Onze dochter heeft ontzéttend moeite met zelf in slaap komen. 9 van de 10 keer heeft ze wat te drinken nodig en dan valt ze bij mij of mn man op schoot in slaap en dan kunnen we haar in bed leggen. En dan moeten wij vaak tijdens het drinken een hand voor haar ogen houden, omdat ze anders steevast haar ogen openhoudt en om zich heen aan t kijken is, hoe moe ze ook is Haar gewoon in bed leggen als ze enig teken van moeheid laat zien heeft totaal geen zin hier, ze gaat dan zo hard huilen en raakt helemaal overstuur. Nu hebben we haar regelmatig geprobeerd te laten huilen, maar ze raakt alleen maar meer overstuur en ik heb t er ook heel erg moeilijk mee. Nu vraag ik me af, is dit wel goed om haar zo op deze manier in slaap te helpen? Hebben meerdere kindjes dit? En heeft iemand misschien een tip om haar op een andere manier zelf te laten slapen? Speen heeft hier totaal geen zin, ze gaat er flink op sabbelen, maar na 10 sec trekt ze m er zelf alweer uit en 10x heen en weer lopen om de speen te doen heeft ook geen nut, t gaat dan van kwaad naar erger.. Ik word er namelijk best moedeloos van. Ik ben elke dag voor alle slaapjes minstens een uur bezig totdat ze eindelijk slaapt. En in dat uur is t gillen gillen gillen, speen erin, speen eruit, fles geven, troosten, etc etc. Dan is ze eindelijk een keer in slaap gevallen op schoot en dan schrikt ze meteen weer wakker zodra ik haar in bed leg en dan begint t hele circus weer opnieuw... Op dit moment ligt ze ook weer helemaal overstuur in bed en ik ga er maar weer heen, want ik weet t anders ook niet meer.. (Langer dan 15 min laten huilen aan 1 stuk kan ik niet en wil ik niet, want ze raakt dan zo overstuur dat ze gaat spugen..) Tips graag??
(pff, ze slaapt eindelijk.. Na ik weet niet hoe vaak heen en weer gelopen te zijn om te troosten.. Nu dus weer een uur en een kwartier bezig geweest )
ik heb dat ook een tijdje geleden gehad met mijn zoontje. Nu gaat het gelukkig weer beter. Hie rheft het ook geen zin om hem bij het eerste of tweede gaapje in bed te leggen hoe moe hij ook is. Wat helpt is dat als ik hem op bed leg, en nog even bij hem blijf zitten. Hij ligt dan wel te huilen maar ik leg dan een hand op zijn hoofdje en wrijf met mijn andere hand over zijn billen/rug. Na 15 min wordt hij rustig ( ik ga er wel bij zitten hoor) dan haal ik mijn hand weg bij zijn hoofdje. 5 min later stop ik met wrijven over zijn billen/rug. Dan na 5 minuten ga ik weg, vaak valt hij daarna in slaap. ALs hij echt overstuur raakt dan betekent het vaak iets bij hem vaak zit er dan nog een boertje dwars. Maar meestal ligt hij gewoon te vechten tegen zijn slaap.
Nou, het 'vreemde' is dat ze eerst wel altijd vrij snel ging slapen als ik haar op bed legde zodra ze een teken van moeheid gaf.. Maar ze is met 14 weken al begonnen aan de 20-weken sprong en is daar nu sinds een week klaar mee (erg vroeg, ze is nu pas 19 weken) en sindsdien is t dus eigenlijk begonnen.. Ik heb idd ook regelmatig naast haar bed gezeten, maar dan blijft ze me gewoon aankijken de hele tijd, mooi niet dat ze dan gaat slapen Heb ook al geprobeerd om een spuugdoekje over haar ogen te leggen zodat ze niks kan zien, maar die trekt ze er zelf binnen 5 sec weer vanaf en gaat dan weer huilen..
Hier ook zo'n lastige in-slaap-valler de eerste 5/6 maanden. Ik probeerde haar meestal wel in bed te leggen zonder aan de borst in slaap te vallen. Als het dan niet lukte (en dat was vaak...) even de borst en dan viel ze vaak wel in slaap en kon ik haar in bed leggen. Waar ze dan vaak ook wel weer snel wakker werd (sowieso sliep ze meestal maar zo'n 3 kwartier per keer). Speentje werkte hier op zich wel, maar inderdaad ook tig keer heen en weer lopen en toen ze 4 maanden was ging ze ermee spelen ipv hem in te laten. Dan was ze wel rustig, totdat ze de speen in haar mond wilde doen (wat niet altijd goed lukte) of totdat ze de speen uit haar handen liet vallen. Ook ging ze met 4 maanden omrollen, ook in bed, maar terugrollen kwam niet in haar op en slapen op haar buik al helemaal niet! Ze legde haar hoofd gewoon niet neer... Bij het eerst gaapje in bed leggen werkte hier ook helemaal niet. Meestal liet ik Eva zo moe worden dat ze begon te huilen en bracht haar dan naar bed. Dan gaf ze het vechten tegen de slaap meestal sneller op. Maar ook niet altijd dus... Ik ging vaak met Eva in de kinderwagen wandelen, dan ging slapen wel redelijk goed als ik bleef lopen. Of als ze aan de borst in slaap viel liet ik best aan/op mijn borst slapen. Zelf wat te drinken, eten en laptop erbij en ik vermaakte me wel een paar uurtjes Laten huilen hebben we nooit gedaan. Wel even laten mopperen als ze haar speen kwijt was of op haar buik was gaan liggen. Maar echt laten huilen niet (1 keer geprobeerd en dat was geen succes) En zo hebben we aangerommeld tot 5/6 maanden. Met 5 maanden ging ze duimen, dat gaf een hoop rust. Met 6 maanden ging ze op haar buik slapen en toen ging het echt helemaal super! Op een gegeven moment ging ze zo 2/3 uur achter elkaar slapen, echt heerlijk! Met 9/10 maanden ging ze 1 keer per dag slapen, maar wel lekker lang dus. En nu slaapt ze nog steeds 2 a 3 uur overdag. En 's nachts 12 a 13 uur. Ik ben benieuwd hoe haar zusje is straks, vooral ook met slapen. Ik vond het best slopend dat eerste half jaar, je voelt je vaak zo machteloos! Al denk ik dat je met een 2e toch wel makkelijker bent, dat kan vaak ook niet anders.
Ik denk dat je dochtertje nu ze wat ouder is gewoon meer oppikt van haar omgeving en daardoor moeilijker gaat slapen. Alles om je heen is natuurlijk veel interessanter dan slapen! Eva heeft dat zo ongeveer vanaf het begin gehad... heel fijn . Nu vindt het het heerlijk om te gaan slapen.
@Snoopy: Hmm, als het hier net zo gaat dan heb ik nog wel even te gaan maar je zegt dat Eva haar duimpje ontdekt had en dat t toen al makkelijker ging.. Yentle duimt al een hele tijd en doet t idd ook als ze moe is, maar de laatste paar weken lijkt t niet meer in haar op te komen om haar duim te pakken? Dat doet ze pas als ze echt helemaal overstuur is en dan lukt t haar niet om snel genoeg (in haar ogen) in slaap te vallen en dan gaat de duim er weer uit en zet ze t op een gillen T is ook echt iets van de laatste 4/5 weken.. Zou ze misschien alsnog bezig zijn met de sprong?? Laten huilen doe ik ook niet graag, maar soms doe ik t wel omdat ik dan zelf even helemaal gefrustreerd ben en even tot rust moet komen.. Maar na 5 minuten ren ik alweer naar boven en voel ik me ontzettend schuldig! We hebben t wel eens 15/20 min volgehouden maar t werkt echt niet.. Ik wil ook nog wel eens een klein beetje drinken in bed geven, maar dan wil ze niet drinken? Alleen op schoot Word er echt moedeloos van, t ging eerst altijd zo goed! (eerste 10/11 weken niet, toen sliep ze bijna niet door pijn, ze heeft kma weten we sindsdien) Overigens als ze dan slaapt dan slaapt ze wel goed, 's ochtends een uur, 's middags vaak 2 uur en haar nacht begint meestal al rond 19.30 en dan slaapt ze door tot de volgende ochtend 8.00/9.00 uur. Maar het inslapen, ik word er eerlijk gezegd een beetje gek van, ik kom op deze manier nergens aan toe.. Vanaf dat ze 's ochtends wakker is totdat ze gaat slapen zijn er zo 2/3 uur voorbij en in die paar uur ben ik dus bezig met haar de fles geven, spelen/knuffelen, omkleden, verschonen en dan het hele slaap'ritueel'.. Dan heb ik even gauw een uurtje om te eten en mezelf te verzorgen en dan begint de cyclus weer opnieuw
Sommige baby's huilen zich in slaap. In het begin was het hier ook niet zo en toen weer wel en nu ook niet meer. Soms denk je zoo huilt ze nu nog steeds maar dan moet je maar eens de tijd in de gaten houden. Dan is het soms net 5 of 10 min.
Niet alles gelezen, maar kunnen er tandjes aan zitten te komen? Thirza ging hier toen ook zo slecht slapen, en met 5 mnd 1 wk kwamen vervolgens de eerste twee tandjes. Daarna is het nooit meer overgegaan eigenlijk hier, maar goed, hier nog een hoop andere dingen die roet in het eten hebben gegooid... Maar je zou eens kunnen voelen of je verdikkingen voelt in het kaakje?
Ik heb idd al eens aan tandjes gedacht, ze heeft ook zeker 2/3 weken knalrode wangen gehad (net tomaten) maar heb nog niet echts iets gezien/gevoeld.. Ze kauwt wel ineens overal op, ook op de speen van haar fles ed en drinkt ook wat moeilijker daardoor, maar volgens t CB heeft dit allemaal niks met tandjes te maken? (Al zeggen ze t op t CB wel meer! Als t aan hun had gelegen had ik bijv nooit bv kunnen geven wat ik wel gedaan heb ) Ik zal nog eens haar mond onderzoeken dan, wie weet
En haar oortjes? Zijn die OK, mag je daar aankomen? (Zomaar even wat dingen die hier vaak langs komen zeilen). Als het de oortjes zijn: bedje of matrasje wat omhoog zetten... En bij tandjes: hier komen die ook lang en breed van te voren al aanzetten met pijn, terwijl er dan nog maar lichte verdikking te voelen is van het tandvlees...
Bedankt voor t meedenken! Ja, ik mag wel gewoon aan haar oortjes komen, maar zodra ik bij haar mond in de buurt komt houdt ze m stijf dicht Ik heb net even geprobeerd te voelen, maar ik voel niks. Wel even gekeken en t lijkt erop alsof ik een witte streep zie aan de bovenkant van haar onderkaak in t midden? Maargoed, ik mag bijna niet in haar mond komen, of ze houdt haar tong er continu voor (haar tong aan de kant doen met een lepeltje oid lukt niet) of ze kijkt heel boos en houdt m stijf dicht. Kan dus ook dat ik t me gewoon verbeeld heb in de gauwigheid dat ik wel mocht kijken! Als het dan tandjes zijn die ik gezien heb, dan kan het nog vrij lang duren voordat ze doorkomen of niet?