Ik snap heeeeeeeel goed hoe jij je voelt! Als ik naar mezelf in de spiegel kijk begin ik mezelf ook steeds lelijker te vinden, ik vind mezelf echt niet leuk meer door al die afwijzingen. Mijn zelfvertrouwen is echt een paar honderd meter de grond in gedauwd! Onze relatie lijd hier ook onder. Wil jou even een knuffel geven! Want weet precies hoe je je voelt!
Ik herken het ook wel. Ik zet me er nu toe, want anders gebeurd het gewoon niet. Als we eenmaal bezig zijn vind ik het ook fijn, maar in de stemming komen daar is wel moeite voor nodig en dan moet ik echt een knop omzetten. Bij mij speelt vooral de vermoeidheid een grote rol. Ons zoontje is meestal erg vroeg wakker(5.00 uur) dus ik ben blij als ik op bed lig. Ochtend seks is daardoor bij ons ook geen optie meer en overdag kan ik me er helemaal niet toe zetten. We doen het nu gemiddeld 1 keer in de 2 weken.
Dat had ik dus ook altijd.. Mijn man noemde me zelfs een keer oversexst (Sorry, weet niet hoe ik dat schrijf).. Maar sinds ik zwanger ben heb ik er echt geen zin meer in en hebben we het dus 1 keer geprobeerd en zijn we gestopt, verder geen sex. Ik voel me compleet niet sexy en alsof ik alles maar kan doen, het enigste waar ik aan denk is de baby en dat helpt niet echt om in de stemming te komen En bepaalde houdingen voelen ook niet echt fijn met die banden en buikpijn en darmen.. Eigenlijk had ik verwacht dat hij er blij mee zou zijn, is hij er mooi vanaf voor een paar weekjes/maanden.. Maar nu krijgt hij juist meer zin.. Ik hoop voor hem en mij dat mijn libido weer stijgt na de zwangerschap, want moet er echt op het moment niet aan denken.. Groetjes, Carlien
Ik heb ook eigenlijk nooit zin.....ik doe het idd eens in de zoveel tijd eigenlijk omdat het hoort en idd als je eenmaal bezig bent......maar eer dat je bezig bent. Ach mijn man maakt het gelukkig niet zo uit en ik vind je hebt een goed sexleven als je er beide gelukkig in bent en of dat nou eens per maand is of elke dag dat maakt niet uit. Wij doen het niet vaak maar als we het doen, doen we het wel extra zeg maar. Lijkt me idd wel vervelend als je partner meer wil. enne tips......heb ik niet echt alhoewel ik intiem verlangen een keer voorbij heb zien komen en moet zeggen dat dat echt een heel leuk spel is. Dus misschien een tip.... Liefs
Heel herkenbaar, dacht dat ik dat als enige had maar dus niet. Als ik geen zin heb kan ik me er ook niet toe zetten. Moet werl zeggen dat het sinds een paar weken wel minder is, heb er weer een beetje zin in, maar niet zo veel als mijn man.
zo herkenbaar dit. ik ben dus ook degene die veel meer zin heeft. voor de zwangerschap heb ik ook een keer naar mijn hoofd gekregen dat ik oversekst ben. Doordat ik in het verleden niet al te leuke ervaringen heb gehad met seks ging ik hierdoor echt aan mezelf twijfelen. Moet zeggen dat ik na de zwangerschap stukken minder zin heb, maar alsnog meer dan mijn man. Je word er inderdaad niet zelfverzekerder van als je steeds afgewezen wordt. Vind mezelf ondertussen echt niet sexy meer
365 dagen sex... phoe, ben bang dat mijn man daar ook een 'stokje' voor steekt. Gelukkig zegt hij nog altijd; "het gaat om de kwaliteit, niet om de kwantiteit.
Ik herken het probleem niet, dus ik weet ook niet of mijn tip logisch klinkt, of juist helemaal niet... Maar misschien juist eens het tegenovergestelde proberen? Dus met je man afspreken 'komende maand hebben we helemaal geen sex' Ik lees van veel meiden dat zin maken helpt, maar misschien werkt dat voor jou averechts? Dan legt het zo'n druk op je relatie van "ik ga NU zin maken" Kan me voorstellen dat je dan juist helemaal dichtklapt... En als je weet dat je komende maand 'rust' hebt, en je dus niet druk hoeft te maken over dat je je man weer moet afwijzen, misschien dat je dan stiekem vanuit jezelf zin krijgt?
ik heb t tijdens mijn relatie ook gehad. In begin ging t prima, maar na een paar jaar had ik ook steeds minder zin. Eigenlijk helemaal niet. Als ik eenmaal bezig was, dan was t goed maar ik kon me er niet tot toe zetten ofzo. Mijn ex voelde zich vaak afgewezen en dit is ook 1 van de redenen waarom wij niet meer samen zijn. Ik geef "de pil" ook voor een deel de schuld. Die hormonen die daarin zitten, hebben mijn libido wel ontzettend verlaagd hoor. Dus zit nu te kijken welke anticonceptie er nog meer is, met minder hormonen.
Jeetje en ik maar denken dat ik de enige was. Bij de zwangerschap van mn eerste had ik ook totaal geen zin. Mijn man pakte het gelukkig goed op. Ik ben nooit iemand geweest die heel veel zin had, maar ja dit was het andere uiterste. Nu in verwachting van de tweede en huppa zin is weer helemaal weg. Ik word ook helemaal pissig zodra mn man wat grapjes maakt in die richting. En dat terwijl hij er niks mee bedoelt. Kortom mn hormonen werken niet bepaald mee. Hoop toch dat mn zin wel weer terug komt. Voel me er toch vaak erg rot onder.
Tjoh het lijkt wel of alle meiden geen zin hebben als je dit leest Ik dus ook niet. Na de bevalling begonnen, al hebben we allebei neit een heel hoog libido. Het hoeft vanmij gewoon echt niet meer. Het doet alleen maar pijn ik geniet er nauwelijks van. En van 1 keer doen was ik gelijk zwanger, helaas MK. Dus degene die zei doe het een een maand niet, dat is hier al vaker gebeurd, (We willen nu 3 maanden wachten ivm MK ) maar dat helpt echt niet. Echt vrij voelen doe ik me niet. En ik krijg er niet meer maar minder zin door. Zin maken vindt ik vreselijk en dat wil mijn man ook n iet. Hij geniet alleen als ik echt wil. Kief he..
BTW, dit was mijn topic.. http://www.zwangerschapspagina.nl/na-de-bevalling/258352-geen-zin-na-bevalling-miskraam.html
ik herken het ook. voor de zwangerschap & bevalling had ik altijd zin. sinds ik bevallen ben had ik echt geen zin meer, mijn vriend en ik hadden hier vaak ruzie over. nu is het wel zo als hij t wilt en ik zeg oke dan geniet ik er ook van. ik hoop dat de zin vanzelf weer terug komt.
Heel herkenbaar, ik heb ook totaal geen zin - sinds ik zwanger ben - Voor ik zwanger was, was ik soms niet te stoppen (ondanks dat we d.m.v. iui zwanger zijn geworden, gaven we zelf de moed niet op) Manlief vindt het niet zo heel erg, die begrijpt het wel. Maar ik heb ook totaal geen behoeft aan gekroel, geknuffel en gezoen, dat vind ik soms zelf wel een beetje jammer, maar ik als ik eenmaal in bed lig, wil ik gelijk slapen, verder niks.. Daar baalt hubbie soms ook wel een beetje van.. Nog 2 weekjes dan heb ik verlof, ben ik s avonds niet zo moe en hoef ik s morgens niet vroeg op te staan, dus moet ik maar n beetje zin maken in kroelen en zoenen, daar zal hubbie blij mee zijn en kan ik s morgens lekker uitslapen Ik verwacht dat het na de bevalling allemaal weer terugkomt (op termijn) zeker omdat we dan richting voorjaar/zomer gaan, dan gaat het meestal wat meer vanzelf dan in de herfst/winter
wat fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Ik heb vandaag de psycholoog opgebeld maar kreeg haar niet te pakken. Hopelijk word ik snel teruggebeld want ik moet echt m`n ei kwijt. Sorry dat ik het zeg maar ik vind mijn leven echt niet leuk meer op t moment.
Hee skatjuh ik had dit de laatste twee weken ook heel erg. Met mijn man heb ik lang gepraat gisteren dat luchtte wat op, maar nog zit 'het' er.. heel veel sterkte, fijn dat je deze stap gezet hebt. Enne..je staat dus niet alleen!!
de 17e moet ik heen, heb al eerder met haar gepraat dus ken haar gelukkig al. Toch voelt het heel zwaar. Er gebeuren hier gewoon teveel dingen, en ik zie door de bomen het bos niet meer.