslag van Niek daalde had dat eerste prioriteit.De VK heeft een MBO bij Niek gedaan ( bloed van zn hoofdje afgenomen om te kijken hoe hij er voor stond) en hij moest snel geboren worden. Het infuus werd omhoog gezet (au!) en om 13u weer getoucheerd, als ik te weinig ontsluiting zou hebben zou het een keizersnee worden maar gelukkig zat ik toen al op 8 cm, 2 minuten later op 9 en mocht ik voorzichtig mee gaan persen. Helaas ging het niet snel genoeg en na nog een MBO werd de gyn erbij geroepen om standby te staan met een vacuum. De VK heeft een knip gezet en gelukkig werd Niek toen geboren. Hij was een sterrenkijkertje, vandaar dat hij er niet uit wilde en had de navelstreng om zijn nekje maar had ondanks dat direct een apcar score van 9 . Afhankelijk van mijn bloeddruk zouden we gewoon naar huis mogen maar helaas kreeg Niek een grote blauwe plek op zn hoofd. De eerste kinderarts stelde dat het niks was maar wilde toch graag een second opinium. Helaas vond kinderarts nr. 2 het niet vertrouwd om naar huis te gaan. Waarschijnlijk is die blauwe plek niet ernstig maar als het wel ernstig zou zijn dan zou het ook echt ernstig zijn en moest er direct ingegrepen worden dus voor de zekerheid nog een nachtje ziekenhuis. Donderdag stelde de kinderarts dat alles in orde was en mochten we lekker naar huis.
Ik was vrijdag 17-02 nog bij de verloskundige geweest, en alles was prima. Ik ging voorlopig nog niet bevallen dacht ze, ik was nog zo fit en was nog lang niet klaar met zwanger zijn. Op dat moment was ik 37 wkn en 4 dgn zwanger. Gezellig weekend gehad, zondagavond kwamen schoonzusje en zwager nog even en we grapten al dat dit misschien de laatste x zou zijn dat ze me met dikke buik zouden zien. Lekker gaan slapen, totdat ik maandagochtend tegen half 5 wakker werd van een rare knak, best pijnlijk. Weinig aandacht aangeschonken en geprobeerd of ik nog kon slapen. Dit lukte niet, had ineens vage buikkrampen. Nooit aan gedacht dat die knak het breken van de vliezen waren en die buikkrampen dus weeën.. Ik besloot even naar de wc te gaan en zie dan dat mn hele pyamabroek nat is! Ook nu denk ik nog niet aan bevallen, haha ik was zo bezig met dat ik voorlopig nog niet ging bevallen volgens de vk, was pas 38 wkn en had het idee over tijd te gaan lopen. Handdoek gepakt, in bed gelegd (want ja alles was nat..) en wilde nog ff slapen. Vriendlief werd wakker van mn gerommel en vroeg wat er was. Nou hij had meteen door dat de bevalling begonnen was haha! De weeën waren nog goed te doen, pas tegen 7 uur werden ze wat heviger. Ik ben gaan douchen (benen scheren enz ) en om 8 uur de vk gebeld. Ze zou eind v/d ochtend even langs komen. Nou ineens werden de weeën veel heviger en kwamen ze om de minuut zo ongeveer, zowel buik- als rugweeën tegelijkertijd. Weer de vk gebeld en ze zou meteen even komen. Ze heeft gevoeld en ik bleek al ruim 3 cm ontsluiting te hebben, fijn! Ze zou even visites gaan rijden en dan terugkomen, maar als ik het gevoel had dat ik het écht niet meer leuk vond of persdrang had moest ik bellen. Uiteindelijk om half 11 haar al weer gebeld, ik hield het niet meer. Ze kwam en constateerde dat ik volledige ontsluiting had! Was dus binnen een uur van 3 naar 10 cm gegaan. Alles moest nog klaar gezet worden, en ze moest de stagiaire nog bellen die mee zou lopen. Vriendlief kraamzorg e.d. gebeld en ik mocht licht meepersen, aangezien ons meisje nog niet volledig naar beneden lag. Om 12.20 mocht ik echt gaan persen en uiteindelijk is om 12.52 onze prachtige dochter geboren! Ik kwam er goed vanaf, 1 klein haarscheurtje wat gehecht werd maar verder niets! Een droom van een thuisbevalling die ik zo nog wel 10 keer over zou doen!
Donderdagochtend 2-2-2012 moest ik mij melden in het ziekenhuis voor een ctg. Was inmiddels 41+1 week zwanger. Voelde wel wat voorweeen .. en op de ctg konden ze inderdaad zien dat er iets van weeenactiviteit was. Ook nog een echo gehad.. alles zag er goed uit en ze had het nog wel prima naar haar zin. De hele dag wel wat voorweeen gehad, maar niet echt regelmatig ofzo en had er ook geen last van. 'S avonds om 19.00 uur even onder de douche met het idee dat de weeën dan misschien wel toe gingen nemen en regelmatig zouden komen. En dat werden ze ook. Rond 22.00 uur gebeld naar de verloskundige dat ik weeën had die ongeveer om de 7/8 minuten kwamen. Nog steeds niet zoveel aan de hand. Kon ze prima opvangen. Moest maar even weer bellen als ze om de 5 minuten kwamen of wanneer ik meer last ervan kreeg. Al met al om 01.30 uur gebeld naar de verloskundige ( heb heel lang gewacht met bellen, vond het lullig om haar wakker te maken ) en om 02.00 uur was ze bij ons. Gevoeld.. en had al 5 cm ontsluiting. Zo.. dat was lekker..en heb er nog niet eens veel moeite voor hoeven te doen. We mochten rustig naar het ziekenhuis gaan en rond half 5 zouden we haar weer bellen om te vertellen hoe het er voor stond. (want ja, de 1e duurt toch meestal wel wat langer) De verloskundige was net weg en we zouden de auto instappen toen ik ineens rugweeen kregen.. om de minuut! De autorit was dus niet zo fijn haha. Maar goed, probeerde rustig te blijven en ze goed op te vangen en dit lukte ook wel redelijk. Eenmaal in het ziekenhuis (02.30 uur) ging ik gelijk op bed liggen om daar mijn weeen weg te puffen.. De verpleegkundige daar vroeg of ik nog even naar de wc moest.. Ja, dat was wel even een goed idee. Ik lag weer op bed en de weeen bleven maar komen, er zat geen minuut meer tussen. De verpleegkundige zou even papierwerk invullen en dan zou ze later wel even weer komen kijken. Ze was nog maar net weg en ineens voelde ik dat ik moest "poepen" Het was inmiddels bijna 03.00 uur. Manlief de zuster gebeld..en ik vertelde dat ik persdrang had. Nou dat kon niet zei ze, maar ze zou zo meteen wel even kijken.. Op dat moment kreeg ik weer een wee met persdrang. Oh zei ze..misschien moet ik nu even kijken haha. En ja hoor.. ik zat al op 10 cm. (Dus van 5 cm naar 10 cm binnen het uur). Mijn eigen verloskundige met spoed gebeld en moest dus nog mijn persweeën wegpuffen. Om 03.20 uur was mijn verloskundige er en heeft ze mijn vliezen gebroken. 2 x persen en op 03-02-2012 om 03.40 uur is ons mooie meisje Dylana Senna geboren. Wat een mooi moment. Ondanks de weeenstorm heb ik het echt als een super fijne bevalling ervaren!
Op 31 mei ben ik ingeleid ivm weinig vruchtwater. Blijkbaar had ik al een verweekte baarmoedemond en 3 cm ontsluiting.(is wel tweede kindje) Om kwart over acht 's ochtends werden de vliezen doorgeprikt.Ze hebben mij toen een uur lang (op verzoek en werkwijze van het ziekenhuis)zo laten rondlopen om te kijken of mijn lichaam het uit zichzelf zou oppakken.Helaas. Om kwart over negen ging het infuus eraan en om half tien werd dit met 0.6 verhoogd tot 1.8.Direct kwamen de weeen op gang maar nog goed op te vangen. Tussendoor nog even gelezen, muziek geluisterd en ben ik naar het toilet gegaan waar ik erachter kwam dat ik ook nog moest poepen.Blijkbaar maakt je lichaam zich leeg/klaar voor de bevalling.(Was bij mijn eerste bevalling echt niet zo Tussen tien en half elf begon het echt wel pijnlijk te worden. Heb gezegd het infuus uit te draaien omdat mijn lichaam het volgens mij zelf al had overgenomen want ik had bijna geen pauzes meer tussen de weeen door.Dit vonden ze prima want mijn lichaam had het inderdaad al overgenomen.Mijn man zei achteraf dat bij al die andere vrouwen waarvan je op de monitor de weeen kon volgen vrij weinig gebeurde en dat je bij mij heel veel 'bergen' zag Om elf uur voelde ik ineens dat ik moest poepen en had ook nog eens een weeenstorm waar je u tegen zegt.Heb gezegd dat ik nu toch echt wel pijnstilling moest of dat ze het er zo maar uit moesten snijden/halen omdat ik dit niet lang meer zou volhouden. ,,Nee mevrouw, dat kan echt niet want u bevalt heel snel.'' Volgens mij heb ik toen gezegd: Nou waarom is ze er dan nog niet?!(mijn voorgevoel zei dat het een meisje zou zijn en klopte dus ook.) Ook mocht de verpleegkundige echt niet meer weg van mij want ik wilde aan beide zijde iemand waarvan ik de hand kon fijnknijpen.Een paar keer probeerde ze er vandoor te gaan maar ik heb haar hand gewoon vastgehouden zodat ze niet wegkon. Had de verpleegkundige om elf uur ook de spullen en kleren zien klaarleggen en ik weet nog dat ik dacht, waarom nu al als ik nog niet mag persen.Dan zal het ook nog wel heel lang duren Tot half twaalf moest ik het echt wegzuchten de persdrang. Daarna heb ik heel zachtjes meegedrukt(niet geperst!) omdat ik het echt niet meer tegen kon houden.Moest het eigenlijk wegzuchten voor zover kon maar daar was ik het op dat moment duidelijk niet mee eens dus ik heb gewoon steeds wat meegedrukt vanaf het begin tot einde van de perswee.Als ik het niet had gedaan, dan had mijn lichaam dat wel gedaan Dit is echt de laatste heb ik volgens mij wel vier keer tegen mijn man gezegd.En hij zei gelijk:Tuurlijk, ik hoor je morgen wel weer De verloskundige zei nog: Niet geluid maken en schreeuwen want dat kost je energie.Toen heb ik haar afgesnauwd en gezegd dat ik dat juist wel moet omdat ik me anders juist tegen de pijn verzet.Kan me ook nog herinneren dat ik het bij de bevalling van mijn zoontje ook juist fijn vond om geluid te maken en te schreeuwen en te huilen omdat die ontlading bij mij juist voor ontspanning en meegaan in de weeen zorgde. Een kwartier later voelde de verloskundige dat ik op 9 cm zat en heeft ze in een wee de laatste cm weggemasseerd en toen mocht ik actief meepersen.Heerlijk!Ik zei ook gelijk, mag ik gaan met die banaan want ik heb nu toch al pijn Met 13 min.persen en gelukkig zonder uitscheuren of knip(bij eerste kind totaalruptuur),was ze er. Eindelijk na al die maanden wachten
mijn bevalling van 5juni 2012 even gekopieeerd uit een ander topic het verhaal , het begon dus de nacht van 3op4 juni rond 12 uur weeen , 4juni heel de dag door weeen die niet regelmatig kwamen maar wel heel hevig waren moest ze echt wegzuchten , plan was om naar het ziekenhuis te gaan overdag maar niet gedaan , weeen kwamen toch niet regelmatig , snachts om 2u toch beslist naar het ziekenhuis te gaan want ik trok dit echt niet meer had niets geslapen sinds de nacht van 2op 3juni . ben dan alleen te voet naar het ziekenhuis gewandeld , was echt een hel !! manlief kon niet mee want schoonmama werd 5juni geopereerd en hadden geen opvang voor A (15 maand) . in het ziekenhuis aangekomen bleek ik slechts dikke 3cm te hebben maar op de ctg waren wel degelijk duidelijke weeen te zien , en volgens de vroedvrouw stonden de vliezen op knappen , nou heel de nacht door vreselijke weeen , sochtends om 8 uur nog steeds 3 cm , gyn kwam en zei voorweeen , wandel een uur rond en ik kom terug , nou goed 9 uur gyn kijkt nog eens , 3cm duidelijke weeen op de ctg en ook hij zei vliezen staan op knappen , het is wel degelijk begonnen ik zal de vliezen breken , nou blijkbaar waren die zo sterk dat ze nooit vanzelf zouden gebroken zijn (manlief was net even bij mij geraakt) kreeg meteen weeenstorm en in paniek , aangezien ik bij A ook op 3cm bleef hangen , heb dan een ruggeprik gehad en hij hielp!!!(bij A niet goed gezet en hielp niets) . manlief moest terug weg naar A aangezien de tijdelijke opvang (2uurtjes) moest gaan werken , om 11uur manlief weg . na een tijdje kwam de gyn vragen hoe het zat , bleek op 9cm te zitten , en toen ging het snel , 3 persweeen later zonder knip of scheur en zonder man , ben ik bevallen van ons zoontje , de gyn had het schaartje op de navelstreng niet goed gezet gevolg leek een slagveld , maar alles was tip top en ik was opgelucht dat hij der was !! alleen erg jammer dat ik het alleen heb meegemaakt en manlief der niet bij was , maar goed alles is in orde en we genieten nu samen van ons 2 kindjes !!
Mijn bevallingsverhaal van 29 mei 2012. Na een aantal zeer ongeduldige weken had ik de hoop opgegeven om nog voor de uitgerekende datum te gaan bevallen. Ik was er inmiddels van overtuigd dat ik overtijd zou gaan. 2e pinksterdag (28 mei) nog lekker bij de buren in het zwembad gezeten en niks aan de hand. 's Avonds wel weer wat harde buiken en uiteindelijk om half 1 naar bed gegaan. Om 2 uur word ik wakker van een knap in m'n buik en zijn m'n vliezen gebroken. Manlief wakker gemaakt en samen de hele nacht series zitten kijken. De weeen kwamen meteen na het breken van de vliezen op gang dus ging allemaal volgens het boekje. Om half 7 de verloskundige gebeld en die kwam om 7 uur kijken. Baarmoedermond verstreken en verweekt en 2 cm ontsluiting. Ze zei erbij, ik durf niet te zeggen of je vandaag gaat bevallen want deze situatie kan best nog 2 dagen duren, maar ze beloofde om 11 uur terug te komen. Na haar vertrek werden de weeen iets heftiger en om 11 uur kwam ze terug. Ik bleek ruim 4 centimeter te hebben dus er zat vooruitgang in maar erg snel ging het niet. Ze ging weer weg en zou om 14 uur terugkomen. Nadat ze voor de 2e keer was weggegaan begonnen de weeen wel echt heftig te worden en ben ik onder de douche gaan zitten, dit hielp een beetje maar niet erg veel. Om 13 uur ging het naar mijn idee allemaal erg snel en heb ik mijn man de verloskundige laten bellen om nu al te komen, want vond het erg zwaar worden. Om kwart over 13 was de verloskundige er en bleek ik 7 cm te hebben en dus konden we vertrekken naar het ziekenhuis, want ik wilde graag poliklinisch bevallen. In het ziekenhuis aangekomen (wat maar 10 min. rijden is) bleek ik op 8 cm te zitten. Ook daar ben ik weer onder de douche gaan zitten tot 15 uur en toen moest ik op bed gaan liggen. Om 15.30 had ik volledige ontsluiting op een randje na en mocht ik gaan persen zodat de verloskundige het randje kon wegmasseren. Het wegmasseren van het randje en de laatste 3 cm ontsluiting waren bijzonder pijnlijk en vond ik ontzettend moeilijk om op te vangen. Om half 4 mocht ik dus gaan persen en dit vond ik echt een verademing, vond het absoluut niet pijnlijk, ook niet toen het hoofdje stond. Uiteindelijk is Jasper om 16.02 uur geboren met zijn armpje naast z'n hoofd als superman. Doordat zijn armpje naast z'n hoofd lag is mijn schaamlip door midden gegaan en dit moest dus nog worden gehecht maar anders was ik er zonder schade vanaf gekomen
Mijn bevalling is al een maand of 8 geleden, maar toch Lekker relaxend op de bank om een uur of 15.00 smiddags kreeg ik een beetje buikpijn, niks heftigs, dus ik ging nog even de was doen. Om 17.00 uur ging het echt zeer doen (ik weet nog dat ik As the world turns lag te kijken en me op een gegeven moment echt niet meer op die serie kon concentreren... toen dacht ik, oei, volgens mij is het echt begonnen nu) en smste ik mijn man: Je moet nu komen!!! Hij als een gek naar huis gereden en toen hij rond 17.45 thuis kwam had ik al om de 3 a 4 minuten weeen van rond de minuut. Maar ik had gelezen dat zo'n bevalling heel lang kon duren.. dus hij moest van perse nog eten. Hij zat daar tijdens het eten met een schriftje ernaast de weeen bijhouden die heel constant om de 3 a 4 minuten bleven komen. Rond 19.00 uur braken mijn vliezen en was de pijn toch wel heel heftig. Gelukkig had ik Yoga gedaan van te voren en kon redelijk overweg met de pijn en de weeen. (dat denk ik nu.. . op het moment zelf dacht ik dat ik kapot ging van de pijn) De VK was er om 20.30 uur en is niet meer weg gegaan want ik had toen al 4 cm ontsluiting. Ik ben lekker onder de douche gaan staan/ hangen, in mijn eigen coconnetje al die weeen weg ge-ademt. Tegen 22.30 had ik 9.5 CM, die laatste 0.5 cm schoten volgens de VK niet op dus die besloot dat randje even weg te masseren.....Dat was echt vreselijk!! (nu denk ik joh, het ging allemaal als een speer, had mijn lijf even lekker wat tijd gegunt om die laatste 0,5 cm te doen, maar ja) Nou na haar ingreep was er zo 10 cm.. ik mocht persen! Dat ging voor geen meter, ik had nog helemaal geen goede persweeen en ik vond het eng dus schoot niet op. Hoofdje kwam de bocht niet om. Na drie kwartier om 23.45 besloot de VK dat het tijd werd om naar het ziekenhuis te gaan. Dat wilde ik echt niet!!! Dus bij de eerste de beste wee dat zij met het ziekenhuis aan het bellen was heb ik al mijn oerkracht verzameld en een flinke zet gegeven.. 10 minuten later was mijn meisje geboren... thuis Ik kan me nog herinneren dat ik de eerste dagen echt van slag was door al dat natuurgeweld dat me was overkomen. Ik dacht: never ever again.... maar nu terugkijkend kan ik zeggen dat ik een super bevalling heb gehad!
http://www.zwangerschapspagina.nl/geboren/200740-sephs-bevallingsverhaal-inleiding-ontsluitingsfase-spoed-keizersnee.html http://www.zwangerschapspagina.nl/geboren/376175-bevallingsverhaal-selah-geplande-keizersnee.html