een tijd geleden ben ik met een vriendin en onze kinderen een paar dagen weg geweest. Wij kennen elkaar via onze kinderen en het klikt goed. Vooral ook als wij het over opvoeding hebben, normen en waarden etc. Onze kinderen zijn ongeveer van dezelfde leeftijd, tussen de 5 en de 10 jaar. En de kinderen hebben ongeveer dezelfde energie, meer van het zelf onder vinden en dan luisteren. In deze dagen samen heb ik gezien en gehoord dat zij haar kinderen af en toe ook fysiek aanpakt. Een tik tegen de bil, een oor omdraaien. Dus geen aframmeling maar wel zeker een fysieke waarschuwing. Hoewel ik sommige situaties ook vervelend vond zou ik niet voor deze “oplossing” gekozen hebben. Mijn kinderen (zeker ook geen lieverdjes altijd!) hebben dit meegekregen en hebben het later benoemd. Ik heb haar er niet op aangesproken, vond het niet mijn plaats, ieder zijn opvoeding. Wel hebben we bepaalde situaties besproken, hoe ervaren we dat en wat wil je zonder elkaar te willen overtuigen van ons gelijk in aanpak. ( een voorbeeld: mijn kind krijgt de keuze deze broek of geen broek en zij gaat meer de strijd aan) En voor de duidelijkheid de kinderen kregen meer een “ pedagogische” tik dan mishandeld (beide niet fijn maar om een nuance aan te brengen). Ik ben benieuwd of jullie ook zoiets hebben meegemaakt. Hoeft niet fysiek te zijn maar een andere manier van opvoeden en of je daar iets van hebt gezegd en hoe heb je dat gedaan?
gevoelig onderwerp en er zullen met messen gestoken worden naar elkaar (in woorden en afkeuring).. maar ja.. ik geef eerlijk toe dat ik dat ook wel eens heb gedaan.. zeker als al het andere niet werkt.. het had wel effect en het werd nadien ook niet meer gedaan.. maar als ouder had ik het er moeilijker mee dan 1 van de kids toen. daarbij vind ik op geestelijk vlak, zoals mijn ex dit gedaan bij hen maar ook bij mij, heeft vele malen erger.. want daar hebben mijn kinderen nog steeds dagelijks last van en geloof mij dat is niet fijn. zeker niet als er al 1 rondloopt met nu al PTTS (waar de nodige hulp al bij ingeschakeld is)
er is niets pedagogisch aan het slaan van je kinderen. het is pure onmacht met als enige uitzondering gevaarlijke situaties. in mijn omgeving nooit meegemaakt en dat wil ik ook liever niet haha. ik weet niet of ik kan toekijken en dan niets zeggen en het dus goedkeuren richting het kind.
Ik zou dit ook nooit toepassen om pedagogisch iets duidelijk te maken. Maar mijn ouders deden dit vroeger wel en ben er niet slechter op geworden, dus we moeten het ook niet overdrijven denk ik
Ja, een tikje op haar vingers heeft hier wel eens plaatsgevonden, als uiterste middel als het andere niet werkt. Draai om de oren zou ik nooit doen, dat gaat echt te ver.
http://www.zwangerschapspagina.nl/threads/een-corrigerende-tik-aan-je-kind-geven-wat-vind-jij.672972/ Tijdje geleden heel topic over geweest.
Het is mijn manier ook niet, het is inderdaad onmacht en het werkt niet. Keer op keer onderzoek naar gedaan en het zaait alleen angst en wantrouwen bij kinderen. Kinderen hebben veiligheid nodig waarbinnen ze grenzen kunnen opzoeken. Ik zou me er echter niet mee bemoeien omdat ik vind dat elke ouder dingen verkeerd doet, inderdaad verbaal kan er ook een hoop misgaan. Echt mishandeling vind ik dit niet. Misschien kun je het een keer bespreekbaar maken.
Ik heb het 1x gedaan en zo een spijt gehad dus dat doe ik nooit meer.. Al stond madam vanacht om 3 uur wel te solliciteren naar een tik Ik ga dan altijd even afkoelen.. Wat een ander doet qua opvoeding moeten ze zelf weten. Ik bemoei me niet met dat soort dingen.
Net zoals jij haar opvoedingsstijl hebt 'bekeken' heeft zij dat wellicht ook bij jou gedaan en misschien wel gezien dat het anders kan.... wie weet doet ze er iets mee. Anders kun je misschien nog eens na zo'n voorval voorzichting ter sprake brengen van 'goh lastig he als ze zo vervelend zijn' ik probeer het altijd sus en zo op te lossen... wat werkt bij jou? Gewoon heel neutraal het onderwerp aansnijden zeg maar. Ik ben zeker niet voor fysiek corrigeren, maar ik ben er wel van overtuigd dat verbaal corrigeren ook zeker schade kan toebrengen. Liever 1x duidelijk, dan de hele dag mopperen en snauwen. Daarbij vind ik de term 'corrigerende tik' net zoiets als 'groen gras'. Wat voor doel zou een tik anders hebben?
Ik schrik er wel van, dat er mensen zijn die dit educatief noemen. Waar haal je het vandaan?!? Het enige dat dit kind leert, is dat mama zichzelf niet kan beheersen en dat je dan blijkbaar mensen mag gaan slaan. Je mag anderen geen pijn doen, dus ook je eigen kind/partner/wie dan ook niet! Staat in onze grondwet (artikel 11): het recht op de onaantastbaarheid van het lichaam. Als ik het een ander zie doen, dan meld ik het. (Meestal niet nodig, omdat iedereen er al iets van zegt).
Toen ik jong was en vrijwel alle generaties daarvoor was het heel normaal om ongewenst gedrag af te leren met een tik of pak slaag. Ik heb daar niets aan over gehouden. Ik vind dus dat zulke dingen nogal eens zwaar overdreven worden. Dat gezegd hebbend: hier thuis wordt ook geen tik uitgedeeld. Mijn man pakt de jongens weleens bij hun oor als ze weigeren te luisteren na een aantal waarschuwingen. Aan de andere kant vraag ik me ook weleens af of een tik tegen de billen de gezagsverhouding weer eens goed duidelijk zou maken, vooral bij de oudste. Die kan ontzettend brutaal zijn en heeft dan ook maling aan wat ik daarover zeg. Maar goed, nooit geprobeerd.
Ik denk (maar dat ben ik he) dat een tik en straf (tik/andere vorm van straf ) geen gedrag geneest of verandert. Hooguit krijg je vermijdend gedrag.Je conditioneert maar leert geen gewenst alternatief. Dat gezegd hebbende...wij proberen op een andere manier met onze kinderen om te gaan en dat vinden veel mensen ook nogal idioot en toch zijn de kinderen best sociaal acceptabel ha ha. Het is altijd zo makkelijk oordelen en soms hebben ouders geen beter coopingsmechanisme. Ik probeer voor te leven, in die kracht geloof ik
Tja persoonlijk vind ik het niet schokkend klinken. In mijn jeugd was een tik normaal als je herhaaldelijk niet luisterde. Zelf geef ik mijn dochter geen tik, maar ik zou er niets van zeggen als ik een ander dit zie doen. Natuurlijk wel als het mishandeling is.
Even nieuwsgierig: Als slaan, en pijn doen, en bang maken voor jou okay is, wat vind jij dan WEL mishandeling?
Iedereen heeft een andere opvoedstijl, of een mindere dag waarop je (veel) minder kunt hebben van je kinderen. Hoewel ik een corrigerende tik zelf niet standaard toe pas (ik heb het wel eens gedaan toen ik zelf echt ontplofte na een hele dag gedoe en gehuil) keur ik het niet persé af. Want andere manieren van straffen, zoals afzonderen bijv., zijn ook niet zo onschuldig. Een tik is natuurlijk heel zichtbaar, maar andere manieren van straffen kunnen op een lange termijn weer een heel vervelende uitwerking hebben. En echt IEDEREEN maakt 'fouten' in zn opvoeding, ook de ouders die geen corrigerende tik geven. Perfecte ouders bestaan niet
Ik doe het zelf niet en ik zou er in dit geval niets over zeggen tegen de vriendin. Het is haar manier. Verder sta ik zelf weleens helaas te schreeuwen tegen mijn kinderen wanneer het me te veel wordt en dat vind ik net zo min een juiste manier. Ik ben dus geen haar "beter".
Onder tik versta ik geen pijn wel een schrikreactie. Vind het wel degelijk een verschil of iemand een kind een tik op de billen geeft of een klap op het hoofd of billen of waar dan ook.
Gelukkig heb ik dat zelf nog nooit dichtbij meegemaakt. Niemand in mijn familie, vrienden of kennissenkring heb ik dat ooit zien doen. Ik denk ook niet dat ik er iets van zou zeggen. Ik heb wel eens een vriend van ons volledig uit zijn plaat zien gaan tegen zijn net puberende dochter. Terwijl dat echt zo'n situatie was van een puberig brein dat even liep te mokken en dan net teveel tegen papa inging. Ik zou zelf gewoon hardop gelachen hebben en op een later moment, als ze wat meer open zou staan voor feedback, hier iets van hebben gezegd. Maar ook daar zeg ik op dat moment niets van. Ik vind dat iets van hem en vind niet dat ik me daar mee moet bemoeien. Soms hebben we het wel eens luchtig over bepaalde situaties en dan kan ik best vertellen over hoe ik daarin sta en zou reageren. Maar op dat moment ga ik hem echt niet terecht wijzen. Zijn manier en keuze.
Nee, ik zou daar zelf niet voor kiezen Vandaag zag ik in de dierentuin ook iets waar ik even door ontdaan was... Er was een klas met kinderen op schoolreisje en op een gegeven moment pakte een docent een leerling hard bij zijn arm en trok hem naar zich toe en schreeuwde echt dat hij dat niet meer mocht doen. Nu snap ik wel dat er irritaties kunnen opspelen en vooral als je met een klas bent, maar ik vond het op dat moment ook een afgang voor de docent in kwestie die duidelijk uit onmacht handelde.