Bevallen met 40+3 dagen Om 20.30 begonnen de weeen, en zei tegen mijn man bel de VK en mijn andere 2 kids binnen 3 uur geboren waren!! aangezien deze weeen gelijk al snel op elkaar kwamen Om 21.00 VK, naar boven gegaan al 5cm ontsluiting Om 21.45 VK mijn vliezen gebroken, en om 22.37 kwam mijn meissie met 1 perswee te wereld Ben niet uitgescheurd, of wat dan ook!! en een uur later al weer lekker gedouced en in een schoon bed Droom bevalling Alle dames die nog gaan bevallen suc6, en laat het over je heen komen!!8) O, ja de kraamweek was echt genieten mede door een top kraamverzorgende
Op bijna 42 weken begonnen donderdagmiddag de weeen. Prima te doen, wel om de 10 minuten en niet meer gestopt tot ukkie er was. Geen prop, geen water. Vrijdag naar de gyn voor de controle afspraak (die ik volgens haar echt niet meer zou halen, zei ze de week ervoor ). Ja hoor, duidelijk weeen en krap 1cm. Ik lekker naar huis. Onderweg nog even geshopt (met weeen om de 7/8/9min, hahaha, het kan allemaal...) mn favoriete energieboost avondeten (zelf) gemaakt, macaroni. Gegeten, gedoucht, toen op tijd naar bed, nog wat geslapen (jaja, de weeen blijven komen hoor, om de 6/7 minuten). Om 3 uur zaterdagochtend vroeg word ik wakker van wat pijnlijker weeen. Om 04:00 uur toch maar mn man wakker gemaakt: we gaan, NU (je weet het gewoon wanneer het echt menens is) Bij het ziekenhuis aangekomen vond ik het wat overdreven bij de ingang te worden afgezet, dus ik heb puffend over de parkeerplaats gelopen (20 stappen, even wachten, puf puf puf, ja, het gaat weer). En wat doe je dan tot de kleine geboren wordt? Weeen opvangen. Mn man mn ontbijt en lunch op laten eten want de weeen komen nu wel erg snel dus geen tijd om te eten, en soms was ik wat misselijk. 3uur in bad gezeten (vliezen waren nog niet gebroken), erg lekker, maar om eerlijk te zijn, de weeen werden wel pijnlijk hoor... ik zat toen op 5/6/7 cm. Nog een tweede naam verzonnen voor de kleine (die heeft ze nu ook). Toen de gyn geroepen, ik was het zat: check die cm's waar weer eens want die weeen moeten toch ergens toe leiden. Bingo. Voor een laatste zetje zijn toen de vliezen doorgeprikt bij 8cm ("prik je niet in dr koppie!") Na 45min mocht ik persen. 20 minuutjes persen, een knip, en voila, ukkie was er, om half vier smiddags. Tijdens het hechten vrolijk zitten (ok, liggen) kletsen met de gyn, terwijl mn man uitgebreid de kleine in zn armen bestudeerd. De knip is wat ongemakkelijk, en je voelt je raar leeg en wat beurs na de bevalling. Vooral moe eigenlijk. Maar na wat goed eten, een nachtje wennen aan de kleine dacht ik al: dat doe ik zo weer! Het is raar, maar het voelt een soort van verslavend, hoewel ik het maar 1 keertje meegemaakt heb: Zwanger zijn en bevallen. Count me in!
Hier ook een positief verhaal! Met 40.4 gestript door zowel vk als gyn, ik had al 2 cm ontsluiting. De dag erna begonnen de weeën 's ochtends om 7 uur en gelijk regelmatig om de drie minuten. Ik herkende het gelukkig dus ook gelijk als weeën. De plotselinge diarree bevestigde mijn vermoeden . De eerste weeën waren nog wel te doen, maar al binnen een uur kwamen ze om de 1,5 minuut. Ik heb het grootste deel van de ochtend onder de douche gezeten (tip: leen gratis een douchestoel bij de thuiszorg, handig !). Om 10:30 uur was de vk er, ik had toen 5 cm ontsluiting. Ze zou terugkomen als ik persweeën kreeg. Ze was net 5 minuten de deur uit, en ja hoor, persweeën, help! Omdat dat zo snel ging, kon ik me niet voorstellen dat het echte persweeën waren . Toch maar om 11:15 uur weer de vk gebeld, die er een half uurtje later was. En ja, het waren wel degelijk persweeën. In afwachting van de kraamhulp werd ik eerst nog een tijdje onder de douche gestuurd, zodat de kleine nog wat dieper in mijn bekken kon zakken en de ontsluiting sneller verliep. Om 12:30 uur mocht ik actief meepersen, 44 minuten later was Vigo er! Omdat Vigo zijn handje langs zijn hoofd had, ben ik wel uitgescheurd. Maar ik heb er echt niks van gevoeld, ook niet achteraf, hooguit dat er wat druk op de hechtingen stond. Alles bij elkaar duurde het dus maar 6 uur, en juist op het moment dat ik dacht dat ik doodging kreeg ik persweeën. En die vallen wel mee (vond ik), je kunt dan ten minste iets doen. Ongelofelijk trouwens, hoeveel kracht er dan ineens nog uit je tenen lijkt te komen !
Ik vond de bevalling zó ontzettend meevallen! Had voorweeën met 37 weken precies. Vk gebeld, kwam even langs. Had toen 1 cm. ontsluiting. Vk gaf aan dat ik 'niet à la minute zou bevallen hoor', en de voorweeën werden ook weer minder. Volgende dag niets aan het handje, maar 's avonds om 6 uur braken mijn vliezen. Om 8 uur begonnen de weeën. Ze kwamen direct om de 8 minuten. Ik heb er niet van kunnen slapen omdat ik lag te klokken haha, maar echt pijnlijk vond ik het niet. Volgende ochtend kwam de Vk poolshoogte nemen. Ik bleek nog maar 1,5 cm. ontsluiting te hebben en ze stuurde me door naar het ziekenhuis voor 'bijstimulatie' (het infuus, inleiden zeg maar). Ik ben gewoon lopend naar de verloskamer gegaan, de Vk bood me een rolstoel aan maar ik snapte niet waar ik die voor nodig zou hebben? Voelde me prima hoor. Om half tien 's ochtends kwam de gynaecoloog het infuus aanleggen en mij verbinden met die apparatuur enzo, en constateerde hij 3,5 cm. ontsluiting. Om tien uur ging de Vk weg (haar dienst zat erop om negen uur), ze zei dat we haar collega altijd mochten bellen als we wilden dat ze even kwam kijken. Om elf uur heeft mijn man haar maar eens gebeld. Rond die tijd kreeg ik rugweeën, die deden wel pijn (de buikweeën vond ik niet erg pijnlijk). Om kwart over elf kwam de gynaecoloog, hij mat 7 cm. ontsluiting en begon over eventuele pijnstilling, want ik had nog wel even te gaan blabla. Half twaalf was de Vk er. Ze ging de gyn vertellen dat ze mij toch echt geen pijnstilling zou gaan geven, nergens voor nodig en bovendien schoot het al op. Paar minuten later was de Vk terug op de verloskamer. Om kwart voor twaalf kreeg ik persweeën en had ik volledige ontsluiting. Twee voor twaalf was mijn dochter er! Zonder scheur of knip. Ik voelde me meteen weer goed. Ben zelfstandig gaan douchen en vroeg me af waarom ik nu in die rolstoel MOEST om naar de auto te gaan? Al met al viel het dus echt ontzettend mee! Detail: ik zei een paar minuten na de bevalling tegen mijn man: oooh, volgend jaar nog eentje? Manlief sputterde wat tegen, de Vk zei 'ben jij vergeten hoe beroerd je was die eerste maanden van je zwangerschap?' Vk zei trouwens later dat je zo'n bevalling normaal alleen van een tweede of volgende kind hebt
Ik link hem even anders krijg ik misschien nog op mijn kop. http://www.zwangerschapspagina.nl/de-bevalling/158218-bevalling-jaslene.html
Nou, ik zou het ook nu wel weer zo willen als m'n eerste bevalling hoor! 40w + 2d, het begon met het breken van de vliezen. Een uur later kwamen de weeen al iedere 3 minuten. De verloskundige kwam en bij de eerste check up zat ik al op 7 cm! 3 uur na het breken van de vliezen had ik volledige ontsluiting. Helaas kostte het toen nog 3 uur persen omdat mijnheer een zgn "sterrenkijker" was,dus met z'n gezichtje naar boven lag en hij net zoals de meesten toch nog terug draaide. Wel wat uitgescheurd en flinke aambeien vanwege het heftige persen. De herstelperiode vond ik dan ook erger dan de bevalling, die doe ik zo weer!
Heerlijk weer..om te lezen dat het niet allemaal vreselijk naar hoeft te zijn. Het geeft de burger moed, ladies!
14-08 is onze dochter Nikita na een superbevalling geboren. 's middags had ik zo om de 20 minuten tot een halfuurtje iedere keeer een beetje buikrampjes maar eigenlijk dacht ik dat het gewoon mn buik weer was omdat ik de dagen ervoor last had gehad van een buikgriepje, hoopte wel dat het zo was was toch 40 weken en een dag maar omdat t ook steeds stopte dacht ik dat het wel niks zou zijn. 's avonds zijn we gewoon naar bed gegaan, had wel af en toe een beetje buikpijn maar had iets van dat zal wel oefenen zijn (hield voor de zekerheid wel de tijd in de gaten maar er zat niet echt een ritme ofzo in en kon nou ook niet echt zeggen dat ik verging van de pijn ofzo. Ben van iets voor twaalf tot een uur ook gewoon nog in slaap gevallen. Om 1 uur werd ik wakker van de krampen in mn buik en ben toen de tijd maar weer even in de gaten gaan houden, er zat iedere keer precies 7 minuten tussen dus toen heb ik mn vriend maar even wakker gemaakt zo van: mischien moeten we er toch maar rekening mee gaan houden dat ze vanacht geboren word en omdat mn vorige bevalling zo snel ging en de verloskundige gezegt had dat we snel genoeg moesten bellen toch maar even bellen voor de zekerheid. We zijn naar beneden gegaan nadat ik mn moeder en mn zoontje wakker gemaakt had en mn vriend heeft gelijk de verloskundige gebeld, ze wou mij even spreken en toen ik zei dat het om de 7 minuten was zei ze dat we het nog ongeveer een halfuurtje aan moesten kijken en terug moesten bellen als de weeen om de 5 minuten zouden komen (dit was om 01:40 uur) Toen we opgehangen hadden kreeg ik binnen tien minuten drie weeen dus mn vriend zei van laten we maar weer bellen, toen zei ik nog nee joh doe maar niet ze zei dat ze eerst een half uur om de 5 minuten moeten komen. Achteraf ben ik blij dat hij zich er niks van heeft aangetrokken en gewoon heeft gebeld om 01:50 . Nadat hij gebeld hadden mn moeder en ik gezorgt dat mn zoontje klaar zat om naar de buurvrouw te gaan (de bedoeling was dat ik in het ziekenhuis zou bevallen ivm bepaalde medicijnen was er niet blij mee maar ok) en toen ze er om een paar minten voor 2 was zijn we even naar boven gegaan om te kijken of en zo ja hoeveel onsluiting ik al had. Het eerste dat ze zei was dat het helemaal goed ging maar dat we niet meer naar het ziekenhuis gingen, centimeters ofzo had ze het helemaal niet over. Wel vroeg ze of mn vriend 2 emmertjes wou gaan pakken en zei dat ik het puffel helemaal goed deed en de weeen maar moest proberen weg te zuchten. Dat ging eigenlijk bijna niet en toen mn vriend weer boven kwam met de emmertjes lag ik daar een soort van te draaien en te zuchten om een perswee weg te werken. Een paar seconden later lag Nikita op bed... nog helemaal in de vliezen, dit was zelfs de eerste keer dat de verloskundige dat meemaakte Uiteindelijk is Nikita om 02:12 uur geboren dus de verloskundige was echt net op tijd Al met al was het echt een super bevalling, mn zoontje is niet eens bij de buurvrouw geweest die wisten niet beter dan dat we even gingen kijken naar de ontsluiting en opeens kwam mn vriend naar beneden om een kruikje te vullen met de text: ze is er Liefs Deb dit is ons mooie meisje
Geweldig topic dit! Wat een goed initiatief zeg. Ik neem er een abonnement op in ieder geval en hoop heel snel ook mijn verhaal hier te mogen posten. Nu 38 weken en 3 dagen onderweg, met krampen en misselijkheid... erg spannend!
de eerste zal ik je dan sparen (van onze zoon dean) maar die van Miley moet je maar eens bekijken op www.martin-isabel.nl ik heb dubbel gelegen en supersnel en nergens last van, het was net een torpedo
Oke, hier nog drie goede verhalen. Bevalling 1: in 14 uur geklaard, tuurlijk wel pijnlijk maar zeker geen horror. heerlijke kraamtijd gehad en flink verwend door de kraamverzorgster. Bevalling 2: in 50 minuten! Heftig maar zekergoed te doen. Zelfde kraamtijd als de eerste. Bevalling 3: in 2,5 uur zonder ook maar echt pijn te hebben gehad. Om 03.30 het zh gebeld ivm krampen die een minuut duurden en om de 5 minuten kwamen. Om 04.00 uur was ik in het zh en om 4.44 was zoonlief er. Geperst op eigen kracht en GEEN pijn gehad. Kraamperiode tot dag 7 super. Helaas op dag 8 slecht nieuws maar dat is goed afgelopen.
Dit wordt mijn favoriete lees-topic Ik heb al zoooo veel horror verhalen gehoord, dat dit echt een verademing is en mij wat meer gerust stelt voor wat nog gaat komen
hmmmm een ECHTE wee lijkt er niet veel op maar wat ik een goed vergelijk vind is als je hele erge diaree hebt zeg maar en je trekt wit weg op de wc omdat je zo'n pijn hebt en als je klaar bent is het weg DAT vond ik aardig op een buikwee lijken, rugween en beenween zijn weer anders maar komen minder vaak voor. Ik heb liever diaree dat gaat sneller over haha maar goed er komt bij een bevalling heel wat leukers uit dus effe wat harder voor werken haha Een perswee voelt bij mij aan alsof er een kracht is die alles naar buiten probeert te duwen ondanks dat je zelf niets doet, het is zo'n enorme kracht (zoiets moois dat je lichaam dat in principe helemaal goed zelf kan en regelt!) Maar goed het is voor iedereen anders en je klimt langzaam omhoog je hebt niet opeens superveel pijn het groeit en hierdoor kan je je ligt aanpassen erop en meegroeien..
Ja, dat vind ik in elk geval wel bemoedigend, dat het zich opbouwt en niet in één keer je helemaal om ver slaat want ik kan op zich goed tegen pijn, maar het is wel fijn als je een beetje een aanloopje hebt
@ MamatoB, ik vond de ECHTE buikweeën wel wat lijken op de oefenweeën. Eigenlijk vond ik de echte buikweeën minder pijnlijk, maar het idee is hetzelfde: je voelt gewoon dat je buik zich samentrekt. Rugweeën voelen alsof er iemand je rug met een kettingzaag te lijf gaat..