Helemaal mee eens, dat wijzen heel veel onderzoeken uit. Daarnaast geloof ik oprecht niet dat een kind van 2 - 2,5 echt de link snapt tussen datgene wat ie deed en het feit dat ie op de gang moet gaan staan. Vooral als die 'straf' niet DIRECT na het ongewenst gedrag komt. Want oorzaak-gevolg functie werkt maar heel kort op deze leeftijd.
Toch heb ik het wel (succesvol) gebruikt om een aantal dingen die echt gevaarlijk dreigden te worden, te kunnen doorbreken. Inderdaad wel heel duidelijk en direct straffen. Maar toen ze het eenmaal doorhad, stopte het gedrag ook echt voor een hele tijd. Ik ben er zeker van dat het nodig was om het te doorbreken.
Helemaal mee eens. Je echter ergens beginnen. Ik ga mijn dochter dan ook niet op het nadenkkrukje zetten en vervolgens zeggen dat ze 2 minuten moet blijven zitten. Daar snapt ze toch echt geen bal van. Ik blijf er dan bij zitten en vertel dat wat ze deed niet leuk is en dat ze dat niet mag doen want bla bla bla. Hoop dan dat dat ergens land in dat bolletje.
Niet. Misschien interessant om je te verdiepen inopvoeden zonder straffen en belonen? Als je daar op googled vind je aardig wat informatie en tips. En er is een boekje van Justine Mol dat gaat over dit onderwerp. Reageren op gedrag | Kiind.nl
ik waarschuw ik keer, zeg wat niet mag maar wel met waarom erachter. dus nee niet doen,want..... dan gaat de tv stuk bijv. roepen in het wilde weg dat iets niet mag heeft niet zoveel zin vind ik. dan waarschuw ik nog maals op strengere toon de derde keer mag hij in de hoek gaan staan waar ik hem neerzet met zijn neus in de hoek. hij blijft daar 1 minuut staan. ik zit dan een meter verder ergens of blijf erbij staan, omdat hij er anders weer uitloopt. dan ga ik op mijn hurken zitten en leg uit waarom hij daar stond. en dan geven we een kroel en een kusje. met dingen als expres zijn beker op de kop houden zodat al het drinken op de grond kletterd gaat hij zonder iets te zeggen de hoek in. de rest van het schema is weer hetzelfde.
ik ben trouwens wel van het doorbreken van negatief gedrag. als het een spiraal dreigt te worden dan ga ik bewust iets leuks en positiefs doen of zelfs even wandelen met hem ofzo.
Helemaal mee eens! Hier ook niet straffen! Vind het nergens voor nodig. Uitleggen, uitleggen en nog eens uitleggen...
Mijn dochter is 1 maand ouder en hier is het 2x waarschuwen, 3e keer gaat ze op de gang. In het begin vond ze dat heel grappig, ging zelf al op de gang staan enzo. Maar op een gegeven moment ging de lol er toch wel af. Nu stopt ze eigenlijk altijd wel bij 'dit is de laatste waarschuwing!' En verder moet ze zelf iets opruimen, oprapen, terug leggen als ze ergens mee gooit. Duurt soms een half uur met veel krijsen, maar het gebeurd wel. Ze gooit ook een stuk minder nu ze het zelf op moet ruimen, dan is het echt minder leuk
Ik lees hier over niet straffen maar uitleggen en negatieve spiraal doorbreken. Dat doe ik ook, maar werkt echt niet altijd! Vraag me af of ik dan zo'n apart kind heb of iets verkeerd doe? Als ik zeg dat ze niet met de afstandsbedieng mag gooien omdat hij dan kapot gaat en ze gooit hem dan nog een keer richting mijn hoofd, zou ik niet weten hoe ik dat zonder straffen op zou moeten lossen. Ben benieuwd hoe jullie dat dan op zouden lossen! Ik leg haar overigens wel altijd duidelijk uit waarom ze op de gang moet of waarom ik iets niet leuk vind.
even een 'korte' reactie (verwacht visite, dus druk druk druk ) Wat wij doen: - kindje bij je nemen (gewoon op een normale manier, dus niet aan de arm pakken of wat dan ook) - uitleggen dat je het niet leuk vind en waarom - het aan jou laten geven / weer op tafel leggen / wat dan ook... (of wegleggen) - alternatief aanbieden waar ze wel mee mag gooien (bijv. buiten met een bal!?) Nu moet ik wel zeggen, dat wij zoiets hebben van: hebben wij de afstandbediening op de bank laten 'slingeren', dan is het net zo goed onze 'fout' dat ze er mee gaat spelen. En kinderen blijven kinderen, ze zijn juist om te leren en te ontdekken met zulke dingen bezig. Uitleggen helpt nu misschien niet altijd direct, maar ik begin nu echt te merken met allerlei dingen die wij ooit uitgelegd/gezegd hebben, dat ze dat nu begint te snappen en dit ook in de praktijk brengt...
Wat is er 'brrr' aan? En waarom niets voor jou? (als ik vragen mag, anders negeer gewoon deze vraag )
@ remmar: gut dat is wel een heel simpel voorbeeld zeg. Ik straf mijn zoontje ook niet als hij met de afstandsbediening gaat spelen. Het gaat om de herhaling, niet om die ene enkele incident. Wat doe je als ze het toch herhaalt? En wat doe je als je dochter bijv eten op de grond gooit en nadat je haar hebt uitgelegd waarom dat niet mag ze het weer doet. Wat doe je dan? Tot in den treuren blijven uitleggen waarom dat niet mag?
@Remmar: Ja zo begin ik dus ook, bij me nemen en zeggen dat ze er niet mee mag gooien. Ik zet haar ook niet zonder pardon op de gang, maar geef haar de kans te stoppen met het negatieve gedrag. Vaak werkt dat prima, maar soms wil ze gewoon even mijn grenzen opnieuw op zoeken en gaat ze met alles een stapje te ver. En ik ben bang dat zonder straffen mijn kind zou veranderen in een 'monstertje' dat niets meer van me aanneemt omdat het toch geen consequenties heeft. Heb er eigenlijk nooit zo bij stil gestaan dat er zoveel verschillende meningen zijn over het (niet) straffen van kinderen buiten slaan en schreeuwen om .
Helemaal mee eens. Ik probeer ook zoveel mogelijk positief te benaderen. Goed gedrag stimuleren etc. Maar ze heeft van die perioden dat ze continu oostindisch doof is en het geweldig vindt om te kijken hoe ver ze kan gaan. Daar zitten consequenties aan verbonden. Ze moeten ook leren wat 'nee' is. Bepaald gedrag wordt bij mijn dochter ook gevaarlijk (weglopen-echt ver van mij vandaan, straat oprennen etc) en dan ga ik niet wachten tot ze uiteindelijk zelf ondervindt wat de consequenties zijn! Als ze in de winkel (steeds) van mij wegloopt, moet ze in het winkelwagentje/kinderwagen zitten.
Wat betreft dat kinderen tussen 2-2,5 jaar oorzaak-gevolg niet zouden begrijpen: Dan heb ik hier toch echt een uitzondering rondlopen hoor Mevr. weet dondersgoed wat ze wel en niet mag en soms hoef ik haar maar aan te kijken of ze zegt zelf al "Yentle stoute kussen zitten". En zoals ik eerder al schreef; als ik haar dan vraag waarom ze erop moest zitten vertelt ze ook precies waarom met daarbij een excuus. (als ze in een goede bui is dan ) Wat dat betreft geloof IK oprecht niet in dat alle kindjes maar over 1 kam geschoren kunnen worden wat leeftijd en begrip betreft (sowieso kun je niet alles en iedereen over 1 kam scheren, maargoed) Wat betreft opvoeden zonder straffen en belonen; niks voor mij (en mn dochter) Ik benader haar altijd op een positieve manier en leg haar altijd uit waarom iets niet mag; dat heeft ze ook zeker nodig merk ik. Als ik gewoon tegen haar zeg "nee dat mag niet" dan luistert ze bij voorbaat al niet. Maar zeg ik tegen haar "nee dat mag niet, want...." dan wil ze vaak nog wel luisteren. Maar dan nog steeds niet altijd. En dan blijft ze ook doorgaan... Soms zelfs met een grote ondeugende lach op haar gezicht naar mij toe alsof ze wil zeggen "Zolang jij er niks mee doet (straf geven) blijf ik gewoon lekker doorgaan!" Afleiden wil soms wel nog helpen, maar daar ben ik persoonlijk geen fan van. Ik vind dat ze gewoon moet leren dat iets niet mag en waarom. Met afleiden leert ze t m.i. niet Iig, ik vind dat straffen en belonen (en het ligt er maar net aan hoe zwaar je aan die begrippen tilt) bij het leven hoort. Alles wat je doet in t leven heeft zo zn consequenties en ik vind dat een kind dat niet vroeg genoeg kan leren (tot op zekere hoogte natuurlijk, voordat daar weer te zwaar aan getild gaat worden ) Daarbij vind ik dat ze gewoon te leren heeft dat bepaalde dingen echt niet door de beugel kunnen en m.i. leert ze dat niet door tot in den eindigheid uit te leggen waarom, hoe en wat zonder er verder iets mee te doen. (Ja, misschien als ze 20 jaar verder is, bij wijze van) Misschien dat ze ervan leert in de zin van "als ik dit doe dan krijg ik wéér zo'n preek van mn moeder, daar heb ik geen zin hoor" Maarja, da's dan uiteindelijk ook een straf he? Nee, ik geloof oprecht in dat alles wat je doet, je hele leven lang, consequenties heeft; positief of negatief. En laat mn dochter dat maar gewoon leren, ipv later een volwassen vrouw te worden die denkt dat ze alles maar kan maken, omdat er toch geen consequentie aan verbonden zit (alleen maar een uitleg ) Laat haar maar leren dat "wie goed doet, goed ontmoet" Soms moet een mens gewoon "voelen" om iets te leren; wederom positief of negatief (en nee, dan heb ik t niet over lichamelijke of emotionele pijn, maar puur over "als ik dit doe, dan gebeurt er dat". Ik neem aan dat de meesten wel begrijpen wat ik ermee bedoel, maar hier op dit forum weet je t maar nooit hoe ies opgevat wordt ) Hier wordt dus gewoon positief gereageerd op goed gedrag en negatief op slecht gedrag en hopelijk zal mettertijd doordringen dat de positieve reacties toch écht veel leuker zijn om te krijgen van papa en mama en zal zo haar negatieve gedrag steeds minder worden
Hoezo een simpel voorbeeld!? er vroeg toch iemand hoe wij dat dan zouden doen? Nouja, zo dus... Het ligt ten eerste aan de reden waarom ze iets doet. En als ze het nogmaals doet, dan nog weer uitleggen idd. En ik wil echt niet zeggen dat ik nooit mijn stem hoef te verheffen of even streng moet kijken, maar ik snap niet wat de meerwaarde is van een kind op de gang zetten of waar dan ook. En tot in den treure blijven uitleggen, doen wij ook echt niet. 9 van de 10 keer is de boodschap echt wel duidelijk binnen 1 (soms 2 en soms 3 keer) en ze weet precies wanneer ik het serieus meen. Als ze haar eten op de grond gooit, zeg ik idd dat ik dat niet leuk vind en waarom. Als ze vervolgens dat nog een keertje doet, herhaal ik dit en vertel daarbij dat als ze het nog eens doet, ik haar bordje even op tafel zet. Doet ze het nog een keer, dan schuif ik haar bordje op tafel en meestal is het dan wel weer oke en eet ze weer verder (boodschap is dan wel duidelijk, zeg maar). Maar als ik het dus goed begrijp: als jouw kindje eten op de grond gooit, voor de 2e keer, zet jij het op de gang omdat dat van jou niet mag?
Zo doen wij het ook, maar dit is in mijn ogen ook gewoon een vorm van straffen Wat betreft de meerwaarde van een kind op de gang zetten oid: Tja, hetzelfde als een bordje weghalen als een kindje met eten gooit. In die situatie haal je het onderwerp weg bij het kind om zo te leren dat het niet mag. Dat hij/zij het pas weer terug krijgt als hij/zij weer normaal zal doen. Maar in sommige gevallen kun je niet het onderwerp bij het kind weghalen, maar moet je (in mijn ogen) het kind bij het onderwerp/uit de situatie weghalen Dan kun je wel gaan afleiden met iets anders, maar daar bereik je in mijn ogen niet veel mee. Dat is in mijn ogen gewoon de andere kant op kijken en de situatie negeren. Hoe kun je daar nu van leren?
@ kristel: kun jij mij eens wat dingen noemen waarvan jij vindt dat ze echt niet door de beugel kunnen? Waarbij jij dus je dochtertje straf zou geven? (dit is niet aanvallend bedoeld, ben alleen nieuwsgierig)