Spookverhaal 2.0/ervaringen gevraagd

In mijn oude woning lagen we op de bank tv te kijken, ineens uit het niks kippenvel en hoorde we iemand keihard mama roepen. Geen kind, buiten of binnen( s'avonds laat) en het kwam echt vanuit de woonkamer. Ik geloof er nooit zo in,maar ik kneep hem op dat moment behoorlijk en mijn vriend ook. In dezelfde week een heel hard piep geluid, van zo'n speeltje van de hond. Ook uit het niks, weer echt vanuit de woonkamer. Of het was is geen idee, maar ik ben beide keren flink geschrokken

 

Ik heb al heel wat dingen meegemaakt van dromen waarin iemand afscheid neemt en de volgende dag echt is overleden tot verschijningen op foto's, ik heb me (vooral door de dromen) ervoor afgesloten maar ik blijf het wel altijd interessant vinden.

 

Ik kan je wel wat op weg helpen en wat antwoorden geven als je wilt..stuur me dan maar een pb.

 

Kippenvel hier!!!! Brrrr....

Mijn zoontje wilde perse een broertje. Dit hield hij ook vol, tot vlak voor de geslachtsbepaling...... ineens zei hij : mama? Ik denk toch dat het een zusje is! En het klopte. Dit heeft misschien niets met spookverhalen te maken maar ik vond het wel heel bijzonder.

Wel hier en daar wat meegemaakt.

 

Heeft iemand misschien een linkje naar het desbetreffende topic?

 

Mijn zoon is wel erg gevoelig voor dingen. Geen geesten oid voor zover ik weet. Maar op een nacht (hij was een jaar of 3) zei hij de hele tijd; 'er gaat iets gebeuren'. Hij wou maar niet slapen en hield de hele tijd vol dat er iets ging gebeuren. Een uur later hoorden we geschreeuw in de portiek en bleek het dus dat er bij de bovenburen ingebroken werd . Daarna viel hij direct in slaap..

Ikzelf heb op mijn 15e tijdens een vakantiereis gedroomd dat we een auto ongeluk kregen op de snelweg met de auto die we echt hadden. De volgende dag op de terugreis hebben we dat ongeluk ook werkelijk gehad.

Verder heb ik wel eens het gevoel aangeraakt te worden. Maar vind dit niet eng. Denk dat het mijn moeder is..

 

Ik vind de verhalen van de kinderen zo bijzonder! Ze zijn veel spiritueler ingesteld dan volwassenen. Heel mooi om jullie verhalen te lezen

 

Overdags kan ik dit soort dingen wel lezen, maar zodra het donker wordt niet meer haha! Ik vind het allemaal best beangstigend. Zelfs van mijn eigen moeder.

Mijn moeder was net een paar dagen overleden. En een van die avonden zat ik op haar bed, bellend met mijn exman, te ruziën over de kinderen. Ik vroeg of hij ze wat langer bij zich kon houden zodat ik in ieder geval tot aan de crematie tijd had om van alles te regelen en te verwerken. Dit vond hij maar onzin, dus het gesprek werd er niet beter op.
Op het moment dat ik dus aan de telefoon zat en het gesprek echt opliep, voelde ik een hand over mijn hoofd!!!! Alsof ze over mijn hoofd aaide om mij te troosten.
Mijn reactie? Ik ben vloekend en al het huis uitgerend. Ik kon daar niet mee omgaan.
De nachten erop heb ik elke dag iemand bij mij gehad die naast mij moest slapen. Ik deed geen oog meer dicht, zonder iemand naast mij.

En ik was blij dat ik gauw weer in mijn eigen huis kon slapen!

 

Same here! Ik zit dit nu allemaal te lezen en vind het heel interessant, maar straks wordt 't donker en ga ik mezelf afvragen waarom ik dat mezelf heb aangedaan

 

Ja ik moet het savonds ook eigenlijk niet lezen, ik had gisteren geschreven over de aparte telefoontjes en afgelopen nacht droomde ik dat mijn telefoon ging.. mijn vriend attendeerde mij erop en ik nam op en hoorde een donkere mannenstem in een vreemde taal, kwam mij wat bozig over en daarna werd ik wakker.. niet echt fijn.

 

Waarom is het enger in het donker....? Want overdag is het er niet? (not helping hihi )

 

Ja best stom he, als kind ook vaak snachts bang wakker, tot ik mezelf leerde dat het ook weer gewoon ochtend werd.

 

Overdag lijkt het alsof het er niet is, het voelt veiliger aan.


Ik slaap vannacht met een lampje aan....

 

Jullie willen enge verhalen? Goed dan, lezen op eigen risico.

-We zullen beginnen met het minst enge. Deze herinnering koester ik.
Mijn eerste hondje wat ik van mijn eigen geld kocht en met me mee ging toen ik op mezelf ging wonen was overleden. Helaas maar 9 jaar mogen worden. Hij was een chocoladebruine shar-pei en de allerzachtste, liefste hond die ik ooit heb meegemaakt. Alhoewel ik van alle honden die ik in mijn leven heb gehad zielsveel houd, had ik met hem een speciale band.
Als kleine pup had ik hem op schoot op de reis naar huis, en ik weet nog zelfs het liedje wat op de radio was.
Mijn once in a lifetime hond, om het zo maar eens te zeggen.

Hij had een tumor in zijn neus die ongeneselijk was en zoveel pijn dat ik weigerde om de zaken op zijn beloop te laten. De dierenarts is hier geweest en heeft hem zo humaan mogelijk in mijn armen laten inslapen.
Wat hadden we verdriet. Ik weigerde hem los te laten en heb hem zelf naar de auto van de dierenarts gedragen toen hij overleden was.
Mijn maatje....mijn vriendje...mijn steun en toeverlaat...weg...

Mijn vriend moest diezelfde avond werken. Ploegendienst en ik was dus alleen thuis. Mijn enige troost was mijn andere hondje wat bij me was. Mijn moeder was ziek van kanker en kon er niet voor zorgen. ook een shar-peitje en opgegroeid met de mijne.
Na de ogen uit mijn kop gehuild te hebben, de andere hond uitgelaten te hebben en flink wat koppen thee later, ging ik naar bed. Ik kon niet langer op blijven en moest even wat slaap krijgen aangezien de voorafgaande periode nogal stressvol was geweest met een zieke hond en de onvermijdelijke datum van inslapen die steeds dichterbij kwam.

Toen ik eenmaal sliep, werd ik wakker. Ik voelde mijn bed naast me lichtelijk indeuken en schrok een beetje. Ik rook de welbekende hondengeur van mijn Shar-peitje en voelde zachtjes een likje over mijn hand en een snufje in mijn oor.
Ik schoot overeind en dacht dat het andere hondje naar boven was geslopen. (Wat ie nog nooit heeft gedaan, trouwens) Het verbaasde me ook, want het was echt ZIJN geurtje en niet die van de andere hond.
Het was niet het geval. Hond lag nog beneden, redelijk geïrriteerd dat alle lampen weer aan waren en geen idee wat ik nou weer beneden kwam doen.

Ik heb HEEL lang opgezeten die avond. Met het andere hondje aan mijn voeten en de gedachten koesterend dat mijn grote lieverd, mijn vriendje, mijn grote schat nog één keertje een laatste groet aan zijn vrouwtje kwam brengen. Even vertellen dat alles goed was, ik geen foute beslissing had genomen, misschien.

-Mijn vriend had een paar weken geleden zin om met onze dochter van 2,5 naar zijn moeder te gaan. Na gezellig eventjes gekletst te hebben, besloot hij om op de terugweg eventjes naar de begraafplaats te rijden samen met de kleine meid om even een gebedje bij zijn oma op te zeggen.
Ons meisje is dus nog nooit naar een kerkhof geweest en keek dus haar ogen uit. Toen ze samen over de begraafplaats liepen, trok ze papa aan de hand en wees verschillende dingen aan.
'Hallo, kindje. Spelen?'
'Hallo mensen.'
'dag dag, mensen. Lekker slapen.'

Ze waren de enigen, op dat gedeelte....en maar zwaaien en lol hebben.

-Deze ervaring is al een tijdje geleden geweest, maar ik krijg er nog steeds de kriebels van als ik eraan terugdenk.
Vriend en ik lagen te slapen toen ik ineens een echte rotdroom kreeg. Ik droomde dat we dus, net als in het echt, samen in bed lagen.
Alleen ging de deur langzaam open.
er stapte een meisje naar binnen, van een jaar of negen. duidelijk dood en met het engste gezicht wat ik ooit heb gezien.
In een flits stond ze naast me. Ze sprak zonder haar mond te bewegen dat ik mijn vriend moest wurgen. Ik weigerde.
toen legde ze haar hand op mijn arm en commandeerde me het nogmaals. Alhoewel ik mezelf hevig ertegen verzette, gingen mijn handen automatisch richting de keel van mijn vriend en begon ik hem, luid schreeuwend en huilend te wurgen. Intussen hoorde ik het meisje heel demonisch lachen.

Dat was het moment waarop ik wakker schrok. Vriend ook. En die had rode striemen op zijn hals, kon haast niet aan zijn adem komen en ik pijn aan mijn handen.
'KAT! Ik heb gedroomd dat jij me wurgde. ik voelde het gewoon."
Ik was nog helemaal shakerig en vertelde hem wat ik gedroomd had.
Waarop hij stil viel en vroeg:
'Dat meisje? Ik droomde ook van haar. Lange haren, een jaar of negen en een afschuwelijk, half vergaan gezicht?'

We vielen allebei 5 seconden stil en sprintten meteen naar de slaapkamer om te controleren of alles goed was met mijn stiefdochter, die op dat moment nog heerlijk aan het slapen was in haar bedje. (De jongste was nog niet geboren) Gelukkig was er met haar niks aan de hand en het heeft nog laaaaaang geduurd die avond dat wij weer naar bed gingen.

Och...en zo zijn er nog talloze voorbeelden. Never a dull moment hier.
(Maar ik zou nu toch wel graag de link naar het andere topic willen. Ik krijg het niet gevonden.)

 

Nope! *kop in het zand*

 

Het kan inderdaad aan de zwangerschap hebben gelegen dat het rustig was.
Ook zorgt een geboorte (van wat ik nog weet, is een tijd geleden, zal even mn map er binnenkort weer bijpakken) vaak voor een opschudding in de geestenwereld zeg maar. Was hier ook.
Paar maanden na de geboorte van gebeurden er rare dingen, spullen die van de tafel afvielen/vlogen, terwijl dat niet kon (lag dan midden op de tafel bijvoorbeeld). Dit gebeurde rond de tijd dat mn ma anders jarig was geweest. Daarna werd het wat rustiger om rond de tijd dat ze was overleden weer drukker te worden, waaronder mn kleine die nog niet eens normaal kon praten, de woorden zei die mn ma als 1 van de laatste zei voor ze er niet meer was. En dat dan terwijl dochter sliep. Zit je verstijfd bij de babyfoon.
Maar ook af en toe dat dochter ineens keihard begon te lachen, schaterlachen, terwijl ze op bed lag en ik dus een extra soort stem hoorde. Maar ook als ze begon te huilen en ik kapot op was en ik `shh` hoorde door de babyfoon. Heel raar allemaal.
Kwa nieuwetijdskinderen zijn er flink wat kenmerken, ook op internet te vinden, maar ben er te lang uit om te weten hoe je dat echt zeker kan weten.