Hallo dames, Het is nu al een aantal weken dat ik het opmerk, het is niet altijd en niet dagelijks, maar toch... mijn dochter is zonet 1 jaar geworden en ik heb al gemerkt dat ze soms iets volgt in huis, met haar ogen dan weliswaar. Ze zit op mijn schoot, kijkt omhoog en volgt “het” tot in de andere kant van de kamer, ook bij het verschonen staart ze naar iets aan het plafond. Is het mijn verbeelding, ben ik gek aan het worden? Hoort het bij haar ontwikkeling? Ik hoor het graag van jullie.
Je bedoelt of het spookt in huis? Tegen de tijd dat mijn zoontjes 1 waren keken ze niet meer 'rond in de leegte maar meestal naar mij of een item boven hun hoofd wat ze graag wilde hebben....
Ik geloof niet in geesten dus ik zou zeggen dat ze gewoon een lijntje/stofje/pluisje/licht/schaduw volgt. Of niets.. ze is net 1 tenslotte, zoveel gaat er nog niet in hun hoofd om
Mijn kinderen deden dat ook. Niet meer toen ze 1 waren geloof is, maar ieder kind is anders. Kan een stofje zijn, vliegje, vanalles.
Tja... wat het precies is, daar ga ik geen mening over geven; ik weet het immers niet Maar ik weet wel dat mijn kinderen dit alle drie doen/deden; kijken naar iets (wat er in mijn beleving niet is) en "contact" maken ermee door te lachen, te brabbelen, etc. De oudste heeft tot 2/3 jaar een "denkbeeldig vriendje" gehad. Ik geloof zelf in ieder geval dat kinderen veel meer zien, begrijpen en ervaren dan wij volwassenen mogelijk denken en sta dan ook open voor alles. Dat ik het niet zie wil niet zeggen dat het er niet is
Hier vonden ze de reflectie van het zonlicht in mijn horloge altijd interessant, bij verschonen scheen die altijd op het plafond en de muur - ik had dat zelf pas laat door want als ik zelf keek, deed ik mijn pols kennelijk weer anders en zag ik dus geen dansend lichtje
Jup zo kreeg ik ook altijd de kriebels van mijn dochter en was het mn horloge/telefoon of was ze gewoon de kamer aan het "opmeten" (gewoon kijken hoe t ene overloopt in het ander, wij snappen concept muur en plafond maar zij nog niet) of een stofje in het licht ofzo. Meest verschrikkelijke waren de nachtterrors overigens. Lekker in t donker dwars door je heen kijken en keihard huilen met open ogen. De eerste keer dat je dat aan de hand hebt en niet direct beseft wat er gaande is zou je zweren dat zij iets zien wat jij niet ziet. Man voelt dat unheimlich.