Mijn oudste dochter, 2,5 jaar, is echt een schat van een meid; ze is lief voor ons allemaal, lief voor de dieren, wil met alles meehelpen, vraagt hoe het gaat als je niet lekker bent en komt je dan lekker veel knuffels geven ed. Kortom, echt een lieverd! Maar soms heeft ze zulke rare buien.. En die buien beginnen bijna dagelijkse kost te worden. Ik begin me nu echt af te vragen of ik me zorgen moet maken of dat het gewoon normaal peutergedrag is? Zo kan ze echt enorm druk zijn! Niet gewoon druk, maar echt hyperactief druk, niet rustig te krijgen. Dan gaat ze rennen, springen, stampen, etc. En wij maar zeggen dat ze even rustig moet doen, dat ze al die dingen buiten kan doen, maar ze gaat gewoon door of doet het 5 min. later gewoon weer. Of ze gaat lekker de deuren keihard dicht slaan en als je er dan wat van zegt gaat ze lekker springen en stampen. Alsof ze gewoon lawaai MOET maken ofzo. Ze heeft er dan ook een echt een blik bij alsof ze het echt expres doet, als in treiteren omdat ze weet dat wij t niet leuk vinden. Ze heeft ook enorme driftbuien om de meest simpele dingen.. Dan wordt ze helemaal wild, gaat schoppen, slaan, gillen, huilen, de hele mikmak. Ik moet haar dan echt met veel moeite oppakken en dan zeg ik dat ik haar naar de gang breng of haar kamer zodat ze daar even kan uitrazen, maar ze wordt echt helemaal gek dan. Ik laat haar dan ook haar gang gaan en ga weer naar haar toe als ze rustig is. Ik heb het dan niet meer over de driftbui, maar kalmeer haar gewoon zodat we weer verder kunnen. Ik vind namelijk dat boze emoties mogen en die mag ze ook uiten, maar als het te erg wordt voor de omgeving dan moet ze het even in haar eentje doen, die ruimte wil ik haar gewoon geven. Dat hyperactieve gedrag en die driftbuien baren mij een beetje zorgen.. Met name het hyperactieve gedeelte. Kind kan gewoon echt letterlijk (!) geen seconde stil zitten ook. Met praten precies hetzelfde; dit gaat soms zo snel dat ze wel 6 verhalen door elkaar gaat vertellen en dan niet meer uit haar woorden kan komen. Ze MOET gewoon altijd iets doen. Zelfs als ze dan even zit dan moet ze hyperactief met haar armen om zich heen slaan oid. Nu wordt ze ervan "verdacht" hoogbegaafd te zijn (ik ben het zelf ook) en ik hoor vaak dat dit samen komt met een vorm van autisme oid of adhd. Qua taal en begrip is ze haar leeftijd enorm ver vooruit; wij vergeten soms zelfs dat ze eigenlijk pas 2,5 is; hebben vaak het idee alsof we met een kind van 4-6 jaar aan het praten zijn. Als baby was ze ook al erg druk en snel, maar nu is het m.i. wel heel erg. Is dit nu gewoon normaal peutergedrag? (de driftbuien wel voor zover ik weet?) Of moet ik mij toch zorgen gaan maken? Ik herken het namelijk niet echt van andere kinderen in mijn omgeving. Nu zijn kinderen sowieso niet te vergelijken, maar toch...
ik zou hierin vooral je moedergevoel volgen, als ik het zo lees maak je je zorgen en dat is altijd reden voor overleg met de huisarts of het cb. zeker als ze al het vermoeden hebben van hoogbegaafdheid, welke instantie vermoed dat? kun je het niet eens nader laten onderzoeken door hun?
Hier begon precies hetzelfde gedrag rond 2,5 jaar oud en ze is nu bijna 3 en doet het nog steeds. Lijkt mij gewoon peutergedrag, ze moeten hun energie ook kwijt. Die kleintjes hebben dat gewoon nodig. Mijn dochtertje zit ook geen seconde stil en probeert ons de hele dag uit. In mijn omgeving hoor ik ook wel eens dat ze wel erg druk is en of dat wel normaal is. Maar wat is "normaal" vraag ik me dan altijd af. Ik vind het weer niet "normaal" als een kindje de hele dag op de bank zit en tv kijkt. Als je twijfelt kun je natuurlijk naar de huisarts gaan en je vragen voorleggen, maar dan moet je ook bedenken wat je daarmee wilt bereiken. Wil je een diagnose omdat dat jezelf een goed gevoel geeft, wil je dat anderen je geloven en een bevestiging van wat je denkt, wil je medicijnen zodat ze rustiger wordt?
Volg je moeder gevoel want die zit gewoon goed. Het kan natuurlijk heel goed dat ze gefrustreerd is omdat ze niet aangeboden krijgt wat ze eigenlijk wil. Ik kan me voorstellen dat ze het zelf nog niet goed duidelijk kan maken. Hoe ver is ze met het alfabet en de cijfers ? Wij hebben vorig jaar een erg gefrustreerd jongentje gehad (toen 4 jaar) die helemaal "verloren" ging in de kleuterklas. Na veel observatie's, testen (waaronder een iq test) blijkt hij dus op sommige vlakken hoogbegaaft te scoren (taal, geheugen en figuurherkennig) maar op het sociaal/emotionele juist laag (ruim een jaar jonger). Dat verklaarde voor ons ook meteen de onrust die hij had toen hij jonger was. De uiteindelijke diagnose is Syndroom van Asperger (is volgens mij ook de enige autistische "aandoening" die gecombineerd is met hoogbegaaftheid). Gaat je dochter naar een kdv of psz? Zo ja vraag eens of hun haar willen en kunnen observeren. Voor de rest zou je je zorgen kunnen uiten richting huisarts, kijken of die je verder kan helpen. Voor nu kijk of je het kan onderbreken, als Kylian hier boos wordt (en dan kan soms om dingen zijn die wij niet eens belangrijk vinden) sturen we hem ook naar boven om de boos weg te trommelen. Vaak geeft hij al aan dat de boos al weg is en dat het niet hoeft.
Ik maak me idd wel zorgen.. Eigenlijk al vanaf het begin; als baby was ze al erg "moeilijk" en "anders" dan de meeste baby's. Continu moet ze gestimuleerd worden met nieuwe dingen, want ze is enorm snel uitgekeken op dingen. Vaak al binnen 5 minuten. Qua taal moeten wij ook echt niet op een kinderlijke manier tegen haar praten, want dan negeert ze ons gewoon of gaat hele "domme" antwoorden/reacties geven (terwijl ze het eigenlijk prima weet allemaal) Ze is een jaar lang naar een gastouder geweest en die zei het ook al; niet qua drukte want ze kon daar haar energie volledig kwijt met nog 4 andere kinderen, maar wel qua ontwikkeling dat ze enorm snel is. Sinds 3 weken gaat ze naar de peuterspeelzaal en ook daar verbazen ze zich erover wat ze allemaal al doet en kan.. Op t CB wordt al geruime tijd het vermoeden van hoogbegaafdheid uitgesproken, maar hier kunnen ze momenteel nog weinig mee wat betreft testen. Wel is ons al vanaf dat ze 6 maanden is gezegd dat we moeten kijken naar dingen (speelgoed bijv.) waarvan we zouden denken dat het te moeilijk is, dus echt dingen voor grotere/oudere kinderen, om haar zo bezig te houden en te stimuleren. Ze heeft echt uitdagingen nodig, maar op een gegeven moment weet ik het ook niet meer.. Een diagnose oid zoek ik niet en al helemaal geen medicijnen om haar rustiger te maken, absoluut niet! Mijn meisje is zoals ze is (hoewel een "diagnose" als hoogbegaafdheid wel alles zou verklaren...) Het enige wat ik wil is geruststelling.. Al blijf ik erbij dat ik ze niet als "gemiddelde" kinderen is. Mijn gevoel zegt al vanaf de 1e dag dat ze geboren is dat ze "anders" is. Toen ze nog een baby was zei mn gevoel me ook altijd dat ze niet gelukkig was, wat we ook deden. Het voelde voor mij alsof ze een peuter was in een babylichaam. Ze wilde enorm veel, maar lichamelijk kon ze het nog niet en dat frustreerde haar enorm waardoor wij elke dag met een boze baby zaten Ik dacht ook altijd "wordt maar snel groot meisje, dan kun je vertellen wat je wilt" En nu ze groter is is ze ook al een stuk makkelijker dan ze was als baby hoor, ze kan zich nu uiten naar ons toe en ik kan haar dingen uitleggen. Dat maakt het allemaal een stuk makkelijker. Maar toch heb ik nog steeds het idee dat ze niet lekker in haar vel zit, maar dat ze zelf ook nog niet helemaal weet waardoor dat komt en ze t daarom ook niet kan vertellen. Wat ik ECHT zou willen zijn handvaten om haar beter te stimuleren en te begeleiden in wat ze doet. Ze wil dolgraag leren, maar ik weet op het moment niet goed meer hoe ik dat moet doen en wat precies. Ze kent alle kleuren al, kan tellen tot 20, zegt dagelijks moeilijke woorden waarvan ik denk "hoe kom je daar nu weer bij?!", weet hoe heel veel dingen werken in huis (tv, dvd speler, Iphone van mijn man, computer), alle boeken die ze heeft kent ze zo onderhand uit haar hoofd (en ze heeft er een hele hoop!), alle dvd's kent ze van voor tot achter, etc etc.. Ze hoeft iets maar 1x te zien of te horen en ze weet het al..! En onthoudt het dan ook meteen. Dat maakt het voor mij gewoon enorm moeilijk om nieuwe dingen te bedenken + dat de leeftijd meespeelt. Ik zou prima kunnen beginnen met bijv. leren lezen oid, maar hoe pak je dat aan bij een kind van 2,5 die het geestelijk misschien wel al zou kunnen maar lichamelijk die rust niet heeft om daarvoor te gaan zitten? Ik heb zelf ook voor mijn 4e leren lezen en rekenen, maar dit hebben mijn broers mij aangeleerd. Ik denk dat het voor een iets ouder kind makkelijker is dan als het door een volwassene gedaan wordt..? Op de peuterspeelzaal zeggen ze nu ook al dat het beter voor haar zou zijn als ze vaker zou komen (ze gaat nu 2 dagdelen). Normaal gesproken komen alleen kinderen met een achterstand vaker, maar zij vinden ook dat ze extra gestimuleerd moet worden, dus we gaan hier binnenkort over praten hoe we dit gaan doen. 2,5 jaar is het me gelukt om haar te stimuleren met continu nieuwe dingen aanreiken, maar ik ben er eerlijk gezegd best wel moe van. Helemaal nu we een tweede dochter hebben die ook aandacht nodig heeft. (er is overigens totaal geen sprake van jaloezie hoor, ze vindt het juist geweldig dat ze nu niet meer alleen is)
Mijn antwoord is Mini Loco en dan de gewone versie (niet de peuterversie), daar kun je verschillende boekjes bij halen (taal, rekenen enz). Mijn buurjongentje heeft adhd en was ook heel erg pienter en die mocht ook gewoon 4 dagen per week naar de peuterspeelzaal hoor, dus als je dat voor elkaar kunt krijgen zou ik het zeker aannemen. Neem een kookwekker en kij of je daarmee (door het ding steeds wat langer te zetten) haar concentratie span wat groter kunt krijgen, want hoe vervelend ook ze moet ook alleen kunnen spelen Kijk naar de dingen waar ze meer moeite mee heeft en probeer daar ook "activiteiten" voor te bedenken. En hoe vervelend het ook is ze zal ook moeten "leren" dat er soms even geen tijd voor haar is omdat haar zusje ook haar behoeften heeft. Wat hier de laatste tijd heel veel rust heeft gebracht is het feit dat ik ze b.v niet meer tegelijk aankleed, douche etc. Zo hebben ze beiden even 1 op 1 aandacht.
Ik heb even gekeken naar dat Mini Loco en ik vind het er wel erg interessant uit zien! Ik had er eerlijk gezegd ook nog nooit van gehoord... Ik denk dan ook dat wij zo'n starterspakket gaan bestellen om te leren lezen, eens kijken wat ze ervan vindt. Ik verwacht dat ze het geweldig zal vinden, want ze roept namelijk al een tijdje dat ze graag zelf wilt kunnen lezen... Wat betreft het alleen spelen, ze kan heel goed alleen spelen als ze iets heeft wat haar interesseert. Het probleem is met name dat ze gewoon enorm snel uitgekeken is op dingen; ze doet het 1 of 2x en dan heeft ze het wel weer gezien, dan weet ze het wel. Vandaar dat ik dus echt op zoek ben naar iets waar ze uitdagingen in kan vinden (Ik heb zelf overigens hetzelfde "probleem", ik heb ook continu iets "nieuws" nodig, anders kak ik in zeg maar. En ik kan je vertellen dat dit erg lastig is als je dit zo hebt, want op een gegeven moment weet je het gewoon echt even niet meer!) Ze weet ook heel goed hoor dat ze niet continu de aandacht kan krijgen omdat haar zusje dat ook nodig heeft. Vindt ze allemaal prima Ik vertel haar gewoon wat ik ga doen en zeg dat ze even dit of dat moet gaan doen en dan doet ze het ook. Maarja, dan komen we weer terug bij het probleem dat ze snel uitgekeken is op dingen En dan wil ze vaak moeilijk gaan doen. Moet ook eerlijk bekennen dat ik soms ook niet weet wat ik nu wel van haar kan verwachten en wat niet, maar dat is een kwestie van uitproberen en kijken hoe dat gaat. Dat is een proces wat nog wel even gaat duren (zo'n 16 jaar nog minstens? ) Het is gewoon lastig ivm dat ze geestelijk best ver is, maar lichamelijk is ze pas 2,5 jaar, dat maakt het gewoon moeilijk. Want waar moet je dan naar kijken? Dat ze het geestelijk al kan maar lichamelijk niet maakt het lastig, ook voor haar, en dat veroorzaakt nog steeds regelmatig boze buien, net als toen ze nog een baby was..
Het is ook heel moeilijk, weet er alles van. Ik kan wel janken als ik eraan terug denk dat ik al het speelgoed van hem opgeruimt heb steeds omdat wij vonden dat hij er te oud voor was. Nu weten we dat hij op dat gebied dus ruim een jaar achter loopt en het dus heel logisch is dat hij speelgoed voor jongere kinderen meer bij hem aansluit. Hoe ontwikkeld ze zich motorisch ? Misschien dat hier nog wat uitdaging ligt. Is er een mogelijkheid dat ze b.v naar de peutergym of peuterzwemmen kan gaan? Is een Storio misschien iets voor haar, kan ze spelletjes op spelen maar b.v ook vast oefenen met het leren schrijven (ze gebruiken dezelfde schrijfletters als op school) Bij de Hema verkopen ze oefenboekjes die voorbereiden op het schrijven. Kijk gewoon naar je kind en geef haar waar ze om vraagt, misschien kun je zelfs wel met pictogrammen werken zodat ze kan zien hoe de dag ingedeelt is. Hou het rustig in huis, zo heb ik alle spelletjes naar boven gezet omdat onze dochter (ook 2,5) echt alle spelletjes tegelijk uit de kast haalde om te spelen. Nu moet ze dus echt om een spelletje vragen en zie ik dat ze er ook langer mee speelt. Speelgoed, daar staat de helft van in de kast en de andere helft beneden. Zijn ze naar een week of soms zelfs 2 uitgekeken op het speelgoed wissel ik het om.
Het lijkt wel alsof je over mijn zoon spreekt. Echt alles wat je beschrijft past bij mijn zoon. Ik heb ook vaak gedacht aan adhd maar ik weet nu zeker dat hij dat niet heeft. Hij gaat nl. naar de psz sinds een paar weken en daar is hij volgens de juffen juist heel rustig en stil. Als hij adhd zou hebben dan heeft hij dat overal en niet alleen thuis. Ik weet niet of je dochter naar psz gaat maar ik denk wel dat het normaal peutergedrag is. Je hebt nou eenmaal rustige peuters en erg hyperactieve. Sommige zijn alleen thuis druk en andere overal. Ik zou me er echt niet druk over maken
Ik denk dat het normaal peutergedrag is. Finn is nog een tikkie erger, en zelf bij hem maak ik me geen zorgen of er 'iets' is. Stimuleren kan natuurlijk, vaak, geen kwaad, maar kijk wel uit wat je geeft en wat je haar aan wil leren. Soms kan je beter nog geen dingen aanleren die echte didactische benaderingen nodig hebben, puur doordat je het verkeerd aan kan leren.
Ik ben ook hoogbegaafd (rot term) en ben als de dood dat mijn kinderen het ook zijn omdat het zo verdomd lastig kan zijn ermee om te gaan. Gelukkig zie ik bij mijn oudste er nog geen signalen van. Hij heeft meer prikkels nodig dan een gemiddeld kind van zijn leeftijd, maar dat zegt niks. Het gedrag wat je beschrijft is niet heel gek op haar leeftijd. Het is oa een uiting van dingen wel willen maar niet kunnen of niet kunnen begrijpen. Bij Yentle kan het dus wel een andere basis hebben. Het enige wat je denk ik kunt doen is uitproberen, en evt wat dingetjes voor kleuters gaan aanbieden kijken hoe ze daarop reageert.
Ik heb misschien een paar tips voor het stimuleren (kan best dat je dat al doet allemaal hoor) Puzzels met stukjes, kun je de hoeveelheid stukjes gewoon aanpassen om het moeilijker te maken of een puzzelbal, is ook best moeilijk. Iets van dora of diego ofzo (als ze dat leuk vind), dan kan ze ook wat basis engels leren, dat heb je ook met boekjes met wat engelse woorden erbij, ziet ze meteen hoe je het schrijft, want ik las dat ze ook al wil leren lezen. Voor het lezen had een vriendin van mij iets leuks (ze is juf in een kleuterklas), platen maken van elke letter, dan kan ze met de letters die ze al kent woordjes maken.