Naam tegen ouders zeggen ?

Vind ik totaal niet netjes. Mijn dochtertje mag dat iig niet gaan doen en moet ons ook "u" gaan noemen, net als alle andere oudere mensen. Alhoewel ik nu wel vaak 'jij' zeg tegen mijn eigen moeder
Ik werk op een kdv en daar hebben we het met de kindjes vaak wel over de voornamen van papa, mama, broertjes en zusjes, enz... Toen op een gegeven moment een jongetje werd opgehaald door zn mama en ze weggingen, riep een meisje van de groep : Doei Moniek!! (naam veranderd). Oei...dat was niet de bedoeling, maar konden we verwachten, haha. Heb er wel wat van gezegd en ook uitgelegd dat ze dat niet meer mag doen... Staat gewoon cht niet netjes!

 

Rune noemt nog niks maar mij maakt het niet uit of hij ons mama en papa noemt of ons bij de voornaam noemt. Hij maakt er zelf maar gewoon zijn keuze in.

 

ik vind het maar apart ik vind dat het gewoon papa of mama is

 

Ik noem mijn ouders ook bij naam.
U zeggen hoeft hier absoluut niet, ik zou dat helemaal niet leuk vinden.

 

Liever gewoon papa en mama, maar ze hoeven van mij geen "u" te zeggen. Is voor mij te veel afstand tussen ons en de meisjes. Vind het wel weer belangrijk dat ze tegen oudere onbekende mensen "u" zegt.

 

Ik hou er ook niet van, om ouders bij voornaam te noemen. Klinkt gewoon niet, zeker niet uit de mond van kleine kindjes. Je en jij prima maar wij zullen papa en mama zijn voor S.tijn. Maar moet ieder voor zich weten natuurlijk...

 

Ik noem mijn ouders ook wel eens bij de voornaam, maar dan meer op de manier van:"Hé Pietje, hoe istie dan, jongen!?" Dus meer voor de grap. Soms ook wel serieus, maar dan 'flapt' het er meer uit dan dat ik ze bewust zo noem. Ik weet wel dat mijn ouders dat niet heel leuk vinden als ik het serieus zeg, omdat ze dan het idee hebben/krijgen dat ik ze afwijs... wat ik me best kan voorstellen, omdat het nogal afstandelijk klinkt vind ik, en het ins ons geval allemaal wat gevoeliger ligt...

Hoe mijn dochter mij zal gaan noemen maakt mij denk ik niet zo veel uit (ik zeg denk ik, omdat ik daar later misschien wel anders over denk, haha), maar ze hoeft mij absoluut geen 'u' te noemen, dat vind ik wel zo raar. Ze hoeft van mij tegen opa/oma en andere vrienden/familieleden ook geen 'u' te zeggen, alleen tegen vreemden/mensen die we minder goed kennen en leraar/leraressen, dat vind ik wel zo netjes.

 

Ik heb ook altijd geleerd papa en mama te zeggen en U tegen mensen die ouder zijn dan jij.

Zo wil ik mijn kind ook opvoeden, we zijn papa en mama en niet Within-man en Within. Alleen over het U zeggen zijn we het nog niet helemaal eens, want manlief heeft dat nooit gehoeven.

 

Hier is het gewoon papa en mama (net als opa en oma enzo).
Bij mijn man thuis werden/worden de ouders altijd bij hun voornaam genoemd, dat willen ze graag. Ik kan me gewoon echt niet voorstellen dat je als vader/moeder-zijnde echt wilt dat je kind je bij de voornaam noemt?! Je moet juist trots zijn dat iemand je papa/mama kan noemen..!
Zo wilden ze dat de kleinkinderen hun ook bij de voornaam zou noemen, nou, ik dacht het toch niet Het is opa en oma en anders niet... (is even een discussiepunt geweest, maar gelukkig zijn ze t er nu mee eens)
Nu hebben ze het wel gepresteerd om ons in eerste instantie "mama Kristel" en "papa K." te noemen tegenover onze dochter (alsof ze meerdere papa's en mama's heeft ofzo?! ) waardoor ze ons wel eens bij de naam heeft genoemd; nou, trap op mn hart hoor..! (en sindsdien vindt mn man het ook niet meer zo "normaal" dat zijn eigen ouders bij de voornaam genoemd willen worden.. Hij was namelijk ook erg gekwetst toen onze dochter hem bij de naam noemde)

Hetzelfde met u zeggen tegen familieleden... Ik vind dat zo afstandelijk! Alsof je een vreemde bent...?!

Nee, familie is hier gewoon papa/mama/opa/oma/etc en gewoon lekker jij; daar ben je familie voor!

 

Mijn dochter noemt mij mama. Heel soms wanneer ze met mijn nichtje, die mij wel bij de voornaam roept, in gesprek is, dan wil ze haar weleens na-apen en noemt ze me ook bij naam. Dat vind ik niet zo erg want 3 minuten later ben ik gewoon weer mama. Zou het echt niet leuk vinden als ze me standaard bij mijn naam zou noemen, zou haar dan ook zeker corrigeren.
Verder hoeft ze hier geen u tegen me te zeggen, of tegen mijn ouders, heb ik thuis ook nooit gehoeven en vind het echt niet klinken. Wel wil ik dat ze dat tegen vreemden en oudere mensen zegt.

 

Ik noem mijn moeder gewoon mama, ken niet anders en vind het ook raar om haar bij haar voornaam te noemen.
Man noemt mijn moeder ook nooit bij haar naam, zegt altijd moeders tegen haar. Ik verwacht dat mijn dochter mij ook gewoon met mama aanblijft spreken en haar vader met papa. Weet wel dat de meeste kinderen een periode hebben dat ze ouders bij de naam aanspreken, maar dat is maar een periode en vaak als ze nog klein zijn.

Je ouders met U aanspreken vind ik ook een beetje raar. Ik doe dat niet en dat hoeven mijn kinderen ook niet. Dat doen ze maar tegen ouderen of mensen die ze niet tot niet goed kennen.

Het broertje van man spreekt zijn vader ook altijd met de naam aan. Vind dat echt raar en hij heeft ook nooit anders gedaan. Weet ook niet waarom, mijn schoonvader vind het wel prima intussen omdat hij niet meer anders gewent is. Zijn moeder spreekt hij overigens wel gewoon met mama aan dus waarom hij dat bij mijn schoonvader niet doet, is ons een raadsel.

 

Ik vind het afstandelijk staan...Dat je jezelf mama of papa mag noemen vind ik een eer en iets heel speciaals, dus daar moet je trots op zijn (zijn genoeg mensen die ze zich nooit zo mogen noemen helaas).
Gijs mag mij dus niet aan spreken met mijn voornaam.
echter leer ik hem nu wel wat mijn voornaam is, dit puur praktisch, niet dat als hij een keer kwijt raakt, of ons uit het oog verliest en ze vragen, hoe heet jou mama, dat hij dan antwoord met mama.... maar mijn naam noemt.
opa en oma's noemen we wel bij de voornaam.... dus oma moniek bijv... ik vind achternamen zo raar klinken, en ik heb mijn opa's nog dus voor mijn gevoel is die naam al vergeven als ware... maar gijs heeft ook 6 opa en omas dus ja...je noet enigszins duidelijk maken naar de welke hij gaat.

Gijs noemde mijn moeder laatst "mam" , ik denk hoe komt hij daar nou bij, maar na een tijdje viel het kwartje....ik noem mijn moeder mam...dus hij dacht wss dat ze zo heette ipv oma haha

 

Ik heb mijn ouders altijd bij de naam genoemd, en ook altijd jij gezegt.
Ook vrienden van me MOETEN je en jij zeggen tegen mn ouders en niet u want dan voelen ze zich oud
Mijn moeder noem haar moeder bij haar naam, maar haar vader noemt ze pa
En mn vader noemt zn vader bij zn achternaam, aangezien ze dezelfde voornaam hebben. En zn moeder noemt hij mam.

Zo ben ik gewoon op gegroeid, en ik ken meer mensen waar ze kinderen, de ouders bij de naam noemen.
Ik vind dit niet onbeschoft of onbeleefd. Ik ben het zo gewend, en het gaat er toch om hoe je voor de rest doet, en niet hoe je diegene aanspreekt?

 

Ik zou het maar wat raar vinden om mijn ouders bij hun voornaam aan te spreken. Zou het zelf ook alles behalve prettig vinden als ons kindje ons geen papa en mama zou noemen. Wat betreft het u zeggen, dat doen we hier ook niet. Denk dat mijn ouders me maar vreemd zouden aankijken als ik opeens zou gaan u-en, waarschijnlijk zouden ze zeggen: 'doe eens ff normaal zeg!' hahaha

 

Maar hoezo doen jullie dat dan? (Met de kindjes de voornaam gebruiken van de ouders?). Vind dat ook wel apart eigenlijk.

 

Ik ben marokkaans en binnen onze cultuur is het echt not done om je ouders bij naam te noemen. en vind het zelf ook helemaal niet netjes staan..een kind dat zijn of haar mama bij naam noemt.
Mijn dochtertje zit momenteel in fase dat als we bij me ouders zijn en ik geroepen wordt, mij dan ook gaat roepen bij naam. Ik geef echter elke keer aan dat dat niet mag en dat ik mama voor haar ben. Als we eenmaal thuis zijn doet ze dat ook niet meer dan.

 

U zeggen gaat mij ook te ver.....wel tegen oudere vreemde mensen maar dat vindt ik normaal...

Hier zeggen ze ook papa en mama...zou niks anders willen en we zijn toch ook papa en mama hahahaha....lekker van genieten want er komt een tijd dan wordt je mam genoemd..mama is nog zo lief!