Haai, Ok, misschien stel ik me een beetje aan (hormonen ofzo) maar zit er wel mee. Man verkondigde net dat ie in het nieuwe seizoen weer gaat voetballen op de zaterdagmiddag/avond en daarnaast op de zondagochtend/middag gaat vissen (om de week). Ik zat even met mijn mond vol tanden. Ik heb zó het gevoel dat alleen mijn leven verandert is (logisch met straks 2 kinderen!). - Ik ga minder werken en 1 vaste avond om de kindjes zo min mogelijk van hot naar her te slepen en ze maar 2,5 dag naar de GO hoeven. - Man begint om 07.00 uur, dat betekent dat ik de ochtendspits alleen doe en de kindjes wegbreng en ook weer ophaal na een werkdag. Begrijp me niet verkeerd hoor, dit wist ik van te voren en doe ik met alle liefde. Maar het lijkt soms een beetje oneerlijk verdeeld. Man werkt 5 dagen en is om 16.00 uur thuis, 2 avonden per week is hij vaak de hort op. Geen probleem, maar het weekend is hij ook zo goed als afwezig. Het lijkt gewoon alsof zijn oude leven doorgaat en dat van mij alleen maar drukker word. Vandaar mijn vraag of dit bij jullie ook zo is.
Uh... herkenbaar. Het leven van mijn man is natuurlijk wel veranderd maar minder dan dat van mij... Maar.... dat vind ik niet erg. Het is ook maar wat je zelf toe laat en wilt. Ik WILDE minder werken, ik WIL minder weg etc etc. Verder heb ik gelukkig niet het idee dat ik structureel meer moet doen ofzo. Mijn leven is heerlijk dus ik klaag niet. Manlief vindt dat zijn leven ook erg veranderd is en kan daar soms niet zo goed mee overweg (dit ziet niet in dingen doen maar in 'zelf kunnen bepalen wat je doet') Goed afstemmen is het devies!
ik herken het zelf gelukkig niet, maar hoor het wel om mij heen. Ik snap je gevoel en ik weet niet of ik het allemaal zou kunnen accepteren. Mijn vriend loopt ook 2 avonden per week hard en gaat ook wel bij zn broertje computeren, maar alles als ons meisje op bed ligt en dan zit ik toch maar wat tv te kijken, dat maakt mij niet uit. Maar het weekend is voor ons drieeen. Af en toe hebben we allebei wel eens iets, ik bv de jonge gezinnenbeurs ofzo en hij de autorai, maar dat is maar een paar keer per jaar.
Ja moeilijk is dat.. Bij ons is het zo; ik werk minder, dus ik doe het meeste met kind en in het huishouden. Maar zodra mijn man thuis is, zijn wij samen verantwoordelijk voor kind en huishouden. Ik zou het dus ook niet goed vinden als mijn man de weekenden veel weg is want ook ik vind het wel eens fijn om de zorg te kunnen delen. Ik zou echt overleggen met je man en ook wel grenzen stellen eigenlijk..
Hier doet manlief ook nog gewoon aan voetbal, moet ook kunnen vind ik eerlijk gezegd, de dinsdag en dondedag avond is het trainen, en zondagochtend wedstrijd. maarja nu moet ik eerlijk zeggen dat mijn man heel veel doet, en ik dus niet weet hoe ik zou reageren als alles op mij aankwam en hij dan ook nog eens wegging. maarja manlief hier doet alles, hij doet de boodschappen, de was,midden in de nacht eruit voor de kinderen, op zijn vrije dagen er in de ochtnd uit met de kinderen, hij verdient ook zo zijn ontspanning
Het komt idd een beetje over alsof je man's leven gewoon doorgaat en jij alles maar moet aanpassen. "Oh, ja, er wordt een kindje geboren, maar dat maakt voor mijn agenda niet uit." (man's agenda) Ik zou t er iig niet mee eens zijn en dit ook duidelijk laten weten! Natuurlijk moet je beiden nog bepaalde dingen kunnen doen, alleen of met vrienden, maar ik vind 3-4 keer per week toch wel erg veel als ik eerlijk ben hoor. (en helemaal als het zoveel in t weekend is) Tja, of dat hier ook zo is? Nee, totaal niet.. Mijn man was sowieso al niet zo dat hij vaste avonden voor dit en dat had en sporten oid doet hij niet.. Hij zit ook liever thuis met mij dan dat hij de hort op is. Hij heeft natuurlijk ook zo zn eigen dingen, net als ik, maar we bespreken eigenlijk altijd alles met elkaar. En nee, niet in de zin van toestemming vragen oid, maar gewoon om te kijken of het uitkomt of dat de ander misschien andere plannen heeft Wij hebben voor een leven met elkaar gekozen en kinderen en dat betekent nu eenmaal dat je niet meer altijd kunt doen wat je zelf wilt We hebben nu eenmaal mensen om ons heen waar we rekening mee moeten houden en dat betekent soms ook dingen opofferen voor elkaar
Mijn man is wel gewoon blijven voetballen, 3 keer per week. Maar voor de rest heeft hij zich wel aangepast. We hebben onze werktijden op elkaar afgestemd, zodat we er 's ochtends en 's middags niet alleen voor staan en we eten altijd samen. Mijn man doet heel veel met de kids en zaterdags is hij altijd thuis voor ze en kan ik een keer wat leuks doen. Het lijkt alsof jij wel heel veel alleen moet doen.
ik zou er niet over kunnen. als ik moet werken dat zegt hij zelfs dat hij het maar alleen vind zonder mij in het weekend. wij vinden het heerlijk om samen te zijn. en we doen heus wel eens iets in het weekend apart maar dat komt maar zelden voor. we alles samen en dat vinden we gezellig. we zijn 9 jaar bij elkaar en vinden het nog steeds lekker om bijelkaar te zijn. ik vind het heerlijk om hem om mij heen te hebben en anders om ook nog steeds hihi
Mijn man is juist net gestopt met voetbal (op zijn eigen initiatief overigens), zodat hij op zaterdag ook eens thuis is en ik dus niet "verplicht" ben om altijd maar thuis te blijven op zaterdag. Vind ik erg fijn, want het afgelopen jaar ben ik zo ongeveer onze stad(je) niet uit geweest. Wij hebben 1 auto en die had hij dus bijna altijd mee, even bij bijv. mijn ouders op bezoek was er dus niet bij op zaterdagen...
Bedankt voor de reacties! Het is hier wel zo dat als we samen thuis zijn, we ook samen de kindjes doen. En natuurlijk vind ik het geen probleem dat hij een sport/hobby beoefent en zijn vrienden ziet. Maar het is idd zoveel! Ik wil na de zwangerschap weer gaan sporten maar overleg dan wel met man welke avonden handig zijn. Het liefst ga ik de zondagochtend, maar ja die is al bezet. En om elkaar nou in het weekend af te wisselen...Neuh. Dan blijf ik liever thuis om wat leuks met de kindjes en man te doen. Pff, lastig
Ondanks dat we nog geen kinderen hebben. Is mijn leven meer verandert dan dat van mijn man. Ik doe het huishouden wat normaal is aangezien ik werkeloos ben en hij werkt. Maar soms mis ik wel tijd samen. Hij werkt in 5 ploegen en natuurlijk verdient hij ontspanning. Maar ik ook. Toevallig net ruzie over gehad. Hij is gisteren met vrienden op stap geweest en ik was thuis. Hij heeft niet eens aan mij gedacht of ik iets wilde doen want hij had met vrienden afgesproken. En vandaag heeft hij zijn vrijgezellenfeest wat ik hem gun natuurlijk want ik heb ook een gehad. maar had gisteren wel medelij met mezelf toen ik alleen thuis zat. Ik weet het is even een egotrip aan deze kant maar begrijp wat je bedoelt. Hij is al elke vrije zaterdag met zijn vrienden en zondag voetballen. Maar ja hij verdient dat zoals hij zelf zegt. Dus meid ik snap je en denk dat we niet de enige zijn. Soms moeten we even laten weten dat we er ook zijn.
Ik zou er problemen mee hebben als mijn man even gaat verkondigen hoe hij de komende tijd zijn tijd indeelt. Misschien lees ik het verkeerd, maar ik heb toch iets meer met overleggen. Al duurde dat ook wel een jaartje of 2 voordat ik hem zover had dat hij dat deed.
Nee, mijn man is eigenlijk altijd thuis. Hij heeft wel een moestuin waar ie sinds een jaar ook serieus mee bezig is. Op een gegeven moment was ie daar elke avond wel 2 uur lang bezig (wel nadat de kids op bed lagen hoor) en toen heb ik gezegd dat het wel een beetje te gortig was, dus nu gaat ie minder vaak gelukkig. Hij werkt ook fulltime en de ochtendspits is ook voor mij. Maar hij is wel altijd op tijd thuis en kookt dan meestal. Ik ben juist diegene die altijd veel weg was. Heb nl op vrij hoog niveau gevolleybald en dan moest ik 2/3x trainen en een wedstrijd op zaterdag. Maar nu train ik 1x in de week en heb zo gemiddeld om de week een wedstrijd. Maar het klinkt een beetje of je man je voor het blok zet... zo zei mijn man ineens. Oh volgend jaar ga ik met mijn vader naar Istanbul. Eh... overleggen we dat niet meer??? Jammer voor hem komt deze baby daar even tussendoor fietsen... Mijn leven veranderde 12 jaar geleden al, toen ijn oudste geboren werd en ik als alleenstaande moeder het moest doen. Ik was toen 18. Dus eigenlijk weet ik niet heel anders...
Bij ons is het precies hetzelfde, alleen kan mijn vriend er dan niks aan doen, want hij moet gewoon superveel werken. Hij zou zelf ook liever thuis zijn, en buiten zijn werk doet hij niet veel. Maar ik leef door de week praktisch als alleenstaande ouder, en in het weekend vaak ook nog een dag. Leuk is anders...
Dan weet ik niet of het je hormonen zijn Hetzelfde probleem heeft in het begin van onze relatie veel ruzies veroorzaakt en ik was niet zwanger.
Mijn man zijn leven is niet veel veranderd. Hij werkt 50 a 60 uur in de week, moet vaak uit eten met grote klanten, en sport 4 avonden in de week. En in het weekend is hij 'sochtends meestal weg met de motor. (maar dan staat hij vroeg op en is rond 10 uur weer thuis) Ik ben dus veel thuis. En soms verveel ik me dood. Maar als ik een avond weg wil is dat eigenlijk geen probleem, dan zorgt hij dat hij thuis is. Hij doet ook vaak 'savonds als hij thuis komt van het sporten nog even de vaat uit de vaatwasser halen en even stofzuigen, of wat dan ook. Zo wastie altijd al, ik vind het ook wel leuk eigenlijk dat hij zo actief is. Maar hier gaat alles wel in overleg, als hij ineens mee deelt dat hij op zaterdag middag weg is, dan zeg ik wel, ja hallo.
Bij ons is het heel anders. Mijn man heeft z'n rooster aan laten passen, zodat hij op woensdagmiddag thuis bij de kinderen kan zijn. Hij speelde trompet bij de harmonie en zat daar ook in het bestuur, met beide is hij gestopt (mede vanwege de gezinsdruk). Hij is actief bij het bloemencorso en dat heeft hij een heel deel geminderd (van wekelijks 3 keer naar gemiddeld 1 keer). Als hij een keer een bijeenkomst/feest heeft dan gaat hij alleen als het bij mij ook goed uitkomt. Bovendien maakt hij het dan nooit laat.
Ok, adem in adem uit. Nieuwe poging om het er zonder boos te worden over te hebben. Schat, ik vind allebei wel erg veel worden in het weekend. In het weekend zou ik het leuk vinden om wat gezelligs te doen met zijn allen. Je kunt toch wel voor 1 kiezen? (geeft zichzelf schouderklopje voor het volwassen gedrag) Reactie man: Al zappend en blik strak op de tv: ja, zal wel moeten hé? zucht.......
En als die nu zegt nou jammer dan ik ga voetballen Ik ken jou man niet maar die van mij zou het zo zeggen hoor