Komt de angst niet voort omdat je je dochter een soort van uit handen geeft? Je bent er immers zelf niet bij om haar in de gaten te houden en te beschermen. Ze zal het ongetwijfeld geweldig vinden en als je oma op het hart drukt haar niet uit het oog te verliezen en ervoor zorgt dat ze in de grote menigte elkaars hand vast houden, komt het vast goed! Maar ik snap dat het moeilijk is hoor, de controle loslaten over je kind
Gaat ze vaker met oma op stap alleen? Gaat ze vaker naar evenementen met veel mensen zonder jou? Is er onlangs iets voorgevallen met oma of dochter? Ik zou het gevoel zeker niet wegdrukken maar onderzoeken.. Je moet je leven zeker niet door angst laten leiden, maar er is een verschil tussen angst wat tussen de oren zit of intuïtie wat zich wil laten horen. Het kan heel goed dat je iets aan voelt komen, wat je dan misschien erger maakt door de angst.. Maak het in ieder geval bespreekbaar dat lucht sowieso op.
Ik vind wel dat er veel mensen zijn die ts juist "voeden". Er bestaat niet zoiets als aanvoelen dat er vanavond iets ergs gaat gebeuren en als er toch iets gebeurd, dan is dat toeval. Sorry, maar niemand heeft voorspellende gaven, vind dit wel heel erg ver gaan.
Ik heb soms ook weleens een voorgevoel. Jaren zei ik op de verjaardag van mijn lieve Oma, owwww dit is de laatste keer! Uit angst om haar te verliezen voelde ik dat dan. Afgelopen augustus was het anders, ze was jarig en ineens voelde ik het verschil met de angst en de constatering, dit is de laatste keer zei ik volledig nuchter. Een paar dagen erna kreeg ze een zware tia en 2 wkn daarna overleed ze op de meest prachtige leeftijd van 98 jaar. De angst om haar te verliezen heeft de meeste verjaardagen overschaduwd, het zoog de lol eruit. Probeer dus om goed te bedenken wat er niet lekker zit diep van binnen bij je en dat te bekijken. Evt kun je zelf meerijden en in de foyer wachten? Of je maakt gebruik van het app contact met dat lid van hier? Moeilijk hè, sterkte hoor!
Voorgevoel, intuïtie, angst.. schuif het maar ergens onder. Je gevoel wordt vaak sterker door de gedachtes die je er zelf aan koppelt. Ik zou heel eerlijk je gevoel bespreken met oma. Als het goed is zou zij jou heel goed moeten kunnen begrijpen, ze is immers zelf moeder en heeft haar kind(eren) al volledig los moeten laten! Maar voorspellende gedachtes of dromen als in ‘final destination’ geloof ik persoonlijk ook niet zo in. Dat is niet voor niks een film ! Bespreek het, dat maakt alles een stuk makkelijker!
Dus omdat mensen hun persoonlijke ervaring delen zijn ze TS automatisch aan het "voeden"? Geldt dat voor jou dan niet net zo? Jouw reactie hierop is toch ook vanuit persoonlijke ervaring en visie? Wat maakt jouw reactie "minder voedend" dan die van anderen? Ik ben oprecht benieuwd...
Dit dus... je hebt helpende gedachten nodig om tegen die -in dit geval- niet reële angstgedachten te zetten. Dan zal het gevoel ook minderen en uiteindelijk verdwijnen. Door negatieve gedachten, versterkt het angstgevoel alleen maar.
Ik was "zo" toen ik erachter kwam dat mijn schildklier te snel werkte. Ik had volledig irreële angsten. Ik ben zelfs niet mee op vakantie gegaan omdat mijn kat dan alleen thuis moest blijven! Waanzin. Mijn man stuurde me naar de huisarts omdat hij vond dat het zo echt niet meer kon. Die prikte voor de zekerheid even bloed en zo kwamen we erachter dat mijn schildklier veel te snel ging (Graves). Nu mijn schildklier gewoon werkt heb ik echt nooit meer van zulke irreële angsten gehad. Misschien is dat nog wat om na te kijken?
Bij mij ook en als ik schommel ben ik ook bang voor wat alles en nog wat en de meest onlogische dingen.
Ja net als de vorige keer en elke keer begin je weer opnieuw. Je praat veel, maar je zegt niks en daar kan ik niks mee.
Onbewust zal je je angst wel laten blijken, doordat je bv meer spierspanning hebt, sneller ademhaalt etc. Dat pikt je kind wel op en kan ook een kind gespannen maken, ook al benoem je het niet. Je gedrag verandert namelijk wel. Dus relax en zorg voor helpende gedachten idd. Niemand heeft voorspellende gaven en voor elke keer dat een voorspellend gevoel wel uit komt later, heb je 1000den keren dat je ernaast zit, alleen dat blijft niet hangen in je brein.
Wat probeer je nu te zeggen/bereiken? Ik geef net aan dat het allemaal prima is. Daar kan je het dus ook gewoon bij laten? Ontopic: Er is niemand hier die zegt dat "je gevoel volgen" gelijk staat aan "voorspellende gaven hebben". Ook is er niemand die zegt dat angsten altijd gelijk staan aan intuïtie en dus ook niet dat je er per definitie naar luisteren moet. Waar al die conclusies uit getrokken worden? Er wordt hoogstens gezegd dat er een verschil is tussen angst en intuïtie en dat dit dus niet over één kam te scheren valt. Het verschilt per situatie. Voorbeeld: Iemand die er nooit moeite mee gehad heeft om de deur uit te gaan, wordt op een dag wakker met het sterke gevoel "Vandaag moet ik thuis blijven... Ik weet niet waarom, maar het voelt niet goed om de deur uit te gaan en ik kan het gevoel ook totaal niet weg redeneren met logica." In zo'n geval zou ik, vanuit mijn persoonlijke ervaring zeggen: "Volg je gevoel." (En dan is het aan deze persoon verder wat hij/zij ermee doet) Wordt dit een dagelijks voorkomend probleem en durft iemand op een gegeven moment de deur niet meer uit? Dan is het een totaal ander verhaal. Maar in deze situatie geeft TS aan dat ze normaal geen problemen heeft met uitjes en dit gevoel/deze angst haar dus voor het eerst overvalt. Dan is het, als buitenstaander, héél lastig (zo niet onmogelijk?) om conclusies te trekken dat het ofwel puur angst ofwel puur intuïtie is. Daarom geven mensen voorbeelden en/of uitleg, vanuit verschillende perspectieven (de een zegt angst, de ander intuïtie en weer een ander laat het in het midden), zodat TS daar wellicht wat wijsheid uit kan halen en voor zichzelf kan beslissen wat het in deze situatie betekent voor haar. Kunnen we het daar niet gewoon eens bij laten? Ik had een "voorgevoel", bij het openen van dit topic, dat hier gegarandeerd discussies over zouden gaan ontstaan... Maar dat zal wel toeval zijn
Ik heb hier zelf ook best vaak last van, ik ben een magisch denker wat dat betreft. Denken dat je eigen gedachten iets teweeg kunnen brengen of iets kunnen voorkomen. Dat zou wat zijn als ik dat echt kon haha! Het gaat om niet-helpende gedachten die jou bepaalde gevoelens geven. Zoek maar eens op RET therapie of GGGG training. Simpel gezegd: er gebeurt iets (jouw dochter gaat uit), je hebt gedachten (oh jee als er maar niks ergs gebeurt!), dit leidt tot gevoelens (angst, gevoel dit te willen voorkomen), en vervolgens gedrag (je gaat je dochter thuishouden). Dit wil je doorbreken en dat gebeurt bij gedachten. Je gedachten sturen je gevoelens. En waarom dat nu gebeurt kan zoveel redenen hebben: je zit niet lekker in je vel, er is iets voorgevallen, je vertrouwt oma niet helemaal, je vindt het spannend je dochter uit handen te geven.... kan van alles zijn. Ik zou dus zeker geen gehoor geven aan dit ‘voorgevoel’ omdat ik denk dat het voortkomt uit je gedachten.
Ik heb dit soort gedachten met name als ik hormonaal ben. Ik heb dan ook last van vervelende dromen, maar ook van nare doemgedachtes. Bij mij is het bij zo’n angst dus belangrijk om even na te denken over waar ik zit in mijn cyclus.
Dat klopt. Dus? Bedankt voor deze informatie? (Hoef ik niet per se een antwoord op hoor ) Fijne dag verder in ieder geval