Even van me afschrijven..

Een waarschuwing is wel even op zn plaats denk ik: Erg lang verhaal

Ik denk dat dit het meest geschikte forumonderdeel voor mn verhaal is, dus vandaar dat ik het hier schrijf:

Februari 2008 zijn mijn man (toen nog vriend) begonnen met proberen zwanger te worden. Ik had al jaren een sterke kinderwens (ookal was ik nog erg jong) en ik was zo blij dat we konden beginnen!
In de 3e ronde bleek ik al zwanger, we waren zo gelukkig!
Helaas hebben we maar erg kort van deze zwangerschap kunnen genieten. Ik deed namelijk met 4w6d nog een test omdat ik een naar gevoel had ove de zwangerschap en tot mijn grote schrik kwam er op de test "niet zwanger" te staan. (terwijl er 6 dagen daarvoor nog "zwanger" op stond)
De volgende dag (5w) ben ik gaan vloeien en ik ben er echt een tijdje kapot van geweest. Vaarwel kleintje...

Maar, gelukkig was ik meteen die ronde erna weer zwanger! Wat een geluk, zo snel alweer. Ik heb sinds de 1e mk-ervaring zo'n angst opgebouwd, bang dat ik ineens negatief zou testen weer, dat ik elke dag bleef doortesten. En ja hoor, met 4w4d weer ineens een negatieve test en de dag erna vloeien.. :x

En zo ging het de ronde erna weer. Ik was weer zwanger, maar dit kleintje heeft ons met 4w2d al verlaten, heel snel dus..

Ik zag het op dat moment ook echt niet meer zitten, bang dat ik nooit zwanger zou kunnen blijven.
Wij zijn toen via de huisarts bij een gynaecoloog terecht gekomen, maar deze man was totaal niet behulpzaam. Het eerste wat hij zei was "Volgens mij ben jij helemaal nooit zwanger geweest en als je het al eens geweest bent zeker niet 3x achter elkaar, dat is onmogelijk!"
Nouja zeg, wat een gel*l, we hadden dus totaal niks aan deze vent..! :x :x (Ik kan me er nog boos om maken)

Ik heb me in de periode hierna erg verdiept in wat de oorzaken van vroege miskramen kunnen zijn. Ik kwam op een gegeven moment terecht op een website over vitamine B12 tekort. Ik had meer lichamelijke klachten die precies bij B12 tekort thuis hoorden en ook miskramen kwamen voor in dat rijtje.. Ik ben daarmee naar de huisarts geweest en heb mn B12 waarde laten checken.
Deze was erg laag en ik ben dan ook snel begonnen met injecties (die ik nog steeds elke 10 dagen krijg).

In November 2008 zijn wij getrouwd en toen we terugkwamen van de huwelijksreis bleek ik weer zwanger!
Ivm mijn ervaringen en angsten ben ik elke dag blijven testen en gelukkig werden de testen met de dag steeds duidelijker!
Ik heb doodangsten uitgeslagen als ik eens iets niet meer voelde of als ik juist ineens weer iets nieuws voelde, bang dat we dit wondertje weer zouden verliezen.
Gelukkig is dit wondertje uitgegroeid tot een ontzettend lief meisje, genaamd Yentle, en ze is nu alweer 11 maanden

Maarja, nu is er sinds een tijdje een wens voor een broertje of zusje voor ons meisje.
Februari 2010 zijn we er voor gegaan en tot onze grote verbazing was het meteen raak. De testen waren niet overduidelijk, maar in mijn ogen duidelijk genoeg. Maarja, ze werden niet snel duidelijker (ik bleef weer doortesten elke dag natuurlijk) en ik kreeg alweer de angst dat het niet goed zou gaan.
En mijn angst werd weer waarheid. Met 4w3d kreeg ik 's avonds ontzettende buik en rugpijn en ben ik weer gaan vloeien..

Wij dachten altijd dat de B12 injecties ervoor hadden gezorgd dat ik zwanger kon blijven en dat onze dochter dus geboren is, maar het begint er dus op te lijken dat het niks met de B12 te maken heeft..
Sinds Februari heb ik dan ook de angst dat onze dochter een echte "gelukstreffer" is geweest, om t zo even te noemen, en dat het eerst weer een aantal keer fout moet gaan voordat het goed mag gaan weer. (als het ooit nog eens goed mag gaan, want die angst heb ik nu dus ook)

Deze maand liet mijn lichaam me al snel weten dat ik zwanger was.
Ik had mijn typische zwangerschapskwaaltjes die ik herkende van de vorige keren.
Afgelopen zondag getest en een heel licht streepje te zien, maar nog niet overtuigend genoeg voor mij. Dinsdag weer getest en die was al 3x zo duidelijk vergeleken met zondag. Tussendoor ook met een ander merk getest en deze gaven ook een 2e streepje.
Maarja, eerst moest het nog een keer flink duidelijker worden voordat ik wat geruster zou zijn erop. Gisteren dus weer getest, maarja, die test was alweer vergelijkbaar met de test van zondag.
Niet goed dus! En inderdaad, vandaag zwaar "ongesteld" geworden..

Doordat het nu alweer 2x mis gegaan is (ongeacht dat het heel vroeg was, dat maakt voor mij de pijn niet minder) wordt mijn angst steeds groter. Ik ben zo bang dat wij niet nog een keer het geluk mogen hebben om een goede zwangerschap te hebben.
Ik snap er ook gewoon helemaal niks meer van..
Wij hebben een chromosomenonderzoek gehad; uitslag: goed.
Ook een stollingsonderzoek; uitslag: goed.
Dus wat is het probleem nu dan? Het B12 tekort is opgelost, dus daar ligt het ook niet aan, maar waar dan wel aan?
Is het echt puur pech dat het van de 6x maar 1x goed gegaan is?
(even bekeken vanuit een negatief standpunt, want natuurlijk is het positief dat het wel een x goed gegaan is!)

Mensen in onze omgeving vinden het al niet eens meer boeiend als ze weten dat ik een positieve test heb. Die gaan er al vanuit dat het niet goed zal gaan..
Nu heb ik dat zelf ook al wel, maar een beetje positieve steun geven is toch niet te veel gevraagd?
Ook merk ik dat mensen er niet eens meer van opkijken als ik weer eens vertel dat t niet goed gegaan is; alsof het de normaalste zaak van de wereld is..
Ik voel me daardoor zoo klein en gekwetst..

Ik weet op momenten (zoals nu even) ook echt even niet meer hoe ik nog positief moet blijven. Ja, ik heb een geweldig mooie dochter gekregen, maar het doet heel erg pijn als ik eraan denk dat we met haar echt superveel geluk hebben gehad en we zoveel geluk misschien nooit meer zullen krijgen..

Soms krijg ik het "gekke" idee in mn hoofd om met een fertiliteitskliniek oid te bellen met de vraag of zij iets voor ons kunnen betekenen met betrekking tot meer onderzoeken oid, maarja, dan denk ik aan de andere kant weer "we hebben een mooie dochter gekregen zonder hulp, dus waarom zouden ze ons dan helpen?"
Ik ben gewoon erg in de war op dit moment en weet het allemaal even niet meer...

Sorry voor mijn extreem lange verhaal, maar ik moet het gewoon echt even van me afschrijven.
Ik waardeer het iig enorm als iemand de tijd neemt om dit te lezen en eventueel te reageren erop.

 

Bedankt voor je lieve berichtje Selma
Doet me goed om een reactie op mn "klaagzang" te krijgen.

Merk ook dat ik me alweer een stuk beter voel nadat ik het van me afgeschreven heb, maar die angst blijft gewoon door mn hoofd spoken..
Soms heb ik het idee dat ik heel erg overdrijf in mn gevoelens, of dat het heel erg overdreven overkomt voor anderen dat ik me zo voel hierover, maarja, gevoelens kun je niet sturen helaas. (althans, niet helemaal)
Ik probeer ook echt positief te blijven en dat ben ik over het algemeen ook wel, het is immers al een keer gelukt en ik ben ook ontzettend dankbaar en gelukkig met mn dochter. Er zijn mensen die helemaal niet zwanger kunnen worden en/of kinderen kunnen krijgen en ik heb dat gelukkig wel allemaal mee mogen maken
Maarja, toch blijven die angsten en nare gedachten door mn hoofd spoken..

Ik heb, voordat ik van mn dochter zwanger raakte, vaak gezegd "ik zou zo 10 miskramen door willen maken als ik zou weten dat het de 11e keer goed zou gaan" en zo denk ik nog steeds, maarja, niemand die je kan vertellen wanneer en of het dan dus goed zal gaan en dat maakt het zo moeilijk allemaal..

 

@Twins: Jeetje, jij hebt ook flink wat voor je kiezen gekregen Het lijkt me zoo verschrikkelijk om er op een latere termijn nog achter te komen dat het niet goed zit..!
En dan zit ik hier te zeuren over hele vroege miskramen, voor de 5 weken telkens..
Dat is dus ook wat ik bedoel met mn vorige berichtje, dat ik soms het idee heb dat ik erg overdrijf in mijn gevoelens hierover, want er zijn vrouwen, zoals jij nu bijv, die nog veel hardere klappen krijgen..

Ik twijfel inderdaad enorm aan mezelf, maar ook ga ik me steeds vaker afvragen of ik toevallig iets speciaals gedaan heb in de maand dat ik zwanger werd van mn dochter wat ervoor gezorgd heeft dat het goed gegaan is ofzo. De meest rare dingen vliegen door mn hoofd soms

Ik kan het gelukkig over het algemeen goed relativeren in de zin van: mn lichaam lost het gelukkig snel zelf op en mijn gevoel geeft het ook snel genoeg aan dat er iets niet goed zit. Er zal wel iets niet goed zijn gegaan tijdens de celdeling oid en t kindje zou nooit levensvatbaar zijn geweest oid.
Maar toch spoken de gedachten door mn hoofd "wat als het iets anders is?"

Of we meer hulp erbij willen al weet ik niet, ik denk het niet eerlijk gezegd. Ik ben best wel snel gestressd als het om zwanger worden/zijn gaat en wil graag de controle erover hebben, wat natuurlijk niet gaat, maar toch probeer ik t zoveel mogelijk. Tijdens onze pogingen voor een eerste kindje zijn we er al heel veel mee bezig geweest dmv onderzoeken ed (via huisarts, en na zw. dochter en vmk in febr. via andere gyn verder), ik ben dat gestress eromheen ook wel weer zat aan de ene kant.
Ik zit op dit moment gewoon erg in dubio. Aan de ene kant denk ik "ach, mens, doe niet zo moeilijk, het is al een keer gelukt en t moet zeker nog een keer lukken", maar aan de andere denk ik dan weer "maar wat als het niet lukt? wanneer is dan de tijd om weer een stap verder te gaan?"

Twijfel twijfel twijfel dus

@Trishka: Die onzekerheid is echt verschrikkelijk he..?
Ik heb me de eerste weken totaan mn eerste echo (die ik met 6 en halve week kreeg) zooo druk gemaakt, ik ben in mn hele leven nog nooit zo bang geweest als in die 2,5 week
Ik kan me ook echt heel goed voorstellen hoe jij je nu moet voelen, denk ik..
Trek je het een beetje?

Mag ik vragen wat voor jou de reden van een hogere foliumzuur dosis slikken is?
Mijn foliumzuur is voor het laatst gecontroleerd ongeveer 2 maanden na de bevalling, in combinatie met mn B12. Ik weet niet meer precies wat de waarde van het foliumzuur was, maar als ik t me goed herinner was het aan de lage kant. (ik zal het zo even opzoeken, want ik weet het niet zeker meer)
Ik slikte toen nog steeds mijn zwangerschaps-multivitamine, dus ik kreeg sowieso de dagelijkse dosis binnen wat aan bevolen is voor een zwangere vrouw..

Kan een laag foliumzuurgehalte dan een oorzaak zijn voor (v)mk's?

*edit* Mijn foliumzuurwaarde was toentertijd 8,1 wat voor een "normaal gezond" mens (om t zo even te noemen) in principe gewoon goed is, maar aangezien ik b12 injecties krijg zou die waarde wel wat hoger mogen.
Ik heb het destijds namelijk eens nagevraagd op een B12 forum en daar werd mij verteld dat ik dus extra foliumzuur moest slikken.
Maarja, dat deed/doe ik dus al (zwangerschapsmultivitaminen). Misschien dan toch maar eens met de HA overleggen voor een iets hogere dosis foliumzuur??

 

Oh meid, wat vreselijk wat er gebeurd is met je meisje
Jeetje, ik krijg er echt tranen van in mn ogen...
Natuurlijk heb je het er moeilijk mee, zo'n ervaring zal je altijd bij blijven..
Oh ik hoop en duim heel hard dat dit wondertje gezond en wel zal verder groeien. Je meisje zal heeel goed over hem/haar waken, dat weet ik zeker.
Heel veel sterkte en succes met het doorkomen van deze onzekere periode, het is zwaar, maar ik hoop dat je de steun om je heen krijgt die je nodig hebt.

Wat betreft de foliumzuur; ik heb net een beetje gegoogled en ik krijg wisselende resultaten. Het een zegt dat er wel een verband lijkt te bestaan tussen vroege miskramen en een laag foliumzuurgehalte en andere resultaten zeggen weer van niet.
Nouja, ik moet toch nog een afspraak met de HA maken en dan zal ik eens met hem overleggen of t het proberen waard is of niet. Het is niet dat ik hem om morfinepillen vraag ofzo, dus ik denk niet dat hij er moeilijk over zal doen (ik heb gelukkig een makkelijke en erg meedenkende HA)

Ik bedacht me net trouwens ook dat er in Februari, na mn vmk toen, ook bloedgeprikt is weer, waaronder ook op b12 en foliumzuur ed. Ik weet alleen dat mn B12 toen heel hoog was (wat errug goed is ), maar de foliumzuurwaarde weet ik niet. Zal het meteen navragen dan! (Neem aan dat de HA die papieren ook wel heeft namelijk? Bloed is toen onderzocht door MDL-arts, maar die heeft de ballen verstand van b12 ed )

In ieder geval bedankt voor je tip! Ik denk dat het zeker de moeite waard is om te overleggen en dit geeft mij toch weer een klein beetje hoop dat het misschien DE oplossing is

 

@Edelweisje: Jeetje, dat is ook echt naar om te weten dat het iets lichamelijks is waar je niks aan kunt veranderen..
Hoe hebben ze dat precies ontdekt bij jou? Dmv een normale inwendige echo? Of dmv een speciale echo (waterecho oid?) of op een andere manier?
Voor zover ik weet heb ik gewoon een "normale" baarmoeder..
Ik heb meerdere inwendige echo's gehad, ook voordat ik zwanger was van mn dochter, en daar is nooit iets vreemds op te zien geweest in de zin van een anders gevormde baarmoeder oid.

Wel heb ik door de bevalling een baarmoeder- en voorwand-verzakking gekregen en mn baarmoeder is nu ook gekanteld, maar volgens de gynaecoloog zou dit geen problemen opleveren voor een volgende zwangerschap. Iig niet wat betreft miskramen oid..