Hallo, Ik ben op 09/09/2012 mijn dochter Lois verloren, bij een zwangerschap van 25 weken en 4 dagen. Mijn vliezen waren gebroken en kreeg er een infectie bij. Ik ben op zoek naar mensen die dit ook hebben meegemaakt en hoe ze verder gaan met dit verlies. Ik wil zo graag weer zwanger worden maar ben ook weer heel bang, want ik trek dit niet voor een 2e keer.
Hoi moon. Gefeliciteerd met jullie dochter Lois. Maar helaas ook gecondoleerd wat verdrietig dat jullie haar te vroeg hebben moeten laten gaan. Bij mij zijn mijn vliezen gebroken door een infectie. Het is hard want ons Déon was helemaal gezond. Ik snap je angst volledig met een nieuwe zwangerschap. Bij mij gaan ze ( mocht een nieuw zwangerschap zich aandienen) wekelijks kweekjes af nemen om het in de gaten te houden. Ook wekelijks een echobmaken van de baarmoedermond. ( waarop indien nodig preventief een cerclage) en wekelijks krijg ik progestoron prikken om de vliezen en baarmoeder sterker te maken. Dit alles zal wel zwaar zijn maar ook fijn, mochten ze iets opmerken ben je er snel bij. Is bij jou een verloop afgesproken? Misschien stelt dit jou ook gerust? Ze zeiden tegen me dat zo de kans op een vroeggeboorte ( geboorte voor de 37 weken) beperkt zal worden tot 10% Als er niets is afgesproken zou ik als ik jou was een gesprek aanvragen bij de arts....... Sterkte dikke knuffel
Ik weet helaas hoe het voelt. Ik ben met 23+5 opgenomen in het ziekenhuis met weeën en ontsluiting. Vervolgens met 24+3 bevallen en een week later is ons meisje overleden. Ook weer enorm de wens om opnieuw zwanger te worden, maar ook doodsbang! Als je graag erover wilt praten mag je me altijd PBen!
Afschuwelijk! Gecondoleerd met het verlies van jullie kindje. Maar ook gefeliciteerd, wat zij heeft jullie tot papa en mama gemaakt, ook al voelt dat niet zo. Ik heb het ook meegemaakt bij 33,4 weken, maar dan door een andere oorzaak. Het is hier ook vreselijk moeilijk geweest, we gingen echt door een hel. Maar met behulp van psychologische hulp heb ik het een plekje kunnen geven, en we hebben sindskort een zusje voor onze *dochter en dat maakt een hoop goed. Ik bedoel niet dat dit een vervanging is, maar het maakt het verdriet wel minder. Heel veel sterkte bij de rouwverwerking.
hoi moon gefelisiteerd jullie zijn ondanks het verlies van jullie dochter toch moeder en vader geworden, het leven is en blijft oneerlijk op dat moment. Ik heb ook zoiets mee gemaakt, ik kreeg bloedverlies met 19.2 wk vk langs geweest hartje geluisterd was OKE, toch voor nadere controle na zh gegaan, en daar kregen we het verschrikkelijke nieuws te horen ik had al 4 cm onsluiting en een luchtbel van de vliezen zat in me vagina, die is gaan onsteken en twee dg later is op de OK tafel me vliezen gebroken en ben ik de volgende dag bevallen van een gezonde Zoon Guney... Alles gaat dan als een sneltrein aan je voorbij, van zwanger naar moeder worden in 4 dagen tijd. Wij hebben onze zoon begraven en dit was erg mooi dit hebben we in eigen hand gehouden zonder begrafenisondernemer erbij.. Bij mij werdt baarmoederhalsinfuccentie vast gesteld, of terwijl zwakker baarmoedermond. Ik heb een hele zware tijd gehad vanaf de geboorte op 2 mei 2012, maar met veel praten en begeleiding ben ik ver gekomen. 4 md na de geboorte van onze zoon ben ik opnieuw zwanger geworden en ben nu woensdag 13 wk, volgende week vrijdag krijg ik mijn cerclage om te voorkomen dat ik weer ee vroegeboorte ga krijgen, en daarna is het rust nemen... ik leef ook met de dag en de angst of alles nu wel goed komt, maar onze kinderwens is zooo enorm groot ik heb altijd gezegt ik ben een geboren moeder! momenteel geniet ik met de dag en gaat alles goed met me kleintje in me, dat is nu mijn houvast en voor de rest uitkijken naar volgend jaar juni wanneer ik hem of haar mag verwelkomen, dat vertrouwen heb ik wel, ik wordt ook heel goed in de gaten gehouden in het zh. Voor jou komt dat moment ook zeker wel, alles gebeurt met een rede, dat zal je pas merken denk ik als je weer in blije verwachting ben... neem de tijd om te rouwen en verdriet te hebben ooit kan je het plekje vinden, en kijk je weer naar de toekomst... veel sterkte meid!
Gefeliciteerd en gecondoleerd, Ook hier onze dochter verloren op 23 week zwangerschap. Bloedverlies, 5cm ontsluiting, weeën, breken vd vliezen. Achteraf is ook bij ons een infectie aangetroffen. Indien wij weer zwanger mogen worden zullen bij ons dezelfde maatregelen genomen worden als Yvon1893 hierboven beschrijft. Heel veel sterkte...
Hoi, hier helaas ook hetzelfde meegemaakt (2 x!) Eerste keer gebroken vliezen bij 24 weken, week later bevallen (wss ook infectie) en kindje overleden.Tweede zwangerschap ongemerkt ontsluiting bij 22 weken, en helaas ook bevallen en kindje ook overleden (zij is geboren/overleden op 09/09/09, zelfde datum als jou maar dan 3 jaar geleden) Bij mijn 3e zwangerschap heb ik een cerlcage gehad en progesteron tabletten, en met 38 weken bevallen! Sterkte in deze moeilijke tijd!
Tjongejonge mama's wat maken jullie toch mee.... Heel erg veel sterkte voor jullie allemaal.... Hopelijk vliegen jullie eventuele volgende zwangerschappen voorbij zodat jullie gerust gesteld je kindje kunnen vast houden.
Wij hebben afgelopen mei afscheid moeten nemen van ons zoontje Yannick*. Niet vanwege gebroken vliezen oid, maar omdat hij Edwards syndroom had. Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen in deze zo vreselijk moeilijke tijd.
Hoi Moon, Hoewel het al weer even geleden is voor je denk ik dat de pijn nog elke dag aanwezig is, dus bij deze nog gecondoleerd met het oneerlijke verlies van je kleine meid. Ik heb helaas kort geleden ook iets soortgelijks meegemaakt, en ben op 25+3 bevallen van mijn zoontje Tim. Hij heeft nog 2 dagen geleefd. Intens verdriet zoals ik het nog nooit gevoeld had vulde mijn dagen. Nog steeds zijn er elke dag momenten dat ik moet huilen om dit oneerlijke verlies. Tijdens de bevalling is ontdekt dat ik 2 baarmoeders heb. Mogelijk is dit (deels) de oorzaak geweest van de vroeggeboorte. Ik herkende me erg in jouw gevoel van onzekerheid over een volgende zwangerschap. Zoals je al zei, dit wil je nooit meer meemaken!! Sowieso zal een eventuele volgende zwangerschap nooit meer zo heerlijk zorgeloos zijn als voorheen. Ik zal nog veel onderzoeken moeten krijgen voordat ik weet of het haalbaar is om nog eens zwanger te worden. Ik hoop dat het ons gegund is ook een zwangerschap met wel een happy end mee te maken, al zal de weg er naar toe zwaar zijn. Heel veel sterkte!