Hopefully, ik denk dat vele moeders in wordin twijfels hebben hoor. Maar goed, voor girliegirl ik ben van mening dat je het toch met je ouders moet overleggen en je schoonouders. Want hun bepalen over jullie zolang jullie daar nog wonen. Als hun het geen probleem vinden, moet je er gewoon voor gaan maar je moet wel goed nadenken over wat een beeb kost en dat je niet zomaar bij je ouders/schoon ouders aan kan kloppen. Ook al wil je niet aan je ouders vertellen het is toch echt wel belangerijk ! Straks schoppen ze je het huis uit omdat ze het er niet mee eens zijn. En ik geef ze gelijk want het is hun huis !
hoi ik zou wel eens willen weten hoe je dit wil gaan klaar spelen Kijk 16 vind ik voor veel meiden echt te jong om moeder te worden er zijn zeker uitzonderingen,maar ik ben er geen voorstander van echt niet! Daar komt nog eens bij dat jullie 16 en 17 zijn en jullie bij een van de ouders willen gaan wonen.Wat ga je dan zeggen? Het is een ongelukje! Hoe lang zijn jullie bij mekaar?Hoe denken jullie het rond te krijgen een kind kost heel veel geld alleen het onderhoud al,daar komt nog bij dat je een hele baby uitzet moet kopen! Daar naast zullen zijn of jou ouders echt niet jaren met jullie samen in een huis willen wonen als jullie ook nog een kleintje hebben. Bij de woningstichting hoef je niet aan te kloppen want daar kun je je alleen inschijven als je een vast inkomen hebt. en dan kom je op een wachtlijst want urgentie krijg je niet als je een huisje wil latten we zeggen een boven woning met 1 slaapkamer ben je zo 300 verder. Die moet nog ingericht worden (of je moet op de grond willen zitten). En dan komen jullie verzekeringen nog want als je op je zelf gaat moet je je verzekering zelf gaan betalen is ook 100 pp. Dan komt daar nog je gas water en licht bij en je moet ook de broodnodige verzekeringen afsluiten voor je spullen enz. Daar komt dat ook nog weer bij dat je boodschappen moet hebben daar kun je ook uit gaan van een euro of 15/20 voor de baby en een 30/40 voor jullie PER WEEK dus 180/240 per maand. Dus denk na als je dit kan opbrengen in de maand ong ruim 1000 vind ik het best maar denk niet dat je zou kunnen rond komen van de kinderbijslag enzo want dat is niet zoveel als dat je zelf zou denken.
Ik ga weg.. ik doe het wel in mijn eentje samen met mijn vriend.. dan maar geen steun van jullie.. Doei!
girliegirl, als je hier al niet tegen het kritiek opgewassen bent hoe wil je dat dan doen in de buitenwereld waar je mensen in de ogen moet kijken die jou precies hetzelfde zullen vertellen? Je moet het ook niet zien als kritiek. De mensen hebben het beste met je voor. Is het nu zo raar dat men zegt overleg het eens met je ouders? Ben je bang voor hun reactie of kun je niet bij ze terecht? Ik vind het erg vervelend voor je dat je met deze twijfels zit maar probeer het toch anders te zien. Mensen hier willen je alleen maar helpen.
Ik vind het gewoon vervelend dat er altijd maar commentaar is. er wordt bijvoorbeeld niet gevraagd waarom ik het zo graag wil ofzo alleen maar:"je bent veel te jong etc." Daarom reageer ik zo. Ik begrijp jullie wel, maar het is gewoon irritant, sorry. Groetjes Sandra
Dan bied ik bij deze ook mijn excuses aan want ik vindt het vervelend dat je je hier niet welkom voelt. Mag ik je dan bij deze vragen... Waarom wil je graag een kindje? Ik wil er best met je over praten en ik zal je niet bekritiseren. Wel geef ik in alle gevallen mijn eerlijke mening. Wat ik je mee wil geven is, geef antwoord en ook op de vervelende opmerkingen die je hier krijgt. Mocht je toch besluiten zwanger te willen raken dan is dat een goede oefening voor later. En tja...ik ben ook pas 23 en nog niet zo oud dus kan het ook wel eens mis hebben. Groetjes Luna
Omdat ik graag dicht bij mijn kind wil staan. Tussen mijn ouders en mij zit een groot (ik vind het groot) leeftijdsverschil waardoor we vaak ruzie hebben en het oneens staan. Als mijn kindje dan zestien is, ben ik waarschijnlijk drieendertig en ik wil veel kinderen later, als we dat kunnen betalen, en niet allemaal heel snel achter elkaar dus daar gaat ook leeftijd in zitten.. En het is ook gewoon leuk om een kindje te verzorgen, dat geef ik ook als reden.. Sorry dat ik het zeg, maar er zitten hier wel meer van 17 volgens mij en ook van 18. Als ik beval ben ik ook 17 en het verschil tussen 18 en 17 vind ik niet zo groot, want je bent nog even verantwoordelijk en zelfstandig als dat jaartje daarvoor. Dat verandert niet want oh ik ben 18 dus ik moet maar zelfstandig en verantwoordelijk zijn. Dusja, dat zijn mijn redenen ongeveer.. Doeidoei, Sandra
Sandra, juist het feit dat je niet tegen dit 'commentaar' kunt, is een teken dat je blijkbaar nog niet opgewassen bent tegen de 'volwassen' wereld, ook al voel je dat op dit moment niet zo! Toen ik 16 was, wilde ik ook heel graag een kind (had al een tijdje een vaste relatie). We woonden op dat moment ook allebei nog thuis. Ik zat op dat moment op school en mijn vriend werkte. Eigenlijk een beetje dezelfde situatie als waar jij in zit. Hoe sterk dat gevoel toen ook was, hebben we toch met ons verstand gezegd dat het beter was van niet, omdat we een kindje graag een toekomst wilde geven, waarin het niets tekort komt en daarbij niet aan onszelf voorbij gaan. Inmiddels is het 8 jaar later en ben ik alleen maar blij met de keuze van toen. Nu ik beter weet hoe de wereld in elkaar steekt, genoten heb van mijn 'jeugd', ik mezelf heb ontwikkeld tot een volwassen vrouw en inmiddels ook weer een aantal vriendjes verder ben, weet ik dat ik er nu pas klaar voor ben en toen op mijn 16e bij lange na niet. Ik snap dat het voor jou overkomt als alleen maar commentaar, maar de andere meiden hier, willen je/jullie alleen maar behoeden dat je een beslissing maakt, waar je later spijt van gaat krijgen. Zij willen dat je je goed realiseert waar je aan begint en dat je in jouw situatie deze beslissing niet kan nemen zonder dit met je (schoon)ouders te overleggen, omdat dit ook voor hen grote gevolgen zal hebben! Ze geven geen commentaar, maar ze belichten een kant die je zelf wellicht niet gezien hebt of niet willen zien. Een kindje is veel meer dan een flesje geven en een luier verschonen! Meid, mijn advies is: geniet nog lekker van je leventje en ontwikkel je eerst! Als jullie allebei werken, een huisje hebben, kunnen jullie altijd nog voor een kindje gaan! Zie alle 'commentaren' als adviezen van mensen die verder zijn in het leven dan jij en weten waar ze over praten.... Laat alles rustig op je inwerken, maar volg daarbij je verstand en niet je gevoel! Succes!
beste sandra, tussen mijn ouders en mij zit ook een heel groot leeftijdsverschil! toen ik als kind met mijn vader bv ging zwemmen zeiden de andere kinderen :kom je met je opa zwemmen? dat vond ik ook niet leuk,daarom heb ik gezegd ik wil vroeg aan kinderen beginnen ik ben aan kinderen begonnen toen ik22 jaar was en mijn zoon is geboren toen ik 23 was! hij is er nu 15jaar en trots dat hij nog zo een jonge moeder heeft(ben nog altijd de jongste moeder van zijn klas )en daar ben ik ook trots op. alhoewel ik moet zeggen dat het best zwaar was! dus met 16jaar zal het echt nog moeilijk zijn! je moet echt sterk in je schoenen staan wil je een baby opvoeden,stel je krijgt een huilbaby wat 24 uur lang huilt wat doe je dan????het is echt geen roze wolk hoor een baby opvoeden! wat ik je probeer te zeggen,met 22 jaar ben je ook nog piepjong om aan kinderen te beginnen
Idd zie het als advies niet als commentaar... Meid als het aan mij had gelegen had ik op mijn 16e met nu mijn ex ook al een kleine gehad..... Als je 16 jaar bent kan je deze niet alleen maken niet zonder je ouders ... Niet zonder je vriend en niet zonder de mensen die dicht bij je staan... Als je deze keus zou maken kies dan met je hart en je verstand zal zeggen dat het niet juist is... als je werkt heb je je kind zoveel meer te bieden... Je moet door de weeks naar school en in het weekend werken.... waar moet de kleine heen? In het weekend kan hij/zij natuurlijk bij paps blijven maar door de weeks bij jou ouders of zijn ouders.. Dus ook zij spelen een rol bij jullie beslissing.... Ik zou echt eerst gaan samen wonen overleg eerst hier over met je ouders... Als dat goed gaat dan kan je altijd nog gaan voor een kindje.. Succes met je beslissing..
lieve meid ik snap dat je je mischien aan gevallen voelt. ik ben zelf ook 21 dus ook niet zo oud. ik vind dat je wel goed moet na denken bij deze beslissing er zijn zoveel dingen waarover je moet denken zoals: ga ik door met school blijf ik werken meis ik begrijp dat je vroeg mama wil zijn. maar ook daar zitten ook haken en ogen aan. ik werk met jongens en meiden van jou leeftijd. ik heb een meisje erbij die haar moeder was 16 die is gepest daardoor om maar een voorbeeld te geven. en meid ga praten met je ouders en je schoonouders als je dat niet doet werk je jezelf in de problemen. ga aub niet liegen want daar komen ze achter. nogmaals ik werk mar mensen van jou leeftijd ik heb er zelf een in huis omdat ze thuis niet meer welkom is omdat ze had gelogen dus ik weet waar ik over praat. denk aub goed na voor dat je spijt krijgt. liefs blusvrouw
Hey Girliegirl, ben ik weer. heb even lekker een ovenschotel gemaakt en een verslagje uitgewerkt voor mijn werk...Tja er moet toch brood op de plank komen! Ik kan me wel goed vinden in het verhaal van het leeftijdsverschil. Mijn moeder kreeg mij toen ze 21 was en we hebben zoveel raakvlakken! Ze heeft wel altijd geprobeerd om mij ervan te overtuigen om te wachten met het krijgen van een kind. Nu pas ( ik wordt over een paar dagen 24 ), vind ze dat ik er klaar voor ben. Ze ziet nu dat ik geen behoefte meer heb aan discotheken, uitgaan en ik ga niet meer zoveel naar vriendinnen. Ook heb ik sinds 1 jaar een parttime baan waar ik genoeg mee verdien. Ik had er rond mijn 16e nog geen behoefte aan om kinderen te krijgen maar wel op mijn 20e. Toen ben ik na een tijdje van gedachte veranderd. Mede doordat ik toen nog 40 uur moest werken en mijn vriend nog aan de weg aan het timmeren was. Ik ben blij dat we er nu met een gerust hart aan kunnen beginnen en dat we zeker weten dat het niets te kort zal komen. Als ik thuis had gewoon had ik het niet gewild om de volgende redenen. Mijn stiefvader (bah bah) heeft hele andere opvattingen over opvoeden dan ik..Waardoor ik zelf al meteen op de kast zit. Laat staan als hij dat bij mijn kind zou gaan doen. Mijn moeder is een super lieve vrouw maar ook zei denkt anders over het opvoeden van kinderen dan ik. Mijn vriend en ik liggen sinds kort redelijk op 1 lijn. Nu heb ik er pas echt vertrouwen in dat het goed zal komen. Denk je dat jij met jou ouders op één lijn licht als het gaat om de opvoeding van jou kindje? Je zegt zelf al dat er een enorme kloof zit tussen jou opvattingen en die van hun. Zou je het niet frustrerend vinden als ze zich dan ook met de opvoeding zouden bemoeien? Heb je het er al met je vriend over gehad hoe jullie over de opvoeding denken? Ik ben erg benieuwd Sandra! Liefs Luna
Ik zit in jaar 4 van de havo, maar ik denk dat ik deze over moet doen dus het duurt nog wel even.. Ik er nog niet eens over nagedacht of mijn vriend en ik op een lijn zitten, want hij is heeeel anders opgevoed dan ik. Zijn ouders hebben hem in de steek gelaten toen hij in de problemen zat en daarom kan ik het ook niet zo goed vinden met zijn ouders. Mijn ouders daar in tegen willen juist dat ik door ga met school terwijl zijn ouders toe hadden gelaten dat ie mocht stoppen met school en het niet af ging maken. Terwijl ik wel wil dat mijn kindje zijn/haar school afmaakt met een goede opleiding. Dus ik denk dat ik nog maar even ga babelen met mijn vriend, hahahaha. Doeidoei, Sandra
Goede opleiding! Kun je heel wat kanten mee op. Ik heb de mavo gedaan, toen detailhandel en daarna ben ik fulltime gaan werken in een administratieve functie. Dit heb ik een aantal jaar 40 uur gedaan en daarnaast heb ik een management opleiding gevolgd. Nu ben ik 1 jaar management secretaresse en werk ik 28 uur. Dit is ook wel wat ik een tijdje wil blijven doen en heb nu ook een vast contract. Ook wel een fijne basis om aan een kindje te beginnen. Lijk me inderdaad eens goed om het met je vriend over de opvoeding etc te hebben! Ik vind wel dat jij zelf goede ideeën hebt. Liefs lUna
Hoi Girliegirl, Zodat je ziet ben ik 18 jaar. Ook ik krijg heel veel commentaar, dat ik nog te jong ben etc. Ik kan me de reactie van de "volwassen" dames goed begrijpen. Maar ik zie ook dat de manier waarop Luna tegen je praat, veel beter aankomt. Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt. Ik wilde op mijn 16e ook heeeel graag een kind. Hier hebben we mee gewacht, hoe moeilijk het ook was. Nu wonen we al 2 jaar samen, en hebben we het financieel ook op orde. Op mijn 16e dacht ik dat ik er helemaal klaar voor was. Niets of niemand kon mij wijsmaken dat ik beter nog even kon wachten. Nu achteraf zie ik in dat ik op dát moment inderdaad beter even had kunnen wachten. Mijn vriend en ik gingen samenwonen, en vanaf toen is er veel veranderd. Ook aan de relatie. Wat ons betreft positief, maar het kan ook negatief uitvallen. Je leert elkaar op de slechtste momenten kennen. Zulke periodes kunnen je relatie breken of sterker maken. Wat ik je in ieder geval wil zeggen, is dat ik zeker weet dat je (als je nu zwanger bent) een hele goede moeder zal worden, en dat je vriend een goede vader zal worden. Het zal absoluut wel goed komen met jullie. Maar ik denk wel dat, als je even wacht, dan jullie dan nóg betere ouders zullen zijn. En je wilt toch het beste voor jullie wondertje? Ik wens je in ieder geval heel veel succes met alles. En ik hoop dat je over mijn woorden wilt nadenken. Ik wil wel dat je weet dat ik dit absoluut niet negatief bedoel, en dat ik je alleen maar tegemoet wil komen . Liefs Dayenne
Hey Sandra Hier ben ik ook weer even Voor mij is leeftijd nothing but a number. Ik hecht niet zoveel waarde aan iemand's leeftijd. Ik ken genoeg meiden van 17 die heel volwassen zijn en ook genoeg van 25 die nog helemaaaal niet volwassen zijn. Dus wat dat betreft maakt het mij niet zoveel uit hoe oud je bent. Mij gaat het erom dat je nog op de middelbare school zit waar je niet zomaar mee kan stoppen en geen geld mee verdient en dat je nog thuis woont. Ik heb voor mijn huidige vriend samengewoond met mn (nu) ex. Wi jzijn gaan samenwonen toen we 17 waren. Maar niet in ons eigen huisje, nee hoor, dat kregen we namelijk niet. Wij woonden met z'n tweeën bij mijn moeder in huis. Wij hadden de hele zolder voor ons tweetjes, maar het was ECHT GEEN pretje hoor! Ten eerste niet omdat je alsnog je eigen plekje niet hebt om je te ontwikkelen, ten tweede omdat mijn moeder ALLES meemaakte van onze relatie en zich ook overal mee bemoeide en ten derde zaten we zoo erg op elkaars lip dat we steeds vaker ruzie kregen. Hoe mooi en leuk het ook leek toen we eraan begonnen, na een jaar zijn we met ruzie uit elkaar gegaan (terwijl we voor het samenwonen NOOIT ruzie hadden) en spreken we elkaar nooit meer. Ik wilde toendertijd ook heel graag een kindje van hem. God, wat ben ik blij dat ik dat nooit gedaan heb! Ik moet er niet aan denken om nu een kindje van hem te hebben en dat ik m nog zou moeten zien vanwege het kindje. Of dat ik mijn huidige vriend ermee zou opschepen ofzoiets. Kijk, je hebt nooit 100% zekerheid als je ergens aan begint. Nergens mee. Wie zegt dat mijn vriend en ik over 20 jaar nog samen zijn? Maar je kan wel zoveel mogelijk zekerheid hebben en zolang je dat nog niet hebt, moet je neit aan iets beginnen. Ik hoop echt dat je een verstandige keuze maakt. Echt, bij de keuze om voor een kindje te gaan moet je niet alleen maar jezelf erbij betrekken; als in: IK wil het graag. Op dit moment kan je je kind gewoon niet ALLES bieden wat ie nodig heeft en dat is gewoon zonde. Een kindje krijgen is iets waar niet luchtig over gedaan moet worden. Het is iets heel byzonders en je moet je kind ook al het byzondere kunnen geven wat je te bieden hebt. En als je naar school gaat, waar je nog NIET mee kan stoppen en nog geen eigen dak boven je hoofd hebt kan je dat gewoon niet bieden. Ik hoop gewoon echt dat je al het 'commentaar' van iedereen toch meeneemt in je beslissing, want iedereen bedoelt het hartstikke goed
Misschien klinkt het heel dom wat ik nu schrijf maar is een opleiding voor kraamverzorgende dan niks voor jou. Wie weet krijg je daar 'voldoening' mee. Snappie?!