Hoi allemaal, Ik ben Isabel Sophie en sinds 5 maanden een hele trotse moeder van een zoontje. Het moederschap is erg nieuw en wordt daar soms onzeker van. Fijn dat dit forum bestaat. Ik wil jullie graag om meningen en advies vragen hoop dat jullie willen helpen. Mijn schoonmoedermoeder is heel enthousiast dat zij oma is geworden. Iets te enthousiast zeg maar. Lijkt wel of zij zelf mama is geworden ze bedoelt het allemaal goed hoor maar ik word er soms bloednerveis van. Nu zit ik met een dillema. Mijn schoonmoeder wil een baby kamer maken voor mijn zoontje. Ik vind dit zelf niet nodig en zonde van het geld. Sinds de zwangerschap heeft ze het al steeds over logeren. En sinds hij geboren is heeft ze het er steeds over en begint ze er al tijden aan te hangen. Ik merk dat ik hier heel slecht tegen kan en mij erg onder druk gezet voel. En dat er dus bepaalde verwachtingen zijn. Ik wil haar eigenlijk gaan vertellen dat ze het logeren echt uit haar hoofd moet zetten want dat het voorlopig echt niet gaat gebeuren. Misschien over een half jaar. Misschien over een jaar of misschien wel nooit tenzij de kleine er om vraagt. En dat ik ook liever heb dat ze er niet steeds over begint. Want ik wordt er nerveus van. Mijn man zegt dat ik haar moet laten gaan en dat het niet ons probleem is dat zij waarschijnlijk voor niks een baby kamer maakt. Wij hebben er niet om gevraagd en zij doet toch wel wat ze zelf wil. Wat denken jullie wat handig is ? Bedankt alvast Wat zouden jullie doen?
Ik vind je plan goed om het tegen haar te zeggen wat je er van vindt. Je kunt maar beter meteen heel duidelijk zijn hierin en wat jou standpunt is want anders blijft ze misschien wel doorzagen hierover. Dat geeft alleen maar irritatie. Zou het daarom zeker niet zo laten en haar gang laten gaan want als je zwijgt stem je waarschijnlijk toe ( in haar ogen dan). Duidelijk de grens aangeven dat werkt vaak het beste. Succes met de kwestie!
Inderdaad duidelijk aangeven. Misschien doet ze het toch inderdaad, maar dan is het echt haar keuze ipv dat ze niet had kunnen weten dat het voor niets zou zijn. Er zijn genoeg ouders die er geen moeite mee hebben als hun kind regelmatig gaat logeren, ook niet als ze zo jong zijn. Je schoonmoeder kan niet weten dat dat voor jullie niet geldt als jullie het haar niet vertellen, toch? (Mijn dochters waren 5 en 4 oid toen ze voor het eerst gingen logeren. Ik was er open over dat het pas ging gebeuren als ze er zelf om vroegen. Nu heb ik misschien ook wel geluk met mijn (schoon)ouders, maar niemand zeurde oid. Ja, mijn schoonzus heeft er wel een aantal keer om gevraagd en begreep het niet ed, maar jammer dan, dat hoeft ook niet. )
Wij hebben wel al aangegeven dat het logeren voorlopig , zeker tot dat hij loopt , niet gaat gebeuren. Nu heb ik wel een schoonmoeder die doof is wanneer het haar uitkomt en haar zin altijd probeert door te drijven. En ze gaat het ook zeker niet begrijpen maar goed dan is het niet mijn probleem meer. Bedankt voor jullie reacties
Eerlijk zijn! Zachte heelmeesters stinkende wonden. Liever nu een eventueel ongemakkelijk gesprek (en dan nog, jouw kindje jij bepaalt!) dan laten doorsudderen waardoor zij denkt dat het wel gaat gebeuren en idd voor niets veel geld uitgeeft waardoor de irritatie/teleurstelling later ws alleen maar groter is. Sterkte! Niet makkelijk.
Enkel een extra reden om het niet te doen. Ze hoeft het ook niet te begrijpen, het is niet haar beslissing. Die kamer inrichten is dat wel, maar ik zou dan zelf wel heel zeker willen weten dat ik in ieder geval heel duidelijk was geweest. Doet ze het dan toch? Tja, dat is aan haar.
Dat vind ik ook hoor, hoe meer je zeurt hoelanger het duurt Ja over de kamer hebben we inderdaad niks te zeggen maar dan kunnen ze niet achteraf zeggen dat ze het niet wisten dat het voor niks was of dat wij ons straks schuldig voelen dat we hem wel moeten laten logeren. Dankjewel weer
Ik blijf dit toch apart gedrag vinden van (schoon)moeders. Dat opeisen dat babies komen logeren en eisen te mogen oppassen. Zelf ook knallende ruzie met mijn eigen ouders EN schoonouders gehad toen onze dochter direct na geboorte met longontsteking aan de beademing lag en ik zelf in de kreukels, omdat men "recht had de baby te zien". Ik zou echt duidelijk zijn: een babykamer inrichten is zonde van je geld, want de kleine komt pas logeren als wij dat willen en dat gaat sowieso het eerste jaar of langer niet zijn.
Gelukkig ben ik niet de enige dus dacht echt dit ligt aan mij haha Maar wel heftig zeg, snap dat ze enthousiast zijn en jullie graag wil zien maar dit was niet echt het juiste moment. Dat heb ik dus ook , als het nodig is of wij er aan toe zijn geven we het aan en dan nemen we wel een campingbedje mee of kan je alsnog een bedje voor hem kopen. Waarom een hele kamer. In het weekend komen we paar uurtjes en dan gaat hij toch niet op die kamer.
Zowel mijn ouders als schoonouders hebben een babykamer ingericht toen ik in verwachting was van mijn eerste. Dit was het eerste kleinkind aan beide kanten. Mijn eerste gedacht erover was toen eigenlijk fijn dan heeft de baby straks een plekje om rustig te slapen wanneer we op bezoek zijn. Mijn kinderen hebben enkel bij mijn schoonouders gelogeerd toen ik moest bevallen van de 3de. Wel gingen ze van baby af aan regelmatig ‘spelen’ bij oma. En dan deden ze ook hun dutjes op de kamer. Bij mijn ouders zijn ze wel al een paar keer gaan logeren omdat ze (de kinderen) dit zelf vragen ondertussen. Binnenkort gaat de jongste ook een keer mee logeren bij mijn ouders omdat we dan laminaat gaan leggen op de bovenverdieping en we dit handiger vinden zonder kinderen. Nu heb ik denk ik het geluk dat zowel mijn ouders als schoonouders niet heel dwingend zijn. Maar toch begrijp ik niet altijd waarom er zo negatief gedaan moet worden wanneer ouders of schoonouders een kinderkamer willen inrichten. Ze hebben wellicht een lege kamer over en ze zijn enthousiast over hun kleinkind dus laat ze lekker doen. Het inrichten van een babykamer staat niet meteen gelijk aan dat je je kindje moet gaan laten spelen of logeren. Geef gewoon zelf je grenzen aan. En misschien is er in de toekomst wel eens dringend opvang nodig en dan is het toch lekker handig dat oma een kamer heeft die klaarstaat.
Dankjewel voor je reactie. Zoals jij het beschrijft snap ik het ook. Helaas is mijn schoonmoeder wel dwingend. En begint ze sinds de zwangerschap al over logeren en maakt ze deze kamer omdat zij vindt dat hij moet komen logeren. Haar kinderen gingen met 4 weken al logeren bij hun opa en oma en vind het dus heel normaal dat ze komen logeren. Terwijl mijn man en ik dit absoluut nog niet willen tenzij nodig. Het is inderdaad fijn als er nood is en ze heeft zo een kamer. Maar zij heeft er andere verwachtingen bij en vraag me af of we dat niet duidelijk moeten maken. Vind het zo dubbel omdat als we niks zeggen en hij komt niet logeren zij misschien boos wordt omdat we niks gezegd hebben. Aan de andere kant iets van zeggen vind ik ook moeilijk, het is hun huis. Mijn man zegt we hebben aangegeven dat hij voorlopig echt niet komt logeren dus ze weet het maar doet alsof ze gek is. En zij kan ook met ons overleggen of het handig is of dat ze bepaalde verwachtingen heeft. Ik vond het een erg lastige situatie wat nu te doen
maar ik zou het dan anders aanpakken. Als je gewoon zegt hij komt niet logeren, komt dit voor haar heel negatief en waarschijnlijk kwetsend over (ook al vind ik dat je gelijk hebt hoor, logeren pas als jij en baby er aan toe zijn). Als ze weer over een babykamer begint zou Ik dan eerder iets zeggen zoals : leuk een babykamer, dan kan hij daar fijn slapen wanneer we op bezoek zijn. En als ze dan zegt ‘ja en ook komen logeren’, dan kan je zeggen ‘en ook logeren in de toekomst wanneer we er aan toe zijn’. Op deze manier geef je je grenzen aan, maar weet je schoonmoeder ook dat logeren iets is voor later. En ik zou dat gewoon elke keer herhalen ‘in de toekomst wanneer we er aan toe zijn’. Ik besef door dit soort topics wel altijd dat ik veel geluk heb met mijn ouders en schoonouders
Zit dit topic bijna met jaloezie te lezen, al die (schoon) ouders die niet kunnen wachten tot hun kleinkind komt logeren! Zowel mijn ouders als mijn schoonouders willen dit echt pas nadat ze de luiers uit zijn. Nou moeten wij in december verhuizen en maakt mijn moeder een uitzondering voor de jongste maar in principe is logeren zo klein een no-go. Erg jammer want juist als ze zo klein zijn kun je soms zo toe zijn aan een nacht bijtanken. Zit er hier niet in! Snap wel dat dwingelanderij verkeerd valt hoor, zou ik ook irritant vinden! Maar probeer er wel iets positiefs in te zien dat je mogelijkheden hebt
Dat snap ik ook wel. Dat is ook de andere kant ervan en hebben wij 'mazzel' mee. Ik zou er ook anders in staan als de kamer gemaakt wordt zonder verwachtingen. Maar nu helaas alleen maar omdat zij vindt dat hij moet komen logeren en ze het zo op wil eisen. Maar snap wel dat het soms verwend overkomt omdat er ook (schoon) ouders zijn die dit niet kunnen of willen. Is gewoon lastige situatie haha
Misschien vind je hier nog tips. https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/oneens-met-partner-over-logeren-baby.716425/
Ik heb het gelezen en komt inderdaad heel erg overeen. Maar de mijne is denk ik toch iets minder erg dan die van haar...
Ik zou het loslaten. Laat haar lekker een kamer inrichten. Haar huis, haar plezier. Jij bepaalt altijd nog wat je doet met je baby toch? Hier hadden mijn ouders ook een kamertje en we hadden samen al heel snel door dat logeren juist top was. Met 4 maanden ging ik weer werken en de oppasdag van mijn ouders werkte ik altijd vroege dienst. 5.45 richting mijn werk. Avond er voor ging onze 4 maanden oude baby die kant op en sliep vervolgens uit op mijn werkdag tot 9 uur, soms half 10. Win win voor alle partijen. Er komt misschien een moment dat je totaal uitgeput bent of het “nodig” is dus blijf dit gewoon positief benaderen. Weet niet of je straks gaat werken na je bevalling, maar de problemen in de kinderopvang worden ook met de dag groter door personeelsgebrek. Lekker te vriend houden dus deze enthousiaste schoonmoeder.
Tja, ik heb ze als we op visite waren wel eens in die soort babykamer laten slapen als baby, verder niet. We hebben ook gewoon duidelijk gezegd dat ze niet een hele nacht kwam op die leeftijd, pas als zij en wij er aan toe waren. Mijn dochter ging met anderhalf uit logeren, mijn zoon met 3,5 jaar. Verschillende kinderen, verschillende aanpak.