Ik zat vandaag een beetje na te denken en vroeg me ineens af waarom borstvoeding zo'n "gedoe" kan zijn in eerste instantie? Hier verliep het de eerste keer totaal niet zoals het moest en ben uiteindelijk, na hele slechte begeleiding gestopt, daarna na 2 weken gerelacteerd en toen na 3 maanden fulltime kolven, gestopt; ik was gewoon op. Deze keer verloopt het weer niet helemaal zoals verwacht, maar sowieso al veeeeeel beter dan de vorige keer. P drinkt iig alles aan de borst en daar ben ik dolgelukkig mee! En beetje bij beetje gaat t steeds beter Maargoed, om bij het onderwerp te komen: Borstvoeding is zo natuurlijk als het maar kan en t zit er eigenlijk gewoon ingebakken bij ons mensen (we zijn niet voor niets zoogdieren ). Maar hoe kan het dan dat het eigenlijk helemaal niet zo natuurlijk meer is en je het tegenwoordig moet leren?? Je hoeft een hond, kat, koe, etc. toch ook niet te leren hoe ze haar kleintjes moet voeden? Dat gaat ook helemaal vanzelf.. (en als het bij hen niet lukt dan is er echt iets aan de hand) Ik lees zo vaak dat het om de een of andere reden niet lukt/gelukt is en ik vraag me echt af hoe dat nu kan aangezien het eigenlijk zo vanzelfsprekend zou moeten zijn.. Ben benieuwd hoe jullie hierover denken?
Ik denk - uitzonderingen die ECHT om medische redenen niet kunnen geven - dat het helemaal niet zo is dat zoveel mensen het niet kunnen. Ik weet het, dit klinkt BV-maffia achtig... Maar ik denk dat een hele hoop mensen ''smoesjes'' dan wel ''onwaarheden'' bedenken om niet de waarheid te hoeven zeggen: Flesvoeding prettiger te vinden, minder lastig te vinden, geen zin te hebben in BV... OF ze zijn zo onwetend over BV OF ze zitten in een omgeving vol met FV-maffia leden... Ik geloof er niet zo in dat er echt zoveel vrouwen zijn die geen voedzame BV had of dat er geen druppel uitkwam... Zo hoorde ik van een kennisje dat ze geen druppel had. Later bleek dat de BV pas na een week opgang kwam en toen had ze er geen zin in. Dat laatste vertelde ze mij weken later ineens. Ik denk dat er gewoon uit schaamte of uit angst voor veroordelingen onwaarheden verteld worden *please mep me niet in elkaar wegens deze mening*
Hele goede vraag... Ik heb ook geen idee. Ik heb in ieder geval nog niet veel mensen gehoord die geen opstartmoeilijkheden hadden. Mensen zijn in ieder geval sowieso een stuk minder natuurlijk dan dieren, niet alleen met borstvoeding.
@ Maartje: niet kunnen is natuurlijk wat anders dan opstartproblemen... En die heeft volgens mij echt iedereen, toch?
Het eerste wat ik nu tegen mn zusje en stiefdochter heb gezegd mbt de BV: raak ajb niet gefrustreerd ofzo wanneer de BV niet direct op gang komt, je lijf moet het allemaal maar doen en het komt echt wel! Zelf ben ik bij de oudste na 8-10 weken gestopt met BV en nu met de jongste na 12-14 weken. De jongste kwam met 12 weken ineens iedere anderhalf uur, er ging met moeite 120 cc in. Vaak liet ze het zelfs ook nog deels staan. Maar wanneer ze FV kreeg, tankte ze met gemak 160 cc weg en duurde het vier uur voordat ze weer kwam. Dus ben om die reden dus gestopt, omdat we sterk het idee hadden dat ze gewoon te weinig voeding van mij kreeg. Vond het wel erg jammer, had het graag een half jaar vol gehouden.
Ik denkt dat het komt omdat mensen in tegenstelling tot dieren te veel nadenken en niet meer natuurlijk handelen. Alsof we het als ware verleerd zijn om instinctief te handelen en altijd maar overal over na te willen denken.
op zich ben ik het hier wel mee eens, maar toch ervaren de meeste vrouwen (behoorlijke) opstartproblemen. dit hebben dieren idd niet. Ik heb het zelfs gehad met mijn jongste, zelfs nog erger als bij mijn oudste! en ik heb een jaar gevoed zegt dus niets... had zo veel pijn dat ik met de tranen rollend over mijn wangen heb zitten voeden, op dat moment zag ik het écht niet meer zitten en ging het weer door mn hoofd om te stoppen want het was echt hel. het is dat ik wist dat het beter werd en ook een gevoel dat ik mijn tweede ook zo lang bv wil geven en dat ik er gewoon verdrietig van werd om hem de fles te moeten geven, bv geven hoort gewoon bij mij. gelukkig is het dus idd allemaal goed gekomen, maar de ellende heeft toch zeker 2 weken geduurd..(enorme aanzuigpijn en blaasjes, kon zelfs geen bh of compres verdragen de eerste week, tepelkloof, borstontsteking en spruw) de spruw hebben we nu nog we komen er maar niet vanaf. maar niet om te veroordelen, maar ik ken er dus meerdere die om deze opstartproblemen gestopt zijn en zeggen dat het niet gelukt is. het is hun goed recht dat ze niet door wilden bikkelen en/of dat er niet voor over hebben, ze zeggen dan alleen niet gauw: ik heb het opgegeven want het werd me te zwaar of te pijnlijk oid. maar ik kan het me wel voorstellen, als het nou voor iedere vrouw meteen heel makkelijk en natuurlijk zou gaan als het zou moeten, zouden er veel meer bv geven, daar ben ik van overtuigd!
tja, die pijn die ik had heeft niks met nadenken te maken, die had ik gewoon en als een dier dat zou voelen, weet ik zeker dat hij niet zijn jonkies zou gaan voeden
Tja.. Waar komt dat door.. Misschien denken we er teveel aan, zijn we er wel teveel mee bezig e.d., ik weet het niet.. Hier ging het vanaf seconde 1 vanzelf. Dus ik herken de 'opstartproblemen of andere problemen' niet. Bij de 1e 2 maanden gevoed en toen overgegaan op fv, nu voed ik de 2e al 6 maanden en de enige keren dat er 'dingen' zijn met betrekking tot de bv komt dat toch echt door mijn twijfels. 'Krijgt ze wel genoeg, groeit ze wel goed, etc. etc'.
Waarom het bij dieren vaak veel makkelijker gaat dan bij mensen is omdat dieren veel meer hebben gezien hoe het moet dan wij. De meeste zoogdieren leven in groep en hebben dus bij ouders, broers en zussen, tantes,..... gezien hoe BV moet/loopt. Ik ben ervan overtuigd dat als mensen meer (terug) in groep zouden gaan leven en niet alleen in een kamertje zouden gaan zitten om te borstvoeden, het al bij héél veel mama's makkelijker zou lopen. (maar dat heeft natuurlijk weer andere nadelen) Verder wordt er idd snel gezegd dat het niet 'gelukt' is, volgens mij. Al denk ik dat veel mama's ook écht denken dat dat zo is maar hebben ze eigenlijk gewoon slechte begleiding gekregen of redeneerden ze vanuit een KV-visie en had het dus eigenlijk wel kunnen lukken als ze gewoon hadden geluisterd naar hun kind of goede hulp hadden gekregen.
ik denk idd dat het komt doordat we te veel denken en bedenken je hebt gelijk dat je het een hond koe kip of paard ook niet hoef voor te doen maar wij weten te veel en die paarden koeien kippen en honden niet . maar als het bij hun niet lukt word hun kroost ook gevoed met de fles . ws omdat het alternatief er is denken veel nieuwe mensen makkelijker ooh als het niet gaat dan maar dat .
hallo, dat van dat teveel denken slaat echt nergens op hoor! Ik wist precies hoe ik mijn zoontje moest aanleggen, ik had mijn oudste immers een jaar gevoed! Ik was er van overtuigd dat die bv als vanzelf ging, viel dat even tegen! En denk maar niet dat ik in mn hoofd het alternatief had, ZEKER niet.
Nou, lees maar eens op het FV-forum!! "Mijn kind zit op de maximale hoeveelheid FV, maar hij heeft niet genoeg, wat kan ik doen?" Ofwel: moeders die FV geven, hebben ook problemen waar ze mee zitten. Echter, je kan wel van BV naar FV, maar niet zo makkelijk andersom. Daarom hoor je veel van vrouwen die overstappen van BV naar FV. Ik heb zelf ook wat probleempjes gehad. Pijn bij het voeden in het begin, mijn baby en ik hadden samen moeite met aanhappen (dan hapte zij goed en was ik te laat en dan hapte ze weer niet). Borstweigeren, afgeleid zijn aan de borst, een dipje in de productie.. maar geen problemen die je niet ook zou hebben met allerlei andere zaken in het leven. Ik heb hier vragen gesteld, en ook regelmatig met een vrijwilligster van LLL of VBN aan de lijn gehangen. Maar bottom line is: mijn kind groeit goed, zij is gezond en we genieten er meestal ontzettend van. Ach ja dieren... die baren ook veel makkelijker, zijn ook veel vruchtbaarder... survival of the fittest geldt nu eenmaal veel meer voor dieren dan voor mensen. Wij zijn wat gedegenereerd al Mijn zus geeft door omstandigheden FV (prematuur, BV nooit goed genoeg op gang gekomen) en die heeft er ook wel eens gedoe mee.
Hmm of ik opstartproblemen heb gehad...? Wel als ik in het ZH geluisterd zou hebben naar de domme verpleging (ik mocht mn dochter niet te vaak optillen en aanleggen, want 'ze hebben snel genoeg door dat als ze gaan huilen dat je ze dan oppakt' (dochter was 3.5 uur uit mn buik....) Je MOET in het begin zo vaak mogelijk aanleggen om alle kliertjes goed te stimuleren... Ik heb me in het begin goed verdiept in BV geven omdat ik niet beinvloed wilde worden door leden van de FV maffia of mensen die met slechte tips kwamen waar een onwetende nieuwbakken onzekere moeder vatbaar voor kan zijn. Mijn 'opstartproblemen': - enorme stuwing (pamela was er niets bij) inclusief de pijnlijke tit'n - enorm lekkende borsten - beginnende kloof En tuurlijk deed het aanzuigen eerst pijn. Ik moest echt tot 10 of soms nog verder tellen. Maar ik vrees dat sommige mensen ook vaak voeden als 'opstartproblemen' zien. Of ook zoiets 'grappigs': Mn (overigens hartstikke lieve) schoonmoeder zegt dat BV te veel pijn deed, Maartman wilde niet aan de borst zuigen en de BV ook niet goed op gang kwam daarom binnen een week al gestopt met BV geven. Prima, haar keuze. Maar laatst bekeek ik Maartman zijn baby fotoalbums. En wat ziet mijn oog: Een foto van Maartman... DIRECT na de geboorte een fles kreeg van zijn oudere zusje. Tuurlijk was men toen onwetender dan de meeste mensen nu. Maar toch..... Ik denk dat als mensen het ECHT ECHT ECHT willen, het ook gaat lukken. Oke, met borstvergrotingen/verkleiningen, medicijnen die het tegenhouden/beter niet samen gaan, hazelipje bij baby, premature baby's die niet kunnen aanhappen zal het lastiger gaan. Maar bij die laatste twee zou je als je het ECHT zou willen eventueel ook via kolven kunnen proberen Ja, ik ben een enorme voorstander. Al begrijp ik ook heus wel dat er ook een paar procent van de vrouwelijke wereldbevolking het niet kan. En als je net tot die categorie behoort en je zou het wel willen geven, dan lijkt me dat heel verdrietig voor de desbetreffende moeder. Maar ik denk niet dat er veel vrouwen in die categorie vallen Het geeft verder ook niets. Iedere vrouw moet voor zichzelf uitmaken wat zij wel en niet wil. Wil je geen BV geven, dan is dat prima. Ieder voor zich uitmaken. Maar geen smoesjes bitte Want van die smoesjes krijg ik elke keer zo'n behoefte om uit te leggen dat als ze dit of dat zouden proberen... Goed. Misschien is dat mijn BVprobleem
Het is nu moeilijker omdat er minder (goede) kennis voorhanden is. Vroeger werd de kennis van moeder op dochter overgedragen en sprak het voor zich dat je bv gaf. Nu is kunstvoeding zo sterk bezig geweest met de opmars, dat daar wel meer kennis over lijkt te zijn. Het is ook simpel uit te leggen, het is zo gepiept (al moet ik er niet aan denken om al die handelingen te doen pfff). Er is gewoon een te groot gebrek aan kennis, men wil graag weten wat erin gaat (zo'n onzin!) men denkt dat ze niet genoeg voeding heeft (komt echt maar zelden voor!) en zo kan ik nog wel een heleboel bedenken. Het is mi dus niet zozeer niet denken, maar doen, maar weten wat je doet, waarom je dit doet en hoe je het doet. Volg een borstvoedingscursus, vraag om ervaringen van familieleden of vrienden die borstvoeding gegeven hebben, schakel op tijd hulp van een lactatiekundige in als je op problemen stuit. Dan moet het in principe gewoon goed komen. Ja, in het begin kan het knokken zijn, ik heb het ook meegemaakt. Maar nu gaat het zo makkelijk dat ik er geen seconde bij stilsta hoe het moet. We doen het gewoon
en toch... ik snap dat er mensen zijn die vinden dat ze er niet teveel over na denken omdat ze in hun hoofd hebben dat het allemaal vanzelf gaat en ze weten hoe het moet... maar dan denk je er dus ook aan... Dieren doen dingen instinctief, wij mensen vaak niet. En tuurlijk kan het bij een dier ook pijn doen, die laat zn kind dan in de steek en klaar of gaat door ondanks dat het pijn doet want dieren hebben over het algemeen een ontzettend hoge pijngrens! daar denkt die dan ook niet meer over na. Ben het ook wel eens over het feit dat dieren vaak in groepen leven en het dus van elkaar zien, maar ook solitaire dieren kunnen gewoon hun jongen voeden, dat zit nou eenmaal in hun natuur, ze weten niet beter!
Maar dat is het hem net: bij ons zit het ook in onze natuur!! We zijn toch ook gewoon zoogdieren, net zoals een koe of walvis! Wij zien alleen niet meer hoe het op een natuurlijke manier verloopt! Als het niet gaat zoals het zou moeten gaan volgens die vriendin, je schoonmoeder, de kraamdeskundige,.... dan schakelen we over op een fles want dan krijgen ze zéker voldoende vitamines, voeding, slaap,.....
Ja ja zeker wel. maar in het dierenrijk is er ook echt geen moeder hamster die tegen haar kind zegt: ga toch over op de fles Wij zijn wel dieren maar zijn ook verder ontwikkeld. En reageren minder met ons dierlijke instinct. (althans zo zie ik het he)
Hehe, ik ben even een uurtje weg om dochterlief te voeden en al zoveel reacties Ik krijg ook een beetje het idee dat er een discussie aan het ontstaan is over waarom sommige (veel?) vrouwen ermee stoppen, maar daar gaat het niet om (ik lees dingen als "slappe excuses" ed, maar dat is t "discussiepunt" absoluut niet hier!) Ieder moet voor zich weten wat ze doet, zolang je zelf doet wat jij het beste vindt is t prima toch? Anyway, aan de ene kant denk ik ook wel dat het te maken heeft met je omgeving. Zien is doen over het algemeen. Maar idd, ook solitaire dieren kunnen het zonder erbij na te denken, dus in dat geval gaat die gedachte al niet meer op. Is het misschien ons drukke bestaan? Hebben (nemen?) we er de tijd niet meer voor om de natuur zn gang te laten gaan? Of wordt dit juist door onze omgeving bepaald dat het op een bepaalde manier moet en als het niet zo gaat dan is het meteen niet goed meer? In mijn geval is het de eerste keer finaal mislukt doordat de omgeving enorm aan t pushen was en ik hierdoor erg onzeker werd en toegegeven heb aan de wensen van de omgeving. (kort gezegd: Y was door een zware bevalling incl pijnstilling te suf om goed te drinken, ziekenhuis dreigde met dat ze niet mee naar huis mocht als ze niet voor een bepaalde tijd een plasluier zou hebben, tja, toen is er dus een fles ingegaan. Thuis hele slechte begeleiding gehad en dus gestopt, met veel verdriet. Na 2 weken op eigen kracht gaan relacteren dmv kolven, Y wilde absoluut niet aan de borst, dit 3 maanden volgehouden, maar Y werd steeds zieker en huilde steeds meer (hoogtepunt van zo'n 20 uur per dag) > hele zware KMA waar we later pas achter kwamen) Deze keer sta ik veel steviger in mn schoenen en laat me niks meer wijsmaken door mn omgeving; zou ik dit wel doen dan had ik waarschijnlijk al geen borstvoeding meer gegeven (P viel te veel af in de kraamweek door overproductie; ze kreeg alleen waterige voormelk binnen. Kraamzorg, VK, etc begonnen al steeds over bijvoeden met flesvoeding ed, maar deze keer bleef ik volhouden dat de natuur het vanzelf wel oplost (heftige discussies gehad ook met kraamzorg ed ) en idd, nu is de boel stabiel en gaat het hartstikke goed!) Dus nav mijn ervaringen denk ik dat het ook vooral een kwestie van tijd hebben/maken is, geduld hebben en je niet te snel iets aan laten praten door je omgeving? Ben benieuwd wat jullie hiervan denken