Wij krijgen over een half jaar onze vierde en ik heb zelf het gevoel dat het hierna klaar is, geen zin in nóg een zwangerschap met alle onzekerheden en kwalen, vind het leven met een baby ook altijd een beetje stilstaan gevoelsmatig. Vier had ik in m'n hoofd dus gewoon nu de laatste. Maar nu hoor ik overal om me heen van mensen die altijd een gevoel blijven houden van : ooh nog ééntje nog. Niet dat ze dat dan perse ook uitvoeren maar dat gevoel lijkt me zo naar. Zijn hier mensen die dat gevoel herkennen? Of juist na een bepaald aantal kinderen compleet waren?
Ik dacht na 2 kinderen al klaar te zijn. Tot ik mijn man ontmoette en graag met hem nog een kindje wou. Na zijn geboorte was ik er wel echt helemaal klaar mee, het was een aardig traumatische gebeurtenis voor ons beide. Vorig jaar sprak mijn man uit toch nog de wens te hebben voor een kleine, en bij mij toen ook. Dus nu zijn we bezig voor toch nog een kindje van ons samen!
https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/gaat-de-wens-voor-nog-een-kindje-ooit-weg.716880/ Misschien kun je hier aansluiting vinden
Hier 3 kinderen en eigenlijk is het gevoel nooit echt weg gegaan. Nu ben ik 48 en manloos dus het gaat sowieso niet meer gebeuren. Mijn zus, en een vriendin,hebben beide kindjes van net 1 jaar. Ik zie hoe druk ze er mee zijn, voor vriendin is het de 3e, je bent weer enorm gebonden. Gisteren zat ik samen met de kleine een appeltje te eten, en viel opeens het kwartje: het is echt klaar. Ik zou het niet meer op kunnen brengen, die intensieve zorg. Ik ben dol op baby’s maar de fase daarna… Nee.
Ja hoor na nummer 3 was ik klaar en ik moet er ook werkelijk niet meer aan denken. Ik vind baby’s leuk maar enkel als het straks mijn kleinkinderen zijn
Dit. Wij hadden 3 in ons hoofd. Was moeilijk loslaten ondanks de minder ideale situatie. Uiteindelijk door samenloop van omstandigheden knoop doorgehakt en zwanger van die derde. Dat voelde als een 'extraatje' en tijdens zwangerschap al heel duidelijk gevoel: dit doe ik voor laatste keer. Na geboorte eventjes gezwijmeld over een 4e, maar dat bleek vooral de roze hormonenwolk te zijn, want een paar maanden later kon ik al echt niet meer bedenken waarom ik ooit ook maar een seconde daar over nagedacht had. Alle fases waren mooi, met een ondertoon van opluchting en zekerheid: blij dat dit de laatste keer is. Hoe ouder jongste werd, hoe meer het gevoel overheerst dat ik echt, echt nooit meer een kind erbij wil.
Hier is het ook echt klaar. Kan nog steeds genieten van kleine baby’s, maar waar ik er eerst bij fantaseerde over ons gezin en nog een kleintje erbij, kan ik nu alleen maar opgelucht zijn dat ik niet meer ‘hoef’. We hebben vier heerlijke meiden op de wereld gezet, het is poepiedruk, ben eindelijk 15kg kwijt en mijn lijf voelt weer als ‘van mij’. De dreumesfase vind ik enorm pittig dus ben echt opgelucht dat dit de laatste keer is Kijk ook enorm uit naar de volgende fase.
Als nr 3 ons gegund is, gaat daarna de knip erin bij mijn man en is het klaar. Ik vind t pittig: ik was vandaag op pad met alleen de oudste en wat een verademing! ik denk ook dat wij ons helemaal compleet voelen als nr3 er ooit ķomt
Na de 3e vond ik het wel mooi. Al sloot ik toen niet helemaal de deur omdat man wel ooit nog een vierde wilde. Ik werd onverwacht zwanger, dat werd een miskraam, maar toen was de knop om en zijn we bewust voor een vierde gegaan. 9 maanden later was ze er, en sindsdien zijn we er allebei totaal klaar mee. Ik vind een baby bij een ander echt lief hoor,maar altijd als we na kraambezoek wegrijden zeggen we tegen elkaar: wat heerlijk he, dat wij dat nooit meer hebben
Ik heb 2 kinderen en ik wist gelijk tijdens mijn laatste zwangerschap: dit is de laatste! Nu is de jongste net 4 en ik heb nu nog meer dat gevoel. Ik krijg eindelijk weer wat vrijheid door school. Als ik nu zwangeren zie denk ik: leuk voor jullie, maar ik wil dat echt niet meer! Er zit 4,5 jaar verschil tussen mijn kinderen. Ik moet veel alleen doen omdat mijn man veel werkt. Dus ik moest de baby naar alles meenemen: naar en van school 8 x per dag de maxicosi in de auto zetten, zwemles, boodschappen etc. Ik werd er tureluurs van. Later kwamen er zorgen bij door zijn taalachterstand, dus dat telt ook mee in de afweging voor nog een kindje. Dus hier is het klaar en helemaal perfect zo. Als ik het gevoel voor een 3e wel zou hebben dan zou ik er wel voor gaan.
Nu zwanger van nummer 4 en ik weet nu al dat het hierna helemaal klaar is. Gewoon het idee al van nog eens zwanger te moeten zijn alleen al. Helemaal geen zin meer in. Dus volgens mij bestaat dat gevoel van compleet te zijn wel Mijn man mag de afspraak voor een knip al inplannen van mij maar hij wil toch nog even wachten
Ik hoop dat het weg is Wij hadden nooit en wens voor meer dan 2 maar tijdens de tweede zwangerschap voelde het niet als “klaar” of laatste keer. Daarna 3,5 naar getwijfeld en toch voor gegaan en nu bijna uitgerekend. Al voelt dit wel als laatste keer allemaal en voelt dat ook goed ofzo. Dus ik verwacht wel dat het ook compleet voelt hierna. En anders moet het maar want die vierde komt er echt niet
Na de tweede heb ik nog een hele tijd een wens voor een derde gehad maar nog een keer naar het zkh en wellicht nog een keer een huilbaby wilden we niet. En nu.. de jongste is 6 en man wat ben ik blij dat we geen derde hebben. De rust keert terug, ze worden zelfstandiger en ik vind deze leeftijd zoveel leuker dan de babytijd en nu kan ik er gewoon helemaal voor ze zijn, heerlijk. Oftewel, het gevoel van tochnogeentje is blijkbaar vanzelf weggegaan
Omg ja, ik ben klaar hoor! Mijn vierde en vijfde waren ‘KinderSurprises’ en had me toen eigenlijk al willen laten steriliseren. Was er alleen niet voor verzekerd dus andere anticonceptie gehad. Gelukkig, achteraf, want ons I’tje is méér dan gepland. Het enige kindje dat biologisch van mij en de liefde van m’n leven is en voor ons beiden heel erg helend geweest. De vorige ervaringen waren niet om over naar huis te schrijven immers. En hij is zo rijk; acht grote broers en zussen, een papa en mama die intens veel van elkaar houden en zijn peettante is de biologische moeder van twee van zijn halfbroers en -zus (de moeder van m’n stiefkindjes dus). Had deze oneindige roze wolk ergens best nog een keer willen ervaren met m’n man, maar we hebben echt gewoon genoeg kinderen. ‘t Is geen ‘Spaar ze Allemaal’-actie immers.
Gevoelsmatig ben ik niet klaar, maar of dat komt omdat we nooit compleet zullen zijn weet ik niet zo goed. Wel weet ik dat nog een zwangerschap enorme druk op het gezin zal leggen en dat wil ik niet, dus het is klaar, maar niet omdat ik het wil, maar omdat het voor iedereen het beste is.
Ik was er net klaar mee en vond 1 ook hardstikke prima. T idee dat enigskind zielig was hadden wij toch al niet. Dus wij waren vast georienteerd op permanente afsluiting van de installatie, babykamer omgebouwd, weekend ingepland om de zolder te ontruimen van babymeuk etc. Toen stond er "zwanger" in een display....Euhm geloof dat mijn idee qua planning en realiteit iets uit elkaar liggen... Ukkepuk is welkom hoor daar niet van. maar waar je net wat vrijheid en planbaarheid gewend begint te raken lever je t weer in. Moet er wel bij zeggen: Ik heb ook niks met zwanger zijn of baby's...gewoon echt helemaal niks. Wel blij als ik m voel bewegen enzo, maar meer als check dat ie t nog gewoon doet. Het is voor mij een proces wat erbij hoort als je een kind krijgt omdat opleveren met de vaardigheden van een 4-5 jarige nou eenmaal niet kan. Wetende dat dit de laatste is vind ik de zwangerschap ook echt niet anders dan bij mn dochter, die aftel kalender staat er net zo goed bovenop. Net zo goed als dat ik graag mn lijf weer terug wil wua voorspelbaarheid kwalen, mobiliteit en vermoeidheid. Mja we zijn er bijnaaaaaaaaa en hopelijk wordt het ergens rond 38 weken (wat meer ruimte voor sinterklaas en decembergekte) en niet 42 weken (range van verjaardag dochter) of 40 weken (sinterklaas range).
Ik ben een bewust alleenstaande moeder en weet vanuit praktisch oogpunt dat ik het bij één kindje wil houden. Vaak is dat ook helemaal prima maar soms heb ik zeker wel dat "wat als..." gevoel. Echter is dat dan ook snel weer weer weg, vooral als ik even aan alle 'negatieve' dingen denk.