Nog meer kindjes met night terrors?

Ja, onze dochter heeft er met periodes last van (gehad), nu blijft het gelukkig al een hele tijd weg. Voordat wij wisten wat het was, waren we helemaal radeloos! Toen we eenmaal van night terrors hadden gehoord, begrepen we het beter en konden we er beter mee omgaan.

We haalden haar meestal wel uit haar ledikant, omdat ze daar zo wild in was dat ze overal tegen aan sloeg en onder de blauwe plekken zat. We legden haar dan in ons bed en bleven zelf op de rand zitten tot ze weer wat tot rust gekomen was. We probeerden haar zo min mogelijk aan te raken, alleen als ze van het bed dreigde te vallen legden we haar terug in het midden van het bed.

Maar wat een vermoeiende nachten waren dat voor ons! Ben blij dat het nu al een hele tijd niet meer voorgekomen is, maar ben nog wel altijd bang dat het terug komt..

 

Ja, mijn zoontje heeft ze nu een dik half jaar, op en af, soms 2 weken niet, soms 3 wekenlang elke avond/nacht. Variërend van 15 min tot bijna een uur.

Omdat hij zichzelf ook echt pijn kan doen, is het hier echt snel in actie komen en zorgen dat hij zo veilig mogelijk zit, en zichzelf niet pijn kan doen. En dan uitzitten. Meestal als hij wakker wordt is hij nog wel van slag. Hij wordt dan ook angstig / paniekerig wakker, maar dan is hij wel goed te troosten weer.

 

Mijn zoontje heeft er last van gehad, het begon rond 1,5 jaar en is nu sinds z'n 2e verjaardag zo goed als weg hij is nu 2j3mnd). Vond het echt heel naar, kind compleet overstuur en wij konden het alleen maar uitzitten want aanraken maakte het inderdaad alleen maar erger. Hij deed zichzelf gelukkig geen pijn, en met 15-30 minuten was het wel weer klaar. Ben benieuwd of het weer terug gaat komen, lees toch vaak dat oudere kinderen het hebben ipv zulke jonge kinderen.

 

Zoom heeft het vanaf 6 maanden tot 1.5 jaar gehad. Nu al vanaf november niet meer. Gelukkig.

 

Ik vind het ook erg lastig, vooral eigenlijk als ze wakker worden en dan nog helemaal overstuur zijn. Wat je zegt, elke beweging is dan verkeerd. Wij laten hem , als hij overstuur wakker is geworden na een nachtangst, ook bij ons slapen hoor, hij slaapt dan ook niet meer rustig daarna, en dan lig ik er liever naast zodat ik er snel bij ben.

 

Hier ook een periode gehad waarbij mijn jongste er erg veel last van had. In een topic hier op het forum las ik de tip om met een nat doekje het gezicht te deppen, dit heb ik de laatste keren gedaan en ik merkte dat mijn kind er daardoor sneller uit leek te komen.
Sterkte, het is erg intensief en heftig om te zien.

 

Mijn dochter heeft ze als ze ziek is of een drukke dag gehad heeft.
Moet zeggen dat nu ze 5 is het wel een stuk minder is geworden gelukkig.

 

Mijn zoon heeft dat ook gehad tussen zijn 3e en 5e jaar. Compleet in paniek, schreeuwen om mama, maar ik zat ernaast en hij zag me niet. Maar wel hele grote angstige ogen.
Na een kwartier tot half uur ging hij huilen en dan kon ik hem troosten. Volgende dag wist hij er niks meer van.
Bij mijn zoon had het met prikkelverwerking te maken. Als het een hele drukke dag was geweest, waarbij hij niet veel rust had gehad dan wist ik al wat er zou komen die avond. Was rond de 1,5 uur nadat hij sliep.
En de sinterklaastijd was het bijna elke avond raak. Vorig jaar bewust alleen sinterklaas gezien op school en op tv, verder de beste man ontlopen. En hij heeft geen last meer gehad. Dit jaar kijken wat het met hem doet als hij hem wat meer ziet.
Hij is nu bijna 6, en al een minimaal een jaar geen last meer gehad.

 

Ons zoontje heeft hier ook last van (bijna 3 jaar is hij). Mijn man kan het zich van vroeger ook nog herinneren dat hij dit ook had. Het enige wat hier helpt is laten liggen en zeggen dat je er bent (papa/mama is bij je, wordt maar wakker, je bent in je eigen slaapkamer etc.) Dit om herkenning te geven. Bij ons werkt dit gelukkig en kunnen we hem na korte tijd bij ons pakken en dan wordt hij rustig.

 

Hier de oudste ook gehad rond de 1.5 jaar begon het. Alleen hadden wij toen een rotbuurvrouw die dan ging bonken op de muren en zelfs op ging bellen dar we "dat kind" bij ons moesten pakken. Werd je niet vrolijk van dus.

Hier was het enige dat hielp Bumba opzetten. Daar werd ze op een of andere manier sneller rustig van. Hebben toen extra dvd speler voor boven gekocht.

 

Ja, tot voor zijn tweede verjaardag bijna dagelijks.
We konden de klok erop gelijk zetten..tussen 22.00 en 00.00 was het altijd raak en begon hij hysterisch te huilen.
Mijn man bleef er ook altijd speciaal voor wakker, ookal is het advies om het gewoon te laten gaan...het klonk namelijk hartverscheurend.
Hij kon wild om zich heen slaan, bijten, krabben, schreeuwen.
Wat hier enorm hielp was even de kamer uitgaan, licht aandoen en zachtjes zijn naam blijven noemen.
Hij werd dan uiteindelijk wakker en dan zorgden we weer dat hij wat rustiger werd om weer te kunnen slapen.
De rest van de nacht hoorden we hem dan niet.
Opeens was het afgelopen en ook dat is typerend voor night terrors, het heeft met een stukje hersenen te maken wat nog niet volledig is ontwikkeld en het stopt dan ook wanneer dat stukje wel ontwikkeld is.

 

Mijn zoon heeft het heel extreem gehad, duurfe tot zn 5de. Inclusief slaapwandelen en paniekaanvallen door het hele huis. Was inderdaad heel heftig

 

Onze dochters hebben hier beiden last van gehad met periodes. De oudste had het in een periode gemiddeld zelfs zo'n 15x per nacht, heel heftig...

Wat bij ons het beste hielp was om ze "gewoon" bij me op schoot te nemen en ze, al wiegend, stevig vast te houden (m'n armen als een stevige cocon om ze heen doen zodat ze zich eigenlijk nog nauwelijks konden bewegen; dit leverde regelmatig behoorlijke blauwe plekken bij mij op, maar ach, als dat het enige is.)
Ondertussen zei ik de hele tijd, als een soort mantra: "Rustig maar schatje, mama is bij je. Er kan je niets gebeuren. Mama beschermt je."
Dit krijgen ze zeker niet bewust mee, maar ik denk wel dat dit onbewust doordringt als een "veilig gevoel". Het duurde hier in ieder geval maar zelden langer dan 5 minuten; dan werden ze heel verward wakker.

In de periode dat het bij de oudste zo extreem was (12-15x per nacht) en dit al zo'n 3 weken aanhield zijn we ermee naar de huisarts geweest. Ik heb geen idee meer wat precies, maar we kregen een hoestdrank mee waar je als bijwerking slaperig van wordt en hier moesten we haar 's avonds een kleine hoeveelheid van geven. Binnen enkele dagen was het voorbij en sliepen we allemaal weer ontspannen. (Hiermee zeg ik niet dat dit dé oplossing is, hoor. Maar wellicht is het wel een idee om eens langs de huisarts te gaan als het té heftig wordt...)

 

Hier ook een dochter, maar wel met periodes. Ik krijg haar er niet uit, moet ze echt zelf doen. Als ik haar ga troosten of tegen haar ga praten word het alleen maar erger. Ik blijf bij haar of in de buurt en hou het in de gaten.

 

Hier ook ervaring mee helaas. Last van in de peuter/kleutertijd, echt heel heftig ja. Wat al eerder genoemd werd, veel prikkels hebben er zeker invloed op.

Oudste leek er aardig vanaf te zijn, maar nu af en toe toch weer. Echter waar ze er voorheen niets meer vanaf wist achteraf heeft ze nu tijdens de aanval door dat ze nachtangst heeft, dat vind ik nog veel akeliger Ze wil dan wakker worden, maar het lukt niet. Je zult begrijpen dat we haar dus wel wakker maken, en dan slaapt ze daarna zo weer verder.