Hallo allemaal, Ik ben op dit moment 7 weken zwanger en heb vanmiddag de eerste echo gehad omdat ik bloed verlies. Helaas was er in mijn baarmoeder niets te zien, maar wel iets vreemds in mijn rechter eierstok. Dit kan duiden op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ook kan het zijn dat ik pas een miskraam gehad heb zonder het gemerkt te hebben ( wat niet die bobbel op mn eierstok verklaard ), of het kan zo zijn dat het vruchtje nog onderweg is naar mijn baarmoeder. Vrijdag moet ik terugkomen voor weer een echo en bloedprikken enz. Gaat het toch om een buitenbaarmoederlijke zwangerschap word ik direct geopereerd. Ik ben zo ontzettend nerveus en vraag me af hoe ik deze dagen door ga komen. Is er iemand die hetzelfde heeft meegemaakt? Of iemand die ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad heeft waarbij alles goed is gekomen. Misschien dat positieve verhalen mij een beetje gerust kunnen stellen... Liefs boonie
Boonie: niet meegemaakt dus ik kan je helaas niet geruststellen oid. Maar ik wil je wel veel sterkte wensen, wat een onzekere tijd is dit voor je!!
Dat is heel lief van je! Dank je wel Onzeker is het zeker ja. Gelukkig heb ik vannacht wel kunnen slapen. Voor de rest ben ik alleen maar aan het piekeren. Als het eerst maar morgenmiddag is, dan weet ik tenminste wat!
Gelukkig heb je wel geslapen, vaak houdt het je zo bezig dat je niet eens kunt slapen. Wel goed van je hoor. En probeer wat afleiding te zoeken vandaag, het duurt nog lang tot morgenmiddag als je gaat zitten wachten. Al kan ik me ook dat zo goed voorstellen.. nogmaals sterkte.
Helaas hier wel ervaring. Als je een bbz hebt kan het helaas wat dat betreft niet "goed komen" voor je eigen veiligheid moet je geopereerd worden. Een zwangerschap kan niet buiten de baarmoeder. Helaas kan het voor de vrouw dodelijk zijn als de boel klapt. Dit is mijn verhaal:
Jeetje jane1981, wat een verhaal. Ik ben net thuis . Gelukkig hoefde ik niet te blijven. Ik ben alleen nog geen stap verder. Alles is nog hetzelfde. Wel is t hcg iets gedaald, maar erg weinig. Ik moet zondag weer terugkomen. Het blijft dus spannend.
Ik heb vandaag weer uren in het ziekenhuis doorgebracht met helaas weinig resultaat. Het hcg in mijn bloed daalt of stijgt niet en op de echo was er iets te zien tussen mijn baarmoeder en eierstok in. Aangezien ik geen pijn of ernstig bloedverlies heb willen ze liever niet opereren, maar kijken of mijn lichaam dit zelf kan oplossen. Nu moet ik dinsdag weer bloed laten prikken en een echo laten maken. Heel onzeker allemaal dus.
Hallo Boonie, ik les net jouw bericht en moet er even op reageren. Het lijkt zo ontzettend op mijn verhaal!! Ik heb 23 Juli een zwangerschapstest gedaan en ja hoor, deze was positief. Ik ben 15 april met de pil gestopt omdat we graag een kindje willen. Als best snel zwanger en wat waren we blij!! Ik had al snel een beetje bloedverlies, natuurlijk maakte ik mij wel zorgen maar meerdere mensen om mij heen hebben dit ook gehad en mooie kinderen rondlopen dus ach... hoort er gewoon bij probeer je te denken. Omdat mijn cyclus nog niet echt regelmatig was mocht ik 6 aug bij de vk komen voor een echo. En helaas er was niks te zien. Geen verdikking niks. Wat een teleurstelling, wat een verdriet. Een week later moest ik zwangerschapstest om zeker te weten dat het een miskraam was. Maar week later test nog positief, weer kijken, ga je toch hopen dat je misschien heel heel heel kort bent. Maar nee niks, dan verwijzing gyneacoloog. En ook bij mij werd er iets bij mijn eileider gezien wat er niet hoort.. Bloed prikken en 2 dagen later weer bloedprikken. mijn hcg hormoon daalt langzaam en dus is mijn buitenbaarmoedelijke zwangersschap vroegtijdig al afgebroken. Op zich beter, geen operatie, en ook bij mij gaan ze er vanuit dat mijn lichaam dit vanzelf gaan afbreken. Afgelopen vrijdag weer een controle gehad en nu weer volgende week bloedprikken en hopen dat hcg op 0 zit. Ik moest het even kwijt, vind ons verhaal zo op elkaar lijken. Voel me zo leeg, zo verdrietig. Het voelt zo dat mijn lichaam gefaald heeft! Ik hoop dat mijn lichaam snel schoon is en we er weer voor kunnen gaan. Hoewel ik er ook wel weer tegen op zie.. Sterkte Boonie! Ik voel met je mee!
Esje33: onze verhalen lijken inderdaad ontzettend op elkaar! Ook bij mij daalt het hcg erg langzaam. We hebben afgesproken dat als het maandag niet op zn minst met 15% gedaald is ik moet starten met medicijnen. Dat schijnt een heftig medicijn te zijn met nare bijwerkingen dus ik hoop maar dat dat niet nodig zal zijn. Gisteravond kreeg ik opeens enorme pijn in mijn buik en onderrug. Ook straalde het weer uit naar mijn bovenbeen net als een paar weken geleden. Toen heb ik het ziekenhuis gebeld en moest ik weer langskomen. Ben weer helemaal onderzocht en gelukkig was het niks ernstigs, maar wat het wel was is nog steeds niet helemaal duidelijk. Dit alles maakt me zo onzeker. Mijn armen zijn inmiddels helemaal blauw van het bloedprikken. En niet alleen lichamelijk is het zwaar, maar ook geestelijk. Net wat jij zegt. Ook ik voel me leeg en verdrietig. Waarom ik vraag ik me steeds af. En vervolgens vind ik weer dat ik niet moet zeuren want we hebben een gezonde dochter. Zo dubbel allemaal. Maar goed, net zoals jij hoop ik dat we dit snel achter ons kunnen laten en het weer opnieuw mogen proberen. Inderdaad wel eng, maar opgeven doen we niet! Sterkte meid! Bedankt voor het delen van je verhaal!
Pfff... Wat zwaar voor je om dit mee te moeten maken..Ze dachten bij mij ook aan een bbz omdat ik steeds pijn had aan mn linkerzijde. Ik heb enorm in angst geleefd die dagen. Zelfs toen ze iets zagen in mn baarmoeder. Soms maakt de baarmoeder namelijk een zogenaamd 'pseudo zakje' aan, dus wel een vruchtzak, maar de vrucht zit ergens anders. Doodeng... Het enige positieve aan dit verhaal is dat je op tijd bent en ze je eileider kunnen sparen. Vaak hoor je dat deze verwijderd wordt omdat veel vrouwen geen vroege echo krijgen en het te laat is. Hebben ze niks gezegd over een methotrexaat injectie? Dat zou de zwangerschap moeten afbreken zodat het iig niet verder groeit. Heb je ook in tabletvorm misschien bedoelde je die ook. Ik heb net een curretage ondergaan onder narcose, is niet hetzelfde als een operatie in de buik ( maar die heb ik ook al 2 keer gehad)maar mijn hand is blauw van steeds verkeerd infuus en mijn armen kapot van het bloedprikken. Ik vind het geestelijk en lichamelijk maar zwaar zo'n zwangerschap dat verkeerd afloopt... Heel veel sterkte met dit alles!
Dank je wel stess82. Jij hebt dus ook al aardig wat meegemaakt lees ik. Over een injectie hebben ze het niet gehad nee. Er is bij mij iets te zien wat zich steeds verplaatst en juist daarom wordt er vanuit gegaan dat mijn lichaam het zelf op zal gaan ruimen. Maar dan moet ook t hcg in mijn bloed gaan dalen natuurlijk. En dat gebeurd maar heel langzaam. Als dat maandag nog niet genoeg gedaald is krijg ik die medicijnen. De gyn zei dat dit ook bij chemo gegeven wordt. Daar schrok ik best wel even van. In april heb ik ook een curettage gehad, ik weet dus hoe dat is. Ik vond het vreselijk en zag er enorm tegenop. Maar als ik nu terugkijk vond ik dat lang zo erg niet vergeleken met dit. Vanmiddag heb ik ook weer zoveel pijn gehad aan de rechterkant van mn buik en onderrug en ook mn bovenbeen. Dat komt opeens vanuit het niets opzetten en dan weet ik niet meer hoe ik staan of zitten moet. Na een paar uur zakt het weer af . En niemand kan me vertellen waar die pijn vandaan komt. Er is via de echo ook niets te zien op zo'n moment. Ik vind het maar eng allemaal. Hopelijk is dit gauw voorbij.
Ik breek even in want mijn verhaal lijkt wel wat op dat van jullie. Twee augustus testte ik na mijn miskraam in mei weer positief. hartstikke blij en spannend natuurlijk. Na een week was de test mooi donker, maar begon ik lichtjes te vloeien. Heb ik bij alle 3 de eerdere zwangerschappen gehad en alleen de laatste keer bleek het niet goed te zijn. Afgelopen vrijdagavond toch een vroege echo gehad. Zou dan volgens eigen berekening tussen de 6 en 7 weken zwanger zijn,. in baarmoeder is niet echt iets te zien. In elk geval veel te klein voor de termijn. conclusie; waarschijnlijk een miskraam die al vroeg is misgegaan. Dat hadden we al verwacht, dus hoewel we onwijs verdrietig waren, was het geen verrassing. Omdat er niets te zien was in mijn baarmoeder moest ik volgens protocol wel laten prikken op hcg hormoon. Als dat al flink laag was, dan kon ik er van uitgaan dat het inderdaad een miskraam is en dat waarschijnlijk het ergste al achter de rug was, wat vloeien betreft. Vanavond belde de verloskundige terug met de uitslag. Hcg waarde is nog flink hoog. Vergelijkbaar met een zwangerschap tussen de 5 en 8 weken. Dat overeen komt met de termijn dus. Ik heb geen buikpijn of wat dan ook. Alleen ik vloei nog steeds een beetje. Dus moet ik donderdag weer bloed laten prikken. Is de waarde gelijk of gestegen moet er opnieuw een echo gemaakt worden om te zien of de zwangerschap dan ergens anders te zien is. Ik vind het wel heel erg super spannend. Wat staat me nu nog te wachten? Het voelt zo oneerlijk, ik heb al een miskraam gehad en nu dit weer. Ik zou het graag afsluiten...
He meiden, Ik wil jullie even heel veel sterkte wensen. Ik heb 2x een bbz (links)gehad en ik had ook onverklaarbare pijn.... dat bleek mijn eileider te zijn die op klappen stond. Ik was de eerste keer geopereerd en mijn eileider konden ze redden. De 2de keer hoopte ze dat mijn lichaam het ging oplossen...ik lag wel in het zkh. Op een gegeven moment kwam de verpleging haar controle uitvoeren, normaal vertelde ze wat mijn bloeddruk was en mijn temp. Alleen de laatste keer niet, wat bleek ik had een inwendige bloeding en ben gelijk geopereerd. Ik heb nu geen eileider meer. Wat ik geleerd heb is dat je je hcg elke 2 dg moet laten prikken en ook een echo moet krijgen. Met 5.2 wk kunnen ze al wat zien in je baarmoeder.
Shit shit, zojuist verloskundige gesproken. Waarden zijn toch gestegen. Morgen naar de gyn voor verder onderzoek. Nog steeds geen buikpijn. Hoe groot is nu de kans dat het toch een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is? Iemand een idee? Ik ben zo teleurgesteld in mijn lichaam...
Oh meid wat moet dit spannend voor je zijn! Denk je dat het mogelijk is dat je minder lang zwanger bent dan gedacht? Zoniet, dan is de kans inderdaad groot. Van een miskraam is geen sprake omdat het hcg gestegen is. Gelukkig ben je er op tijd bij, maar het blijft vreselijk. Ook ik vraag me steeds af waarom ik?! Ik ben nu nog steeds onder behandeling bij de gynaecoloog. Het hcg daalt bij mij wel, alleen erg langzaam. Op de echo is nog steeds weefsel te zien zoals ze het noemen naast mijn eierstok, maar mijn lichaam is het wel zelf aan het afstoten. Het verplaatst zich ook steeds. Dat is voor mij alweer een zorg minder. Ook konden ze op de echo zien dat ik weer een eisprong gehad heb...bizar eigenlijk dat je lichaam alles gewoon weer oppakt zoals voorheen, terwijl het geestelijk een heel ander verhaal is. Heel veel sterkte daniellexxx
Succes vandaag...Bij mijn eerste ging het ook eerst omlaag. Mijn ik hoop dat het bij jou gewoon restweefsel is Duim hard voor je
Ik ben woensdag bij de gyn geweest, die dacht ook een bbz. Ik ben nog nooit zo bang geweest als toen. Gelukkig waren m'n bloedwaardes erg laag, en was het 'gewoon een miskraam'. Ik wil je heel veel sterkte wensen, en bij alles wat je niet vertrouwd ga je de gyn bellen! Liefs