Ik weet het niet meer met onze jongste. Het begon eigenlijk bijna een jaar geleden. Hij was toen 10 maanden. Omdat we een verbouwing hadden gingen we in het huis van mijn schoonouders logeren. Schoonouders waren destijds op vakantie dus dat kwam mooi uit. Toen begon de ellende in de nachten. Hard huilen/krijsen, moeilijk te troosten. Zat zo 2x per nacht een uur met hem op. Doodvermoeiend! Na een week of 6 werd het eindelijk weer iets beter (we waren toen weer 3/4 weken thuis) al moesten we er nog vaak uit. Ook overdag was het veel miepen, zeuren, huilen en hangen. Terwijl hij daarvoor zo heerlijk zelf kon spelen. Slapen verschilde per week. Of eigenlijk per nacht. Soms er even uit voor een speentje, soms echt moeten troosten. Dit kon 1x per nacht zijn maar ook 6x per nacht. In november met hem naar een osteopaat geweest. Die stelde onmiddellijk vast dat hij heel sensitief is. Na een week had ik overdag een heel ander kereltje! Hij kan zichzelf weer vermaken, is rustiger, zeurt en huilt minder en is veel vaker lekker vrolijk. In december en 2e behandeling gehad en daarna gingen ook de nachten erg goed, eindelijk eens weer doorslapen. Maar nu is het ineens weer drama. Mijn moeder deze week had 1 nachtje opgepast en dat ging goed. Grote zus hadden we naar andere opa en oma gebracht. Toen wij thuis kwamen was het weer mis. Krijsen bij in bed leggen, niet willen slapen, wakker worden in de nacht. Vanmiddag ben ik na verschillende troostpogingen heel boos op hem geworden en zei ik dat hij moest liggen en slapen en ben ik zijn kamer uitgelopen. Hij sliep toen binnen een minuut. Zo ging het gisteren ook. Afgelopen nacht ook weer wakker en hard krijsen. Niks lijkt goed. Knuffelen niet en in bed laten zitten ook niet. Ik weet het inmiddels niet meer en zit er compleet doorheen met een burn-out. Zou hem zo graag willen begrijpen en geven wat hij nodig heeft. Ene week slaapt hij redelijk goed en is hij makkelijk te troosten. Nu is het weer compleet knudde. Op de dagen dat we allemaal lekker hebben geslapen en met name hij gewoon vrolijk is draai ik mijn hand niet om voor 2 kinderen maar dit breekt me ontzettend op. Is er iemand die dit herkent? Iemand met goede tips?
Tips niet echt, hier was t een doodvermoeidende fase die kwam en ging. Heb wel een dikke knuffel voor je, ik was zwanger met resterende burnout klachten en kreeg een huilbaby er bovenop die 18-21 uur huilde dag/nacht door, mij kon je toen na 6 weken niks anders dan gehuil gehoord te hebben ook wegdragen.
Tips ook niet echt. Maar ik heb dochterlief in een ontroostbare bui ook wel eens op bed gelegd met de mededeling je brult maar even. Ik weet niet wat je hebt en lees alles gedaan om te je troosten. En wat denk je mevrouw sliep met 4 minuten. Had daar na wel vaker buien dat ze even heel hard brulde een minuut of wat om vervolgens als een blok in slaap te vallen. maar wat ik me afvraag is het echt elke nacht bal.... of zijn er ook nachten dat het beter gaat? Als het de ene nacht beter gaat als de andere is er misschien een patroon te ontdekken van bijvoorbeeld te druk geweest zijn overdag. Oja nog iets wat je op een spoor kan brengen. Mijn dochter werd rond een maand of 6 compleet lijp/onrustig van de fopspeen. Kon er op een of andere manier niet meer mee overweg klopte m steeds uit en kon m nog niet terug pakken. Ik ben toen zo van de een op de andere dag met de fopspeen gestopt. Mevrouw werd met de dag/week rustiger. Bij zuigbehoefte pakte ze gewoon haar handje en hield deze met de andere hand in bedwang. Kind te vreden en wij ook.
Ook geen tips want ik zit er zelf ook compleet doorheen..maar een dikke knuffel, je bent niet alleen.
Er is niks mis met de kamer uitlopen met de mededeling dat ze moeten gaan slapen hoor. Ik heb er drie van 3, 2 en 0 en hier wordt regelmatig gebruld, gekrijst door 1 of meerdere kinderen en ik kan het prima negeren. Als ze geen honger hebben, ziek zijn, te warm of te koud, dan laat ik ze even. Meestal vallen ze dan echt vanzelf in slaap. Niks mis mee.
Dank je. Heb geen huilbaby's gehad gelukkig maar inmiddels kan ik er ook niet zo goed meer tegen, vooral in de nachten. Elke keer als het goed lijkt te gaan en ik net een beetje energie terug krijg slaat het ineens weer om en ben ik weer terug bij af. Laten huilen ook geprobeerd. Dat werkt heel zelden. Als hij na 20 minuten nog zo aan het krijsen is en echt heel verdrietig en wanhopig klinkt ga ik er toch weer naartoe. Het lijkt alsof hij het zelf ook niet weet. Soms bij echt heftige buien nemen we hem mee naar beneden en daar krijst hij net zo hard door. Er is dan echt iets waar hij niet uit lijkt te komen, maar wat? Het gaat eigenlijk steeds op en af met slapen. Dan gaat het een aantal nachten goed, afgelopen 2 weken waren eigenlijk weinig problemen, op Oud en Nieuw na (maar dat kan je verwachten). Hij ging zelf goed slapen, sliep door. En ineens krijst hij het uit bij het in bed leggen en komt hij weer in de nacht. Kan er geen peil op trekken, elke avond/nacht is het voor ons ook een verrassing. Bij ziek zijn enzo snap ik tenminste nog wat er is maar dit dus niet. Die speen is hier ook al een aantal maanden weg. Elke keer dat ding kwijt of hij ging er op liggen (en dat ligt niet lekker dus wakker worden). Kwam er bij toeval achter dat hij zonder prima in slaap kan vallen. Overdag wilde hij hem toch al niet. Osteopaat heeft al een heel stuk geholpen. Kan zeker nog een keer terug maar ik vraag me af of ze nog heel veel meer voor ons kan doen. We waren in december net geweest voor de 2e keer. Honger denk ik niet. Hij weigert de fles als ik die aanbied in de nacht. Hij eet ook goed overdag, krijgt voor het slapen gaan nog een fles melk. Hij is wel veel ziek geweest het afgelopen jaar, op dit moment wat hoesten. Oren waren bij de laatste controle in orde. Zijn bedje staat standaard iets verhoogd aan het hoofdeinde. Alle tanden en kiezen heeft hij nu, er komt niks meer door. Dagen gaan over het algemeen prima. We rommelen wat aan in huis, brengen en halen grote zus van school, een wandelingetje, soms naar de winkel. Dankjewel Dank je. Jij ook veel sterkte. Het zijn de wezentjes waar je het meeste van houdt op deze wereld maar man wat kan het zwaar zijn. Ja soms moeten ze even wachten en ik laat hem regelmatig even gaan. Maar ik moet echt vreselijk boos worden (schreeuwen en deur dicht slaan) wil hij luisteren. Vaak werkt het ook niet en dan gaat hij echt niet zelf slapen. Er is iets, alleen wat.
Je hebt t over hoesten, mijn dochter heeft dan vaak ineens een slijmpropje in dr keel zitten die dwars zit, kan dr behoorlijk van schrikken en zit dan ineens recht overeind in dr bed, maar na wat hoesten is t dan inmiddels ook weer klaar. Eventueel wisseldiensten met elkaar afspreken? Dat je ff toch een beetje bij kan tanken. Die batterij met een burnout, althans bij mij, kwam nooit boven de 20% in gunstige gevallen maar elke trap naar beneden ervaarde ik als zwaar frustrerend, gevoelsmatig begon ik weer bij 2% net voldoende om mezelf uit mn bed te slepen. Die trap naar beneden ging sneller dan die stap naar boven. Uiteindelijk met magnesium supplementen naast mn multivitamine kreeg ik mn energie voorraad wat stabieler. T hele proces om weer een beetje mn oude batterij terug te krijgen, nou ja zo veel mogelijk, duurde zo'n 3 jaar, maar dat kan bij iedereen anders zijn.
Dat hoesten is nog een kleine nasleep van de verkoudheid. Hij wordt daar niet echt wakker van heb ik het idee. Als hij daarvan wakker wordt is hij wel wat overstuur maar anders dan wanneer hij zomaar uit het niets wakker wordt. Het herstellen van een burn-out kan zeker lang duren. Na bloed prikken bleek mijn vitamine D wat aan de lage kant dus ik slik nu bij. Die magnesium kan ik ook wel eens proberen. Heb je een specifiek merk? Zelf ga ik ook naar de osteopaat binnenkort. Kijken of ze bij mij nog blokkades ofzo kan wegnemen. Mijn man doet al heel veel en is meestal diegene die er nu uit gaat in de nachten.
Nee hoor, ik heb gewoon die van kruidvat eigen merk. Omdat ie ook al in mn multivitamine zit pak ik die 1 tablet per dag erbij (ipv 2), vooral in de periodes dat ik merk dat mn lijf niet vooruit wil komen. Bijv rondom menstruaties had ik t altijd extra hevig en was t met hangen en wurgen er door de dag proberen te komen qua energie. Mocht je in de avonden/nachten ondanks dat je versleten bent de slaap niet kunnen vatten omdat je hoofd alle kanten tegelijk op gaat, probeer een bak saliethee in de avond +- half uurtje voordat je naar bed gaat. Ik heb hier die van piramide die is ook voor een niet (kruiden)thee drinker prima te doen. Gemiddelde natuurwinkel heeft m wel. Alleen NIET gebruiken bij borstvoeding ,remt je productie. Ook bepaalde medicaties, o.a. hormoontherapie voor kanker, kan bijv. geneutraliseerd worden.
Viel dat er niet pas onder als ze met open ogen dwars door je heen kijken en je gewoon echt niet zien of horen? Mijn neefje had van die episodes, waren ze ff vergeten te vertellen toen ik oppaste. Als je niet in spoken geloofde dan kreeg je dat unheimliche gevoel vanzelf wel de eerste keer dat je dat meemaakt. Dochter heeft t hier in t nieuwe huis ook een paar keer gehad, krijg er altijd de kriebels van. De eerste keer wist ik niet zo snel wat er was, ze gilde moord en brand, grote ogen en kwam er ook niet uit. Dus ik pak dr automatisch op, dat was dus de verkeerde keuze...tweede keer ben ik er maar naast gaan zitten en ben bij dr gebleven zachtjes een paar liedjes gaan zingen wat ik altijd zong toen ze ellendig en krampjes had of als ukkepukje de nachten doorspookte dat werkte beter. In ons geval was dat Song of Durin en Misty mountains (papa en mama zijn tolkien nerds).
Ja klopt daarom vroeg ik het ook en was het geen constatering. Ik was nieuwsgierig omdat als het night terrors zijn het los staat van elkaar en dat er dan voor beide huilmomenten een andere aanpak nodig is. Ik las in de tekst dat bij het snachts wakker worden niks goed was.
Nee ik nam t ook niet aan als constatering, maar vroeg mezelf af wat de grens was tussen wel/geen nacht terror. Was zeg maar meer als vraag bedoeld vanuit mijn kant, ik herken t alleen van wat ik heb gezien maar dr zullen ongetwijfeld nog andere varianten zijn?
Aah ok dan interpreteerde ik jou bericht verkeerd. Ik zou niet weten of het bij anderen anders is. Bij mijn zoon is er geen contact te krijgen in zo n terror. Af en toe leek het meer op een geestuitdrijving. Als het imo geen terror is dan voel en zie je dat het de zin doordrijven is, wat natuurlijk ook op basis van angst zou kunnen zijn.
Ik heb geen idee. Heb erover gelezen maar is hij ook nog niet te jong ervoor? Hij heeft de afgelopen 2 nachten doorgeslapen maar kwam 's avonds wel een keer. Toen was het eventjes troosten en meneertje lag binnen enkele minuten weer een heel bos om te zagen. Hij heeft overdag ooit eens zo'n bui gehad en lijk dan ook niet tot hem door te kunnen dringen. Nu ik erover nadenk was dat ook dat hij wakker werd. Het lijkt een soort woedeaanval en hij probeert je dan hard weg te duwen en gaat haast nog harder gillen en krijsen wanneer je hem weer in zijn bed legt. Meestal houden we hem maar stevig vast en na lange tijd kalmeert hij eindelijk.
Qua leeftijd kan het wel maar als je hem makkelijk getroost krijgt is het geen nacht terror. Dezelfde zoon met nachtterrors heeft overdag ook buien gehad waarbij je gewoon echt geen contact meer krijgt. Alsof er kortsluiting is. Bij hem hing dat samen met drukkere dagen of grote veranderingen. Wat het beste hielp was ernaast zitten (zolang hij zichzelf geen pijn doet). En afwachten tot het eruit is. Alles wat ik deed of zei maakte het alleen erger. Verder probeerde we alles zo gestructureerd en voorspelbaar mogelijk te houden. In jou situatie zou ik erover denken om de kleine nog even bij je te laten slapen. Maar daar ben ik zelf heel makkelijk in.
Ja ik herken het heel erg (tijdje geleden hierover ook een topic geopend, lees maar eens na). Maar bij ons is het ook nog niet over (hij is nu 15 mnd). Wat wel wat geholpen heeft: - chiropractor voor KISS (gespecialiseerd in huilbaby’s, geweest toen hij 8-9 mnd was) - buisjes / neusamandelen knippen (speelt niet denk ik). Osteopaat heeft bij ons niet geholpen. Maar als ik je verhaal lees kan mss nog wel een slaapcoach uitkomst bieden?