Hier was dat precies hetzelfde en ben gestopt met de pil en het gaat nu weer goed. En inderdaad condooms gebruiken, het is niet zo heel romantisch, maar geen zin hebben is dat ook niet. Dus is zou zeggen: eruit met die implanon.
Wij gebruiken condooms. En als ik me echt goed voel door het stoppen met de pil overweegt mijn man om zich te laten steriliseren
Reagerend op het eerste bericht: ik heb dat ook als ik aan de pil ben. Voorlopig komt er hier geen hormonale anticonceptie in, ik verander er echt van en voel me een stuk minder goed.
Wij gebruiken tijdelijk condooms niet heel fijn maar vooruit. We willen graag een 2de en daarna legt mijn man een knoop erin zei ie. Is een vrouwen condoom dan niets voor jouw? of een pessarium?
Kon mij verhaal wel wezen, toen ik aan de pil zat was ik net zo. Nu ik van de pil af ben en flink ontpild ben ben ik helemaal anders. Geen last meer van driftbuien na me man toe, zin in sex (wat ik normaal nooit had) ben veel vrolijker, heb overal weer zin in en geniet veel meer van het leven!. Kortom bij mij lag het dus aan die hormonen rotzooi. Weet niet of dat bij implanon ook kan?
Wat ongelooflijk fijn om toch veel herkenning te krijgen. Het kan dus echt daaraan liggen. Maandagmorgen direct huisarts bellen, al vind ik het nog steeds raar, voor mijn gevoel om dat bij hem neer te leggen. Maar ik moet deze stap echt zetten, omdat de kan zeer groot is dat het aan de implanon ligt, omdat het toen begonnen is. En dan maar eens kijken wat we dan gaan gebruiken.
Ik denk ook dat het daar door komt.. Wat had je voor dat je dat had? misschien kun je daar weer mee.? Ik gebruik al vanaf me 16 microgram30 en heb nergens last van. maar hormonen kunnen echt hele rare dingen doen. Als je huisarts het niet wil doen vraag dan of je ergens anders te recht kan nog de zelfde dag. En misschien is het wel combie van hormoon en dat staafje zelf.
heel veel sterkte als eerst! na de bevalling van me zoontje was ik aan de prikpil gegaan. en ik had vreselijk last van stemming wisselingen, niemand herkende me meer, ik was echt een bitch.ik werd boos om de kleinste dingen. ik had last van vreselijke eetbuien, ben ook in 6 maanden 25 kilo aangekomen. wilde echt geen sex meer, ik had er zelfs een hekel aan. we deden het soms wel voor me man maar ik deed het echt met tegenzin. daarna was ik gestopt met de prikpil en na dat het uitgewerkt was werd ik weer langzaam aan mezelf. ik denk dat ik tijdens die periode door de prikpil vreselijk depressief was. bij mij kwam het dus wel door de hormonen, dus ik zou er zeker met je huisarts over praten en misschien je implanon verwijderen.
ik heb dit ook allemaal.. alleen ik gebruik geen anticonceptie.. alleen condoom (als we sex hebben dan).. heb ik 'bijna' nooit meer zin in.. zit er ook helemaal doorheen.. gister ben ik nog in huilen uitgebarsten.. geen zin om op te staan smorgens. nergens zin in, chagarijnig, het ene moment voel ik me goed, en dan voel ik me opeens weer ongelukkig.. !! ik denk dat het er bij mij aan ligt dat het echt heel druk is met een peuter en een baby..en dat ik daar gewoon even doorheen moet.. ben ook wel bang om na de huisarts te gaan.. misschien moet k wel naar een psycholoog.. maar daar hebben we het geld ook echt niet voor..
Wow! Dit topic heeft echt mn ogen geopend! Ik heb precies hetzelfde.. En dat echt serieus aan mij lag! Maar het kan dus ook aan de pil liggen?!?,! Ik heb echt never nooit zin in sex, ben lui, heb nooit ergens zin in en vaak ruzie met mn vriend.. Dan ga ik ook maar gewoon kappen met die troep en kijken of het hier helpt Enne ts, ik zou, als ik bovenstaande verhalen lees ook dat ding eruit laten halen.
Na het verwijderen van de mirena zouden we eerst een half jaar tot een jaar condooms gebruiken, om daarna voor een tweede te gaan. Maar na 2 keer was vriendlief er flauw van, en was hij ineens van mening dat we ook wel direct (dochter was toen ruim 10 maand) voor een brusje konden gaan (ook met oog op dat het bij dochter 18 maanden duurde voor ik zwanger was). We zitten inmiddels dus al maanden na te denken over wat we straks moeten gebruiken.. In ieder geval het eerste half jaar condooms, daarna zijn we er hopelijk over uit of we het bij 2 kinderen houden of dat we misschien nog voor een derde willen gaan. In het eerste geval laat vriendlief zich steriliseren, in het tweede geval wordt het een paar jaar met condooms.
Dit kan zeker door hormonen komen. Ik kan zelf niet tegen hormoonhoudende anticonceptiemiddelen. Heb twee verschillende pillen en de nuva-ring geprobeerd. Met alledrie kreeg ik binnen een aantal dagen last van neerslachtigheid, huilbuien, enz. Als ik jou was zou ik implanon laten verwijderen en tijdelijk condooms gebruiken als anticonceptie. Stel dat het niet verandert, dan weet je zeker dat het niet aan hormonen ligt en er een andere oorzaak is. En wie weet verandert het wel en voel je je al snel weer als jezelf!
Als ik de pil slik veranderd mijn gedrag ook en dan niet positieve zin Ik zou het mooi later verwijderen. Sterkte ermee
dit is de reden waarom ik ook gestopt ben met anticonceptie en om het feit dat we graag een brusje willen. hierna staat sterilisatie op de planning, ik ga nooit meer aan de hormonen
Ik was eerder aan de pil, meerdere pillen gebruikt, omdat ik me met geen enkele echt fijn voelde en er zelfs zwanger door ben geraakt. Daarna ook gestopt met de pil, dus had de laatste pil rond eind 2004 gehad. Na de tijd hebben we heel veel moeite gehad om weer zwanger te raken en hebben meerdere miskramen gehad. van 2004 tot en met 2009 4 miskramen en gelukkig ook 2 gezonde kindjes op de wereld gezet. Dus de pil was niet nodig in al die tijd. Implanon leek voor mij de perfecte oplossing, maar na er 2 jaar mee te hebben gelopen en dat ik de waarheid nu pas onder ogen durf te zien, is het blijkbaar toch niet zo perfect.
Ik heb dezelfde klachten gehad door de Mirena. Ook kreeg ik overal spier en gewrichtspijn, mijn zicht werd waziger en ik hoorde alles dof. Toen dat ding eruit ging ging er een wereld voor me open! In totaal ben ik 17 jaar ziek geweest, eerst van de pil en later van de Mirena, in mijn lijf geen kunstmatige hormonentroep meer!! Nu ik zwanger ben voel ik sowieso dat ik gevoelig ben voor hormoonveranderingen. En straks.. tsja.. condooms? sterilisatie? We zien wel.. ik wil in ieder geval nooit meer zo ziek zijn!
Ik zou ook zeggen: Laat dat ding eruit halen! Waarschijnlijk zul je dan al een hoop opknappen weer Het hoeft natuurlijk niet 100% door de hormonale anticonceptie te komen, maar een groot deel kan er wel verklaard door worden. Hormonen kunnen meer "schade" aanrichten dan je lief is.. Ik kan ook echt niet tegen hormonale anticonceptie; ik gebruik dus sinds wij besloten hebben voor kinderen te gaan (nu 4 jaar geleden) helemaal niks meer. Op het moment gewoon condooms en als wij zeker weten klaar zijn met ons gezin laat mijn man de schaar erin zetten Hij vindt dat het minste wat hij terug kan doen voor alles wat ik gedaan heb (pil slikken, zwangerschappen, kinderen baren, borstvoeding etc)
Ik heb precies hetzelfde gehad met de prikpil. Ik werd erg negatief, zeurderig, snauwend en heel erg kort op iedereen. Toen ik ermee stopte begon letterlijk de vrolijkheid weer terug te komen en kreeg ik ook weer zin om te vrijen. Nu gebruik ik weer gewoon de pil en voel ik me weer helemaal happy. Hormonen zijn enge dingen!
Hier komt er geen hormonale conceptie meer in. Ik word ontzettend vlak van de pil. Geen zin in sex, geen enthousiasme voor íets. Verscheidene vriendinnen die dezelfde ervaring hebben. Nu gebruiken we condooms en ik heb gewoon een heerlijk natuurlijke cyclus. Zin en sex tijdens mijn eisprong, geen zin als ik ongesteld moet worden. Precies zoals de natuur het bedacht heeft. We hebben een wens voor een derde kindje. Als deze geboren wordt laat mijn man zich helpen. Ik raad je aan om die implantaat eruit te halen. En wat anderen ook zeggen; liever condooms dan geen zin in seks hebben.