Wij hebben de bench alleen gebruikt toen onze hond nog een pup was. Puur als rustig en veilig plekje waar ze zich terug kon trekken. Deurtje stond altijd open, maar als ze in de bench lag moest ze gewoon met rust gelaten worden. We hebben de bench nooit gebruikt als middel voor zindelijkheid of straf. In het begin hebben we ‘s nachts het deurtje wel eens dicht gedaan, maar toen we merkte dat ze niets kapot maakte lieten we het deurtje gewoon open. Volgens mij hebben we de bench ook na nog geen jaar weg gedaan en dr kussen gewoon in een mand gedaan. En ook toen (en nu nog) geldt: als ze in dr mand ligt laten we dr met rust, dat is haar plekje.
Wij hebben er uiteindelijk, op advies van de dierenarts, voor gekozen om een bench voor onze teckel te kopen toen ze +- 8 maanden was, met het doel "zindelijkheidstraining". Maandenlang heb ik tig keer per dag gewandeld met haar - op vaste momenten, na eten/drinken/slapen, maar ook tussendoor - maar buiten plassen/poepen deed ze zelden. Je kon een uur bij het veldje staan, ze deed niks. Bleef gewoon naast je staan. Je kon een uur wandelen, maar nee hoor: Bleef gewoon netjes naast je wandelen, snuffelde hier en daar, maar deed niks. Eenmaal thuis ging ze bij binnenkomst direct ergens in de kamer plassen... Na maanden dagelijks opruimen en schoonmaken - en uitgebreid belonen wanneer ze het wél sporadisch eens een keer buiten deed - zijn wij toch overstag gegaan voor een bench. In ieder geval om haar 's nachts en wanneer we even niet thuis waren te stimuleren het langer op te houden - i.p.v. het meteen maar ergens in de kamer te lozen bij de eerste aandrang - en zodoende een moment te kunnen hebben waarop ze gegarandeerd moest (en het dus wel buiten moest doen, want in de eigen bench doen ze het alleen als je veel te laat bent of als ze ziek zijn.) De eerste weken hebben we de bench op onze slaapkamer gehad zodat we het direct zouden merken als ze 's nachts behoefte had en we er dus meteen uit konden gaan met haar. Vanaf dat moment is het eigenlijk heel snel gegaan met zindelijk worden en na een paar weken kon ze prima de nacht doorkomen (beneden, in de bench) én deed ze, op af en toe een ongelukje na, alles buiten Nu had zij ook nog heel erg last van verlatingsangst hierbij, waar ik ook maanden aan gewerkt heb, en hierbij heeft de bench ook uitkomst gebracht. Waar ze eerst heel zenuwachtig en piepend door de hele kamer ging, ook al was ik alleen maar even naar de wc, kon ze nu veel beter tot rust komen in de bench. Ik ben begonnen met haar in de bench te zetten, dicht, en ik ging dan op de gang staan. Door de bench kon ze zo niet (zenuwachtig) op zoek gaan naar me. Zodra ze heel even stil/rustig was kwam ik binnen om haar er enthousiast uit te halen met iets lekkers. Dit deed ik 1-2 x per dag op deze manier en dit breidde ik ook steeds verder uit door telkens weer iets langer te wachten voordat ik terugkwam met "de grote beloning". Ook dit is met een paar maanden uiteindelijk helemaal goed gekomen! (Ergens denk ik overigens ook dat de verlatingsangst en het "niet buiten willen plassen" met elkaar te maken had.) Inmiddels zijn we dus 12 jaar verder en heeft ze nog steeds een bench; 's nachts slaapt ze erin en overdag gaat ze erin liggen wanneer ze met rust gelaten wil worden én als ze ziet dat we gaan eten (Een teckel met manieren, haha, al zit ze vanaf daar nog wel steeds verlekkerd te kijken naar het eten ) Wij zijn dus uiteindelijk heel positief erover en hebben dan ook voor onze tweede teckel meteen een bench aangeschaft toen we hem als pup kregen (hij is nu 5). We hebben hem heel rustig eraan laten wennen en ook hij heeft een paar weekjes op onze slaapkamer geslapen in de bench zodat we er meteen uit konden bij plasdrang. Ook hij gaat in zijn eigen bench liggen wanneer hij even rust wil - alleen is dat zelden bij hem, hij heeft energie voor 10 - en hij zit er als eerste in zodra hij ziet dat wij onze jassen aandoen (en dus weet dat we even weggaan). Bij het juiste gebruik kan een bench heel veel bijdragen