Ik vind het eerlijk gezegd een beetje krom om het ouderwets te noemen dat je kind U en meneer/mevrouw tegen anderen moet zeggen. Dat is in mijn ogen niet meer dan normaal eigenlijk Ik zeg ook nog steeds tegen vreemde oudere mensen U en meneer/mevrouw. Je weet namelijk nooit wat zij graag willen horen. Als ze U verschrikkelijk vinden zeggen ze dat wel Onze kinderen worden dus sowieso opgevoed met dat ze tegen vreemden U en meneer/mevrouw zeggen. Wat sex betreft; tegenwoordig gaan heel veel kinderen al heel vroeg sexueel met elkaar om. Op 13jarige leeftijd ontmaagd worden stelt tegenwoordig niks meer voor Wij zouden onze kinderen gewoon vrij vroeg al proberen te vertellen dat sex iets is wat je alleen met iemand doet waar je superveel van houdt. Dat je dat niet zomaar met de erste de beste doet. Dat het iets heel byzonders is. Ik vind dat je daar niet vroeg genoeg mee kan beginnen. Natuurlijk ga je een kind van 7 niet vertellen hoe het precies in elkaar zit met sex, maar je kan het wel proberen duidelijk te maken met knuffelen bijv. of kusjes geven. Je ziet ook vaak dat ouders geen dingen met elkaar doen waar de kinderen bij zijn. En dan bedoel i kdus lekker knuffelen op de bank, of elkaar een kusje geven oid. Ik vind dat juist belangrijk dat onze kinderen dat wél te zien krijgen. Zodat ze op die manier juist een idee krijgen van: Goh, papa en mama doen dat omdat ze van elkaar houden. Wat betreft uitgaan; tja, dat zie ik tegen die tijd wel hoe het ervoor staat Ik kan daar nu weinig over zeggen omdat over 16 jaar het uitgaansleven waarschijnlijk héél anders is dan nu. Wat betreft roken; natuurlijk heb ik t liever niet, maar zouden ze t wel doen, dan zou ik het niet verbieden. Daarmee maak je het alleen maar erger en gaan ze het juist nog meer doen; buiten de deur. Dan heb ik liever dat ze t doen bij mij in de buurt, dan kan ik t nog een beetje in de gaten houden... Wat betreft alcohol: Vanaf een bepaalde leeftijd (jaar of 14) zouden ze echt wel heel af en toe een glaasje alcohol mogen, bij speciale gelegenheden (denk aan hun eigen verjaardag, kerst, oud&nieuw bijv). Natuurlijk geen sterke dranken Verbieden zal ik t niet, maar ik zal ze zeker proberen duidelijk te maken dat alcohol niet goed voor je is en dat je dat niet hoort weg te drinken alsof het limonade is. Drugs: Maakt niet uit wat voor drugs, komt er gewoon niet in bij ons! Wat betreft tattoo's/piercings: Piercings heb ik nog niet zo'n problemen mee, die zijn niet permanent en kunnen er dus zo weer uit mochten ze t niet leuk meer vinden. En de leeftijd die ik daaraan gebonden zie; ik vind het beangrijker dat ik kan zien dat mijn kind er echt bewust voor kiest omdat hijzij het echt mooi vindt, leeftijd heeft daar niet zo heel veel mee te maken. Tattoo's vind ik toch even heel wat anders en daar zou ik toch echt 10x over na moeten denken Ik zal wel een hoop vergeten zijn wat besproken is, maar het is al zo'n lang verhaal
Ik denk dat ik er een beetje tussenin zit. Ik wil niet al te streng worden. Ik ging zelf ook op stap toen ik 16 was. Wel rond 1.00/half 2 thuis denk ik. Piercings vind ik niet zo erg. Dat hoort er een beetje bij denk ik. Een tattoo wil ik wel zo lang mogelijk uitstellen. En roken, tja ik rookte zelf ook al. Ik wil er in ieder geval voor zorgen dat alles bespreekbaar blijft en dat mijn kind respect heeft voor anderen. Ik ben alleen ontzettend tegen het zeggen van "U" tegen je ouders. Dat schept zoveel afstand. En het klinkt ook echt niet als ik andere kinderen "U" hoor zeggen tegen zijn/haar ouders. Ik vind het koud en afstandelijk. Ik wil mijn kinderen met warmte en knusheid opvoeden. Maar goed, natuurlijk is er geen goed of slecht. Het ligt er maar net aan wat je wilt bereiken.
Mijn kind hoeft absoluutgeen u te zeggen tegen mij of haar vader. ik persoonlijk vind dat er dan een te grote ruimte ontstaat tussen ouder en kind. Mijn kind moet wel u zeggen tegen ouderen en mijn vrienden zijn tante en oom. Bij de voornaam noemen vind ik namelijk onbeschoft. Verder vind ik het belangrijk dat de dingen die ik thuis meegekregen heb ik ook doorgeef aan mijn kind. Dus altjeblieft en dankjewel zeggen. Respect tonen voor de ander en als mijn kind een puber is wil ik het echt niet dat hi/zij tot 6.00 op straat hangt. ik had ook tijden waar ik me om moest houden. ik mocht ook op mijn 16e pas uit. ik ben er heel blij om dat ik niet op mijn 12e in de kroeg hing. ook krijgt mijn kind zeker geen mobiel voor haar 15e. Wat moet een kind van 9 of 10 met een mobiel? ik vind het belachelijk. Maar dat is mijn mening natuurlijk. Piercings mogen als ze op een normale leeftijd zijn. 15/16 voor neus. oorbellen mogen eerder. tatoeages pas als ze ouder zijn. daar moet je goed over nadenken. ik hoop gewoon dat mijn kind vooral respect toont tegenover anderen, aardig is en gelukkig is. ik neem dus het ouderwetse en het moderne opvoeden samen
ik ben heel vrij opgevoed, geen regels zeg maar, dat werkte niet voor mij, ik was toen ik puber was daardoor helemaal de weg kwijt, ik mistte echt die structuur en regels waar ik zo'n behoefte aan had, mijn man is heel streng opgevoed (moest op zijn 24ste nog om 1.00 uur thuis zijn na het stappen) en die is daardoor juist aan het rebellen geslagen. dus een middenweg zal voor ons het beste werken weten we uit ervaring, het ligt helemaal aan ons kindje welke regels we moeten benadrukken en waar we haar heel vrij in kunnen laten.
Nou ik zal zeker een strenge oeder zijn. Zo ben ik ook opgevoed. Ik vraag mijn zoontje van 3 ook altijd wat hij wil op zijn brood, en wat hij liever wil drinken, als ik soms vindt dat hij dit of dat moet drinken of eten dan vraag ik het niet, en geef ik het gewoon en dat eet/drinkt hij ook op. Ik vindt het belangrijkste dat ze zelf goede keuzes leren te maken. Ik denk dat als je er vroeg mee begint dat ze dan als ze wat ouder zijn en keus moeten maken dat ze vaak wel de goed zullen maken. Ze moeten weten waar de grens ligt en ik zal ze dat niet altijd inwrijven, maar duidelijk grenzen stellen en ze hebben zich eraan te houden. Ik als kind stond vaak voor keuzes, en vaak maakte ik de veiligste keus. bijv....de hele klas rookt, in de pauze ip school ging de hele klas, en dan bedoel ik ook echt de hele klas inc mezelf naar fietsenhok om te blowen en te roken, beetje bij beetje deed de hele klas mee, ik was de enige die niet mee deed, wel gezellig mee kletsen maar niet meedoen, ik had zelf die keus gemaakt, hoe moeilijk die ook was. En ben daar nu trots op. ik heb het mijn ouders wel verteld wat er speelde maar ze hebben mij niet verboden om erbij te gaan zitten, vertrouwen is heel belangrijk. Ik had het gevoel..mijn ouders vertouwen mij, en dat mag ik niet schaden. zo wil ik mijn kids ook opvoeden, het gevoel geven dat ik ze vertrouw maar ondertussen wel alert zijn op wat ze doen, dus niet blindelings vertouwen! Zo wat een laptekst......wil nog zoveel kwijt.....hmmmm
Dit is zo treffend! Van mijn oma's 13 kleinkinderen zijn er 3 die "je" tegen haar zeggen. Mijn oma wil dat ook liever.... Deze 3 (al zeg ik het zelf) hebben wel enorm veel respect voor oma. Van enkele neefjes die maar "u" tegen haar blijven zeggen, kan ik dat niet zeggen. Die voelen zich nu in de pubertijd helemaal stoer dus zeggen rustig tegen oma "wat zeg je VRIEND"....... of gaan respectloos met haar in discussie... Tja, dan zit respect echt niet in dat woordje U (hoewel ik tegen vreemden wèl altijd start met U, tot er gezegd wordt dat het niet hoeft...) Verder ben ik ook wel ouderwets. Roken, graag gelijk open en eerlijk zijn. Maar het aller ergste van tegenwoordig vind ik het drankgebruik. En ouders die kinderen "voor de grap" of "om te proeven" een slokje bier, wijn of zelfs sterker geven. Heb neefjes die met 10 al een halve breezer mochten drinken.....tja, belachelijk! Ik hoop door de wijze waarop wij ermee omgaan, dat het geen issue wordt. Mijn man en ik zijn daarin allebei "vrij" opgevoed. En dan bedoel ik niet dat we alles mochten en konden, maar juist door de openheid over alles, vonden wij het niet stoer of nodig al zo jong te drinken. Net als Ladymoi het zegt Maar ja, je hebt dat soort prognoses niet altijd in de hand.
Nee tegen de ouders U zeggen hoeft van mij niet.. lijkt dan net of we vreemden voor ons eigen kind zijn. maar tegen vreemden ooms tantes enz wel met u praten. Zakgeld..hmmm heb ik nog niet over nagedacht, het kind krijgt het wel maar hoeveel en op welke leeeftijd weet ik nog niet. Als ons kind drugs zou gebruiken sla ik het zo weer uit zijn/haar lichaam want dat gaat er bij mij echt niet in! Roken liever niet maar als het toch gedaan wordt dan niet in huis en niet in mijn bijzijn. mobieltjes idd pas vanaf 15-16. jonger vind ik zo een onzin! uuhmm wat nog meer.. leren wat de waarde van geld is en ook elke maand een bedrag op de spaarrekening zet. wij moesten ook altijd sparen als we iets wilden kopen en als we dan niet genoeg hadden gespaard wilde mijn vader de rest wel bijleggen maar hij moest wel eerst zien dat we er moeite voor gedaan hadden. dat wil ik ook bij ons kind dan. Rijbewijs krijgt hij/zij als ie netjes zn best op school heeft gedaan. School wil ik wel altijd voor mn kind blijven betalen. Maar nu gha ik me even klaarmaken want we gaan straks een pretecho maken tot morgen! (moet daarna werken)
zoals je aan mijn onderschrift kunt zien ben ik al even bezig met opvoeden en zit in zo'n beetje in de puberbeginfase nu. ik probeer mijn kinderen open en eerlijk op te voeden. met normen en waarden waarin er erg op mijn strepen sta en dus regelmatig ergens tegenaan loopt. bijv dat het tegenwoordig maar heel normaal is als je een afspraak maakt met iemand en niet op komt dagen. bij mij zijn ze verplicht zich af te melden en te verontschuldigen. en ik vind dat men dat naar ons toe ook zo hoort te doen maar daar loop ik dus tegen een muur. je ziet toch zo ook wel dat ik er niet ben is dan een laconieke antwoord. ook als ikzelf een fout gemaakt heb en per ongeluk een kind verkeerd beoordeeld heb of ten onrrechte een uitbrander heb gegeven dan verontschuldig ik mij daarvoor. hoe kun je van een kind verwachten dat hij of zij dat doet als je zelf het goede voorbeeld niet geeft is mijn mening. ook die schijnt bij sommige vreemd te zijn maar daar stoor ik me allang niet meer aan. wat betreft roken en drinken uitgaan en "verkeerd gedrag" weglopen en spijbelen enz. ik ben voor de keiharde aanpak. mijn kinderen zijn al vrij jong door omstandigheden in aanraking gekomen met de ernstige gevolgen van roken, ze hebben ervaring met iemand die drinkt en ik heb ze mee laten doen met een project van de politie uit waarin haarfijn werd verteld wat ze doen met weglopers en spijbelaars en niet op een al te fluwelen handschoentjes manier. gewoon zoals het is, feiten en dingen laten horen en zien enz. verder heb ik ze op tv programma's laten zien over drugsgebruik en de gevolgen ervan,gezinsvervangende tehuizen voor ontspoorde kinderen en hoe het er daar allemaal aantoe ging. ze weten van het bestaan van voedselbanken en dat er mensen op straat leven en dat wij dus erg bevoorrecht zijn. en heb ik ze duidelijk te verstaan gegeven hoe groot ze ook worden ik altijd de degene blijf die bepaald wat er gebeurd in huis, dat ik altijd bereid ben naar ze te luisteren en ze met respect zal behandelen maar dat ik ook met respect behandeld wil worden. wel vind ik dat ze ten alle tijden bij mij aan moeten kunnen kloppen met wat dan ook en zal ik ze niet snel veroordelen. ( nu moet ik erbij zeggen dat ze allebei autistisch zijn dus tochal meer sturing en duidelijkheid nodig hebben ) zoals gezegd hecht ik veel waarde in open een eerlijkheid, dat weten ze beiden en ze doen het ook beiden daarin voel ik me heel bevoorrecht. mijn zoon is de laatste tijd best tegendraads en een week of wat geleden heb ik voor de vierde keer een gesprek met hem gehad en toen kwam het hoge woord dat hij verliefd is op iemand die dat niet beantwoord en dat hem dat danig verward eruit. tel daarbij op dat hij zich in rap tempo ontwikkeld en een beetje tussen de basisschool waar hij te 'groot' voor is en de brugklas hangt waar hij waarschijnlijk toch ook nog niet echt aantoe is.dan is het niet zo gek dat je daardoor even wat van je apropo bent. met zijn vader kan hij daarover niet spreken en dat botst dan ook regelmatig, ik voel me dan zeer bevoorrecht dat mijn "stoere" zoon mij toch in vertrouwen durft te nemen. dat sterkt mij in de gedachte dat ik op de goede weg ben. natuurlijk weet je nooit hoe een puberteit zich voltrekt en wat ons nog allemaal te wachten staat. maar ik hoop dat ik ze toch wat mee heb kunnen geven. en vertrouwen heb kunnnen geven in hun eigen persoonlijkheid. elk kind is uniek en heeft zijn posieve en negatieve dingen, net als ieder mensen zijn plus en minpunten heeft,het is hoe je ermee omgaat wat je maakt tot wie je bent. ook met je minder posieve kanten zul je om moeten leren gaan. ik ben dus gedeeltelijk voor de oudwetse opvoeding denk ik,maar dan zonder het "dat je geen mening mag hebben omdat je maar een kind bent" zoals bij ons thuis altijd het geval was en de regelmatige klappen die er vielen. ik vind dat een kind wel recht heeft op een eigen mening en dat slaan nooooooit iets oplost. dat gebeurd hier dus never nooit. tjonge het is een heel verhaal geworden geloof ik.....
Tegen oudere mensen die hij niet kent u...maar tegen mensen die hij wel kent vind ik het zo afstandelijk klinken! Dus dat hoeft niet. Wel met respect! Drugs/drank/roken Het is gewoon super slecht voor hem dus dat gaat bij mij echt niet door de beugel! Een wijntje vanaf zijn zestiende bij ons thuis is wel eens prima... Stappen Vanaf z;n 16e kan hij best eens een keer gaan kijken hoe dat gaat! Maaruh....nachtelijke uitstapjes en om 6 uur 's ochtends thuiskomen en de hele dag in bed, absoluut niet! Mobieltjes. Vanaf wanneer het ECHT nodig is, dus alleen 's avonds op pad ofzo! Maar om vrienden te bereiken kan hij ook gewoon de huis telefoon of mailen! Maar ik vind het ook niet een Giga punt als ie er wel een heeft op z'n 16e...maar op z'n 11e ofzo. Nee echt niet! Of ik streng zal zijn, ja zeker weten! Maar ik zal alles naar de kids toe onderbouwen en niet gewoon Nee zeggen omdat ik dat nou eenmaal gewoon vind...ze mogen best om een "waarom dan?" vragen en er valt altijd over te praten.
wat betreft de mobieltjes en alle moderne aparatuur. dat is een verhaal apart. ik was er ook gen voorstander van en vind ze eigenlijk voor kinderen ook onzin. het is echter deze tijd waarin je je kind toch ook weer niet al teveel wil achterstellen op de klasgenoten dat je soms concessies "moet" doen. ze hebben hier dus wel een mobiel en een voudige mp3. de mobiel gaat van het eigen zakgeld af de mp3 is een kado van afgelopen kerst. ze hebben allebei een tweedehands playstation waar ze zelf voor gespaard hebben van hun zakgeld. ze krijgen zakgeld maar geen groot bedrag en ze krijgen kleedgeld waarvan ze zelf hun kleding moeten kopen en als het op is is het op. natuurlijk krijgen ze heus weleens een nieuwe winterjas ofzo van mij extra. maar het gaat mij om de essentie dat ze leren met geld om te gaan. tjah wat nog. lastig om zo uit te losse pols vanalles op de noemen. opvoeden is natuurlijk zoiets natuurlijks en zoiets groots. wat ik met dat mobiel stukje probeer te zeggen is dat je niet overal invloed op kunt uit oefenen. dat je ook een beetje gebonden bent aan de tijd waarin ze leven en de andere kinderen op school. ik ga er dus een klein beetje in mee maar hou duidelijke grenzen aan voor mezelf. ookal vind ik het dus zelf ook eigenlijk onzin dat een kind van 12 die mobiel heeft. vandaar dat ie ook 11 was voor hij hem mocht en geen 7 of 8.
Mijn neefjes en nichtjes spreken ons (als tante en oom) ook met U aan. Ook wij spreken onze ouders met U aan. Mensen die ouder zijn, spreken wij met U aan. Ik heb dat van huis uit niet mee gekregen, maar mijn vriend wel; dus ik pas me aan. Over tatoeages en piercings zijn de meningen verdeeld. Ik was namelijk 16 bij mijn eerste piercing, en ik heb er inmiddels 10. (En ik ben nu 19). Mijn eerste kleine tatoeage was toen ik 17 was, en mijn grote tattoo toen ik 18 was... Als ik die leeftijden zo bekijk schrik ik wel van 'mezelf', maar ik heb wel juiste keuzes gemaakt. Ik vind mezelf namelijk véél volwassener dan andere van 17/18 jaar. De tattoos zijn overigens geen gewone plaatjes, maar hebben wel een betekenis wat voor mij heel erg belangrijk is. Het liefst zou ik zien dat mijn kinderen pas laat aan piercings en dingen beginnen. Maar als ze echt dolgraag een navelpiercing willen, mogen ze die van mij krijgen als ze 16 zijn; eerder niet. En ik hoop enigszins, dat als we een dochter krijgen, dat ze net zo als mij gaat zijn. Ik hou totaal niet van uitgaan... Dus hoop zij ook niet. Hou echt mijn hart vast als ze straks met een jongen thuiskomt en boven gaat ....... Nee ik hou mn hart nú al vast
Ik probeer het puntsgewijs: - respect komt van twee kanten en heeft wat mij betreft niet alleen met u zeggen te maken. Dus ook het kind verdient respect. Maar u zeggen tegen goede vrienden en familie: nee hoor! Tenzij die mensen er zelf echt rpijs op stellen maar van mij hoeft het niet. - duidelijkheid is belangrijk: ja is ja, nee is nee - ouders vormen 1 front, tegen elkaar uitspelen door de kinderen is uit den boze! - de ouders zijn ook mensen met een eigen persoonlijkheid, niet alleen de mama en papa - de kinderen zijn ook mensen met een eigen persoonlijkheid, niet alleen maar de kinderen - vertrouwen geven en krijgen is heel belangrijk - elk kind is anders en heeft andere grenzen nodig, de één kan makkelijker met bepaalde vrijheden omgaan dan de ander - uitgaan en experimenteren met van alles hoort er nu eenmaal bij. Ik hoop dat mijn kinderen de vrijheid zullen voelen en kennen om dingen met ons te delen en dat wij daar dan op een volwassen manier mee om kunnen gaan of voorlichting kunnen geven. Hoe harder je het "gewoon" verbiedt, des te meer zullen ze het achter je rug om doen. - vast nog veel meer, haha! - en nog veel meer dat maar moet blijken hoe en wat, ik weet nog niet hoe mijn kindje zal zijn dus er zal geïmproviseerd moeten worden! @Yinte: klinkt goed zoals jij dat doet in de praktijk! (niet dat mijn mening er echt toe doet, maar jeweetwel)
miepie bedankt voor het compliment! zo voelt het wel, en dat is fijn. je doet als ouder je best en het is fijn als dat gewaardeerd wordt...toch?
Ik hoop voor je (en ga er eigenlijk helemaal van uit) dat je kinderen je in de eerste plaats waarderen, dan weet je toch uit eerste hand dat je opvoeding goed gaat?! En de Miepies in de wereld, tja.... Ik hoop gewoon jouw open blik ook te hebben en houden en me niet alleen door eigen ideeën en angsten te laten leiden.
Ik denk idd ook dat als je open staat voor de veranderingen die de tijd met zich mee brengt je al een heel eind bent. Ik noem als voorbeeld de mobieltjes. Toen ik 12 was waren die dingen er nog niet en dus ook de wel/niet discussie niet. En je kunt wel heel krampachtig proberen om het tegen te houden dat jouw kind er 1 krijgt, maar daar heb je niks aan. Wat je daarmee bereikt is dat ze buiten de boot gaan vallen op school. Niet ieder kind staat stevig genoeg in zijn schoenen om zijn eigen plan te trekken. (ik bijv niet) Waar ik trouwens niet mee wil zeggen dat je altijd maar toe moet geven. JE moet voor jezelf uitmaken wat belangrijk is in dit soort dingen. Wij wonen ver van de middelbare scholen, dus de kans is groot dat Jelle wel een mobiel (of wat voor futuristisch ding ze dan ook hebben) krijgt tegen de tijd dat hij daar naar toe gaat.
Eensch! Tegen die tijd heeftie een chip in zijn oor geimplanteerd en druk hij op zijn neus om te kunnen praten met de andere kant!
Leuk om te lezen weer al die verschillende manieren! Wij gaan voor modern maar toch wel met regeltjes! Tattoo's en piercings prima na je 18e. wij hebben ze zelf ook dus kunnen ze het niet verbieden. Roken zal ik ook proberen tegen te gaan, ik ben zelf al 2,5 jaar gestopt en "papa" rookt af en toe op zijn werk wel maar thuis niet. Uitgaan, prima mag ook maar op die leeftijd idd voor 12 thuis! Alcohol ook goed uitleggen wat gevolgen zijn en dat het echt niet stoer is om dronken te zijn. En 's avonds een stoere vent/meid, 's ochtends óók! Ook het aanspreken zal met U gaan voor vreemden maar voor de rest niet hoor, ik hoef niet met U aangesproken te worden, er mag veel maar wel met respect en anders gaan de teugels weer strakker. Ooms en tantes mogen zelf bepalen wat ze willen, mijn zusje wil geen "tante" genoemd worden maar gewoon bij haar naam, nou prima!
Ik snap eigenlijk niet zo goed wat opvoeden met uiterlijke kenmerken als een tatoo, piercing of mobieltje te maken heeft? Als ik een lief, sociaal, fatsoenlijk kind heb dat goed kan delen en niet te beroerd is iets voor een ander te doen en die goed is voor de wereld om zich/haar heen, dan mag hij/zij van mij desnoods zijn/haar hele lijf onder tatooeren of piercen en al loopt hij/zij met een paarse hanenkam, so what? En een mobieltje dat krijgt hij/zij zo vroeg mogelijk. We leven in een vreemde wereld; veiligheid boven alles wat mij betreft! Ik ga nu nog geen uitspraken doen over op welke leeftijd uitgaan, sex, drinken etc. Het zal sowieso anders zijn dan in mijn tijd. Wie dan leeft, wie dan zorgt!
Ik denk dat het er hier om gaat dat de meeste kinderen op die leeftijd (pubertijd, zeg maar) nog niet in staat zijn om zulke beslissingen te nemen. Ik hoor zoveel mensen die spijt hebben van een tattoo of piercing die ze hebben laten zetten in een opwelling op die leeftijd. Vaak word zoiets gedaan omdat het ïn" is, en niet omdat ze er goed over nagedacht hebben. Een paarse hanekam bijvoorbeeld is tijdelijk, een tattoo is blijvend. Al smeert Jelle zijn hele gezicht vol make-up als hij 16 is, wie ben ik om daar dan iets van te zeggen? Je moet kinderen en vooral pubers toch ook tegen zichzelf in bescherming nemen. Of in elk geval een poging doen, als ouders zijnde,..