Bij dit topic moet ik gelijk denken aan de uitzending van HollandDoc aflevering: Sta me bij. Dit gaat over de Sociale dienst in Zutphen. Niet te geloven wat sommige mensen zeggen om maar niet te hoeven werken of te solliciteren. Helaas heb ik in mijn omgeving een aantal personen die een bijstandsuitkering of WAO ontvangen maar daarbij wel zwart aan het werk zijn. En zo maandelijks een behoorlijk bedrag te besteden hebben. En dat vind ik niet kunnen. Uitkeringen zijn er om mensen die echt problemen hebben en niet meer kunnen werken te helpen maar helaas is de controle op misbruik dermate slecht dat er teveel mensen onnodig een uitkering ontvangen.
Dat is diefstal. En zelfs als ik van een uitkering zou moeten rondkomen, zou ik me daartoe niet verlagen! Mijn man en ik hebben destijds ook eegoedkoper huis gekocht dan op onze salarissen mogelijk was. Gelukkig maar, want ik ben ondertussen minder gaan werken vanwege de komst van onze zoon. Zelfs nu hebben we nog de ruimte om flink te sparen. Als er ooit iets mis zou gaan, zouden we het van ons spaargeld alleen al een tijdje kunnen redden. Daarnaast hebben wij ook een overlijdensrisicoverzekering + arbeidsongeschiktheidsverzekering bij onze hypotheek. Wij hebben misschien wel een kleiner huis dan kennisen van ons, die wel beide salaissen volledig hebben gebruikt voor hun hypotheek. Maar als ik kijk naar hun langer werkdagen, kind dat vier dagen in de week bij een gastouder zit en steeds geren en gehaast... Ik weet wel dat wij toede juiste keuze hebben gemaakt! Maar goed: voor ons was die keuze er. Ik ken ook een gescheiden moeder die haar volledige salaris heeft moeten gebruiken om een te huis kunnen kopen. Dan heb je niks te kiezen en kun je geen veilige marge inbouwen. De kinderen wonen bij haar, dus ze moet van één salaris drie mensen onderhouden + allimentatie betalen aan haar ex man die niet werkt. Zij red het allemaal maar net. Als zij haar baan kwijt zou raken en het zou moeten doen met 70% van haar salaris, redt ze het gewoon niet meer. Je bent een koopwoning nou eenmaal niet zomaar kwijt. Laat staan dat je snel een goedkopere huurwoning hebt gevonden. Hoewel... Het is natuurlijk gewoon wel verstandig om je in te schrijven bij een woningbouwvereniging, voor het geval dat. Als zij dat een paar jaar voor haar scheiding had gedaan, had dat haar een hoop ellende bespaard, denk ik.
Allemaal leuk en aardig; maar als iemand die een of andere uitkering ontvangt zwart kan werken, kan die m.i. ook wit werken Dit heeft dan dus niks te maken met lichamelijke gesteldheid oid; hij/zij kán immers werken! Dit is gewoon misbruik maken van de zorg hier in NL en maar op een hele makkelijke manier lekker veel geld verdienen (Uitkering + nog ik weet niet hoeveel zwart bijverdienen... Ja, mn r**t!)
Jepp, vanaf het moment dat we ons huurhuis inruilden voor een koopwoning. Eigenlijk had ik het daarvoor al moeten doen, maar toen had ik nog niet gezien wat er allemaal gebeurt als een relatie misloopt en je kunt nergens heen. Er zijn mensen die het niet vinden "kunnen". Blijkbaar geeft ze het gevoel dat je geen vertrouwen heb in je relatie ofzo. Dat is absoluut niet het geval, ik ga er vanuit dat wij samen oud zullen worden. Anders waren we ook niet getrouwd. Maar de werkelijkheid is helaas dat ik geen glazen bol heb en dus niet weet wat de toekomst zal brengen. Daarom heb ik naast een ziektenkostenverzekering, inboedelverzekering etc. ook een inschrijving bij de woningbouw. En elke maand dat mijn man en ik weer in gelukkige harmonie samenleven, krijg ik er weer een puntje bij.
Toen wij ons huis kochten wisten we al wel dat we graag kinderen wilden tzt, dus niet de maximale hypotheek genomen. Nu zou ik kunnen stoppen met werken en dan zouden we het net redden. Niet dat ik dat wil, maar het kan.
Dat is super voor jullie maar dat wil niet zeggen dat iedereen ervanuit gaat dat kinderen krijgen iets is wat zomaar gebeurt.
Pardon? Wij gingen daar ook niet vanuit en het heeft ook even geduurd voordat Eva er was. Dat heeft er niets mee te maken. Als je graag kinderen wil en minder wil gaan werken dan is het wel slim om er rekening mee te houden met het kopen van een huis.
Wat betreft een huis kopen op 2 salarissen... Tja, als je beiden niet veel verdient en toch graag wilt kopen zal dat soms gewoon "moeten". Met 1 of 1,5 salaris kom je dan misschien niet zo ver dat je een hypotheek kunt krijgen. Maarja, ook dit valt wederom in de categorie "eigen keuzes" (je kiest er immers zelf voor om te gaan kopen ) Wij willen over een aantal jaar graag verhuizen naar een grotere woning (nu een ruim hoekhuis + aangebouwde garage), dit omdat we gewoon verwende nesten zijn wat dat betreft Maar daarvoor zal ik tzt ook een inkomen moeten hebben. (ik ben nu bewust thuis (dus geen inkomen whatsoever) en ons huis is gekocht op t salaris van mijn man. Ik ben van plan om weer te gaan werken als kids naar school gaan) Al zullen wij er dan nooit voor kiezen om de max. hypotheek te nemen, want je weet gewoon nooit wat er kan gebeuren! Maargoed, ik kan heel goed begrijpen dat niet iedereen zich in die luxe positie bevindt om daarvoor te kiezen.
wil me even mengen in dit topic. Lees dat sommige vinden dat er een hypotheek genomen kan worden op 1,5 salaris nou sorry maar dat kan echt niet overal.. Waar wij wonen beginnen de starterswoningen boven de 200.000...appartementen zijn er alleen in de binnenstad en die kosten ook zoveel omdat het alocaties zijn. Dit gaat dus niet altijd. Ben het er mee eens dat je het niet altijd slecht hoeft te hebben met weinig geld maar ga aub niet oordelen over anderen want niemand kan bij elkaar op de bank kijken! En mensen die minder salaris hebben als anderen voor hetzelfde aantal uren?Dit kan ook toch maar de prijzen van vaste lasten blijven hetzelfde in deze situaties(In verhouding dan) Die houden dus minder (speel)geld over.. Wij hebben ook 1800 euro aan vaste lasten en er komt nog geen 2800 euro binnen. Hier moet de rest nog af.Verzekeringen,gsm,boodschappen,luiers,auto,kinderopvang,luxe en sparen. En vergeet de jaarlijkse afrekeningen niet...
heb niet alles gelezen, maar denk dat het niet zo zwart-wit is... Ik denk dat er veel mensen zijn die het niet breed hebben en daar weinig of niks aan kunnen doen (of hadden kunnen doen) ook denk ik dat er veel mensen zijn die het niet zo breed hebben en er wel wat aan kunnen doen.bijvb goedkoper wonen, minder dure uitgaves die niet echt nodig zijn (roken, dure auto, luxe boodschappen, etc etc) Ookd enk ik dat er een groep is die een te hoge uitkering krijgt en een trap onder zijn kont nodig heeft.... Ik neem even mezelf als voorbeeld: zo'n 7 jaar terug heb ik voor een klein half jaar voor een deel in de ww gezeten (was nog in de goeie tijd, zeg maar) Omdat ik altijd een bijbaantje had gehad had ik een arbeidsverleden opgebouwd (minimaal 4 vd 5 jaar gewerkt) Omdat ik voor mijn ww een vet salaris verdiende en ik voldeed aan de eisen voor een loongerelateerde ww kreeg ik een vette ww uitkering. Het was zelfs zo goed dat ik er elk uur dat ik zou werken bij mijn oude bijbaantje (werken in een winkel, voor iets meer dan minimumloon) ik er iets van 5 euro per uur op achteruit zou gaan. Tja, ik kon het gelukkig met mijn oude werkgever op een accoordje gooien (ik werk liever dan thuiszitten, maar elk uur veel geld weggooien door te werken is oook niets)-> hij betaalde me deels zwart zodat ik er niet op achteruit zou gaan...... MAar het is bezopen dat ik op 24jarige leeftijd zo'n hoge uitkering kreeg dat ik er op achteruit ging door gemiddeld werk te doen...bovendien hoefde ik het eerste halfjaar alleen op hbo-niveau te solliciteren. Mijn conclusie: het is niet zo zwart-wit en er zijn zeker mensen die het te goed hebben met een uitkering. MAar ook mensen die het niet goed hebben zonder dat het hun schuld is.
Ik weet niet of ts gelijk heeft, maakt meook niet uit. Ik werk voor mijn geld en kan uitgeven wat ik wil en dat is wat ik belangrijk vind. Hoe een ander leeft is niet mijn probleem (niet lullig bedoeld). Wel vind ik het in sommige gevallen wel begrijpelijk dat mensen een baan niet nemen als ze in de ww zitten, wil niet zeggen dat ik het er mee eens ben! Mijn man zat een tijdje geleden in de ww, kon een baan krijgen en verdiende dan 150 euro netto meer dan in de ww. Klinkt goed maar daardoor moesten de kinderen wel weer naar het kdv en was die 150 euro ook alweer weg dus uiteindelijk was hij 40 uur in de week aan het werk voor 150 euro per maand extra waar jeuiteindelijk nog niks aan hebt! Hij heeft de baan wel genomen trouwens. Nu werken wij allebei liever dan dat we gewoon geld krijgen voor niks doen maar zijn ook allebei volledig gezond dus kunnen ook gewoon werken. Inmiddels heeft hij een andere baan en verdient weer ruim meer. Wel is het bij ons zo dat onze uitgaven afhangen van wat er inkomt. Als we meer te besteden hebben gebeurt dat ook, hebben we minder te besteden hebben we nog alles wat we nodig hebben en blijft er aan het eind van de maand hetzelfde over. Maw als het kan kopen wij ook die flatscreen die eigenlijk niet nodig is maar gewoon omdat we die willen en op dat moment kunnen betalen, ik werk tenslotte om te kunnen leven dus wil ik het ook kunnen uitgeven.
Ik begeleid jongeren met psychosociale problemen, psychische problemen en dat soort dingen en veel van die jongeren ontvangen een wajong-uitkering. Een aantal heeft daar geen recht op, omdat het UWV vindt dat met 'een beetje therapie' de porblemen wel te verhelpen zijn. Voor hen is het wel zeker elke cent omdraaien om rond te komen. Zij krijgen -als ze tenminste het geluk hebben zelfstandige woonruimte te hebben- het maximale bedrag aan huurtoeslag en zorgtoeslag, maar dat zijn in hun geval doorgaans de enige bedragen die zij bovenop hun uitkering krijgen. In hun geval is het geen eigen keuze. Een deel van de problemen is te overwinnen, (daarom hebben ze ook begeleiding gevraagd en volgen ze vaak dagklinische therapie), maar een deel van hun problemen is chronisch en erg vaak is dat te wijten aan de manier waarop ouders met hen zijn omgegaan. Daarnaast ken ik genoeg mensen die een bijstandsuitkering ontvangen en daar echt niet blij mee zijn, er alles aan doen om eruit te komen, maar bij wie het gewoon niet lukt. Mijn schoonvader is er een van: hij heeft -door fijne keuzes van zijn eigen ouders- nooit de middelbare school af kunnen maken, laat staan een beroepsopleiding volgen en is op een gegeven moment zijn baan kwijtgeraakt door stompzinnige pech. Hij was toen de 50 gepasseerd en heeft sindsdien een paar schoonmaakbaantjes gehad, maar inmiddels zit hij werkloos thuis. Zeer slecht begeleid door het UWV en reintegratiebureaus, en uiteindelijk uit wanhoop maar een eigen klusbedrijfje opgezet, dat door de economische crisis voor geen meter loopt. Hij krijgt maar een deel van een bijstandsuitkering, (zijn recht op ww is afgelopen omdat zijn laatste banen steeds half-jaarcontracten waren), omdat mijn schoonmoeder parttime werkt en ze dus aangevuld krijgen tot bijstandsniveau. Dat is geen vetpot, ondanks huurtoeslag en zorgtoeslag. Dus je stelling dat het altijd eigen keuze is, vind ik errug kort door de bocht. Uiteraard zijn er altijd mensen die een uitkering gemakkelijk vinden, maar dat is niet de grootste groep. Ik kan me wel ergeren aan het feit dat 'men' die kleine groep dan pakt om als toonbeeld van 'DE bijstandstrekker' neer te zetten. Dat is niet waar en niet eerlijk.
Ik vind ook dat het erg zwart wit word bekeken. Tuurlijk kan het ook door eigen schuld. Ik heb eerst 3 jaar parttime gewerkt, toen vond ik in België een fulltime baan. 3 maanden later werd ik eindelijk zwanger na 4,5 jaar vechten maar toen ik 15 weken zwanger was werd ik ontslagen en gingen ineens 800 euro omlaag met het loon toch ff flink balen. Als zwangere is het moeilijk werk vinden. Je kunt er dus niet altijd wat aan doen. Ik heb daarvoor 8 jaar altijd gewerkt ook 5 jaar als zelfstandige. En in België een huis op 1 loon kunnen kopen vergeet het!
Wij ook niet, maar we hadden wel al een jaar of 5 vooruitgekeken. En btw ik woon ook in de randstad. Ik vind het gewoon niet slim om op 2 salarissen een hypotheek te nemen. Zeker niet in de toekomst kans is dat er 1 minder gaat werken. Ja we wonen nu op 80m2 zonder zolder(opbergruimte), had ik ook wel graag anders gezien, maar die keuze hebben we dus gemaakt.