Voor de zomervakantie plaatste ik een topic over mijn zoon en zijn lastige periode op de basisschool. Het topic is al een tijdje gesloten, maar bij deze toch een update en de mededeling dat we nu een halfjaar verder zijn en nog geen steek verder zijn gekomen. Om te beginnen: Het begin van het schooljaar zou oorspronkelijk gezien direct van start gaan met observatie van Passend Onderwijs. Uiteindelijk hebben deze observaties pas enkele weken geleden plaatsgevonden. Mijn zoon, inmiddels 8 jaar oud, begon het schooljaar op dezelfde voet als verleden jaar. Een hoop drama, werkweigering en de 'oncontroleerbare' woedeaanvallen. Iets wat ik ergens wel verwachtte, gezien hoe hij de zomervakantie is ingegaan. Raar genoeg kregen wij de zorgaanvraag voor naar PPO wél al vroeg in het jaar. Een rapport waarin vooral werd beschreven wat er verkeerd is aan mijn zoon en met ongeveer witregels voor de ouders waar ze hun eigen zorgen kunnen 'omschrijven'. Ik ben toen zelf aan het schrijven gegaan met een aanvulling op het rapport. Uiteindelijk van vier A-4tjes lang, maar ik had iets van: als ze de problematiek van mijn zoon compleet uitmeten, dan is het ook belangrijk om mee te nemen hoe de situatie er de afgelopen jaren heeft uitgezien en er nog uitziet (lees: hij heeft binnen het halfjaar bijv. alweer 4 verschillende leerkrachten gehad, terwijl er ook een combinatieklas is waar het hele jaar één leerkracht voor de klas staat). De brief die ik geschreven heb is eigenlijk het gehele leerkrachtenteam rondgegaan. Iets wat heel slecht werd opgevat (ik werd zelfs compleet genegeerd door bepaalde teamleden/ leerkrachten), maar gelukkig ook heel goed. De drie leerkrachten die op dat moment voor de klas stonden hebben er zoveel mogelijk uit proberen te halen. Het gevolg? Er kwam vanaf september een sterk stijgende lijn in zijn gedrag en werkhouding. Hij ging weer met plezier naar school. Iets wat ik het allerbelangrijkste vind. Tijdens een tussentijds gesprek met deze juffen werden wel een paar dingen uitgelicht. Hij vond het rekenwerk uit groep 4 te simpel, dus hij zou met ingang van de daaropvolgende week wat meer uitdagende sommen krijgen én ze hadden gezien dat hij toch met enige regelmaat werd geplaagd. Dus ook daar werd iets scherper op gelet om eventuele conflicten te voorkomen. Dit is goed gegaan tot enkele weken na de herfstvakantie. Een van de leerkrachten is vanaf toen aan de slag gegaan als kindercoach op een andere basisschool. Rond deze periode kwam ook zijn 'oorspronkelijke' juf terug van zwangerschapsverlof. Ik denk dat jullie het al kunnen raden. Sindsdien is alles weer gekelderd. Hij valt weer terug in zijn 'oude' gedrag. Ruzie met andere kinderen, storend gedrag en 'oncontroleerbare' woedeaanvallen. De huidige leerkrachten liggen volgens mij niet op een lijn. Zo geeft de juf op maandag en dinsdag hem wel werkjes uit groep 5, maar juf twee 'vergeet' dit iedere keer. Elk gesprek wat ik in de tussentijd heb varieert dan ook van: Zijn gedrag is zorgelijk, hij is wel heel pienter en zelfs tot: misschien moet je jezelf gaan oriënteren op speciaal onderwijs!? Dat terwijl aan halverwege nog is gezegd dat als ze dachten dat hij een doorverwijzing nodig had, ze dit allang hadden gedaan. Daarnaast komt hij dagelijks thuis met het verhaal dat kinderen hem plagen. En fair enough: het zijn kleine plagerijtjes. Uitdagen, zeg maar. Iets wat in de hand wordt gewerkt door zijn eigen heftige reacties. Ik deed het eerst ook af van: "Joh waar maak je je nou druk om!?" en probeerde hem dan ook vooral tips te geven hoe hij dit kan negeren. Hij wordt dan ook aangepakt op het feit dat hij kwaad wordt en gaat slaan (wat ik trouwens zelf ook geenszins goed zal keuren) en wordt dan alleen nog maar kwader. Aankomende donderdag hebben we 'het' gesprek met PPO, de IB'er en de leerkracht en om eerlijk te zijn heb ik vooral weer buikpijn van het feit dat we weer een gesprek moeten gaan doorzitten waarin wordt besproken wat er allemaal niet oké aan hem is. Thuis is hij nog altijd de gezellige, vrolijke en lieve zeikerd. Met zijn nukken. Dat is waar! Net zoals ieder ander kind. Punt blijft dat ik na die vijf jaar op de basisschool nog altijd niet weet wat het 'probleem' nu is. Waar het werk weigeren, storen, de ruzie en vooral de woedeaanvallen vandaan komen. Ik vraag mezelf af wat ik zelf fout doe. Je hoort namelijk veel vaker dat kinderen zich op school gedragen en thuis misdragen, maar dat is hier dus niet. Ben ik te streng? Ben ik niet streng genoeg? Zie ik dingen over het hoofd? Had ik hem jaren geleden al op eigen initiatief moeten laten testen op alle gedragsstoornissen die er zijn? Iets waar we donderdag wss iets meer duidelijkheid over gaan krijgen, maar vooralsnog heb ik er na 5 jaar aan gedoe vooral een hard hoofd in.
Kun je het gesprek zelf niet in gaan met de vraag: wat is er nodig om het goed te laten gaan? En die vraag ook uitspreken naar de andere deelnemers aan het gesprek, als iemand anders dat niet al doet. En vervolgens te kijken naar momenten waarop het wel goed gaat/goed ging en te kijken hoe die uitgebouwd kunnen worden? En ook hoe het vertrouwen tussen jou/jullie als ouder(s) en school hersteld kan worden. Ik mag hopen dat de insteek van PPO ook is hoe het beter kan gaan en niet een emmer ellende uitstorten... Daarnaast zou ik goed nadenken of je je kind op deze school zijn schoolcarrière wilt laten vervolgen. Heb je nog genoeg vertrouwen in de school? Heeft je kind nog voldoende vertrouwen in de school? Kan de school hem bieden wat hij nodig heeft? En dan bedoel ik dus niet SBO als alternatief, maar eerder een andere reguliere school. En eventueel bedenken of je hem zou willen laten testen, om te kijken waar dat gedrag vandaan komt. Misschien dat de observaties van PPO daar ook wel aanwijzingen voor geven.
Dit schrijf ik met mijn eigen ervaring met mijn dochter in mijn achterhoofd. We zaten in een vergelijkbare situatie als jullie, met het verschil dat zij thuis ook opvallend gedrag liet zien. Ze is anderhalf jaar geleden van school gewisseld en ik had gewild dat we dat járen eerder gedaan hadden. Wat een verschil heeft dat gemaakt!
Voor jou en Niekekris. Daar zitten we inderdaad ook mee in onze maag. Alleen, een overstap maak je ook niet 'zomaar' zeker niet in deze wijk. Veel lange wachtlijsten en hetzelfde probleem als op deze school, dus: leerkrachten tekort en (zeer) grote klassen. Het zou wel veel uitmaken inderdaad op het gebied van vertrouwen. Ik denk dat wij (en nog belangrijker; onze zoon) dit wel een beetje kwijt zijn.
Wat een zorgen allemaal. Als ik het zo lees, kan het niet zijn dat hij gewoon wat uitdaging mist? Want met een andere juf en een aanbod van lesstof uit groep 5 ging het beter toch? Ieder kind reageert daar anders op, jouw zoon wordt gefrustreerd en laat negatief gedrag zien. Dat zou ik in het gesprek meenemen. Van school wisselen vind ik altijd lastig iets maar hij is nog jong dus is het wellicht de moeite waard.
Een overstap maak je zeker niet zomaar, maar dat doe je ook niet, toch? Je probeert eerst dingen op de oude school te veranderen. Maar als dat niet lukt heb je twee keuzes: door blijven modderen of het ergens anders proberen. Ik weet hoe het is. Wij hebben drie jaar getwijfeld, van alles geprobeerd en uiteindelijk dus toch de overstap gewaagd. Het leerkrachtentekort en grote klassen speelt hier ook (al weet ik niet wat je groot vindt), maar toch is de nieuwe school 1000x fijner dan de vorige. Ze zit overigens niet meer in de wijk op school, maar een paar wijken verderop. Ander onderwijsconcept ook, past haar veel beter.
Wat herkenbaar! Wij hebben een zoon van 5 en wat je schrijft is bijna allemaal als bij jullie. Hij heeft (nog) geen oncontroleerbare woedeaanvallen maar steeds vaker heel boos op school Wij hebben deze week het zelfde gedacht als wat jij schrijft. Hoe kan het nou dat het bij ons rust in huis is met af en toe zijn nukken maar heel druk, aanwezig en boos op school. Ze plagen hem ook veel helaas. Hij is van Gr 1in het zelfde schooljaar naar Gr 2 gegaan en zit nu in Gr 3. Zijn ze bij jullie aan het testen op HB?
Dat is zeker waar wat je zegt. En fijn dat het voor je dochter zo goed heeft uitgepakt. Het is inderdaad al niet alsof we al over een dag ijs gaan. Er is natuurlijk al een tijd overheen gegaan zonder echt verbetering. Het is in ieder geval de moeite waard.
Als het goed is gaan ze nu wel een intelligentietest meepakken. Zag hierboven al de vraag waarom hij is blijven kleuteren; dit was omdat hij te speels was. Ik denk niet aan hb persoonlijk, maar misschien dat hij gewoon op niveau is???
Dit wilde ik ook net vragen. Is hij al eens getest op hoogbegaafdheid? Op internet zijn wel lijsten met signalen/kenmerken te vinden. Weet dat kinderen zich binnen een/twee weken aan aan de groep aanpassen. Ze kijken wat de andere kinderen doen en passen hun gedrag hier op aan. Een nieuwe leerling van net 4 jaar die thuis al mkm woordjes leest, kan bv denken (als niemand in de klas leest): 'Oh, niemand leest hier, dus dan doe ik dat ook niet', en doet dat vervolgens ook niet. Ze gaan gewoon met de meute mee, omdat ze erbij willen horen. Omdat ze denken dat dat is wat ze moeten doen. Gevolg is dat meerbegaafdd kinderen kunnen gaan onderpresteren en dat gaat een keer wringen. Je doet niks fout! Het is ontzettend jammer dat het allemaal zo gaat, ik kan me voorstellen dat je er nu al mee zit. Kun je iemand meevragen naar het gesprek, als backup? Je man, je moeder of je zus? Schrijf van tevoren vragen en gevoelens op papier en neem dit mee naar het gesprek. Maak eventueel ook aantekeningen. Als het gesprek teveel afdwaalt, zeg dan dat het weer even centraal moet en terug naar het doel: Wat is er nodig om jouw zoon te helpen. Als het goed is, is er ook een vertrouwenspersoon op school. Hier kun je terecht met vragen/klachten over de gang van zaken, als je dat liever niet direct met de leerkracht of de directie wilt bespreken.
Ik vind het ook klinken alsof ze hem beter nooit een jaar hadden over moeten laten laten doen. Dat erge speelse verdwijnt binnen een jaar (speels blijft bijna elk kind), maar cognitief zit hij waarschijnlijk wel sindsdien onder zijn niveau te werken en dan is zulk gedrag niet vreemd. Wij zijn inmiddels al 2 x van school gewisseld. Na de eerste overstap bleken ze in de praktijk totaal niets van wat ze ons hadden voorgeschoteld na te komen. Na 3 jaar alsnog gewisseld, in groep 7 hier begonnen na de zomervakantie en ik heb sindsdien voor het eerst in jaren een kind wat met plezier naar school gaat. Het is wel een stuk rijden, maar dat is het ons dubbel en dwars waard. Het geeft zoveel rust als je kind kind op zijn plek zit.
Ik vraag mij echt af of hij wel echt op niveau aan het werken is. Het gedrag wat je omschrijft zou in ieder geval wel passen bij iemand die onder zijn niveau werkt. Je zou kunnen overleggen met de ib'er of ze in januari kunnen door toetsen. In ieder geval op gebied van rekenen. Veel succes!
Dit is iets wat mijn man al gelijk zei. Op zich was ikzelf niet tegen een jaartje extra in de kleuterklas. Ook omdat hij van september is, maar heb ze destijds wel gewaarschuwd voor wat er eigenlijk eind (tweede keer) groep twee al gebeurde.
Ik vroeg mijn eigen meteen af of hij zich mischien niet gewoon verveeld? En dat daar zijn gedrag uit voor komt?
Het zou heel goed kunnen. Misschien is het een combi van? Hij is altijd al een spring-in-het-veld geweest. Maar gelukkig valt het qua drukte thuis reuze mee. Maar zelfs de juf (die hij vanaf het begin van het jaar heeft) zei wel dat dit heel veel kan verklaren. Ik weet alleen niet wat ik dan kwalijker vind. Dat een juffrouw die nota bene nog in opleiding zit, die constatering wel kan maken terwijl we al langer bezig zijn met PPO, de IB'er en dit soort gedoe.Of dat ze mijn 'zorgen vooraf' eigenlijk al jaren hebben genegeerd. Waarschijnlijk met het oogpunt op het kinderlijke en drukke gedrag. Morgen HET gesprek. Gelukkig is dochter op dat moment op de kerstviering van de peuterspeelzaal. Mijn man gaat mee. Iets wat qua morele support wel een keer scheelt. Ook vind ik het fijn dat ik een beetje back-up heb over onze eigen bevindingen van onze zoon. Ik ben voor nu ook heel benieuwd of de intelligentietest wordt meegenomen in het 'behandelplan'. Desalniettemin hoop ik vooral dat het nu ein-de-lijk een keer zijn vruchten gaat afwerpen. Ik ben namelijk wel overtuigd van het feit dat hij makkelijk mee kan komen, maar hij heeft wel een beetje hulp nodig om zijn koppie erbij te houden.
Onze zoon is ook een tijd niet genoeg uit gedaagd hij word dan vervelend vanuit frustratie nu gaat het op zijn nieuwe school gelukkig heel erg goed. Bespreek je punten goed je weet het zelfde het beste wat goed is voor kind en wat je moeder gevoel zeg.
Bedankt! Het viel ons uiteindelijk mee qua toon van het gesprek, maar zijn zelf ook duidelijk geweest naar welke stappen wij verstandig vinden. Sowieso gaan ze nu beginnen met een 'stoplicht' om eventuele woedeaanvallen voor te zijn en zodat hij zelf leert zijn emoties te herkennen, dan wel bijtijds een plekje te geven. Hij krijgt hierbij begeleiding van PPO. Als het ware gaat zij, als externe partij, optreden als zijn vertrouwenspersoon. Waarom de groep 5 werkjes niet worden doorgevoerd is omdat ze zijn resultaten te wisselend vinden. Ik heb deze ook onder ogen gekregen en direct weer teruggekoppeld met het feit dat het wel heel apart is dat hij van 10'en en ZG naar 2tjes en 3'tjes gaat en weer terug. Hun zeggen dat zijn 'buien' en concentratie een direct gevolg zijn van de slechtere prestaties. Wij denken dat ook zijn buien en slechte concentratie enigszins te wijten zijn aan het feit dat hij sommige dingen gewoon iets te simpel vindt. Ik heb hierbij ook het verhaal vanuit groep 2 meegenomen. De reden van kleuteren etc. Al met al waren de IB'er en leerkracht sceptisch, want; hun willen vooral A'tjes, ZG'tjes en tienen zien alvorens ze een leerling gaan prikken. Maar de PPO'er is vooral heel benieuwd naar eventuele uitslagen van een intelligentietest. Al is het maar om te bepalen waar zijn sterke punten liggen, zodat ze hiermee aan de slag kunnen gaan. Naast een IQ-test, laten we ook testen op andere dingen, zoals ADHD. Waar ze hun dan weer een sterk vermoeden van hebben. Ook hebben we het gehad over dat mijn zoon zelf aangeeft gepest te worden. De juf gaf aan dat hij inderdaad uitgedaagd wordt, maar niet gepest. Hierop heb ik ook gezegd dat ik ook vaak zat tegen hem heb gezegd dat als een kindje hem 'uit aan het dagen is' dat hij dan wat anders moet gaan doen. Echter is dit wel iets wat dagelijks voorkomt en voor hem dus echt wordt opgevat als pesten. Iets wat ik dus logisch vind en ook iets vind wat serieus meegenomen dient te worden, omdat hij op deze manier in dat cirkeltje blijft (kinderen dagen hem uit, want hij reageert heftig en dat is dan even 'spannend', hij wordt boos, slaat iemand en krijgt straf, wat hij dan weer niet eerlijk vind want hij werd uitgedaagd). In januari starten we met het 'stoplicht'. De cito in februari wordt met de IB'er samen afgenomen, omdat ze benieuwd zijn naar of hij dan beter presteert.