Exact mijn gedacht. Tezamen met het ivf traject op bestelling en de keizersnede op bestelling gewoon ook nog even de tweeling op bestelling natuurlijk. En de nanny idd. Koekoek, koekoek!
Als je klein en smal bent is het niet nodig idd. Maar iets dat er blokkade in de vagina zit of zoiets of stuitligging of ernstig serieuze reden zoiets al heb ik geen verstand ervan dan is het misschien wel nodig zijn geweest!
What the fuck? Wat denkt zij toch veel te makkelijk over zulke dingen? Alles in 1x bevallen van 2 baby's en dan is kees dus klaar. Is zij niet vergeten hoe de bevalling pijnlijker voelt? Naweeën, weeën, urenlang pijn lijden, door 2 baby's verdubbelt het natuurlijk wel 2x zoveel hormonen, en dan duurt het herstelproces ook nog lang. Echt wauw hoor!
Het leven is niet maakbaar, ts. Jij hebt dan migraine, maar weer een ander heeft HG waardoor ze constant in het ziekenhuis ligt, of extreme bekkenklachten waardoor ze op een gegeven moment tijdelijk in een rolstoel moet zitten, en ga zo maar door. Wees alsjeblieft gewoon dankbaar dat je kindje het goed doet. Zijn veel mensen die met je zouden willen ruilen.
Klopt. Ik heb nooit een normale zwangerschap gehad, een zwangerschap voldragen kon na de vroeggeboorte alleen met operatie, ben dus 2x geopereerd en moest vooral de 2e zwangerschap totale bedrust houden 13 weken lang. De laatste zwangerschap was net iets minder heftig qua bedrust (hoewel ik het alsnog heel rustig aan moest doen) én was ook nog eens de 1e zwangerschap zonder extreme misselijkheid. Oh ja en tot op de dag van vandaag nog erge rugklachten (viel onder bekkenklachten volgens de fysiotherapeut). Wil absoluut niet klagen en ik ben dankbaar dat ik ondanks alle medische mankementen toch 2 gezonde kinderen heb. Het enige dat normaal ging was het zwanger worden zelf, en ik ben me er zeker van bewust dat dat niet bij iedereen vanzelfsprekend is. Ik verbaas me dan toch wel hoe makkelijk iemand er enerzijds allemaal over kan denken (zomaar een tweelingzwangerschap en je bent er direct vanaf...) en anderzijds kennelijk migraine de enige Echt Erge pijn/ziekte kan vinden. Natuurlijk is migraine absoluut moeilijk maar dat is HG bijvoorbeeld ook.
Helemaal mee eens! Voor zover doet onze baby het super goed, alleen mijn lichaam niet. En dat is frustrerend.
Hele topic gelezen... Bijzonder, je maakt je zorgen dat migraine mogelijk schadelijk kan zijn voor je ongeboren kind, maar bent voornemens lactatieremmers EN de pil te gaan slikken in laatste fase van je zwangerschap?? Weet je wat een klap rotzooi aan hormonen daarin zit? Die beiden schadelijk zijn voor je ongeboren kind?? Eerlijk gezegd kom je over alsof je vooral je eigen belang voor die van je kind hebt staan. Jij wilt geen migraine, dus hup ongezonde pillen erin. Bevalling kan mogelijk (want ook dat weet je niet zeker) een risico zijn, hup een keizersnede. Als je toch niet naar artsen luistert of waarschuwingen van medicatie aanneemt, waarom ga je dan überhaupt naar artsen? Wees dan wel zo eerlijk naar je arts over wat je van plan bent met die pillen. Zodat ze ook voorbereid zijn op mogelijke complicaties.
Serieus?! Heb ik dan zeker gemist. @Wielrenster32 weet je wel wat voor troep dat is? Dat schrijven ze ook echt niet zomaar voor hoor, weet je wel wat voor bijwerkingen daar aan zitten? Lijkt me trouwens ook heel schadelijk voor een ongeboren kind. Het is een medicijn die eigenlijk alleen voorgeschreven wordt aan vrouwen die hun kindje verloren zijn en jij denkt het tijdens de zwangerschap al te krijgen? Het is echt een paardenmiddel.
Jeetje... Ik ben niet snel verbaasd - laten we het erop houden dat ik nogal een ruim referentiekader heb - maar, jeetje (nogmaals), hier in dit topic kan ik toch echt niet meer om mijn verbazing heen... Ergens zou ik heel graag een poging willen doen om door te dringen tot TS, maar aan de andere kant weet ik dat dit mij niet gaat lukken. Niemand gaat dit lukken. Niet omdat ik (of een ander) geen overtuigingskracht zou hebben o.i.d. maar omdat - zonder té hard te willen oordelen - TS ontiegelijke tunnelvisie heeft. * en toch kan ik het niet laten... * Fingers crossed! @Wielrenster32 Mocht je ervoor open staan dan kan ik je er heel veel over vertellen - zowel uit persoonlijke ervaring (ik ben jaren zo ziek geweest dat ik dacht de 30 niet te halen) als uit psychologische kennis hoe dit nu werkt - maar voor nu hou ik het even kort: Meid, wanneer je ervoor kiest om moeder te willen worden dan sta je NIET meer op de eerste plaats. Hiermee zeg ik niet dat jij, als (aanstaande) moeder vergeten moet worden - het een sluit het ander niet uit - maar de manier waarop er, op dit moment, met jou rekening gehouden moet worden slaat alles. Zoals ik uit je reacties opmaak heb jij je nog geen SECONDE verplaatst in je baby. Geen seconde. Je geeft wel steeds aan dat het allerbelangrijkste is dat hij/zij levend ter wereld komt, maar in welke hoedanigheid (vol foute medicatie, plots eruit getrokken worden terwijl hij/zij er niet klaar voor is, etc.) wordt volledig van tafel geveegd uit eigenbelang. Geloof me, ik begrijp heel goed waar het vandaan komt; je zit erg met jezelf in de knoop, in eerste instantie lichamelijk wat zich voorzet in het geestelijke d.m.v. extreme angsten en dit uit zich weer in een onrealistische vorm van de controle willen hebben... Met alle gevolgen van dien. (Heel kort gezegd) Als je écht hulp wilt dan zou ik, wat dit betreft, open kaart spelen met je psycholoog. Pak het probleem bij de wortels aan, niet de bladeren.