Na mijn miskraam in oktober van een ongeplande zwangerschap is bij mij het verlangen weer heel erg aanwezig. Mijn man wil echt geen kinderen meer, ergens begrijpelijk we hebben een mooi gezin. 7 jaar terug zou hij zich al laten helpen, maar die stap nooit gezet,ondanks dat ik een verwijzing geregeld had. Zelf in die tussentijd van alles geprobeerd aan anti conceptie, maar kan niet tegen hormonen en te vaak een condoom geeft een schimmelinfectie. Ik gebruik nu ovulatietesten en een cayacap. 2 weken terug bij de huisarts geweest voor wat anders en het feit besproken dat mijn man zich niet durft te laten helpen. Ze gaf aan dat hij anders een afspraak moest inplannen en dan zou ze het gesprek aangaan ook het feit wat het met mij doet dat we op deze manier intiem zijn en het mij juist andere signalen geeft, omdat we het dus ook weleens zonder voorbehoedsmiddel doen,omdat de ovulatietesten toch negatief zijn.. Gisterenavond weer het gesprek aan gegaan en uiteindelijk komt er narrig uit dat hij wel een afspraak gaat maken bij de huisarts. Vind dit zo moeilijk ik dwing hem terwijl hij niet durft en ook niet wil,maar ik ben tegen mijn gevoel in wel bezig om een zwangerschap te voorkomen. Niet intiem zijn zou natuurlijk een optie kunnen zijn,maar op die manier dwing ik hem ook eigelijk die stap te nemen. Zelf denk ik dat ik toch in de pre menopauze zit dus is het niet verstandig om dat af te wachten. Hoe of wat moet ik ermee. Communicatief is het ook een dingetje, want kan mij niet uiten bij hem over dit onderwerp, want het enige wat ik te horen krijg is ik kan er niets aan veranderen en nee dat kan hij niet masr hij begrijpt het niet. Morgen is ook mijn uitgerekende datum en dat maakt het niet makkelijker. Eigenlijk wil ik die sterilisatie ook nie bij mijn man, want dan kan het echt nooit meer, aan de andere kant kan het ook juist de rust geven in mijn hoofd. Zou willen dat we op 1 lijn zaten of dat ik wat meer het gevoel van verlangen opzij kan zetten.
Ik zou het in een topic houden ( https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/niet-samen-kunnen-praten.713890/), anders krijg je vermoedelijk dezelfde reacties als vorige keer. Ik zou hem vragen hoe hij het voor zich ziet: hij wil geen kinderen meer, hoe gaan jullie daarvoor zorgen? Verder zou ik als het na de uitgerekende datum nog zo aanwezig en zo’n probleem blijft, hulp zoeken. Sowieso zelf en wie weet ook wel voor samen.
Ik herken het deel van een man die geen kind meer wil maar er ook helemaal niks aan doet om dat te voorkomen Ik heb nu duidelijk gemaakt ik wil een 4de en jij niet dus het is aan jou om er iets aan de doen. En je raadt het al: hij doet nog altijd helemaal niks ik denk wel dat als je man een sterilisatie zou doen, het je veel rust geeft want nu heb je elke keer weer de hoop dat het raak mag zijn. Ik denk dat je het verlangen naar nog een kindje niet kan afsluiten zolang er qua anticonceptie niks verandert. en zoals hierboven al aangegeven zou ik inderdaad hulp zoeken met de verwerking van de miskraam. Je man heeft er niet hetzelfde gevoel over en voor zover ik uit je ander topic kon opmaken, kan hij zich ook niet zo goed inleven in jouw gevoelens. Dus ik zou iemand zoeken die dat wel kan zodat je het een plekje kan beginnen geven.