Even wat tips nodig. Ons zoontje van bijna 1 was een goede slaper.. helaas de laatste weken/maanden steeds minder. Hij wordt s nachts weer wakker.. en s morgens is hij tussen 5 en 6 standaard wakker. Laten huilen hebben we geprobeerd, maar dan sliep het hele gezin niet meer. Hij krijgt s nachts een klein flesje zodat hij weer rustig gaat verder slapen. Soms helpt het soms niet.. Overdag slaapt hij heel goed. S morgens vaak 2 uur en s middags 1,5 tot 2 uur. Moeten we hier misschien wat op gaan inkorten of zelfs proberen naar 1 slaapje?! Heeft iemand wat tips voor ons..
Wij zijn rond het jaar idd naar 1 slaapje gegaan omdat ie in de nacht weer wakker werd. Ochtend slaapje steeds beetje later, tot ie rond 11u uitkwam. Slapen van 11 tot 13, en dan savonds vroeg naar bed. Dat ook steeds beetje gerekt en slaapt nu al tijden tussen 12/13 en 14/15u Op avond gaat ie tussen 19 en 20u naar bed en slaapt tot 7/8u Hier werkte het erg goed om over te gaan naar 1 slaapje. Soms redde hij dat niet en deed dan eind middag een power nap van 30 min max.
Rond deze leeftijd is er weer een grote ontwikkelingssprong die vaak het hele ritme omgooit... Met name rond 4 maanden en 11 maanden zijn deze sprongen erg groot/indrukwekkend. (Niet alle kinderen hebben (evenveel) last van deze sprongen) Zo zie je met slapen in deze periodes vaak dat het ineens moeizamer gaat, veelal 's nachts, maar ook overdag, en dat er ineens weer behoefte is aan (meerdere) nachtvoeding(en) (en nog andere dingen, maar nu gaat het even om het slapen ) Onze dochters waren, na een onrustige start door medische problemen, heel goede slapers, vooral 's nachts; heerlijk! De oudste sliep met 4 maanden van 19.00 - 7.00 uur en de tweede met 6 maanden ongeveer hetzelfde + Overdag nog 2-3 slaapjes wat minder werd naarmate ze ouder werden, maar tijdens sprongen was dat een compléét ander verhaal... Overdag op compleet andere tijden/momenten willen slapen, doodmoe zijn maar toch niet willen/kunnen slapen waardoor alles overhoop ligt op een gegeven moment, 's nachts meermaals wakker worden, soms voor een voeding, soms voor een uitgebreide marathon om weer in slaap gelopen te worden.... Het hoorde er helaas allemaal bij. Wakker houden en dergelijke heb ik persoonlijk nooit gedaan; moe is moe. (Hetzelfde geldt voor honger bij mij) Wat voor ons het beste helpt is er "gewoon" aan toegeven, maar wel met grenzen uiteraard. Wat ik hiermee bedoel is bijv. toegeven aan dat er tijdelijk even extra (nacht)voeding nodig is of bijv. als je kindje midden in de nacht zo wakker is dat slapen er (even) niet meer in lijkt te zitten, toch de nachtsfeer erin houden. Dus niet toegeven in de zin van "dan gaan we wel naar beneden" o.i.d., maar toegeven aan het feit dat een ritme nu gewoon even ver te zoeken is Onze kinderen hadden na zo'n periode/sprong (soms duurde het wéken) in ieder geval ineens een ander, zelfgeregeld, ritme waar automatisch een slaapje vanaf gevallen was. Het komt écht weer goed!