hooi! ik zat net even terug te denken aan de dag dat ik positief testte en weet nog precies wat er allemaal door me heen ging. (alleen moeilijk te verwoorden) Aangezien dit een ongepland kadootje is was ik echt even in shock! ik was bang (hoe zal mijn vriend reageren en familie enz) geshoqueerd (ik ben dus echt zwanger..kon het niet beseffen) blij ( omdat ik een kindje krijg van degene met wie ik een kindje zou willen krijgen en omdat ik altijd de gedachten had dat ik geen kinderen kon krijgen) voelde me ook otnzettend gelukkig! en nog heel wat meer vroeg me af hoe jullie dat moment ervaren hebben. Groetjes, lennylenn
Pfff, Ik had het eigenlijk helemaal niet verwacht ondanks dat we wel druk aan het oefenen waren hahaha! We hadden een verwijzing voor de Gyn. En hadden afgesproken dat we na de vakantie daar naar toe zouden gaan. In mijn vakantie positief getest. Was dus niet meer nodig. Het is dus zonder mmm gelukt! Wanneer testen was eigenlijk beetje een gokje door een onregelmatige cyclus. Wat ik het super fijn vond is dat het in onze zomervakantie was en dat we dus lekker op onze roze wolk konden blijven zitten. We hoefden niet terug naar de dagelijkse realiteit! Ik vond het iig heeeeeeeeel onwerkelijk allemaal! En nu nog steeds vaak eigenlijk. Pfff, groeit er echt een mensje in mijn buik. Een mensje dat mijn vriend en ik samen uit liefde hebben gemaakt! Dat is toch helemaal te gek!
Ik had heel sterk het gevoel al dat ik zwanger was, maar durfde er niet op te hopen... Ik dacht 6 dagen voor mn NOD te zitten, maar door dat gevoel moest en zou ik al testen. (Nog nooit zo vroeg getest overigens) En de test werd positief, ik schrok me dood in eerste instantie, omdat t zo vroeg in mn cyclus was Daarna rende ik als een gek naar beneden, was helemaal hyper, en duwde de test in mn man zn gezicht. En ja, toen was ik een emotiebom: Huilen, lachen, hyper zijn, etc etc. Achteraf bleek ik 1 dag voor NOD te zitten, ei was toch eerder geweest Vandaar ook mijn sterke gevoel denk ik
Ik had al het gevoel dat het "raak" was vandaar dat ik 3 dagen voor NOD teste. En ja er kwam toen echt een 2de lijntje ook al was die licht. Manlief moest cursus geven en stond toen nog met de ogendicht naast het bed toen ik het staafje onder zijn neus duwde. Hij kon het streepje nauwelijks zien en geloofde het toen ook nog niet. We besloten toen om te wachten op de dag erna.. en ja hoor weer een streepje.. toen heb ik tot dinsdag apatisch rondgelopen.. toen zijn we het schoonouders gaan vertellen. Ik weet nog dat ik het zo raar vond dat de aandacht zo op mij gericht was.. pas toen ik pas nog eens teste en hij was echt dik posi besefte ik "het is echt zo"... al die tijd heb ik wel het gevoel zwanger te zijn.. maar het besef.. Hou het er maar op dat ik een laatbleoeier ben
ik was een beetje in trans en nu nog. verbaast en geschokt maar tevens ook weer erg blij. het was de 1e ronde raak en dit alles boven verwachtingen. bij mijn 1e zwangerschappen duurde het bij elk 6 maanden waarvan de 1e zwangerschap een mk werd. nu dachten we dat worden weer 6 maanden haha want slikte toch alweer even de pil. ik voelde me echter wel zwanger, was misselijk maar toch wist zeker dat het niet zo was. we waren er niet echt mee bezig en zouden wel zien wanneer het zou gebeuren. na 35 dg na me laatste menstruatie toch maar getest want er kwam niks en bleef overgeven haha en ja hoor positief. ik schrok en zij hardop "nee, dit kan niet" en deed nog een test of 10 haha. me vriend en ik waren bijde een beetje in schok maar zo blij. het was wat sneller dan verwacht maar beter dan dat het heel wat jaren duurt. we hebben in augustus een groot huis gekocht en september gestopt met de pil iets na alica der verjaardag. 25 oktober was de test dag haha. ik wist zeker dat het niet goed zou gaan maar een echo met 5, 8 en 11 weken bleken allemaal goed. besef dat er een mensje in me zit is er nu nog niet en voel me zo verbaast nog steeds om dit alles. sinds een paar weken voel ik de kleine en sinds 1 week voel ik hem elke dag. ik weet dat er een kindje in me groeit maar vind het nog een beetje een eng idee dat het al bijna zo ver is dat ie in me armen ligt. ik praat ook al over een hem en hij haha want voor me gevoel is het echt een knul. we gaan zien hoe het gaat lopen. bij alicia barste ik in tranen uit toen ik positief teste en was zo blij. na een mk duurde die 6 maanden erg lang en toen het ineens zo ver was voelde ik me meteen moeder. nu dus totaal anders en denk omdat het allemaal zo snel is gegaan.
hahahah leuk topic... wij waren 2 jaar bezig en allebei ziek op dat moment... ik teste positief... 5 dagen voor nod al.. liep met het staafje naar zolder.. zei tegen manlief volgens mij ben ik zwanger.... hij heeft de test niet eens bekeken... en ik doe zo de deur weer dicht en ga m,n eigen ding doen ,snachts lag het testje op mijn nachtkastje en deed ik iedere ker m,n lampje aan om te kijken of het streepje er nog stond ... ik had het er zoooo vreselijk moeilijk mee gehad... zoveel verdriet en al die maanden onzekerheid.... dat het gewoon niet tot me doordrong... pas toen ik op nod niet ongesteld werd... en ik naar de huisarts ging.. daar 10 posi testen op het bureau gooide met de vraag of hij dacht dat ik mischien zwanger kon zijn, en hij in bulderen uitbartse en me verbood om nog maar een test aan te raken want het was zonde van m,n geld drong het door.... en daarna huilen huilen en huilen en op de weg terug naar huis een aanrijding.... ja helemaal in de bonen... maar zo ongelooflijk dankbaar en blij.... ik kan het soms nog niet geloven! xxx jose
Hier was het denk ik toch heel anders de voorgaande verhalen. Ik ben al vaak zwanger geweest en altijd liep het mis. Het gevoel van het zien van een positieve test is daardoor denk ik heel anders. Toen ik testte wist ik al zeker dat ik zwanger was, waardoor ik voornamelijk voor mijn vriend testte. Ik heb over het staafje heen geplast en ben daarna mijn haar gaan fohnen. Na 5 minuten even gaan kijken en inderdaad een tweede streepje. Ik heb toen naar beneden geroepen 'schat ik ben alweer zwanger'. En de reactie was ah mooi, wanneer gaan we het ziekenhuis bellen? Vervolgens zijn we boodschappen gaan doen en hebben we het onderwerp een paar dagen doodgezwegen. Eigenlijk baal ik ervan dat ons eerste gevoel bij het zien van een positieve test is dat we bang zijn voor alles wat er gaat komen en dat we er niet eens over durven te praten. Ik hoop dat ik bij het zien van een goede echo het 'wowgevoel' ga krijgen. Dat lijkt me echt geweldig!
het was nog nie me nod dag maar voelde me heel beroerd maar me man was gewoon werken en wilde dus nie alleen testen een vriendin van mij waar ik mee aan de tel zat zei test dan gewoon als je zo onzeker bent nou uiteindelijk toch maar gedaan met haar aan de lijn zeg maar toen er een tweede streepje kwam kon ik alleen maar huilen verder niks heb me man gebeld en die dacht dat der heel wat aan de hand was omdat ik zo huilde maar ik kon alleen maar huilen en uiteindelijk kwam eruit dat ik zwanger was hij helemaal blij en het duurde nie lang voor hij naar huis kwam toen hebben we nog een digitale gedaan omdat we het niet konden geloven na de eerste echte echo geloofde we het ook pas echt hoor en zijn nu alweer over de helft gaat echt hard maar weet het nog ofdat het vandaag was
Bij mij is dat best vreemd gegaan. Het was ongepland maar ik ken mn lichaam goed en wist dat er wat was. Had nog een oude dipstick (type 5 voor een euro) liggen van een tijd dat ik heeeel onregelmatig ongesteld was en zeker wou zijn van mn zaak. Ik die test doen, positief. Maar wel een jaar over de datum. En wanneer doe ik die test ? Na sluitingstijd van de winkels... Hele avond en nacht het een beetje weg relativeren. "Zo'n ding heeft niet voor niets een houdbaarheidsdatum" enz. en toen de volgende morgen toch mn vriend maar op zn werk gebeld. Die was echt overdonderd maar ik baalde klein beetje van zijn reactie toch wel. Hij sprak echt alsof er iemand dood was gegaan ofzo . Maar goed afgesproken om een tweede test te halen die middag. Ik heb hem gedaan, in de badkamer gelegd en ben toen sigaret gaan roken. Durfde niet te kijken dat heeft hij gedaan en zn gezicht stond echt op "oh shit". Daar ging mn verhaal van hijs toch overdatum... En het was echt een heel vreemd gevoel. Beetje lamgeslagen. Aan de ene kant echt superblij (geen idee waarom want ik had niet eens een kinderwens) en aan de andere kant van jezus wat nu ? Ik vond het een heel akelig moment eigenlijk wist me geen houding te geven en er gaat vanalles door je hoofd. Heel vreemd . Had ook echt zon gedachte met zwanger worden van die meiden die na een dag overtijd gelijk testen en echt bewust zwanger proberen te worden enz. Had nooit verwacht dat het ook weleens zo kon gaan . Maar aparte ervaring, dat zeker.
Ik was heel toevallig terug aan het kijken toendertijd naar de laatste ongy, en zag dat ik 1 week overtijd was. Dit gebeurde wel vaker, dus ik had zoiets van ik kijk het nog een week aan. Maar na een week nog niets... Dus mijn vriend zo'n test gehaald op maandag, ikke testen. Kom ik met dat ding naar de huiskamer en leg het weg. Mijn vriend heel blij: ik zie een plusje, je bent zwanger. Ikke geschokken: ik geloof het niet, dat kan niet... de hele tijd door Muts die ik was geloofde het niet, tot ik wel 3x positief testte. Mijn 2e reactie was: ben ik zwanger? uhm... ik wil mijn mammie! Haha, nu ik zo terug denk erg leuk achteraf. Maar op dat moment echt een schok, tuurlijk ik was al sinds november 2007 gestopt met de pil, maar dacht echt nog wel een jaartje nodig te hebben voor het zover zou zijn... hihi
Haha dit is een leuk topic. Leuk om alle reacties te lezen. Bij mij zwakte mijn mond alleen maar open en toen zei ik: verrek.. het is ja... Mijn man geloofde het niet eens Samen bij alle lampen in het huis naar de streep staan kijken. Ik heb daarna een tijdje verdwaasd door het huis gelopen. Had het echt nog niet verwacht. Vond het super bijzonder maar ook weer niet omdat het eigenlijk Froukje
Mijn man had voor het eerst het gevel dat het nog wel eens raak kon zijn. De eerste keer dat ik testte was er heel vaag wat te zien. ik stond al met mijn tranen in mijn ogen maar wilde niet te blij zijn omdat ik zoiets had van het is wel heel vaag misschien zie ik het wel verkeerd. Mijn manzag het streepje ook maar toch. De dagen erna heb ik weer een paar keer getest. En ja hoor het was raak! Ik was zo blij. Want we wilden allebei graag een kindje. Het was ook gepland maar je weet natuurlijk nooit wanneer het echt raak is. Mijn man heb ik de test late nzien en die was heel erg blij. Ik kon het eerst moeilijk geloven dat het raak was. We krijgen een baby. Nu nog heb ik soms zoeits van we krijgen echt een baby he? Het is echt waar he? Het is zo ongelooflijk mooi!
wij hadden te horen gekregen dat ik niet of moeilijk zwanger zou kunnen raken. toen ik zwanger bleek waren we er uiteraard heel blij mee en ons heel bewust van het wondertje, mijn man was gelijk trots op zijn zaad (dat hebben er veel volgens mij ) en ik op mijn lichaam dat het toch gelukt was! ik ben er echt zo dankbaar voor dat ik het toch een keer mag meemaken (ook al is het misschien 1 keer) ik voel me bevoorrecht
Ik kon het niet geloven, heb de eerste test in eerste instantie ook weg gegooid omdat ik dacht dat het een indrooglijntje was. Toch de test maar weer uit de prullenbak gevist En toen werd ik toch lichtelijk nerveus. De volgende ochtend nog een test gedaan en die was duidelijk positief. Toen werd ik pas écht nerveus. Toen ben ik als een gek naar de Etos en Kruidvat gegaan om nog een paar testen te halen. Ik geloofde het pas na de 6e test
Wij waren er niet bewust mee bezig, maar omdat mijn ongi uitbleef grapte mijn vriend zo van, ga jij nou maar eens een test doen, ik heb zo'n gevoel. Na 2 dagen op een ochtend de test gehaald, en deze was mislukt (geen lijn in het controle venster maar wel in het "zwanger" venster). Daarvan was ik nogal in de war... maar ik moest toen naar de crematie van een goede vriend, dus geen tijd om nog een test te halen. Tijdens de crematie een heel raar gevoel gehad, erg dubbel allemaal... Toen ik thuis kwam, meteen nog een test gehaald (ik was al ruim 5 dagen na mn NOD) en deze was éénduidig positief. Mijn eerste gedachte was angst, ik moest het nog aan mijn vriend vertellen.. de tweede gedachte was: jeetje, net alsof het zo moet zijn, het ene leven houdt op en een ander leven begint. Mijn derde gedachte was jippie! en de vierde weer iets van, ohww ik kan dit helemaal niet, helllp! Meteen mijn vriend gebeld en gezegd dat ie bij mij thuis moest komen (we hadden voor die avond niet afgesproken, en woonden ook nog niet samen). Gelukkig deed ie dat meteen.. en toen ik hem de test liet zien, reageerde hij echt superlief. Hij stelde me gerust dat we het best voor elkaar gingen krijgen samen.. ook dat het misschien best nog wel iets later had mogen zijn (we waren nog niet zo heel lang samen), maar dat we heel blij mochten zijn dat we dit wondertje krijgen. Pas nadat ik ook mijn ouders had ingelicht (die in de eerste instantie ook in shock waren) , had ik er voor mij zelf een goed gevoel over en dat gevoel is alleen maar gegroeid!
3 dagen voor mijn man zijn verjaardag kwam ik er achter!We waren al 9 maanden gestopt en had er eigenlijk niet meer aan gedacht.Was er ook niet echt mee bezig moet ik zeggen...Dit door dat we onze bruiloft ook hadden gehad dat jaar en heel druk geweest! Maar men menstruatie kwam maar niet en dat "als ik nu een test doe dan zie ik dat in miet zwanger ben dan ben ik het morgen wel"want ook ik dacht zal bij ons wel heel lang duren...Ivm cyclus die niet goed liep enz enz. Dus ik n aar de kruitvat en test gehaald, en warempel....2 strepjes!ZWANGER...nou ik wist ff niet hoe ik het zoekn moest zo blij... Mijn man kwam thuis en heb de test aan hem gegeven met reactie dr bij van "ik denk dat ik een heel leuk verjaardags kado voor je heb"...nou hij werd helemaal gek en sprong door de kamer zo blij.... Bij de 2e nu ging het iets anders.... Ik ben in juni gestopt , en in juli was ik zwanger!Zo vlug hadden we het niet gehoopt tewijl ik er nu iets meer mee bezig was...De test gedaan en ZWANGER..ik kon het niet geloven, maar het streepje was zo vaag...dat ik toch nog 3 testen heb gedaan voor dat ik het echt geloofde.De avond test was het duidelijkst en toen geloofde ik het pas!Maar weer heel blij alleen , we met een dubbel gevoel, want mijn Broer ging trouwen toen ik 7 weken zwanger was, hij en zijn vrouw zijn 5 jaar bezig geweest om kinderen te krijgen, dus ik wilde niet dat hun voor de bruiloft het zouden weten!Terwijl we het eigenlijk al wel tegen iedereen wilde vertellen...zo vroeg!Was heel moeilijk, want ze hadden champagne en biefstuk en zo , normaal ben ik daar heel gek op, maar jah nu mag het niet.Dat mijn zusje zei van hoef je geen champagne, waarop ik antw."Nee lust ik niet" ze geloofde dat niet natuurlijk en vroe in iedereens bij zijn ben je zwanger dan....Nou daar zit je dan!Ikke meteen nee echt niet!Maar jah was wel moeilijk om geen rood hooft te krijgen, wat me goed is gelukt.Ik wist me geen houding te geven en ben de chapagne uit gaan delen, zodat ik ff weg kon! We hebben gewacht tot na de bruiloft ik was een week of 9 toen we het hun vertelde, omdat ik bang was dat ik hun dag zou verpesten.Omdat hun er erg mee zaten dat het telkens niet lukte! Maar ondertussen ben ik bijna 30 weken zwanger en mijn schoonzus bijna 20 weken, en gelukkig gaat het allemaal goed met haar en de kleine ...en nu kunnen we dr eindelijk goed over hebben, en ben uiteraard heel blij voor hun, want toen ze het zeiden dat ze zwanger waren, moest ik meteen huilen en exuceerde me dat het men hormonen waren toen me broer zei dat ik niet hoefde te huilen!Maar vnd het heel leuk... groetjes
Ik moest op een zaterdag ongesteld worden, maar het bleef uit. Ik had al heel de tijd het gevoel van bubbeltjes in mijn buik en dus het idee dat er iets anders was dan normaal.... 's Middags getest, test gelukt maar geen streepje van de zwangerschap.... 's Avonds op weg naar een housewarmingparty zeg ik nog tegen mijn man nou je wordt nog geen papa. Op het feestje zegt een vriend van mij, jij mag geen alcohol drinken. Ik zeg, hoe kom je daarbij. Hij zegt, ja dat moet je gewoon even niet doen... Heel vaag.... Lol Zondag niet ongesteld, maandag niet ongesteld dinsdag nog niet...'s Avonds kwamen mijn ouders op visite, ik vertelde tegen mijn moeder hoe of wat en die zei nou doe nog ff vlug een test. Maar ja 'savonds testen is vaak onduidelijk ivm minder geconcentreerde urine... Er verscheen heeeeeeeel licht een streepje maar niet echt overtuigend. Ik gooide de test op tafel en verder eigenlijk niet meer naar gekeken. De volgende dag kom ik uit mijn werk en pak de test om weg te gooien. Knalblauwe streep! Ik snapte er niks van, vlug naar mijn moeder gegaan, die zei ja dan moet er toch wel iets in je urine heb gezeten, zon ding verkleurt niet uit zichzelf. Maar ja, ik vlug een andere test gehaald en die voor de volgende ochtend neergelegd. Slapen was moeilijk die nacht.... Volgende ochtend voor mijn werk getest, en ja geen twijfel meer mogelijk... Binnen paar seconden een dikke paarse streep! En nu al 37 wkn zwanger van een gezonde dochter Liefs Rianne