Misschien ligt het aan mezelf of de periode van de zwangerschap of de tijd waar we in leven maar word zo moe van al die doem verhalen overal. Als voorbeeld ik had het boek gekocht "Hotmama's" (de waarheid van bevallen) vervolgens lees ik echt 80% horrorscenario's. Zelfde geldt voor magazine's; als de bevalling al niet vreselijk pijn moet gaan doen dan word ik vast en zeker depressief het eerste jaar van of de hormonen of de baby die me alleen maar wakker houdt... Waar zijn alle leuk verhalen? Bevallingen die goed te doen waren, babies die heerlijk zijn na hun geboorte etc etc. Ik snap best dat we eerlijk moeten zijn over wat pijn doet en zwaar word maar het lijkt bijna een onmogelijk taak als ik alles gelezen heb en moet geloven om nog wat te genieten hier en daar....
Ik geef je helemaal gelijk meid!!! Inderdaad,iedereen om mij heen ook..pfff Het is alleen maar horror inderdaad! Maar wel willen ze allemaal een 2de ofzo.. Maar inderdaad, meiden kom op met een paar leuke verhalen! Want ik zie er anders ook al als een berg tegenop... Liefs,Diamaria xxx
mn eerste bevalling ging al vlot.... (tot het einde,vacuum) maar mn tweede was echt snel.... om 6 uur had ik het idee dat het wat rommelde..... op aandringen van mn vriend om 07.00 uur de vk gebeld... vond het onzin wat had niet eens weeen om de 5 minuten...... Ze zou er toch aankomen, maar meer omdat vriendlief aandrong..... Toen begon ik toch ff te mopperen (hormoontjes) waar blijft dat mens..... om 08.00 uur was ze dr.... het eerste wat ik zei: "ik zei toch dat je me niet hoefde te strippen!!!".... (ik zou eigenlijk die middag gestript worden, had ze al eerder willen doen, maar ik wilde niet...) Ze controleerde hoeveel ontsluiting ik had... bleek dus al 6 cm te hebben... Tja en toen was er even een probleem.... Vk wilde nl dat ik thuis bleef om te bevallen en ik wilde in het ziekenhuis.... In tranen en stampvoetend als een klein kind maakte ik haar duidelijk: ik wil in het ziekenhuis... Ok dan moeten we NU gaan..... ondertussen kreeg vriendlief instructies wat hij moest doen, mocht ik in de auto bevallen... ik kleedde me ondertussen aan... Nou ik heb in heel de zwangerschap nog nooit zo vlug mn sokken en schoenen aangekregen... Gelukkig stond de brug niet open.... en haalde ik het ziekenhuis... om 08.20 uur waren we er...... en bleek toen 8cm te hebben... vlot erna mocht ik persen... Even had ik het gevoel dat ik het niet zou redden (hoort erbij) en riep ik... knip maar, knip maar, pak de pomp, pak de pomp....en dalijk poep ik... (allemaal dingen van mn eerste bevalling) en af en toe lag ik opeens te snurken (?) Verder kreeg mn vriendlief nog even een uitbrander, want elke keer als ik een wee had, moest hij zonnodig koffie drinken.... nou dit alles gebeurde in een paar minuten, want terwijl ik alles riep was dochtertje er dus al... om 08.46 uur... Ze werd op mn buik gelegd en eerste wat ik zei: Wat lijk je veel op je broer.... ze keek me gelijk aan.... en nam gelijk de borst..... Heb nu maar gekozen voor een thuisbevalling... want dikke kans dat ik het ziekenhuis dus niet ga halen.... Mijn eerste bevalling verliep ook heel vlot 5 uurtjes weeen.... weinig pijn gehad... kreeg wel vroeg persween en het einde was ff vervelénd.... maar was echt wel te doen hoor...!!! heb ook nooit geroepen nooit geen tweede.... of nooit geen derde.... hahahaha weet nu dat er iig geen vierde gaat komen, maar dat ligt sowieso niet aan de bevalling
Tja sommige vrouwen klagen nogal erg snel... Vroeger waren we volgens mij gewoon veel harder in alles! Als ik kijk naar mijn bevalling en die van mijn vriendinnen dan was die van mij gewoon heel erg, was ie ook maar ik vondt het wel meevallen. Terwijl toen ik het vertelde zagen ze allemaal wit hahaha, en als hun over hun eigen bevalling praten hoe erg het wel niet allemaal was denk ik nou dan heb je het goed gehad hoor!! Maar iedereen is anders!! Het ligt ook aan je karakter denk ik....
Hallo, Hier ook soortgelijk verhaal. Was 42 weken en zou de volgende dag ingeleid worden. Kon niet slapen en dus maar beetje mopperen want ja wilde wel goed slapen. Rond 23.00 uur kwam manlief naar boven en ja hoor kreeg ik ook nog eens rugpijn. Ik naar beneden naar de w.c. en had het gevoel dat ik moest maar er kwam niets. Ik weer mopperen tegen manlief. Ik zei ik denk dat ik maar even onder de douche ga. En toen op een gegeven moment zei ik....volgens mij zijn dit voorweeen. Manlief nog vragen geen echte weeen?? Ik zei nee echt niet dat doet toch pijn dat doen deze niet. Rond 4.00 uur zkh gebeld want daar moest ik sowieso bevallen ivm 42 weken. De mevrouw zei ja je klinkt heel rustig en als het voorweeen zijn dan sturen we je gewoon weer terug en mag je je om 8.00 uur melden voor inleiden....Nou zei ik dan wachten we nog wel even... Manlief hield ondertussen de tijd bij en zei nou er zit echt wel regelmaat in hoor en ze duren een minuut. Toen rond 4.45 zei ik nou weet je wat we gaan gewoon naar zkh... Daar aangekomen idd 6 cm ontsluiting....ik huilen...was zo blij want ik was zo bang voor de pijn maar die was minimaal....Toen om 6.00 volledige onsluting maar onze dochter lag te hoog dus moest persweeen wegpuffen....dat vond ik het vervelendst. Ook persen ging niet super, maar deed geen pijn ofzo. Om 9.00 uur is toen uiteindelijk dmv knip mijn dochter geboren. Verder geen last gehad van de hechtingen en knip etc... Iedereen zegt nu tegen mij ohhhhh je kunt echt niet zoveel geluk hebben bij de 2e............nou we zullen zien ....en oh ja had ook geen zwangerschapsgym of yoga gedaan en in het zkh waren ze er van overtuigd dat ik dit wel had gehad omdat ik zo goed ademde en rustig bleef....
Ik denk even het topic voor jullie opzoeken vol met positieve verhalen. http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/153328-alleen-maar-positieve-verhalen.html
sluit ik me bij aan.... veel is je instelling...!!! Als ELKE bevalling echt zo'n hel was zoals sommigen ooit doen geloven... dan zou toch geen enkele vrouw er voor een tweede, derde, vierde etc. bewust intrappen.... zie het soms wel eens al het halen van een tattoo (ja rare vergelijking) maar sommigen die hem gezet hebben vinden het meevallen....en anderen moeten een heel verhaal vertellen over HOE pijnlijk het wel niet was, want tja tis precies die plaats...hoe het bloedde, bla, bla, bla.... Beetje stoer doen misschien??!! om je eigen "prestatie" nog groter te maken.... Al is bevallen natuurlijk wel top-prestatie leveren...
Ja dat voorop bevallen is het zwaartse wat je kunt meemaken hoor. Laatst op t.v. zei een manalsof die het weet maar goed, bevallen is dezelfde pijn als een amputatie nou dames dan mogen wij toch trots zijn op onszelf!!!!!
Shit, gemist...... Heb je het opgenomen...? kan ik het aan mn vent laten zien..... die zei vorige keer toen ik dag na de bevalling zei dat ik moe was... ik citeer: "hoe kun jij nu moe zijn, van zo'n snelle bevalling...?!" :x:x:x
oeh ik weet niet wat ik me vent had aangedaan dan hoor!!!!! Het was op nieuwslicht ned3. ging over de ruggeprik en de opmerking van wendy!!! Maar uhm wat heb jij voor een kerel?!!! haha
Ik heb dat gezien idd, ging over de ruggeprik. Ik denk ook zeker dat het tegenwoordig met de mentaliteit van de mensen te maken heeft. Iedereen wordt mondiger en is zich meer bewust van z'n rechten én klaagt dus meer. (ik doe daar soms ook gerust aan mee hoor) Vroeger (gaan we weer ) keek je nog op tegen de dokter, meester of dominee. Nu nemen we liever steeds meer het heft in eigen hand en daar is niet altijd wat mis mee natuurlijk. Maar daarintegen lijken we ons soms een beetje te verliezen en 'varen' we sneller mee in een neerwaatste spiraal van negativiteit. Ik ben trouwens bevallen in 4 uur. Ingeleid, 2 uur weeenstorm en 2 uur persen. In mijn beleving was het te doen (nou, ja... , ik zal er niet snel een abonnement op nemen, maar 't kon erger.)
Idd, al die horror verhalen. Ik heb zelf bij mijn bevalling bijna te laat de vk gebeld omdat ik dacht dat het nog veel erger moest worden. Dat had ik immers overal gelezen Nou, een uur nadat ze er was was het bekeken. Ik dacht achteraf, is dat het nou? Tuurlijk is het ingrijpend als je een kind krijgt, maar zo erg als ik gelezen had was het echt niet. Daar komt bij dat mijn zoon na een week of 2 al doorsliep en alleen maar huilde als hij honger had. Super bevalling dus en ook een gemakkelijk kind. Zo kan het ook dus Ik hoop dat het nu weer zo gaat.
Tsja, het is ook maar net wat je ervaring is en waar je oog op valt. Ik ben juist wel blij met wat meer realistische verhalen. Want las juist van te voren alleen maar over roze wolken en fantastische (niet alleen de bevalling, maar ook de zwangerschap) ervaringen. Helaas vond ik EN zwanger zijn erg zwaar (alleen maar overgeven van week 6 t/m week 21 o.a.) EN de bevalling ook (16 uur, veel alleen, knip, vacuum, hele nasleep in ZH). Dat was overigens van de eerste. Bij de tweede was de zwangerschap iets beter te doen en de bevalling verliep echt voorspoedig. Dus ik kan me voorstellen dat als dat je ervaring is, je denkt, waar heeft iedereen het over. Elke vrouw beleefd het anders en heeft ook een andere ervaring. Daarom zou juist in bladen en media een mix van van alles goed zijn. En niet alleen maar Wauw of zwaar negatief.
Ik snap wat je bedoelt en ik ben het tegelijk ook een beetje met vera eens, mijn eerste zwangerschap was rozengeur en maneschijn en ook de bevalling was heel goed te doen! Zorgen voor m'n meisje vond ik ook niet zo zwaar als ons werd voorgespiegeld. (al vond ik ook geen roze wolk, ondanks dat ik meteen dol was op haar) deze tweede zwangerschap vind jammergenoeg wel loodzwaar ivm bekkenklachten en constant ziek en moe zijn. Dan merk je toch dat mensen liever alleen mooie verhalen willen horen. En dan is het fijn om te weten dat je niet de enige bent die het zo ervaart. Maar hoe ze die verhalen in de Linda e.d. vertellen hoeft van mij ook niet zo hoor! Alsof het een en al doffe ellende is om een kind te krijgen... Nou geloof me, dat is grote onzin! Het is fijn als je af en toe ook eens mag zeggen als het gewoon klote is om zwanger te zijn of dat je je eigenlijk helemaal niet blij maar juist een beetje verdrietig voelt als je net een kindje hebt gekregen, maar een kindje krijgen blijft toch iets heel moois en bijzonders! Je hoeft echt niet bang te zijn dat je bevalling sowieso traumatisch wordt en een kind krijgen verschrikkelijk gaat tegenvallen, ik denk dat het gewoon een tegengeluid is voor de 'roze wolk' die voor veel vrouwen toch een beetje een mythe is en een schuldgevoel geeft als ie nergens te bekennen is...
Hoi, Mijn zwangerschap was pittig, de bevalling was zwaar en eindigde in het ziekenhuis. De nasleep van in het ziekenhuis blijven en Mara in de couveuse met een longontsteking was niet leuk en ook het herstellen waar ik ook nu nog druk mee bezig ben, is pittig. En soms heb ik er schoon genoeg van dat ik nog steeds niet gewoon vooruit kan. En toch... Ik heb genoten. Van het getrappel en de buik, van het heftige van de bevalling en het trotse gevoel dat ik er na had en van Mara en haar moeder zijn. Ik zei ook meteen na de bevalling dat ik het nog wel een keer kon en wilde... Ik was ook zo trost dat ik het gedaan had die bevalling en dat ik me er dapper doorheen geslagen had . Misschien helpt je dit een pietseltje!
Ja idd...al die hororverhalen. De ene heeft nog meer pijn gehad dan de andere. Ik vraag me dan idd af waarom dan nog een tweede als het echt zoooo erg was...... Ik was altijd heeeeel erg bang voor de bevalling...ik wilde ook nooit kinderen hihi want dan moest ik bevallen...mij niet gezien. Maar toch begon het te kriebelen en gingen we aan de klus...toen ik positief testte...dacht ik meteen:Aaaaaaah nu moet ik bevallen Maar naarmate de zwangerschap vorderde werd de angst wel minder omdat ik ontzettend verlangde om mijn kindje eindelijk te zien! Al heb ik wel vaker nachtjes wakker gelegen met het gevoel dat ik het echt niet zou kunnen en dacht steeds aan de komende pijn van een bevalling. Toen het eindelijk zo ver was,mijn vliezen braken met 36 wk en 1 en ik opgenomen moest worden in het ziekenhuis was ik zo blij dat ik kon gaan bevallen. Maar helaas zette de weeen niet door en moest ik wachten...ze zouden me gaan inleiden met 36 wk en 3 dgn. De nacht ervoor sliep ik slecht en werd ik opnieuw bang, ik wilde niet ingeleid worden Ik had wel een beetje krampen die nacht maar niet echt pijn. Om 7.45 uur werd ik naar de verloskamer gebracht...ze gingen toen toch maar eens toucheren...6 cm zonder pijn gehad te hebben8) Het inleiden ging dus niet door *vreugde dansje* en ze braken mijn vliezen nog een keertje... Toen kwamen de weeen wel regelmatig en begonnen ze wat pijnlijker te worden. Om 9.30 uur had ik 10 cm en mocht ik gaan persen... na 3 persweeen en een knip (waar ik niet van gevoeld heb) is om 9.43 uur Damien geboren 2 uurtjes dus in totaal...mijn eerste kindje En nee het deed geen pijn...en dat kunnen de mensen met al die horror verhalen niet geloven Ik heb de hele bevalling gedacht...wanneer komt die pijn waar iedereen het over heeft wanneer moet ik gaan schreeuwen en huilen?.... Maar goed, wat ik dus wil zeggen: Bevallen is iets heel moois en bijzonders, probeer er ook van te genieten want het is zo speciaal. Het is het mooiste wat me ooit is overkomen, de geboorte van mijn allerliefste zoontje Damien!...en ja ik zou het morgen zo weer doen!
Ik was wel blij met al die horrorverhalen, ik dacht nou dan kan het alleen maar meevallen!!! Mijn bevalling ging als een malle hahah was zo snel gegaan. Misschien dat je mijn bevallings verhaal wel leuk vindt om te lezen Moet wel zeggen dat ik door heeeel veel harde buiken al 4cm had toen ik naar het zh ging. Bevalling Jason 29-05-2009! Het begon s ochtends om ongeveer een uurtje of 10, ik zat rustig bij te komen achter de pc en merkte dat ik om de 5 minuten krampen kreeg en ze ook echt weg moest zuchten. Rond half elf belde ik vriendlief op en die kwam meteen uit zijn werk naar huis. Rond 11 uur hield het weer op. Rond half 12 belde vriend de verloskundige dat het ongeveer een uur heeft geduurd en toen op hield, zij zei dat we moesten afwachten tot zaterdagochtend. Om 12.50 zijn we even lopend een boodschap gaan doen bij het winkelcentrum en onderweg daar heen begonnen de weeen weer om de 5 minuten te komen, in het winkelcentrum heb ik er dus weer een aantal weg moeten puffen. Toen we thuis kwamen hield het weer langzaam op... Toen we om 14.00 uur thuis kwamen heeft vriendlief weer de verloskundige gebeld en ze zei dat ze er over een uurtje aan kwam. Wij gingen toen een beetje schoonmaken in huis, ik heb snel de badkamer oppervlakkig een beurt gegeven. Om 15.00 uur was de verloskundige er en werd ik getoucheerd, ik had 4 cm ontsluiting. Maar de weeen deden inwendig niets, ze vroeg ons of we ons klaar wilden maken om naar het ziekenhuis te gaan. Niet lang nadat ze weg was begon ik me heel erg beroerd te voelen, mn vriend had moeite me mee de auto in te krijgen. Om 16.00 uur waren we in het ziekenhuis toen moest ik aan de ctg toen ik binnen kwam om het hartje van de baby in de gaten te houden voor eventuele pijnmedicatie. Ook werden mijn vliezen gebroken, daarna is het hard gegaan. Ik kreeg hele heftige weeen die ik moeilijk op kon vangen. Ik ben toen van 5 cm ontsluiting naar 9,5 in een half uur gegaan. Toen de verloskundige zei dat ik 8 cm ontsluiting had geloofde ik haar niet. Ik mocht langzaam mee persen. Na 21 minuten persen en een duw van de verpleegkundige op mijn buik is toen om 17.10 mijn mannetje geboren. Ik vond het allemaal erg heftig en kon niet goed beseffen dat het al zo snel gebeurd was. We moesten daarna nog tot zondagochtend in het ziekenhuis blijven omdat hij te vroeg geboren was (met 36 wkn en 6 dagen) en hij nog niet goed op temperatuur bleef en zijn suiker te laag was.
Ik herken het wel een beetje. Toen ik de eerste keer ging bevallen, had ik het in het begin helemaal niet in de gaten. Na een uurtje kwamen de weeën al elke minuut, maar ik dacht nog dat het een beetje voorweeën waren of zo. Het hoorde toch veel langer te duren en langzaam op te bouwen en steeds erger te worden enzo? Toen ik uiteindelijk toch maar de vk belde om te vragen of dit normaal was, en ze langskwam was ik nog steeds bang dat ze me op mijn kop zou geven omdat ik haar onnodig had laten komen. Toen had ik al 8 cm ontsluiting, haha. Uurtje later is de baby toen geboren. Ik vond het dus ook erg meevallen in vergelijking met alle rampscenario's die ik had gehoord, gelezen en bedacht. Maar goed, ik heb misschien ook wel gewoon geluk gehad. En geef nou toe, het is toch veel interessanter om je horrorverhaal te vertellen dan te zeggen dat het allemaal zo vlot en snel verliep. Ik mocht op een gegeven moment van vriendinnen amper meer meepraten als het over bevallen ging, want ik wist niet waar ik het over had met mijn bevalling als een eitje
Je hebt gelijk hoor, maar mensen onthouden ook alleen de horrorverhalen. Verhalen van een makkelijke bevalling zijn nu eenmaal niet interessant Maar door die verhalen had ik bij mijn eerste bevalling niet eens door dat ik weeen had. Ik had meerder malen gehoord als je weeen hebt dan weet je het wel!! Ik had me daardoor ook ingesteld op horrorpijn. Met 39.5 weken om 22.00 uur savonds kreeg ik krampen maar dat konden in mijn ogen geen weeen zijn immers dat voel je direct Ik dacht gewoon dat ik moest poepen Maar dr kwam maar niks. Gewoon lekker gaan slapen paar keer wakker geworden door die vervelende darmkrampen maar ja dat waren geen weeen want die moesten ongelooflijk pijn doen. Pas rond 7.00 uur ging er een lampje branden Maar ach het zal wel niet zo nuchter als ik ben. Immers echte weeen voel je wel was mij verteld. Puntje bij paaltje 1 uur later stond ik op de kop van de weeen en was de vk nog maar net op tijd. Had al negen cm ontsluiting drie kwartier later was mijn dochter geboren. Dus die verhalen? ach ik luister er maar niet meer naar
Donderdagavond om zeven uur ben ik gestript, ik voelde daarna niks, ''he jammer dan gebeurd er nog niks(dacht ik). mooi wel om negen uur begon het te rommelen en vanaf 00:30 kreeg ik weeen. Ze liepen aardig snel op dus ik vol adrealine de verloskundige gebeld, die kwam om 03:00. Nog maar 1 cm ontsluiting, dat had ik niet verwacht Als het echt niet meer gaat moet ik terugbellen.. Om vijf uur heb ik het niet meer en probeer haar te bellen,DRUK Alfred naar het ziekenhuis bellen om zes uur, en iemand die achterwacht had zou zo snel mogelijk komen, om zeven uur was ze er, ze kwam uit volenhove.3 cm ontsluiting het schiet ook niet op.. Om kwart voor acht ga ik onder de douche staat en laat alfred de hond uit. Na tien minuten krijg ik persdrangDe verloskundige liep met me mee naar het bed want dat kon toch niet zo snel?? Wel dus!! 10cm ontsluiting ik mocht beginnen. PANIEK!!! Alfred liep nog in het bos, snel bellen en natuurlijk was hij er directOm acht uur begon ik en om 08:37 was onze kleine TESS geboren. ze is 45 cm en ze weegt 3000 gram. was is ze lief mooi en klein en alles zit erop en eraan. Lieve Tess papa en mama zijn trots op jou!! dus nee bij mij deed het geen pijn. tuurlijk het doet even zeer maar dat vergeet je allemaal want het is zo mooi om een kind te krijgen, dus dames: don't worry je weet gewoon; JE KUNT HET!! ik ben 19 toen ik ben bevalllen was ik 18 geen pijn gehad en niet uitgescheurd!