Na veel onderzoeken en bloedprikken kregen we het verlossende woord. We gaan een kijkoperatie doen maar wel spoed want we laten je niet meer naar huis gaan.op de echo konden ze niks vinden vandaar dat het een kijkoperatie was maar dat werd iets meer.. Dus 9 Juli ben ik geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ze hebben toen me linker eileider weggehaald. Ik was al te ver om hem nog te redden. (het valt mij trouwens op dat vaak de linker eileider de klos is) Ze zeiden me al voor de operatie dat het geen kwaad kon en dat we nog steeds op de normale manier zwanger konden worden. wij hebben daar nog niet veel vertrouwen in want we zijn hier al een tijdje mee bezig geweest maar goed zorg voor later.... Maar nu is mijn vraag... nou ja eigenlijk vragen.. *wanneer werden jullie weer ongesteld na de operatie? *Is je eerste bloedverlies eigenlijk gewoon meteen een nieuwe ongi? *hoelang na de operatie werden jullie zwanger? *had je meteen weer een normale cyclus?
Lieve xprissiex, wat verdrietig dat je dit hebt moeten meemaken. Eerst de blijdschap en dan de gedachte aan een miskraam, dan ook nog een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Neem je tijd om te herstellen meid, ook psychisch vond ik het erg zwaar. Lichamelijk ging het wel, na 2 weken was ik weer aan het werk. Maar....ik was in de eerste ronde zwanger en dacht dat dat na de buitenbaarmoederlijke zwangerschap niet lang kon duren. Helaas hebben wij 14 verdrietige maanden moeten wachten, en wat vond ik dat lang als je eenmaal even hebt geproefd van het zwanger te mogen zijn. Goed nieuws! Nachten nachten nachtenlang heb ik hier op zp gelezen over een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, ben er zelfs een klein onderzoekje naar gestart. Ik ben meer dan 100 meiden hier tegengekomen die in het verleden een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebben gehad. Meid, echt bijna iedereen wordt gewoon weer zwanger. Gewoon binnen een paar maanden. Echt maar een enkeling die uiteindelijk na een jaar overgaat op iui of IVF. Het komt goed. Ook heb ik nog meer goed nieuws, ik had er totaal geen vertrouwen in dat mijn overgebleven eileider de eitjes van de andere kant ook op kon vangen. Dus wel! Ik ben na 14 maanden zwanger geraakt van een ei op rechts terwijl mijn eileider daar weggehaald is. Bij de tweede zwangerschap was het binnen. 3 maanden raak. Heb vertrouwen want het komt goed. Over de cyclus is lastig iets te zeggen. Ikzelf ben bv pas heel laat geopereerd, met 12 weken terwijl de pijn en bloedverlies had ik in de 6e week. Uiteindelijk is toen (wk6) de Zwangerschap al gestopt maar omdat ik weken en weken oud bloed verloor zijn ze pas met 12 weken gaan kijken met een laparoscopie. De zwangerschapstest was dag erna meteen spierwit en ik ik werd een paar weken later ongesteld. Heel veel sterkte, beterschap en vertrouwen gewenst, het komt goed! Pb mag altijd!
Jeej wat een ellende, gelukkig wel op tijd erbij ook al was je al te ver!! Heb zelf ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad , met bijna 12 weken kwamen ze erachter maar het vruchtje had de grootte van 8 weken. Doordat ik al bloed verloor de laatste weken en me testten negatief waren en ik elke maand gewoon me cyclus netjes had nooit stil gestaan natuurlijk bij een zwangerschap. Bij mij is me eileider nog wel bespaard gebleven Kan me herrineren dat ik na de operatie nog doorvloeide ongeveer 2 weken en rond dat ik normaal me cyclus had werd ik ongesteld het was niet veel want ik vloeide die weken ervoor al heel veel. Mijn cyclus is wel regelmatig gebleven We waren niet bewust bezig met zwanger worden (op de juiste momenten klussen) dus daar kan ik je geen antwoord op geven Wel hebben ze fotos gemaakt van me eierstokken van binnen en zagen ze dat ik zeer goede vruchtbare slijm had en dat het gunstig was voor de toekomst. Hoop voor je dat je snel herstelt en dat jullie snel een mooie test mogen hebben En met 1 eilleider kan je zeker zwanger worden meid,
Mijn verhaal: Na 1 jaar gestopt te zijn met de pil was ik in januari 2012 zwanger. Dit werd een miskraam. In juni 2012 weer zwanger weer een miskraam. In december 2012 weer zwanger. Wat voelde ik me goed. Ik had echt symptomen en omdat het eerder fout was gegaan kreeg ik in januari 2013 dan een echo. Ik was in de wolken,alles voelde goed dus deze keer was het vast goed. Maar tijdens de echo was er niks te zien in de baarmoeder. Ik moest de volgende ochtend gelijk terug komen voor,verder onderzoek en waar ik bang voor was bleek zo te zijn. Een vruchtje in mijn rechtereileider. Toen ging het snel. Gelijk opgenomen en die zelfde middag werd ik geopereerd. Ik lag te wachten op de kamer met voor je,de ok op ging maar ze hadden me,te vroeg gehaald dus moest even wachten. Ik brak toen er een jong en gelukkig stel werden klaar gemaakt om de ook de ok op te gaan. Zij kregen een keizersnede. Die gelukkige blikken vergeet ik nooit meer. thuis ging het slecht iedere nacht huilde ik me in slaap. Ik geloofde er niet meer in. Maar na 7 weken werd ik ongesteld en in maart voelden ik me stukken beter. Ik wilde verder met ons leven. Rustig aan ginge het beter. In maart hadden we ons liefdesleven ook geprobeerd op te pakken. En op mijn verjaardag had ik een positieve test. Heel onwaarschijnlijk en de angst was zo groot. Maar kijk naar mijn banner. ik weet wat een ongelooflijk verdriet en onzekerheid dit met zich mee brengt. Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt. Als je me een pb wil sturen mag dat altijd. Groetjes Sylvana.
Hey meis Wat vreselijk naar dat je dit hebt meegemaakt. Ik ben op 9 januari met spoed geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik was op dat moment in het ziekenhuis omdat er een MA was vastgesteld. Bij de controle echo keek de gyn verder en kwam het vruchtje tegen in mijn rechter eileider tegen. Bij mij zat het dus rechts en de eileider is niet behouden. Extra zuur omdat we al wisten dat mijn linker eileider niet doorgankelijk is. Wij zijn dus aangewezen op IVF willen we zwanger raken. Máár, ik ben een uitzondering!! Er zijn echt legio vrouwen die zwanger raken met één eileider. Dat is uiteindelijk bij mij ook gebeurd, links deed het immers al niet. De eileider die je nog hebt neemt de functie van de ander over was wat de gyn mij vertelde en ik geloof daar wel in. Ik kreeg aansluitend op de operatie op 11 januari mijn menstruatie waarbij ik het andere vruchtje ben verloren. En daarna op 14 februari weer. Sterkte met het herstel en ik hoop dat jullie heel snel weer zwanger mogen zijn en dat dan alles goed gaat! Groeten Else
@huis van puck 14 maanden is best lang zeg. Ik kon ook al niet veel positieve verhalen vinden (helaas) Omdat we nu ook al een tijdje bezig zijn geweest ben ik gewoon bang dat het weer zolang gaat duren. Ben zo boos hierom! Verdrietig ben ik niet, nooit geweest, wisten al meteen dat het fout zat dus nooit kunnen hechten eraan. @echtniet27 Jij was dus redelijk snel weer de oude en ook nog zwanger? Ik ben pas twee weken geleden geopereerd dus ik zal nog wel even moeten wachten op een ongi. Weet geen eens of hcg al uit me lichaam is. Moet 13 aug pas weer terug komen voor controle. Ik zie er wel tegenop om weer zwanger te worden. Bang dat het weer gebeurd. Maar ook het overnieuw beginnen. Want zo voelt het. Terug bij af.... @else32 Er werd mij ook gezegd dat we gewoon weer zwanger kunnen worden zonder problemen. Eerst maar weer een ongesteld worden daarna zien we het wel weer.
Hoi meiden! Hier dan een zelfde verhaal met een positieve twist! Ik was zwanger in april/mei. Helemaal in de wolken en mijn man en zoon van 8 dolblij. Ik kon niet genieten, voelde serieus vanaf dag 1 dat het niet goed zat. Met 5 weken kreeg ik krampen aan de linkerkant met licht uitstralen naar boven been. Ik wist direct dat het mis was. Op de wc merkte ik dat ik ook een lichte bloeding had. De volgende ochtend de echoscopiste gebeld en die stond erop dat ze me pas met 7 weken wilde zien. Een lichte bloeding kon wel voorkomen in deze periode ivm innesteling. Afwachten dus... Omdat ik het niet vertrouwde ben ik via de HA de volgende dag in het ZKH terecht gekomen. Daar bleek mijn baarmoeder leeg... Pffffff. Een week lang om de dag naar het zkh om HCG te prikken en echo's. Mijn gyn had eigenlijk net besloten na het weekend te beslissen wat we gingen doen tot ik opeens een paar dagen later thuis dubbel klapte van de pijn. Ik voelde mijn eileider knappen. Toen was het dus al te laat en was mijn eileider gebarsten. Niemand wilde naar me luisteren. Wat was ik boos, misschien had mijn eileider wel gespaard kunnen worden. Op 30 mei is hij verwijderd. Op 30 juni werd ik ongesteld. Precies een maand later dus. en wonder boven wonder ben ik er afgelopen week achter gekomen dat ik al zwanger ben. Ik heb dus maar 1 menstruatie gehad voor het weer raak was! Natuurlijk ben ik doodsbang. Maar ik probeer positief te zijn! Aanstaande vrijdag heb ik de echo om te zien of de baby deze keer de goede afslag genomen heeft... Ik ben vandaag 4wkn+2 zwanger. Duimen dus. Ik hoop je een beetje te bemoedigen met mijn verhaal. En ik hoop dat je snel weer zwanger bent en dan een gezonde spruit op de wereld zet! Groetjes!!!!
Voorzichtig gefeliciteerd. Aangezien je nog maar 1 eileider hebt kan het maar 1 kant op neem ik aan... spannend tijd voor jou dus. Ik ga duimen voor je. Ik werd wel in de gaten gehouden. Maar mijne konden ze ook niet meer sparen. Ik ben ook wel bang voor een volgende keer. Hier nog geen ongi, maar is morgen pas drie weken geleden. Heb wel een idee dat er iets gaande is onder in me buik. Had van het weekend het idee vruchtbaarslijm te hebben mocht dat al mogelijk zijn?? Laat je even weten of de echo goed was??
Ja, dat zal ik zeker doen! Ik vind het ook doodeng hoor! Vorige keer riep ik: ik ga gewoon uit van het slechte, dan kan het alleen maar mee vallen. Deze keer besluit ik het andersom te doen! Ik ga er gewoon van uit dat het lukt! Tot snel!