Hoi allemaal, Wilde graag even iets van me afschrijven. Ik ben op dit moment ruim 10 weken zwanger en uiteraard heel blij dat we hopelijk in maart een tweede kindje krijgen. Mijn eerste zwangerschap was al vrij pittig met veel pijn in het laatste trimester, maar vooral ook veel spugen en constant misselijk zijn. Ik had de stille hoop dat het me deze keer bespaard zou blijven, maar ik ben nu al 4,5 week goed beroerd. Ik word wakker, moet spugen, ontbijt met tegenzin, probeer het vervolgens angstvallig binnen te houden door niet te veel te bewegen, pak m'n spullen om naar m'n werk te gaan en voer daar dan een constante strijd om niet te laten merken hoe beroerd ik me voel. Aan het einde van de dag wordt het erger, waardoor ik mijn avondeten nooit weg krijg en vaak na het eten maar ga slapen. Mijn dochter van 2 heeft inmiddels haarfijn in de gaten wat er met me is en roept dus constant: mama is ziek, en als m'n gezicht weer vertrekt: moet je weer spugen mama? Ik zou zo graag willen genieten van zwanger zijn, zoals het hoort, want hoeveel vrouwen is het niet gegund om zoiets bijzonders mee te maken, maar het wordt wel behoorlijk moeilijk zo. Omdat ik nog genoeg voeding ook gewoon met veel moeite binnen kan houden en ik geen uitdrogingsverschijnselen heb kan er naast de nodige medicijnen die niets uithalen niets aan worden gedaan. Naast het feit dat ik misselijk ben ben ik ook nog eens vreselijk emotioneel, dus ik lig elke avond te huilen om het feit dat ik eigenlijk niet wil huilen, maar me zo beroerd voel dat het automatisch gaat. En dan huil ik weer verder om het feit dat ik zo blij zou moeten zijn. Ik hoop zoooo dat dit na 16 weken over is, maar het idee dit nog 5,5 week te moeten volhouden valt me nogal zwaar.. Tot zover mijn klaagzang.. Niet kwetsend en ondankbaar bedoeld tegenover de dames hier die het nog niet hebben mogen meemaken..
Ach lieverd t is ook gewoon kut die eerste tijd, kk kon pas genieten na t eerste trimester, daarvoor absoluut niet. Moe, misselijk, last van darmen, neerslachtig, nergens zin in, vreselijk. Nu heb ik nagenoeg geen klachten e n kan ik eindelijk genieten. Als t goed is duurt t nog max een paar weken en voel je je vast beter. Maar 1 tip: je kunt je ook ziekmelden he, ik heb oik 2 weken thuis gezeten. Als zwangere heb je de neiging altihd door te gaan maar dat hoeft niet, ziek is ziek, zwanger of niet.
Wat naar dat je je zo rot voelt! Ik herken het heel erg... Je wilt zo graag genieten van deze tijd, maar het wordt je wel erg moeilijk gemaakt door hoe je je lichamelijk voelt. En dan gooien die gevoelens er ook nog een schepje bovenop. * dikke knuffel * Hier 3 compleet verschillende zwangerschappen achter de rug met elk zo hun eigen uitdagingen (prenatale depressie, veel pijn, veel spugen, etc.) en ik ben inmiddels tot de conclusie gekomen dat zwanger zijn gewoon niet mijn ding is... En dat mag ook gewoon! Ik vond het voorheen heel moeilijk om toe te geven, want als je zwanger bent hoor je toch gewoon te stralen op een roze wolk? (En je wordt al snel voor zeurpiet of ondankbaar uitgemaakt als je aangeeft het misschien toch niet zo leuk te vinden...) Ik geniet enorm van de momenten dat ik ons kindje voel en zie, maar verder? Nee, ik vind er geen bal aan. Maar... Ik had het ook nooit willen missen! Ik ben dan ook erg blij dat we wel regelmatig echo's hebben laten maken en foto's hebben gemaakt. Daar geniet ik, nu ik lichamelijk weer fit ben, alleen nog maar veel meer van en de nare associaties en gevoelens verdwijnen vanzelf naar de achtergrond. Probeer in ieder geval zoveel mogelijk te genieten van de kleine dingen; een aankomende echo, het kopen van leuke kleertjes, samen met je dochter naar het hartje luisteren - als je een doppler hebt uiteraard, samen fantaseren over alle leuke dingen die jullie gaan doen als baby er is, etc. En als je je even rot voelt, wees lief voor jezelf Voel je in ieder geval niet schuldig om rotgevoelens, die mogen er ook gewoon zijn! Het zegt helemaal niets over de liefde die je voelt voor je kindje, onthoud dat. P.s. voor wat betreft je werk; is daar niet iets mee te regelen? Bedrijfsarts?
Helemaal niet ondankbaar. Je verlangt zo naar een kindje. Misschien helpt het om gewoon te stoppen met jezelf dwingen blij te zijn. Je hebt nu al je energie nodig om het vol te houden. Daar kun je echt geen energie verspillen aan piekeren of schuldig voelen. Het is nu echt even overleven. Want om beroerd voelen is gewoon niet vol te houden niet te verdragen. Knap dat je nog naar je werk gaat maar wat zal dat zwaar zijn. Hoop als eerste maar eens op de 12 weken. Hoop doet leven zullen we maar denken. En niet verder kijken dan dat. Mocht je de pech hebben dat het niet minder is dan tot 16 weken. Korte stukjes. Heel veel sterkte!!!
Joh ik heb geen dag genoten van mijn zwangerschap. Ben dankbaar dat ik het hebben mogen meemaken en mijn dochter heb maar zwanger zijn vind ik vreselijk. En als het beter gaat met rust: meld je gewoon eens een paar dagen ziek, even bijkomen! En tuurlijk was dat een dikke teleurstelling wat ik 7 jaar later nog wel eens lastig vind, dus ook dat mag je voelen! Niet te streng voor jezelf, sommige vrouwen gaan wel fluitend die zwangerschap door, daar mag je gruwelijk jaloers op zijn, maar er zijn er ook veel die geen roze wolk kennen. Sterkte en hopelijk voel je je snel wat beter!
Wat een lieve reacties allemaal, dank jullie wel! Voel me nu gelukkig wel oké, even niet misselijk ondanks de enorme vermoeidheid. Ik slaap zo veel en zo vaak dat m'n hele dag en nacht ritme overhoop ligt. Best een goed punt dat ik me ook ziek kan melden, misschien moet ik dat ook maar eens echt gaan overwegen.. Ik vind het nogal wat om dat te doen, aangezien het er nog niet naar uitziet dat het beter gaat worden en ik een werkgever heb die het zeker weten niet gaat waarderen. Daar moet ik dan toch echt even schijt aan hebben..
Hey roos, Ik ben zelf vanaf 6/7 weken ook erg ziek, kon ook niets eten op een dag en voelde me verschrikkelijk beroerd, zelfs werken lukte niet. Maar mijn ziekmelding werd niet geaccepteerd omdat mijn manager vondt dat “zwanger zijn niet ziek zijn is” Ik heb via de huisarts toen emesafene zetpillen gekregen, dit werkte super goed. Ik ben uiteindelijk wel over gegaan op de emesafene tabletten en ik voel me weer kiplekker. Wel nog wat moe, maar eigenlijk mag ik verder niet klagen. Misschien een idee op dit bij de huisarts na te vragen? Of heb je deze al geprobeerd? Ik hoop dat je je snel beter voelt!
Wat een schofterige reactie van je werk. Volgens mij hebben zij niks niet te accepteren toch? Ik had al lang de bedrijfsarts ingeschakeld. Of laat ze maar een telefoontje naar de vk doen toch? Ts, hopelijk voel je je snel wat beter. En anders idd gewoon ziekmelden!
Hoi! Ik ga zo naar de huisarts om te vragen om de zetpillen, dat is een goed idee! De tabletten had ik binnen no time uitgespuugd, dus dat werkte inderdaad niet. Wat jij op je werk hebt meegemaakt is helaas geen uitzondering, dat gebeurt bij ons dus ook. Bij kleine bedrijven zijn vaak geen arbo artsen vrij toegankelijk (sterker nog, mijn werkgever moet betalen als bij ons de arbo arts moet komen -> nog meer strijd dus). Ik heb het om die reden ook nog steeds niet verteld op mijn werk en meld me vandaag af met het excuus dat ik een zomergriepje heb. De hele discussie ga ik later wel voeren.. Dank je wel voor de tip en fijn dat je je nu veel beter voelt!
Ja en nee , het ligt er wel aan wat je tegen je werkgever zegt - als je belt en zegt ‘ik meld me ziek want ik ben zwanger’ dan kan ik zon reactie ook wel begrijpen (zelf leidinggevende geweest en mensen komen echt met de meest slappe smoesjes of gekke dingen aan). Want als je zegt ‘want ik ben zwanger’ dan is het inderdaad geen ziekte Ik snap wel wat er gezegd word overigens en waarom iemand niet kan werken , maar het blijft wel de manier waarop je het brengt.
Hey Katelynn, Ik werk in de gehandicapte zorg bij een flexbureau en ik werk grotendeels op zwaar lichamelijke groepen, of groepen met agressie vandaar dat ik al vanaf 5 weken gemeld heb zwanger te zijn bij mijn werkgever. Ze heeft mij eerder ook naar werk laten komen met zware griep, omdat er geen personeel was, toen kreeg ik ook via de telefoon te horen dat ik maar een aspirine moet nemen, het gebeurt dus vaker. Het is ook niet zo dat ik mij wekelijks ziekmeld, in 1 jaar mij 1x ziek moeten melden, hierop kreeg ik de bovenstaande reactie en ben ik toch gekomen om te werken.
Hey Nina, De bedrijfsarts moet ik ook via mijn werkgever inschakelen, jammer genoeg. Ze hebben mij eerder laten werken toen ik de griep had, gezegd maar een paracetamol in de moeten nemen. Ik ga ook binnen het bedrijf proberen op ergens anders te werken, via een andere manager. Dankjewel, gelukkig werkt de medicatie onwijs goed, voel ik me weer kiplekker! Af en toe nog wat kwaaltjes maar die neem ik voor lief
Was er vergeten bij te zetten , dat ik er niet vanuit ben gegaan dat het precies zo gegaan was trouwens was alleen bij wijze van. Ik noemde alleen een random voorbeeld omdat zulke mensen ook bestaan en die het wel (geloof het of niet) zo doen of zien. Of jij je ziek meld of niet is aan jou. En alleen jij kan dat op zon moment beoordelen , en ik vind ook al was je wel meerdere keren ziek geweest dan horen ze niet te zeggen dat je wel moet komen , nogmaals alleen jij weet of je je wel of niet goed genoeg voelt. Als er geen personeel is zou dat ook echt jou zorg niet moeten zijn , en ik vind het verre weg van netjes dat ze jou zon schuldgevoel aan praten dat je gegaan bent. Misschien heb je iets aan een vertrouwens persoon binnen je bedrijf of het hoofd van HR. Heel veel succes in ieder geval en ik hoop dat alles snel goed komt voor je!!
Het blijft toch werkelijk een schande hoe sommige managers/werkgevers zich opstellen bij een zwangere medewerker! En dan roepen we met zn allen dat dit land zo modern en geemancipeerd is, amehoela. Zwanger betekent niet automatisch ziek nee maar je kunt er wel behoorlijk ziek van zijn, zeker de eerste en de laatste periode. Ik werk bij een gemeente waar ze er goed mee omgaan maar merk ook dat sommige zwangere collegas maar doorgaan omdat ze denken dat t zo hoort. Hoop dat je de zetpillen krijgt en dat ze werken, en als t echt niet gaat echt aan de bel trekken!
Bizar hè, ik moet ook zeggen dat ik soms wel het idee heb dat vrouwen onderling dat zelf in stand houden. Ik merk dat ik me opgelaten voel om me ziek te melden, omdat een collega van mij ook zwanger is en nergens last van heeft. Ik heb het gevoel dat zij achter mijn rug om tegen iedereen zal zeggen dat ik een aansteller ben, omdat zij het wel allemaal maar gedaan heeft. Maargoed, dat is meer het gevoel wat ik bij deze collega heb.. Ik heb zojuist in overleg met de huisarts toch besloten voorlopig even thuis te blijven en de zetpillen te gaan gebruiken. Op hoop van zege..
Ja dat is zeker zo, vrouwen houden t zelf in stand door maar door te gaan of opmerkingen te maken als: oh ik was ook misselijk maar heb gewoon gewerkt hoor. Het is bijna een taboe om te zeggen dat je je klote voelt en je ziek hebt gemeld. Ik zeg t extra vaak haha, ook om anderen over de drempel te hebben om zich gewoon ziek te melden als je je ziek voelt.
Vreselijk vind ik altijd dat je zo toch gedwongen wordt te werken of dat er überhaupt een oordeel over komt. Die mensen zullen mochten ze wel ervaring hebben echt niet zo beroerd geweest zijn of het gewoon nooit mee gemaakt hebben.
Ik denk inderdaad dat het bij sommige mensen gewoon echt wel meevalt, en dat je de pechvogels hebt zoals wij die dus wel de hele dag dicht bij het toilet in de buurt moeten blijven.. Ik wil ze best even roepen als ik moet spugen, kunnen ze het met hun eigen ogen zien als ze me niet geloven
Ik heb de zetpillen en ze werken super goed! Ik kan weer over straat zonder angst voor vieze geuren en ik kan m'n eten binnen houden. Dank je wel voor de tip!!! ❤
Ohh wat super goed om te horen, blij dat het goed werkt bij je! Nu lekker genieten van je zwangerschap ❤️