Oh, wat heb ik net zitten lachen, hier kan je een boek van maken... Ik kreeg een ruggenprik en de anesthesist kwam naar de afdeling (hoge uitzondering) was dezelfde als wie m'n infuus had geprikt. En ik moest allemaal bewegingen maken, zodat die prik makkelijker ging. En opgegeven moment vroeg ie in een wee: Voel je dit? Ik onwijs onaardig zeggen: Tzal wel, dat boeit me nu niet. En tijdens het persen en iedereen van het personeel zei wat. En de gyn zei: Wilt u even rustig luisteren mevrouw. Ik: Dacht het ff niet, ik heb geen zin en wil SLAPEN! Haal gewoon dat &$%kind eruit! (Zie mijn bevallingsverhaal, want daar staat wat er ondertussen allemaal nog meer gebeurde) Wel netjes tegen iedereen gezegd: Sorry
Ik heb niet alles gelezen, dus het kan dat iemand dit ook al eens gepost heeft.. Tijdens mijn bevalling kreeg ik een ruggeprik en was ik vanaf mijn buik naar beneden toe helemaal verdoofd. Ik lag dus lekker op bed en was wat aan het dutten toen ik opeens pffffftt... hoorde. Ik dacht, hè.. wat was dat nou? Ruim een kwartiertje later hoorde ik weer... pfffffttt.. Bleek dat ik dat zelf was, door de ruggenprik ontsnapten er steeds scheetjes.. Na de bevalling (supergoed gegaan overigens) ging de vk op haar krukje voor mijn licht beschadigde ... zitten om te starten met hechten. Jaaaa... je raadt het al. Ze buigt net haar hoofd wat naar voren om te beginnen met hechten.. PPPPFFFFFFFTTTT. Recht in haar gezicht. Zij schrok zich lam, schoot omhoog en riep OEI. En ik lag op bed, ik schaamde me dood en riep maar steeds.. sorry sorry ik kan er niks aan doen... Later hebben mijn vriend en ik nog helemaal dubbel gelegen (nu zit ik weer helemaal dubbel achter mijn pc) maar toen kon ik wel door de grond zakken.. Heerlijk een ruggeprik, alleen niet voor de vk!! x Roosje
Er is mij nog 1 ding te binnen geschoten (niet supergrappig maar wel raar): Mijn kindje had tijdens de bevalling last van grote dips in zijn hartslag, dus alle registers werden opengetrokken. Hoewel ik na 80 uur gebroken vliezen en weeen bekaf was en helemaal in mijzelf gekeerd, was mij wel duidelijk dat het ernst was. Ik kreeg de opdracht om een hap lucht te nemen en flink te persen, zouden zij meetrekken met de vacuumpomp. Dus ik neem een hap lucht, ga persen, adem uit, en meteen weer een hap lucht en zo verder. Bij de vijfde keer voel ik dat ik de enige ben die wat doet, zij trokken niet meer mee. Zij: "huh, nog een keer??" ik: "ja hallo, hij moet er toch UIT?". Was blijkbaar niet gebruikelijk dat je op 1 wee meer dan een keer of 3 perst, wist ik veel! Een grappig verhaal vind ik dat van mijn vriendin (weet niet of ik dat hier al geschreven had). Die heeft elke wee weggepuft met de-vol-gen-de-komt-uit-CHI-NA ritmisch in haar hoofd...
Bij mn eerste bevalling heb ik niet echt rare dingen geroepen volgens mij. Ik was alleen heel erg aan t schelden en vloeken toen ze ontsluiting gingen voelen en ondertussen mn baarmoeder naar voren trokken (die lag nogal gekanteld), wat een PIJN! Toen ze daar eenmaal mee klaar waren ging ik me overigens wel verontschuldigen voor het gevloek Bij de tweede bevalling heb ik echt wel dingen geroepen waar ik me achteraf hartstikke voor schaam! (en keihard om lach ook ) Ik kreeg ineens onwijze persweeen en voelde het hoofdje naar beneden zakken ineens, dus toen riep ik "help, ze valt eruit!" (was t maar zo'n feest haha) Tijdens het persen meerdere malen geroepen: "Nee, ik wil niet meer! Ik kan het niet!" Toen eenmaal haar hoofdje er al uit was tegen de VK "Trek haar eruuuiiiit!!!!" En nog wat kreten als "Ahhhh!!" "wat zullen de buren wel niet denken??!!" "Ahhh!!" Haha, schaam me dood.. En dit allemaal in een tijdsbestek van 15 min, maar op dat moment leek het wel uren te duren (de buren hebben overigens niks gehoord, pfieuw) Eerste bevalling was overigens in t ziekenhuis met ruggeprik en tweede bevalling thuis zonder pijnstilling, nou, dat heb ik geweten hoor (al was de tweede echt een superervaring, maarja, je weet op t moment supreme niet hoe lang t nog duurt )
Toen Jayden net was geboren vroeg ik wat de gyn aan het doen was tussen mijn benen, kind was er toch al? 'ik ben je aan het hechten' 'huh? ben ik ingescheurd dan?' 'nee ik heb je destraks flink moeten inknippen' hahaha zelfs mn man zat van 'ehhh schat? Dat had ze gezegd hoor dat ze ging knippen, voelde je het niet dan? Voel je ook het hechten niet?' Waarop ik antwoorde 'hoe kan ik dat nou voelen als mijn aandacht naar dat mooie mannetje daar wordt getrokken!!' hahaha ze hadden nog nooit zo'n rustige vrouw gehad om te hechten
Ik ben in het ziekenhuis bevallen. En het ging allemaal iets te snel dus de na wat mopperen van mij dat het echt nog niet kon kwa tijd. Hebben ze me ertoch van overtuigd toch maar te gaan persen. Want ik was er van overtuigd dat ze niet wisten waar ze het over hadden. Ook dat ging te snel (ze weten ook niet wat ze willen hè ) Dus de schade was dan ook wel heftig. Toen ze me gingen hechten moest mijn dochter ook naar mijn vriend want ik kneep haar arm kind Ze konden ook niet wachten tot de verdoving ingewerkt was want er was een adertje gescheurd dus elke hartslag....een bende dus. Die de arme Co assistent allemaal in haar schoot had liggen. Ze was zo vies dat ze zich heeft moeten douchen. Zeggen Co. Assistent en arts assistent tegen elkaar toen het bijna klaar was: ja dat kleine flubbetje hebben we over KNIP ER MAAR AF ik roep keihard ho stop zijn jullie gek geworden?! Schaam mij achteraf toch wel een beetje
Haha ik ben overmorgen uitgerekend en zal m'n vriend inlichten dat hij (wil graag thuis bevallen) maar landbouwplastic in de kamer moet leggen en tegen de muur! Vind het wel fijn om te weten dat mocht ik de boel onder schijten, kotsen winden laten dat "normaal" is! Vrees ook dat ik m'n vriend erg ga uitschelden maar zoals ik hier al veel heb gelezen kan dat ook reuze mee vallen! Hoop dat ik tijdens m'n bevalling wat heb aan al deze verhalen en zal die van mij er zeker bij zetten!!! Mijn nicht heeft trouwens tijdens haar bevalling (van de eerste die ook nog eens in stuit lag) de verpleegster bij de kraag gegrepen en geschreeuwd dat ze met haar poten van dat pompje fa moest blijven (ze werd ingeleid en ze wouden de dosis verhogen) Ook haar man heeft het moeten ontgelden, hij moest "opdonderen met z'n kl*te washandjes want het was allemaal zijn schuld!!" toen hij ff een peukie wou gaan roken (z'n vrouw stuurde hem toch steeds weg) werd ze woest want owee (leuke woordspeling!) als hij weg ging. haha heb zo hard gelachen toen ze dat vertelde!!!
haha ondanks dat vk wel wat gewend zijn, is dit wel heel erg ja. Doet mij denken aan na mijn bevalling; ik had het idee dat alles van onderen uitgerekt was. Eenmaal thuis (1 nachtje zh dus zo 24 uur na bevalling) lag ik de eerste avond lekker in mn eigen bedje. Mn beste vriendin kwam even snel baby kijken, met haar man. Nu lig je er dan niet al te florissant bij, maar ze had keurig gebeld vantevoren en gevraagd of ze even konden komen kijken en feliciteren. Ze waren ook echt met 5 min weer weg. Maar ja, ik lag daar en liet steeds windjes. Van die niet hoorbare maar enorme stinkerds...en ik kon ze niet tegenhouden. Ze hebben er niks van gezegd maar volgens mij heb ik ze de kamer uit vergast En ik kon ze niet tegenhouden! Dit hield aan totdat ik een paar dagen later weer naar de wc was gegaan en de boel weer enigszins bijgetrokken was. Ik was erg blij als ik in de ochtend even kon douchen, man zich over zoon ontfermde en kraamverzorgende even ons bed verschoonde en even lekker het raam wijd open zette (was dec en erg koud dus dat raam kon niet echt open als baby in de kamer was)
Wat een geniale verhalen, haha! Heb echt uren gniffelend achter m'n laptopje doorgebracht. Duurde dagen voordat ik eindelijk alle 108 pagina's gelezen had. Nou dan ik ook maar even mijn memorabele bevallingsmomenten. *Toen ik aan het bevallen was van de oudste gingen we naar het ziekenhuis. Manlief dropte me net voor de ingang om daarna de auto weg te zetten. De vlos was ook aan t parkeren. Ik vond het raar om in mn eentje puffend naar binnen te gaan. Bovendien wilde ik niet daar in die hal wachten terwijl ik aan het puffen was en iedereen me kon zien. Dus ik stond naast de ingang, ging ineens de klapdeur waar ik naast stond open. Hoor ik "Mevrouw u mag wel binnenkomen hoor. U gaat toch niet op de stoep bevallen?" Oeps, betrapt haha! * Ik wilde een ruggenprik. Toen meneer de anesthesist eindelijk kwam, zat ik middenin een weeënstorm. De ene wee was nog niet weg of de volgende begon al. Dus ik moest krom gaan liggen, maar dat lag niet zo lekker met die weeën. Dus ik zei telkens "Even wachten ik heb een wee. Zo kan ie. O nee, wacht even daar komt er weer een." Dus na 3 keer raakte hij geïrriteerd en dreigde "nou mevrouw, ik ga weer want u wil niet meewerken". Dus ik "Nee, nee, niet gaan, ik wil die prik!" Uiteindelijk hebben de arts-assistent en de verpleegkundige me dubbelgevouwen stevig in de houdgreep gehouden, omdat het mezelf echt niet lukte om krom te blijven liggen. *Uiteindelijk werd het een keizersnede. Dus ik hoopte nog dat die l.ul niet op de ok zou staan. Maarja, wie staat daar? Juist! Ik kreeg een nieuwe ruggenprik, want de eerste zat niet goed. De tweede sloeg door tot mn kaak, waardoor ik alleen nog maar kon fluisteren dat ik stikte. Wat die l.ul dus niet verstond en dus de hele tijd zei "He, wat zegt u mevrouw, praat eens wat harder." Dus manlief uiteindelijk de vertaling en mijn verzoek tot platspuiten overgebracht. Dat laatste mocht nog niet. Eerst moest beeb eruit. Dus ik denk ik doe mn ogen dicht in de hoop dat ik vanzelf in slaap zou vallen. Krijg ik een mep in m'n gezicht van diezelfde l.ul, want ik moest wakker blijven. Grr! Vijf maanden later moest ik geopereerd worden. Ik was niet heel zenuwachtig. Ik zat daar in bed te wachten in het voorpoortaal van de ok op iemand die mn infuus kwam prikken. En wie komt daar aangelopen... Hij heel vrolijk zich voorstellen, dag mevrouw ik ben De Zwart ik kom uw infuus aanleggen en ben straks bij de operatie om u in de gaten te houden. Ik heb verder niets gezegd over onze eerdere ontmoeting, ik heb alleen maar heel boos naar m gekeken, haha! Als ik niet onder volledige narcose ging, had ik 'm de hele operatie waarschijnlijk vuil aangekeken. *Bij de (geplande) keizersnede van de jongste zat ik op het randje van de operatietafel. Ik zou zodra de verdoving voor de ruggenprik krijgen. Ik zat helemaal te rillen van de spanning en op een gegeven moment barstte ik in tranen uit. Dus de medewerker die voor me stond om tegen aan te leunen die maakte er maar gelijk een omhelzing van om me te troosten. En ik de hele tijd "sorry hoor, ik kan er niets aan doen, maar ik moet echt even huilen". Gelukkig vonden ze 't niet erg. *Toen ik op de tafel lag kwam de gyn zich nog even voorstellen. Of ik nog vragen had? "Nee hoor meneer, maak er maar wat moois van" zei ik lekker onbevangen. Daar moesten ze wel om lachen. Verder gelukkig niet liggen schreeuwen tijdens de eerste bevalling ofzo. Volgens mij was ik nog best lief.
Jeetje wat een l.ul idd!!! Oeeh, m'n haar zou ervan rechtkomen :x "u wil niet meewerken..." omg, weet je wat; probeer jij maar eens een ruggenprik te steken terwijl ik om de 2 seconden in je ballen trap.
dit blijft een geweldig topic. mijn 2e bevalling was vooral snel. om 18.00 begon het iets te rommelen, maar niet ernstig. wel Vk gebeld, omdat ik snel beval. die zou rond 20.30 komen. ik nog pannenkoeken gebakken en gegeten (waarbij ik me druk maakte om de lucht die dan binnen zou hangen..) om 20:30 komt de vk, nog steeds voor mijn gevoel niets serieus begonnen. nou zegt ze: jij gaat straks bevallen hoor. zij ging alles klaarzetten, kraam bellen. uurtje later komt de kraam binnen, ik doe rustig open, zij kijkt heeel verbaasd, ga JIJ bevallen.. ik:ja, ze zeggen het.. vk komt vertellen dat ze bijna alles klaar hebben en om 21.45 mn vliezen willen breken. dus manlief en ik nog ff op de bank tv kijken en om 21.45 gaan we naar boven met de mededeling: ik kom bevallen denk ik.. vanaf het breken van de vliezen ging het heel snel en om 22.45 was ninthe geboren. toch bijzonder: bevallen op afspraak..
Noooooohhh waar kan je dat leren? die instellingen wil ik ook in mn lijf!! hahahaha "nou jij gaat straks bevallen" "ok" En hop gaan met die banaan! kan me de kop van de kraamhulp ook wel voorstellen! hihihi Trouwens wel een goede VK dat ze wel door heeft gehad dat t voor t echie was ondanks dat jij nog normaal kon praten enzo
Was je eerste bevalling heel anders? (Pijnlijk enzo?) Dan is er namelijk misschien nog hoop voor me, haha!
wat een geweldig topic!! bij mijn eerste vlotte het allemaal niet zo en uiteindelijk toch naar het ziekenhuis! waar ik dus een hele lieve zuster had waarbij ik dus in tranen ben uitgebarsten en geroepen heb dat ik het ook niet kon dat ik te jong was om te kunnen bevallen( schaam schaam) uiteindelijk toch een spoedkeizersnee geworden omdat zijn hartslag wegviel! toen ik van de uitslaapkamer kwam boos op mijn vriend want die had mijn ouders en zijn ouders nog niet gebeld! toen ze uiteindelijk kwamen kwam ook de zuster weer voor controle en mijn eerste vraag was zo wanneer mag ik naar huis bij de 2de ging het eigenlijk vrij snel! om 3 uur snachts braken mijn vliezen gelukkig onderaan de trap dus maar een klein stukje tot de wc! nou daar zat ik dus en probeerde zachtjes mijn vriend te roepen maarja die sliep zo diep die werd niet wakker dus iets harder nog niet nou nog iets harder he he hij was wakker dus ik zeg tegen hem wil je even het kraamverband pakken want mijn vliezen zijn gebroken zegt hij "weet je het zeker " uuhh ja dat weet ik zeker! toen de kleine man weggebracht en naar het ziekenhuis gegaan! toen helaas ging het weer fout hartslag weer naar beneden en weer een spoedkeizersnee! onze kleine meid werd geborden 2 weken te vroeg en ik kreeg haar in mijn handen zat ze nog helemaal onder het huidsmeer dus het eerste wat eruit floepte was ieelllll wat is ze vies man ging weg met kind en toen begon de gyn over skieen ofdat ik dat ook wel eens deed (hoe bedenk je het) gelukkig na lang zeuren na een half uur van de uitslaapkamer en binnen 2 dagen thuis op de verjaardag van mijn zoon! nou het is een heel verhaal geworden!