Mijn moeder zong altijd een bepaald liedje voor ons als we moe,verdrietig of bang waren. Ze had dat liedje zelf bedacht en ik herinner het me nog heel goed al was ik toen nog heel klein. Toen ik zelf moeder werd kwam dat liedje weer boven en als mijn dochtertje verdrietig is neem ik haar op mijn schoot, wieg ik haar heen en weer en zing het liedje dat mijn moeder vroeger voor mij zong. Gek genoeg wordt ze er altijd rustig van. Hebben jullie ook van die gewoontes of herinneringen van vroeger die je nu voortzet bij je eigen kind(eren)?
Hmm ik kan me zo snel eigenlijk niks bedenken... Ik heb meer dingen die ik nu juist totaal anders doe (mijn jeugd was niet zo geweldig helaas)
Ik heb ook wel dingen die ik nu totaal anders doe dan mijn ouders hoor.. maar heb toch meer positieve herinneringen dan negatieve.
Ik had er altijd zo'n vreselijke schurfthekel aan als mijn moeder aan dr duim likte en mijn gezicht afpoetste.. En nu doe ik het zelf ook dagelijks haha
Haha, dat is idd wel iets herkenbaars wat ik ook doe Ik bedenk me net trouwens wel iets Wij hadden thuis een "speciale" deken voor als je ziek was, daarmee mochten we dan op de bank liggen - dit noemden wij altijd zo leuk "de zieke deken". Tevens kreeg ik altijd iets van m'n moeder als ik ziek was, een nieuwe Disney-film bijvoorbeeld. Beiden doe/heb ik ook met mijn meiden
natte vinger indraad over gezichtje. mijn dochter keek me vandaag vies afb hihi. liedjes zingen. met zo'n heb ik al heel lang de gewoonte. ajuse parapluse afwiedesien goof bye a als hij gaat slapen....
Wij hebben heel veel rare woorden of uitdrukkingen in de familie, al een paar generaties, zit denk ik in onze genen om gekke woorden te verzinnen. Onze kinderen praten ons al aardig na. Soms zeggen ze die dingen tegen andere mensen en die zie je dan verward kijken. Verder nog wat gewoontes van vroeger als 'eerst een boterham met gezond beleg en daarna pas een boterham met hagelslag etc. Voorlezen voor ze naar bed gaan. Haha, en inderdaad, helaas voor hen, ik poets net als mijn moeder ook vieze plekken rond hun mond met mijn vinger weg.
ik ben een weekje bij mn ouders met de kinderen, zei ma van de week: tis soms net of ik mn eigen hoor/zie. Blijkbaar reageer ik vaak hetzelfde (merk ik zelf soms ook) nu nog niet, maar "straks": op zondagmiddag chips ipv snoepje ofzo
Nog geen kids(over 2 maand verwachten we de 1e). Maar toen ik ging samenwonen(inmiddels getrouwd)heb ik de zondagse gewoonte van een croissantje en een gekookt ei als ontbijt van thuis overgenomen, hmmmm. En als kleine er is ga ik bepaalde dingen ook echt wel doen zoals mijn vader & moeder. Nu ik zelf mama word denk ik steeds meer terug aan hoe ik ben opgevoed/opgegroeid. Verhaalte voorlezen voor het slapen gaan bv. Of lekker fris gebadderd en in pyama voor tv sesamstraat kijken.
Mijn jeugd was ook niet al te denderend maar misschien is dat waarom ik juist sommige dingen nog goed weet, vooral als het me een gevoel van ´geborgenheid´ gaf. Dus..ik heb ´n rare. Als ik moest spugen hield mijn moeder altijd haar hand tegen mijn voorhoofd. Waarschijnlijk om mijn haar naar achteren te houden of zo, ik weet niet. Maar ik herinner me dat gevoel dan die warme hand nog heel goed. En als mijn dochter moet spugen doe ik het ook bij haar. En dan hoop ik dat ze het ook prettig vindt...
Mijn moeder deed altijd met een pluk haar over mn gezicht kriebelen en ik bij haar.. en we deden altijd met onze vinger over elkaars gezicht tekenen.. Ik weet niet of ik het ook bij mn dochter ga doen straks, maar vond dat wel altijd fijn! Nu nog ga ik graag met mijn eigen haar over mijn gezicht.. (Misschien een rare gewoonte nu ik het zo type! Haha!)
Ik woonde vanaf 3jarige leeftijd al uit huis dus ik heb niks van me ouders mee gekregen maar we zongen wel veel liedjes in het kindertehuis waar ik opgroeide en dat doe ik nu met mijn dochter ook! Ze kan al met heel veel liedjes van tv en van mij mee neuriën alleen de woorden kan ze nog niet uitspreken