Sorry voor het lange verhaal, maar ik wil 't graag even kwijt.. Alvast bedankt voor het lezen... Voor de zomervakantie is er een vervelend voorval geweest in de klas van mijn zoon. http://www.zwangerschapspagina.nl/schoolkinderen-pubers/581528-de-juf-gelooft-mijn-kind-niet.html Mijn zoon werd beschuldigd van bepaald pestgedrag, wat later een reactie op vervelend gedrag van een klasgenoot bleek te zijn. Dit is op school nogal hoop opgenomen omdat de moeder van het klasgenootje verhaal is wezen halen op school. Ik ben zelf meerdere keren op school wezen praten en heb samen met de juffrouws besloten dat het beter zou zijn als de hele klas na de zomervakantie proffesionele hulp zou krijgen. Er zou aandacht besteed worden aan de sociale omgang met elkaar, want dat was nogal verstoord door afwijkend gedrag van 1 leerling (wat door de moeder werd benoemd als pesten) Ik heb mn zoon goed toegesproken dat het niet de bedoeling is dat hij op een bepaalde manier reageert op dat gedrag van zijn klasgenoot. Dat hij bij de juf om 'hulp' moet vragen ipv het op te gaan lossen op zijn manier. Dit is goed overgekomen en hij is vol goede moed aan het nieuwe schooljaar begonnen. Het ging de 1e 2 weken erg goed, ik hoorde hem nergens meer over en het leek alsof de vrede hersteld was in de klas en dat alle kinderen leuk met elkaar om gingen. Tot vorige week vrijdag... Mijn zoon kwam 's middags ontdaan thuis. Zijn klasgenoot had geweigerd om met hem te spelen in de pauze (het sociale plan in de klas is dat niemand buiten gesloten wordt, zeker het 'gepeste' kind niet en dat je in de pauze regelmatig vraagt of hij mee doet met de rest van de klas) Mijn zoon had dit heel serieus opgevat en regelmatig geprobeerd om zijn klasgenootje er bij te betrekken. Dit pakte alleen niet goed uit: zijn klasgenoot gaf hem de wind van voren: 'ik ga niet met jou spelen, mijn moeder vindt jou echt een irritant rot kind.' Mijn zoon was hier behoorlijk van van slag. Hij had echt geprobeerd om op alle punten goed met zijn klasgenootje om te gaan. Het vervelende en uitdagende gedrag te negeren en goed naar de juf en haar sociale omgangsregels te luisteren. Dit was dus echt een klap in zijn gezicht... Ik had de stille hoop dat het een kinderuitspraak zou zijn (je weet hoe kinderen onder elkaar soms kunnen zijn) en dat de moeder van zijn klasgenootje dit gewoon niet gezegd had. Omdat mijn zoontje er enorm mee bleek te zitten en hierdoor erg onzeker werd (ik probeer echt mn best te doen en me aan de afspraken van de juf te houden. En nu zegt hij dit, wat moet ik nu doen?) heb ik een gesprek met de juf aangevraagd. De juf had mijn zoontje en het klasgenootje van te voren gesproken. Het klasgenootje beaamde dat hij dat gezegd had en dat zijn moeder echt zo thuis over mijn zoon praatte. De juf heeft moeder hierover opgebeld en moeder gaf gelijk toe. Ik begrijp dit dus niet. Die moeder heeft hemel en aarde bewogen omdat hij zoon blijkbaar 'gepest' wordt. De hele klas moest zich vorige jaar aanpassen aan haar zoon (meerdere keren per week werden ze ondergespuugd, getreiterd, verteld hoe ze wel/niet moesten doen in de pauze enz enz) als de kinderen hier tegen in gingen of op reageerden stond ze gelijk op hoge poten op school. Heeft ze meerdere ouders opgebeld (mij ook), die moesten bij haar thuis komen en zij zou dan vertellen hoe er met haar zoon omgegaan moest worden) Ik heb daar nooit op gereageerd. Alles via school laten lopen en mijn zoon er behoorlijk van langs gegeven en van alles ingeprent. En dan blijkt nu dat zij thuis dus gewoon zo praat.... En dan wel eisen dat er een prof naar de situatie komt kijken en de directie zo ver heeft gekregen dat alle ouders een brief hebben gekregen over deze situatie. Haar zoon voelt zich onveilig, dat de rest van de klas elke dag rekening met zijn gedrag moet houden schijnt normaal te zijn. Ik ben zo kwaad... Maar van de juf mag ik hier verder met niemand over praten, want ze wil echt proberen om desbetreffende moeder een positiever imago te geven. En ondertussen praat moeder dus zo thuis over de klasgenoten tegen haar zoontje... En wij maar ons best doen.... Is het gek dat ik de neiging krijg om bij die moeder langs te gaan?
Misschien een idee voor jullie school om alle ouders per direct te laten stoppen met zoveel bemoeienis met zaken op school? Dit soort dingen zijn de verantwoordelijkheid van de juf, moeders hebben er blijkbaar al een behoorlijke drama van gemaakt.
Dat zei de juf in het gesprek ook al, volgens haar was ze bezig om moeders op te voeden ipv kinderen... De zus van bovengenoemde moeder bemoeit zich er ook mee. Haar zoontje zit ook in deze klas en zegt ook regelmatig tegen die van mij wat zijn moeder van mijn zoontje vindt... Ik probeer me altijd zo weinig mogelijk te bemoeien met dingen op school. Als eerste zeg ik altijd tegen mijn kinderen (als ze met een verhaal over die deed dit of dat thuis komen) 'ik ben er niet bij geweest, probeer het zelf/met de juf op te lossen' Toen ik van 't voorjaar door desbetreffende moeder werd opgebeld heb ik voor 't eerst contact met school opgenomen. Ik heb toen gevraagd of er echt van alles aan de hand was en dat ik van school graag zou horen als mijn zoon ongewenst gedrag liet zien tov andere kinderen. School verzekerde toen dat dat niet aan de hand was. Ik heb het toen verder laten gaan, tot dat ik in de laatste week voor de zomervakantie zelf gebeld werd. Ik heb nu voor een gesprek met school gekozen omdat ik me zelf had voorgenomen bij het eerst beste incident eigenlijk net zo 'kinderachtig' te zijn als die moeder en gelijk te gaan 'klagen'. Misschien wel net zo kinderachtig, maar ik ben het een beetje zat als mijn zoon op een bepaalde manier afgeschilderd wordt door die moeder in de gesprekken die ze met school voert. Volgens de juf is school ook een beetje 'bang' voor moeder.
Ik snap dat het voor jou en je zoontje pijnlijk is als er bij een ander thuis zo over hem wordt gepraat. Maar bedenk ook WIE de persoon is die dit zegt. Is het iemand waarvan je de mening belangrijk vindt? Nee. Is het iemand waarvan je denkt dat ze de situatie goed inschat? Nee. Is het iemand waar je iets van kunt leren? Nee. Probeer het van je af te laten glijden. En probeer dit ook aan je zoontje uit te leggen (zonder al te negatief te zijn over moeder, om te voorkomen dat je zoontje er bij een volgende ruzie iets uitflapt over die moeder... Krijg je dat weer.) Maar leg uit dat die moeder jouw zoontje niet goed kent, dat ze ook eigenlijk niet precies weet wat er in de klas allemaal gebeurd. En dat het vooral belangrijk is hoe jullie, de juf en de andere kinderen over hem denken. Bespreek dit ook met de juf, zodat zij hem nog een pluim kan geven. Dit soort mensen heb je overal. En zij gaan niet veranderen. Keer dus je zoontje (en jezelf) om daar met opgeheven hoofd boven te staan!
Je hebt helemaal gelijk! Ik heb er ook zo weinig mogelijk aandacht aan besteed thuis. Alleen de nadruk er op gelegd dat ik hoop dat hij 'netjes' terug gereageerd heeft. Mijn zoontje weet ook helemaal niet dat ik bij de juf geweest ben vandaag. Ik wil het absoluut niet groter maken als dat het op dit moment is. Ik neem die moeder ook niet serieus. Ik heb er alleen last van dat mijn zoontje er zo onzeker van wordt. Dat hij, volgens de juf, heel erg aan 't pleasen is bij zijn klasgenootje. Dat hij dit gedrag waarschijnlijk laat zien omdat hij heel bang is dat er weer zo'n voorval als voor de vakantie zou kunnen plaats vinden. Ik wil graag dat hij ontspannen naar school gaat. Niet bij alles wat hij doet/zegt na gaat denken of dat wel of niet goed zal overkomen bij zn klasgenootje.
Ik zou in zo'n extreme situatie aan mijn zoon uitleggen dat hij gewoon moet optrekken met zijn eigen vriendjes en voor de rest er geen aandacht aan hoeft te besteden. Het is kwalijk dat hij onzeker wordt, hij moet leren om erboven te staan. Hij kan EN hoeft niet met iedereen vrienden te zijn.
Inderdaad, zo denk ik er ook over. Maar daar escaleert het dus elke keer op. Die heisa aan t eind van het vorige schooljaar is begonnen omdat het klasgenootje niet uitgenodigd was op een verjaardagsfeestje van 2 jongens uit de klas. Hij bleef hierover bezig en daar hebben de andere kinderen (waaronder mijn zoon) op terug gereageerd. Op het schoolplein 'moeten' ze echt proberen om met het ventje te spelen (sociaal plan voor de klas) maar toch loopt het elke keer niet helemaal lekker. Als ze weigeren of een keer geen zin hebben wordt er bij de juf geklaagd dat het ventje buiten gesloten wordt enz enz. Pfff... wat een gedoe zeg. Ik heb hier helemaal geen zin in. Ik ben meestal heel nuchter in alles wat zich op school af speelt. Heb ook helemaal geen zin in al dat gepraat over het doen en laten van kinderen in de klas. Ik laat de verantwoordelijkheid heel graag aan de juf/meester over. Met mijn andere kinderen heb ik zoiets ook nog nooit mee gemaakt. De juf maakte vanmiddag in het gesprek nog de opmerking dat we de kinderen nu aan 't opzadelen zijn met een soort 'volwassenen' probleem. Ik geef haar helemaal gelijk! Laat die 8 jarigen lekker kind zijn!
Wat vervelend, denk je dat het afgehandeld is, gaat die moeder er weer mee door wat ze via haar zoontje speelt. Hopelijk kan jouw zoon het snel wat meer van zich af laten glijden, al is dat nog niet zo makkelijk.
Neem aan dat door dit soort situaties de juf de situatie ook echt wel anders inschat. Tis lastig, je moet als leerkracht dit wel serieus nemen en er een sociaal plan voor schrijven, maar als moeder zo doorgaat zou ik niet bang zijn voor de consequenties. Dan wordt er echt wel gekeken naar het gedrag van dat andere jongetje en z'n moeder. Zij heeft dit nu haast afgedwongen, maar blijft ze zo doorgaan dan wordt ze straks echt niet meer serieus genomen. Zou er niet zo bang voor zijn
Hier sluit ik me helemaal bij aan. Dat neemt niet weg dat het een hele vervelende situatie is. Pfffff, wat kunnen sommige ouders problemen veroorzaken, terwijl het ws op school " gewoon" opgelost had kunnen worden. Ze heeft het zelf ws veel groter gemaakt dan het was.
Ik ben het met de reacties van Tuc en Amdaa eens. De mening van die moeder is niet belangrijk. Fijn is wel dat de moeders van zijn vriendjes hem wel prettig in de omgang vinden. Verder vind ik een sociaal plan prima, maar je hoeft jouw zoontje niet te dwingen om om te gaan met een kind dat hem onzeker maakt. Ik denk dat ik de juf heel duidelijk zal vertellen dat ik graag wil horen als mijn kind 'gekke' dingen doet, maar dat hij van mij absoluut niet verplicht hoeft om te gaan met dat kind. Ik zou zeggen dat wij ons best hebben gedaan, dat we erover na hebben gedacht en dat onze grens is bereikt. En als die moeder mij zou bellen of aanspreken, zou ik zeggen dat we er geen van beiden bij zijn geweest en dat schoolse zaken vooral op school moeten blijven. Wat is dat toch tegenwoordig met die ouders die iedere zucht of scheet van hun kind willen zien, horen, bespreken en evalueren??? Laat kinderen van hun fouten leren. Dat is het echte leven! En als dat kind wordt buiten gesloten vanwege zijn gedrag, is dat een les voor hem. En dan moet moeder niet de andere kinderen, ouders en de juf aanspreken, maar met haar kind praten en eventueel rollenspellen doen.
waarschijnlijk noemt zij haar eigen kind ook zo thuis? vreselijk. ik begrijp wel hoe je je voelt. ik hoop dat het snel goed komt.
Nou, ik zou als ik jou was lekker mijn kind op een andere school zetten, ben je gelijk van al het gezeik af. Zonde van al je energie, en de hele situatie niet leuk voor je zoon. Succes!
He? Jouw zoontje doet zijn best en dat jongetje geeft hem een rotgevoel omdat hij het nodig vindt het erin te wrijven hoe zijn welgemanierde moeder hem thuis noemt??! Ik zou de juf meedelen dat je zoontje niet mee doet aan het sociale plan, omdat dit jongetje niet aardig tegen hem is. En dat ook tegen je zoontje zeggen, dat hij niet hoeft te spelen met kinderen die onaardig zijn. Zijn ze nou helemaal
Bedankt voor jullie reacties. k Ben blij dat ik het hier kwijt kon omdat ik er van de juf verder met niemand over 'mag' praten. Zal ook wel bij het sociale plan horen... k Heb net mn hart gelucht bij mn moeder en die vond dat ik maar eens een gesprek met de directie moet gaan voeren om ze duidelijk te maken dat dit niet werkt. k Weet niet of ik dat ga doen. Dan wordt het nog groter als dat het nu is....
Wat vindt jouw man ervan? Ik weet niet of ik meteen naar de directie zou gaan. Ik zou zelf terug naar de juf gaan en vertellen dat ik ons gesprek overdacht heb en dat ik er zelf nog wat over te zeggen heb. Als ze dan niet reageert, kun je altijd terugvallen op de schoolleiding. Maar om de vertrouwensband met de juf goed te houden (en ik vind het wel zo eerlijk ook), zou ik eerst opnieuw met haar het gesprek aangaan. Weet je...zelf ben ik docent op een middelbare school en ik vind het helemaal niet vreemd als ouders terugkomen op een gesprek. Ik ben ook echt tegen pesten, maar ik vind dat je - als ouder - ook heel duidelijk je eigen grenzen aan mag geven. Wel op een respectvolle manier. En ik denk dat je jouw zoontje ook echt duidelijk mag maken dat hij niet verplicht is om te spelen met kinderen die naar tegen hem doen. Zulke mensen ontwijk jij toch ook? Ik vind wel dat ze in de klas in principe moeten kunnen samenwerken aan een opdracht, maar verplicht vrij spelen met een kind dat zo doet tegen jouw zoontje....het moet niet gekker worden!!
Mee eens hoor. Zou gewoon nog eens terug komen op het gesprek bij de juf en zeggen dat het een groepsproces zou zijn om dat jongetje (en kennelijk ook zijn moeder) weer een beter imago te laten krijgen en er tussen te passen, maar dat wanneer degene om wie het draait zelf niet eens meewerkt, het sociaal plan op deze manier niet werkt. De juf gaf aan dat jouw zoontje vanalles doet om die jongen te pleasen, maar wat doet de juf als ze dat ziet? Inderdaad, tussen alles doen wat het jongetje wil en hem overal aan mee te laten doen al misdraagt hij zich nog of juist compleet buitensluiten en pesten, zit nog een gulden middenweg. Ik denk dat diegene van dat sociaal plan of die professionele hulp kwam bieden, dat bij de kinderen moet verduidelijken.
Ik heb van t weekend,,samen met mijn man besloten om t voorlopig even te laten rusten. Begin okt. hebben we weer gesprek met de juf, dat was al gepland als oudergesprek die met alle ouders gehouden wordt. Ik wil er dan nog wel op terug komen. De vertrouwensband met de juf is heel goed, mijn andere kinderen hebben haar ook gehad. De directie inschakelen vindt ik ook een stap verder, alhoewel er een mail gestuurd is over dit probleem namens de directie. En in die mail stond dat we met vragen en/of opmerkingen bij hen terecht konden. Met mijn zoontje wil ik nog wel in gesprek gaan over het wel/niet spelen met zn klasgenootje en het 'please-gedrag' wat hij vertoont.
Ik zou het gedrag van jouw zoontje thuis goed in de gaten houden. Als dat verandert, zou ik niet wachten tot begin oktober. Heb je al eens rollenspellen met hem gedaan? Ik heb dat ook een tijdje gedaan met mijn dochter toen ze 'please'-gedrag ging vertonen bij een meisje dat haar pijn deed. En er is ook een mooi boek over 'nee' en 'ja' zeggen. Misschien heb je daar nog iets aan. Het heet 'Nee' en is geschreven door Sanderijn van der Doef.