@Remmar: Ze wil bijvoorbeeld onze kat nog wel eens flink aan zn staart trekken, te slaan of hem zomaar van de stoel af te gooien omdat zij er wil zitten; dit is gedrag wat ik niet tolereer. (voor hetzelfde geld haalt die kat ook een keer flink uit, wat ik dus wil voorkomen) Ik benader haar dan in eerste instantie met "Nee Yentle, je moet lief zijn voor Elvis, dat doet pijn wat je nu doet, je moet hem aaien." Doet ze het dan weer dan word ik boos en krijgt ze een waarschuwing dat ze haar excuses moet aanbieden aan de kat, omdat het dus pijn doet, en als ze niet luistert en het dus weer doet krijgt ze straf en moet ze van mij op het kussen zitten. (Ik haal haar dus even weg uit de situatie) Als ze dan klaar is daarmee dan moet ze alsnog sorry tegen Elvis zeggen en hem een knuffel geven. (Niet dat die kat daar wat aan heeft, maar dit moet ze van mij om zo te leren dat het dus echt niet kan wat ze doet)
Wow,ik ben echt serieus onder de indruk van hoe jij alles aanpakt. Wou dat ik zo slim en geduldig was toen mijn meiden klein waren. Echt petje af.
Omdat ik teveel voorbeelden op mijn werk zie dat dit absoluut niet werkt (psychiatrie). Mensen zijn dieren en leven daarnaast in een maatschappij waar straffen en belonen gewoon is (bonussen, complimenten, boetes, strafmaatregelen etc), Ik vind het dus een werkelijk absurde manier van opvoeden maar dat neemt niet weg dat iedereen moet doen waar zij zich goed bij voelt. Straffen is hier bij 'niet leuk gedrag' (spullen gooien bijvoorbeeld) - onderbreken van het gedrag door op de billen te moeten zitten - hetgeen er gedaan is, ongedaan maken (jas wel ophangen, beker oppakken) - sorry zeggen ongewenst gedrag (zeuren, jengelen, nep huilen, schreeuwen) - ga maar even naar de gang. Ik word dan niet boos maar heb geen behoefte aan dit gedrag in mijn bijzijn. De lol is er dan heel snel af (geen publiek) zeer stout gedrag (zusje duwen, slaan, dingen stuk maken) - op de strap zitten ook dan verhef ik zelden mijn stem maar geef wel aan dat hij maar snel naar de trap moet gaan omdat ik boos ben. - tijdje nadenken - hij moet zelf benoemen wat hij verkeerd gedaan heeft - sorry zeggen zeer, zeer, zeer stout gedag (herhalend van bovenstaande) - naar zijn kamer (komt zelden voor en is in principe meer bedoelt om te voorkomen dat ik echt heel boos wordt) Let wel zoonlief is bijna 3 en erg slim. Met 2 jaar kreeg hij zelden 'straf'. Ik leg in principe ook alles uit maar nu wordt dat minder omdat hij het dondersgoed weet (maar niet alles natuurlijk)
Remmar, het bord even wegzetten is ook een vorm van straffen. Kristel86, moest wel lachen om het excuses aanbieden aan de kat Maar goed om het haar zo te leren. Over het wel/niet begrijpen van fout gedrag. Het is idd zo dat het ene kind al eerder meer begrijpt dan een ander. MAAR het gaat erom dat een kind nog moet leren zijn impulsen te onderdrukken. Een kind van 2 jaar kan dat nog niet zelfstandig. Als de ouder (het extern geweten) in de buurt is, zal de kans groter zijn dat ze zich volgens de normen zal gedragen (of idd al zelf opmerkt dat ze iets stouts doet). Maar als het externe geweten niet aanwezig is, wordt de verleiding soms te groot om iets te doen wat eigenlijk niet mag. Het geweten van de mens ontwikkelt zich in de loop van de tijd en geleidelijk. Pas vanaf ~6-7 jaar is er sprake van een intern geweten. Iedere dag opnieuw leert het kind van zijn ouders wat goed en fout is. De peuter en kleuter vinden alleen jouw boosheid/afkeuring op dat moment vervelend. Die boosheid is hij alweer snel vergeten en zal hem er niet van weerhouden het weer te doen, want hij volgt nog teveel zijn eigen impulsen. Dit komt uit het boek 'En als we nou weer eens gewoon gingen opvoeden'. bol.com | En als we nou weer eens gewoon gingen opvoeden, Gitty Feddema & Aletta... Echt een aanrader. Dit boek geeft wel prettige handvaten over hoe je een kind positief kunt opvoeden. Straffen en belonen wordt niet aangemoedigd, maar geeft in het uiterste geval wel aan hoe je dit het beste kunt aanpakken als je het wel wilt doen. Per leeftijdsgroep worden de valkuilen van de opvoeding heel duidelijk besproken, hoe je hiermee om kunt gaan en ook dus hoe je bepaald gedrag herkent en (positief) mee om kunt gaan. Ik ben zelf wel iemand die snel boos kan worden (vooral bij herhaaldelijk stout gedrag en als ik zelf niet lekker in mijn vel zit). Door dit boek heb ik wel meer inzicht gekregen in het waarom dat een kind bepaald gedrag vertoond. Hoe ik dit aan kan pakken, zonder direct boos te worden (lukt niet altijd ). Neemt niet weg, dat het soms erg lastig is om mee om te gaan Cygnet, klinkt goed zoals jij het doet! (behalve de slaapkamer als strafplek gebruiken, maar dat wist je ws al )
Nou...hier helpt op de gang zitten echt niet hoor Onze dochter geeft zelf al aan: Anders ga ik wel even op de trap/in de hoek zitten...haha! Dus dat ziet ze gewoon niet als straf, ze vindt het wel leuk. Het maakt totaal geen indruk op haar. Gelukkig hoeven wij haar nooit vaak te "straffen" maar komen we hier al een heel eind met zeggen dat het niet mag. Moet wel zeggen dat we er meteen bij zeggen waarom niet en dan is het eigenlijk wel klaar. Maar mocht ze echt niet luisteren, dan moet haar knuffel even in de kast. Klinkt heel hard, maar dat is momenteel het enige wat indruk maakt. Als we dus zeggen: Juul, als je niet luistert naar mama/papa dan gaat Lulu in de kast. Dat wil ze dus echt niet, dus dan luistert ze wel. Als ze boos is ofzo, dan laten we haar even uit razen en negeren we haar. Gelukkig komt het bijna nooit voor...we merken aan haar, dat als we gewoon uitleggen waarom iets niet mag, ze daar vrede mee heeft. Een voorbeeld: Juul heeft echt een bos krullen en dat moet gekamd worden. Dit wil ze heel vaak niet en dan loopt ze weg. Dan zeggen we: Je haar moet even gekamd worden, anders krijg je nog meer knoopjes en dan doet het straks heel zeer en dat wil mama niet. Daar denkt ze dan even over na en komt vervolgens aan gelopen. Als ze gaat spelen/knoeien/ klieren met eten, dan waarschuwen we 1x: Niet knoeien/spelen/klieren met je eten, anders ruimen we het op. Gaat ze door, dan pakken we haar bordje af. En ze weet dat ze net zo lang moet blijven zitten totdat papa en mama klaar zijn. Meestal gaat ze dan wel weer gewoon eten of zegt ze dat ze niet meer hoeft, dat is ook prima. Maar boven al zijn wij meer van het positieve benoemen. "Wat goed dat je al zelf je shirt aan hebt getrokken, hij zit wel achter ste voren, dus nu gaat mama die omdraaien en mag je zelf je armen er weer in doen". of "Zo, wat ben jij lekker aan het eten! Heeft papa/mama het zo lekker gemaakt?" En het toverwoord is hier: Samen doen, of jij mag het doen, mama helpt alleen even.
Hier krijgt mijn dochter 2 waarschuwingen, en dan schuif ik een eetkamer stoel tegen de muur (al bij waarschuwing 2). Als ze dan nog een keer doet wat niet mag, moet ze op de stoel zitten. Heel saai voor haar, ze kan mij niet zien en ze kan nergens bij. Ze is er nog nooit afgekomen uit zichzelf. Ze zit er max 3 minuten op. Als ze echt te ver gaat gaat ze gelijk naar de gang. Echt te ver gaan is papa of mama proberen te slaan, in een driftbui de hond proberen te slaan, en aan het behang trekken. (dat laatste heeft ze 1 keer gedaan uit drift.) De gang maakt erg veel indruk, gelukkig is dat nog maar 3 keer voorgekomen in 6 maanden. Op de stoel zitten is heel wisselend, de ene week zit ze er zo 5 keer op en dan weer zo 3 weken niet. Oh ja, ze is nu 2,5. En meestal heel erg makkelijk. Ze mag van ons ook wel gewoon boos worden, ze moet zich wel kunnen uiten. Maar het moet wel een beetje normaal blijven
helemaal mee eens Onze dochter is nu 2 jaar en 9 maanden. Soms zegt ze ook wel: ik ben boos op jou mama. Prima, dat mag hoor!
Ik denk dat t heel erg afhankelijk is van je kindje; leeftijd, karakter. Maar ook net zo goed wat bij jou als ouder zijnde past. En idd, haar bordje even wegzetten is misschien ook een vorm van straffen. Maar ik moet zeggen dat t hier meestal niet eens zover komt dat t nodig is. Dochter heeft over t algemeen aan uitleggen en soms een waarschuwing genoeg. En ik denk dat wij ook met een aantal dingen heel makkelijk zijn en sommige dingen ook niet, en dat weet ze ook heel erg goed. Bij straffen denk ik aan mijn vriendin (wat ondertussen trouwens geen vriendin meer is, maar dat geheel terzijde). Als hun dochtertje (nog geen 2 jaar oud toen) niet wilde eten (of zat te smeren, volgens hun), kreeg ze een waarschuwing (zonder uitleg) en als ze dan nog niet at, werd ze op de gang gezet met een sneer erachteraan. Raakte ze onze tv een keer aan, kreeg ze een waarschuwing. Luisterde ze dan niet, kreeg ze een tik over haar vingers... Nou, dat zijn dus dingen die ik dus nooit zal doen! Ieder zijn ding en ieder zijn manier van opvoeden. En een kind op de gang zetten, kan ik nog inkomen (als dat bij je kindje past en jij het als opvoeder echt nodig vindt). Maar een tik over de vingers geven. En zonder uitleg straffen!? Nee, dat vind ik dus echt te ver gaan.... En wie weet, denk ik over een half jaar heel anders over wie weet hoe dochterlief dan zal zijn. Maar tot nu toe, past deze manier van opvoeden bij DL en ons en dat is het belangrijkste, denk ik.
Nee, ik zet ook zijn bord weg. En dat is een vorm van straffen naar mijn inziens. Edit: ik lees dat je dit ook hebt beaamd. Maar dan ben je naar mijn mening geen consequente aanhanger van het "niet belonen en niet straffen" principe.
Hier is straffen nog nooit nodig geweest. Tot nu toe redden wij het uitstekend door gewoon te zeggen dat iets niet mag.
Nee, maar daar durf ik ook best voor uit te komen hoor! Ik vind het veel goede dingen tussen zitten en ben absoluut een voorstander van uitleggen, uitleggen en uitleggen. Maar als dat niet werkt (wat misschien eens per maand voorkomt ofzo), ben ik ook nog steeds maar een mens..... En tis maar net wat je als "straffen" ziet, denk ik. Zo vind ik het bijv. echt niet goed dat ze op de bank gaat staan springen of op tafel gaat staan (en ik ken echt mensen die dit wel oke vinden). Maar DL heeft zulke dingen ook eigenlijk nog nooit gedaan. Dus misschien heb ik ook wel makkelijk praten?!
Oh daar heb ik helemaal geen moeite meer hoor.. Wat is straf? Hij vindt zijn kamer niet erg dus straf zal hij het niet vinden. Ik voorkomen alleen wel dat ik heeeeel boos word en daar heeft niemand wat aan.
Dat zegt meer over jouw geduld dan over je kind. Althans dat hoop ik... een peuter die niet de grenzen opzoekt wijkt af van het 'normale'...
Dus jij noemt mijn momenteel superlieve makkelijke peuter abnormaal? Oef.... Zegt meer over jouw zienswijze dan over de situatie hier.
Abnormaal betekent alleen maar dat iets afwijkt van het gemiddelde (met bandbreedte).. het is gewoon dat een kind grenzen opzoekt en als hij nog nooit enige vorm van straf heeft gekregen dan betekent dat dus dat jij heel veel geduld hebt (ik ga er namelijk vanuit dat je kind wel normaal is) En dat wil niet zeggen dat ik niet geloof dat je kindje superlief en makkelijk is hoor! Dat vind ik die van mij ook.
Ook ik heb een hele makkelijke en lieve peuter....maar ze zoekt zo af en toe echt wel haar grenzen op Moet kunnen en ik kan m'n schouders er ook wel voor ophalen.
Mijn dochter is behoorlijk bij de pinken. Ze krijgt al "straf" sinds ze oud genoeg is om dingen uit te vreten, en ik geloof dat dit al in elk geval sinds 1,5 jaar is. wij zetten haar na 3 keer waarschuwen op de gang. Ook razen e.d. mag ze op de gang doen. Dit is ook om te voorkomen dat wij ons geduld verliezen en enorm gaan razen tegen haar. Toen ze nog te klein was om zonder toezicht op de gang te zitten hadden we een "tegel". Dit was een vaste tegel (we hebben een tegelvloer) in huis, tegen een kale muur. Hier moest ze dan op zitten tot wij haar eraf haalden. Dit werkte echt perfect. Ze kon daar goed rustig worden. Ook bij anderen gaven we vaak aan als waarschuwing "hier hebben ze ook een tegel hoor" en dat werkte goed (we zetten haar dan ook daadwerkelijk op een tegel als ze nog niet luisterde, want alleen dreigen werkt niet). Nu met de gang gaat dat net zo, "hier hebben ze ook een gang". Het gaat hier met vlagen, soms zit ze om de haverklap op de gang, andere momenten zit ze er dagenlang niet. Momenteel zit ze er om de haverklap want ze heeft het principe "grote mond/brutaal zijn" door. Waarom je dochter het misschien leuk vind is omdat het een kussen is?? Mijn dochter is momenteel ook gek op kussens, daar kan ze heerlijk op liggen, zitten stuiteren etc. We geven mijn dochter ook wel eens de keuze, op de gang of ophouden. Dan kiest ze voor de gang. Dat mag, dan zetten we haar daar neer. Ik heb dan ook wel eens het idee dat zo'n gang dan niet helpt. Maar misschien heeft ze dan zelf wel behoefte aan even een prikkelarme omgeving? Voor de mensen die zich afvragen wat onze waarschuwen inhoudt (heb namelijk nu pas de rest van het topic gelezen), ons waarschuwen houdt in dat wij haar vertellen wat ze niet mag doen en waarom niet. Bijv. niet slaan, dat doet zeer. (een voorbeeld wat eigenlijk raar is, want ze slaat eigenlijk nooit) Heel kort, maar wel heel duidelijk. Het belangrijkste is gewoon dat je duidelijk en voorspelbaar bent. In wat je ook doet. Nee is nee, op de gang is op de gang. Op een kussen is op een kussen. En hou de regie, jij bent de baas. Mijn dochter roept momenteel zelf al, ik ben weer vrolijk, als ze van de gang af wil. Ik vertel haar dan dat ik bepaal wanneer ze van de gang af mag, en niet zij. Zal nog even verduidelijken dat op de gang zitten meestal duurt tot ze rustig is en anders niet langer dan een minuut, dan grijpen we in om haar rustig te proberen te krijgen. Maar ze mag er pas af als ze daadwerkelijk rustig is!! We praten ook altijd na, we vragen haar of ze snapte waarom ze op de gang moest. Leggen het nogmaals uit. En geven daarna een knuffel.
Cygnet, als je de slaapkamer als strafplek gebruikt, kan je kind het slapen op de slaapkamer ook als straf gaan zien en dan kun je dus weer slaapproblemen krijgen. Maar zal niet zo snel gebeuren als je het maar heel af en toe gebruikt en helemaal niet zolang hij zijn slaapkamer als een leuke plek blijft zien Zogelukkig, wat heerlijk dat je (nog) zo'n lief makkelijk ventje hebt. Ik denk dat het helemaal niet abnormaal is hoor. Sommige kindjes hebben gewoon heel veel temperament en anderen veel minder, met aan alle kanten uitschieters. Sommige ouders hebben hebben heel veel geduld en anderen minder De makkelijke kindjes gaan ook heus wel hun grenzen verkennen, maar zullen gewoon niet zo ver gaan als anderen of luisteren na 1-2 waarschuwingen. Dan kan ik me goed voorstellen dat je niet vaak boos hoeft te worden en dat straffen niet nodig is. Ik verbaas me bijvoorbeeld ook dat veel kindjes zelf op de gang gaan staan of op een stoeltje gaan zitten oid, dat vind ik echt top. Mijn dochter begrijpt ook heel goed als ze iets stouts doet (maanden geleden liet ze haar pop al op de stoel staan en ging de pop daarna op de gang zetten ). Maar zij accepteert haar straf niet. Zij blijft echt niet op een stoeltje zitten of op de gang staan. Ik kan haar 100x terugzetten, maar ze gaat of 100x hard lachend van haar strafplek af of helemaal over de zeik als ik haar dwing daar te blijven (deur tegenhouden). Dat vind ik heel erg rot, maar het laatste werkt wel. Gelukkig accepteert ze het nu wel redelijk goed dat ze in het winkelwagentje of kinderwagen moet als ze wegloopt (paar maanden geleden ging ze over de zeik en dan kreeg ik haar er niet eens in door al het getrap). Zij heeft gewoon heel veel temperament (altijd al gehad). En wij als ouders niet super veel geduld. Tja, fijne combi af en toe Maar aangezien ze dus nooit een makkelijk kindje geweest is, heb ik ook al vroeg geleerd hoe ik bij haar hiermee om moet gaan (&still learning!). Dit houd wel in dat ze nog steeds haar erg lastige perioden heeft en soms nog eens een paar dagen slecht slaapt. Maar ik kan het veel sneller doorbreken dan voorheen en daardoor heeft ze ook steeds vaker en langer 'lieve perioden'. Dus moeilijker vind ik haar zeker niet worden op deze leeftijd. Klevkin, ze adviseren om een straf zo lang te laten duren in minuten als de leeftijd in jaren. Dus 2 minuten op de stoel/gang/speelgoed wegnemen bij 2 jaar etc. Te kort, dan komt het niet hard genoeg aan. Te lang, dan zijn ze het voorval alweer vergeten.
Bij ons heeft straf geveven totaal geen invloed. We hebben alles al geprobeerd,een strafstoeltje,op de gang in de hoek.Noem maar op.Hij loopt steeds weg en word alleen maar bozer.Ik heb het eens geprobeerd maar heb het na een half uur maar opgegeven. Pasgeleden heb ik hem voor straf geen tv laten kijken(mag hij altijd een kwartiertje voor het slapen gaan)nou dat was een drama.huilen boos zijn ed.En ik maar volhouden nee je mag geen tv kijken want je hebt..gedaan.In bed gelegd en na 5 minuten heeft meneer zeker een uur in bed liggen zingen. gelukkig is het niet vaak nodig om te straffen maar op welke manier ik het nu nog moet aanpakken weet ik niet meer.