mijn dochter is vorige week voor het eerst naar de peuterspeelzaal geweest. de eerste keer ging nog (mocht ik nog even daarblijven), maar afgelopen keer moest ik toch echt een paar keer slikken :x mijn dochter huilde heel erg toen ik weg was en ze heeft het de hele ochtend "moeilijk"gehad. ze heeft niet met andere kindjes gespeeld alleen maar kijkend/stil zittend doen staren en observeren. ze huilde ook toen ik haar ophaalde. ze had een knuffeltje in haar tas (is haar grootste troost) en die hebben ze haar uiteindellijk gegeven toen ging het wel wat beter. ik vindt het zo moeilijk, maar toch ze heeft nodig vooral voor de stap naar school. moeders die dit herkennen en een beetje steun kunnen geven?
Nou ik heb het gelukkig niet nodig gehad maar hier mag je net zo lang erbij blijven tot het kindje zich op gemak voelt of je het zelf aandurft. Er zijn hier zelfs moeder die wekenlang bij hun kind bleven, knuffels mogen ook altijd gewoon erbij de hele psz periode.
Ik herken t eerlijk gezegd helemaal niet... Mijn dochter riep met 1,5 jaar al dat ze naar school wilde. Met 2,5 jaar mocht ze dan eindelijk en ze stond te springen van opwinding en vond (en vind) het echt geweldig Hebben jullie haar voorbereid op het naar de psz gaan? Ik neem aan van wel? Wanneer zijn jullie daarmee begonnen? Misschien op bepaalde momenten heel enthousiast vertellen dat ze dan en dan weer naar "school" mag en daar lekker met andere kindjes mag spelen en allerlei leuke dingen gaat doen? Maak er een groot feest van dat ze naar de psz mag; samen fruit kopen en haar zelf laten kiezen in de winkel wat ze de volgende keer mee wilt nemen? Samen "speciale" kleertjes uitkiezen die ze alleen naar de psz aan mag? Bij het brengen heb je toch altijd een kwartier-half uur voor ze echt beginnen? Misschien kun je er sowieso elke keer even bij blijven tot ze echt gaan beginnen en dan tot die tijd samen met haar bij andere kindjes gaan zitten en samen spelen? Ik zou zeggen; betrek haar zoveel mogelijk bij alles en praat er regelmatig over op een enthousiaste manier zodat je hopelijk dat enthousiasme overbrengt op haar Ik heb wellicht makkelijk praten omdat ik het probleem niet ken, maar enthousiast zijn ergens over en specifieke dingen benoemen helpt hier altijd om er een positieve draai aan te geven
ik heb haar zeker vorbereid al heel ver van tevoren als ik zeg we gaan naar school dan pakt ze haar tasje en zegt : mama mee broem broem. dus ze wet het wel. fruit en luiers hoeven ze hier niet mee te nemen dus dat kan ik niet doen. Ik blijf ook bij haar totdat het programma begint en dan ga ik naar huis. alleen de eerste dag ben ik langer mogen blijven. kleertjes mag ze ook zelf uitkiezen en verder ben ik altijd anthousiast en probeer ik haar met andere kindjes te laten spelen maar ze moet altijd eerst de kat uit de boom kijken dat is een feit verder is ze heel makkelijk in de omgang, sociaal maar moet altijd even de kat uit de boom kijken. ik had dit ook totaal niet verwacht! maar goed daar zit je dan als goed bedoelde moeder, ik vindt het ook echt heel moeilijk om te zien. ik heb zelf in de zorg gewerkt en ook op een peuterspeelzaal maar zo extreem heb ik het ook nog nooit meegemaakt vandaar toch even dit topic
ik denk ook dat ik haar knuffel voortaan gewoon mee geef ze gaat hem vanzelf toch wel meer laten liggen als ze eraan toe is.
Eerlijk gezegd vind ik haar wel heel erg jong... Julian is ( op 1 dag na) net zo oud en ook al lijkt het een hele vent..ik zou zeker nog een half jaar wachten met de peuterschool. Onze dochter vond het pas echt leuk met 2 jaar en 8 maanden. Zij is met 2 jaar en 3 maanden begonnen maar na 1 maand heb ik haar er weer afgehaald. Dat was een hele goede keus want een paar maanden later vond ze het geweldig. Ik zou het een dikke maand proberen en anders toch later beginnen.
Mijn dochter (ook van juli 2010) is ook voor het eerst naar de pzs. Met het intake gesprek liep ze zelf de groep op en ging aan tafel zitten kleien. Ook de 2 uurtjes wennen gingen goed. Afgelopen dinsdag voor het 'echie' en ook dat leek super te zijn gegaan (heb haar wel een uurtje eerder opgehaald) maar s avonds begon de ellende! Krijsen met het naar bed gaan, de volgende dag ook s middags en nu zelfs als er 1 van ons bijv even de honden gaat uitlaten (toen oma naar huis ging rende ze haar hysterisch achterna de straat op) Nu paar dagen later is het alleen nog maar even mopperen met naar bed gaan, maar ben benieuwd of na dinsdag alle drama weer opnieuw begint. Ik denk dat ze het eng vind dat ik haar alleen heb achter gelaten Als het blijft haal ik haar er weer af voorlopig!
Hoi meid, Hier zeker herkenning. Het is vrij normaal dat kinderen (vooral wat gevoelige kids) in het begin wat moeite hebben om te wennen aan de psz. In ons geval komt Quinn alleen bij oma (2 dagen in de week) en 1 dag is het papadag. Hij is dus niet gewend om bij "vreemden"te zijn. De eerste 5 keer ofzo had hij het wat moeilijk dan ging ie met een trillend lipje op ons zwaaien bij het weggaan en huilde hij daarna ook bij de juf. We hebben in het begin zn lievelingsbeer meegegeven om wat troost voor hem te bieden. Gaandeweg is ie het steeds leuker gaan vinden. Ze moeten gewoon het vertrouwen gaan krijgen in de juffen en een veilig gevoel opdoen. Dit gaat zeker met goede begeleiding van jullie en de juffen lukken. Geloof me, ik heb ook al wat krijsende kinderen gezien bij het afscheid nemen..die nu een paar keer later al zwaaiend en met een smile op moeders zwaaien. Geef het de tijd.. en geloof me iedere moeder vind het moeilijk om haar kind in tranen te zien en het los te laten!Succes ermee xx