Vermoeiend dit! Ik vind het ook lastig, en vooral het gevoel van het ene excuus naar het andere te gaan. Zo is het een sprong, zo is het een misschien tandje, zo weer verkouden etc. Afgelopen nacht elk uur hysterisch krijsen, de avond ervoor geprobeerd uit te baker en. Dom, helemaal overstuur. Vandaag ook super verkouden, dus vanavond ook hysterisch krijsen in bed. Ontroostbaar.... Zo sneu
Zo herkenbaar! Hier vannacht ook ieder uur de klok gezien! Ze heeft nu besloten om om 22.00u te willen drinken, dan word ze rond 0.00u weer wakker, niet laten drinken, dan om 1.30u, toch maar laten drinken, toen om 4.00u wakker, toch maar laten drinken, toen om 5.00u wakker, niet laten drinken!!! En toen geslapen tot 7.30u. Gek word je ervan! En idd, dan is het excuus de sprong, dan weer ‘het alleen voelen’, dan weer het starten met hapjes, nu idd weer een vol neusje, heeft ze het soms koud, of te warm, drinkt ze overdag wel genoeg, je weet het gewoon niet! Ik heb me vandaag voorgenomen haar heel vaak aan te leggen zodat ze overdag zeker genoeg drinkt! Maar dat zal het probleem wsl ook wel niet oplossen.. En anders leg ik haar maar weer naast ons in bed, hoeven we in elk geval niet constant op en neer naar dat kamertje..
Ja samen slapen in alle vormen werkt niet voor mij, dan lig ik de hele nacht wakker en durf ik niet te bewegen. Eerste 8 weken gedaan en vreselijk Ik weet het soms niet meer, ben ook echt op van vermoeidheid. Vandaag ging het weer super lekker, lief en goed slapen. En ja hoor, vanavond na de fles weer tig x kunnen lopen voor de speen. Dezelfde speen die hij overdag wel in kan houden, maar savonds ineens niet. Ik krijg het dan gewoon benauwd van dat gillen van 'm, dan ga ik in een soort stress toestand... Weer een kut nacht. Ik bedoel je hebt pittige nachten a la 2 a 3 voedingen. En je hebt pittige nachten dat je elke keer aansluitend 30 minuten mag slapen en dan weer heen en weer moet. Die laatste nachten kan ik niet zo goed handelen... dus ik krijg het benauwd bij het vooruitzicht op. Ik ga al zo vaak mogelijk, zo niet elke avond om 9 uur slapen. Puur om een beetje staande te blijven, maar vroeger lukt echt niet. Dan heb ik helemaal geen eigen moment meer, dan ben ik echt nog alleen moeder. (en breng me dan maar naar een gesticht) Hij is trouwens wel echt super super verkouden, heel zielig. Heb xylometazoline in baby dosering kunnen regelen, hij lag zowat te stikken in zijn eigen snot op het speelkleed. Maar of die drama nachten nou alleen daardoor komen? Geloof er geen snars van. Dus wat dan het antwoord is? Hoe kan het dat je overdag fantastisch slaapt, en snachts de toko af breekt? (ik eindig de dutjes nu voor 17.00, hij slaapt 1.5-2-30 min en er is een duidelijk verschil in dag en nacht qua licht en prikkels)
Pff hier is het ook drama, zoek ook elke keer een reden maar ik merk steeds meer dat die er gewoon niet is en het echt een kwestie van uitzitten is.
Wat herkenbaar weer allemaal... Mijn ervaring is dat het hele eerste jaar één grote sprong is... Of hoe je het ook noemen wilt Af en toe gaat het even een korte tijd goed - soms maar een paar dagen - en net als je denkt "goh, hier zou ik wel aan kunnen wennen", dan ligt alles weer overhoop. Op een gegeven moment ga je haast denken dat het vandaag ligt aan het feit dat het regent in Timboektoe... Hoe ermee om te gaan...? Tja, helemaal géén verwachtingen of zelfs maar hoop hebben Ik zie per dag wel hoe het gaat en grijp voor mezelf in waar nodig. Zo heeft mijn man sinds kort verlof opgenomen tot het einde van het jaar voor 2 middagen per week, zodat ik in die zin houvast heb voor wanneer ik even aan mezelf kan toekomen. Vooral dat laatste heb ik heel hard nodig; zekerheid dat ik dan en dan even kan doen wat ik zelf wil op dat moment. Een schema zou daarbij enorm helpen, maar tot nu toe heb ik dat met onze kinderen nooit eerder dan met een maand of 8/9 gehad. (En dan nog was niets op vaste tijden, maar ik kon er wel vanuit gaan dat ze in elk geval overdag 2x sliepen en 's avonds "gewoon" zouden slapen.) Verder slaap ik de laatste tijd, nu ik geen borstvoeding meer geef, regelmatig op zolder met een noise canceling koptelefoon met rustgevende muziek, terwijl mijn man de nacht regelt. Ik slaap nog steeds niet geweldig, maar het is beter dan hoe het normaal gaat (Ik zit door alle stress de afgelopen maanden inmiddels in een constante staat van alertheid, waardoor ik slecht in slaap kom en heel vaak wakker word) Echt... het eerste jaar is voor alle moeders/ouders overleven, maar als je kindje het dan ook nog moeilijk heeft (en waardoor, dat is soms héél lastig te achterhalen helaas...) dan is het wel dubbel zo zwaar. Goed voor jezelf zorgen is géén luxe, maar noodzaak.
Oh en wat betreft wakker- en/of slaaptijden... Daar heb ik hier ook nooit iets van gezien Onze oudste was altijd veel langer dan gemiddeld wakker, deed altijd korte slaapjes en met 1,5 jaar sliep ze helemaal niet meer overdag. (Nu is het al jaren een "puber" wat betreft (uit)slapen ) De tweede was redelijk gemiddeld, volgens mij, wat slapen en wakker zijn betreft. De jongste is ontzettend onregelmatig; de ene keer heeft ie heerlijk 3 uur geslapen en dan denk je "goh, nu moet je vast wel uitgeslapen zijn", maar dan is hij met een half uur alweer moe (maar slapen, ho maar... En wakker is hij dan ook niet gezellig.) en andere keren slaapt hij krap een half uur en houdt hij het daarna heel gezellig weer 2 uur vol. Het blijft uitproberen wat dat betreft... Zo heeft het hier ook nooit gewerkt om meteen na het wakker worden te voeden. Onze kinderen slapen het beste met een vol buikje en voeden hoort hier dan ook, totdat er meer vaste voeding gegeten wordt, bij het slaapritueel. (Tegen alle "adviezen" in, ja... ) Geven we de voeding na het ontwaken dan wordt er heel slecht gedronken en spelen gaat dan ook niet lekker door maagklachten, waardoor slapen daarna ook een ramp is; door maagklachten én honger uiteindelijk, doordat er eerder slecht gedronken is. En dan moesten we dus alsnog weer een voeding geven voor het slapen gaan. Hier is het nu dus: Wakker worden - schone luier - spelen - bij vermoeidheid nog even rustig in de schommelstoel met speentje terwijl ik de laatste dingen afrond en een fles maak (max 10 minuten) - voeding op de slaapkamer in slaapzak, even uitbuiken op schoot en dan naar bed. Hij valt bijna altijd in slaap wanneer hij genoeg gedronken heeft. Zo is het bij de andere kinderen ook altijd gegaan en mettertijd is die associatie voeden/slapen vanzelf minder geworden, doordat het eet/drink/slaappatroon veranderde. Ik ga er nu dus weer vanuit dat het vanzelf wel weer goed komt; ik hoef hem vast geen fles meer te geven als hij 12 is
Goed geregeld met je man! Super dat je zo toch ergens die steun kan vinden. Je hebt helemaal gelijk, het eerste jaar is echt 1 grote sprong vol onregelmatigheid helaas. Ik kan hier niet meer ondersteuning krijgen, wbt werken heb ik de "mazzel" dat ik bij beide kindjes langer in de ziektewet zit door bekkenklachten en een burnout tgv slaaptekort en huilbaby. Als de kleinste nu veel huilt, schiet ook vreselijk snel in de stress, hartkloppingen, misselijk... Heel vervelend. Zie het echt als een zwakte, maar volgens de gezinscoach is dat gewoon een gevolg van een burnout. Er is een vermoeden dat ik hoog sensitief ben, ik kan heel slecht de prikkels van een huilende baby en kwebbelen epeuter tegelijk verdragen. Vind het heel moeilijk me daar voor af te sluiten, ik probeer daar aan te wennen want het hoort er gewoon bij. Verder sta ik er gewoon alleen voor, kleine werkende familie, of allemaal op te verre afstand. Kleine vriendengroep, allemaal zonder kinderen, en 2 moeilijke banen. Ik werk straks weer in de zorg, waarbij een dienst gewoon gewerkt moet worden, want als ik later begin... Moet iemand anders langer blijven. Mijn man werkt in de bouw, waar ze. Met zijn allen verzamelen en met zijn allen van en naar een klus rijden. Hij kan wel zijn eigen auto pakken, maar zoals nu staat hij al een half jaar op een klus zo ver weg.. Dan lopen we financieel leeg. Hij kan dus niet later beginnen of eerder stoppen, ik sta dus altijd alleen voor de kindjes qua brengen en halen. Qua slapen.... Tja. Ik kan slecht tegen weinig slapen, eerlijk is eerlijk, en bij mijn eerste vond ik het ook flink pittig. Maar hij ging met 3 maanden doorslapen waardoor ik een soort vertrouwen kreeg, hij kon het en na elke sprong ging hij weer terug naar doorslapen. Dat voelt minder zwaar dan nu, nog nooit doorgeslapen. Ik weet dat er veel mensen zijn die het nog zwaarder hebben, maar goed om nou daar mee te gaan vergelijken... Ik weet alleen wat ik voel en ervaar. Lichamelijk merk ik het ook heel erg dat het soms teveel is, vannacht was ik aan het hallucineren. Ik dacht dat ik ons kleintje hoorde huilen, ik was wakker en raakte daar helemaal van in paniek want ik kon hem Niet vinden. Sloeg helemaal nergens op, maar ik was gelijk van de leg. Nou zijn de laatste nachten wel extreem, hij komt ongeveer elk uur en ik doe er echt een tijd over om te slapen. Dat zijn voor mijn gevoel martel praktijken, ik vind het heftig
Ohja mijn man heeft wat nachten overgenomen na mijn operatie, omdat ik gewoon echt niet kon. Maar wat een drama. Tegen de tijd dat ie eindelijk met z'n slome reet uit bed is gilt kleintje de hele boel bij mekaar, en hij heeft volume.... Niet normaal. Daarnaast, moet ik hem wakker maken want hij hoort het gewoon niet. Ik was dus net zo vaak wakker, alleen nog bozer en geïrriteerde omdat ik nou moest wachten tot hij eens in actie kwam. Vreselijk. Ik laat hem de droomvoeding doen en schop 'm sochtends het bed uit, kan ik nog een uurtje liggen
Je hebt groot gelijk! Als dat werkt voor jullie, kan een boekje wel wat anders vertellen.... Maar je kent je eigen kind het beste hoor!
Pohhh zwaar hoor, ik zou het ook niet trekken op zo weinig slaap! Nachtvoedingen oké, maar las al dat die van jou vaak niet meer gaat slapen. Ellende! Kan geloof ik alleen maar voor je duimen dat t snel beter wordt, sterkte!
Ja dat dus, ik zou het nu dus echt best vinden als hij 2 x voor een voeding zou komen. Maar die onrust, dat ben ik zo zat....
Ik herken je gevoel m.b.t. zwak voelen heel erg. Ik kan ook totáál niet tegen babygehuil en raak bij het eerste teken van onrust al in de stress... De natuur heeft dat ook zo bepaald he; babygehuil ís één van de ergste geluiden om te horen en we zijn zo gemaakt om er heftig op te reageren. Helemaal als het om je eigen kindje gaat. Als je dan ook nog eens HSP bent (prikkels komen harder/dieper binnen en worden anders verwerkt) is de interne reactie nóg heftiger. Ik ben ook HSP en het feit dat ik dat weet maakt het allemaal weer net iets makkelijker (al dacht ik vroeger altijd zwak en een aansteller te zijn... ) Waar ik vroeger al snel tegen mezelf zei: "Ah joh, kom op, anderen kunnen het ook, dus stel je niet zo aan. Schouders eronder en gaan!" zeg ik tegenwoordig: "Het ís ook gewoon f*cking zwaar! Je mag er gefrustreerd/verdrietig/gestrest/etc. om zijn; alles mag, zolang je maar blijft zoeken naar een manier om ermee om te gaan." En die manier zoek ik bij mezelf door te kijken naar "wat heb ik nodig om die goede moeder te blijven?"; want goede moeders zijn we allemaal Wat voor mij werkt zijn de volgende dingen; misschien heb je er iets aan? * Soms een nachtje op zolder slapen en "mijn man het maar even uit laten zoeken voor de nacht" (Baby slaapt in co sleeper en mijn man ligt er dan naast op mijn plek. Ik heb profijt van een noise canceling koptelefoon en hoor dus helemaal niets, heerlijk!) * Soms is dat zelfs een heel weekend en dan sluit ik mezelf op en ga wat leuks doen óf ik ga uitgebreid achterstallig schoonmaakwerk inhalen * De slowcooker is onze held in huis! Vanaf een uur of 15.00/16.00 uur slaapt meneer 9 van de 10 keer niet meer, ondanks doodmoe zijn. Hij wordt dan extra hangerig en aan koken kom ik dan dus totáál niet meer toe. Ik heb in de afgelopen 5 maanden wel 2 keer "normaal" kunnen koken terwijl ik alleen met de kinderen was... Ik zorg dus dat we zoveel mogelijk slowcooker gerechten hebben op de dagen dat mijn man pas na 18.00 uur thuis is. Zo kan ik tegen het einde van de ochtend alles erin gooien en wanneer mijn man thuis komt is het eten klaar * Op werkdagen is het standaard "papatijd" vanaf het moment dat mijn man thuis komt. hij speelt/knuffelt dan nog even met hem, helpt met in bad doen of doet het alleen en brengt hem standaard naar bed voor de avond. * Wanneer baby maar blijft huilen en ik heb werkelijk géén idee meer wat ik nog kan doen - en ik van binnen dus helemaal over ga lopen - dan laat ik hem soms toch echt even huilen. Of nou ja... huilen is het niet... Krijsen is het. Het gaat compleet tegen mijn natuur en gevoel in - ik zal zelf nooit een baby laten huilen in de hoop dat ie zo in slaap valt bijvoorbeeld - maar soms moet ik ook gewoon even een paar minuten "stoom afblazen". Even naar een andere ruimte, een kussen tegen de muur aangooien ofzo en even 20x diep in- en uitademen. Na 2-3 minuten ben ik dus weer terug om het opnieuw te proberen en kan ik er weer even tegenaan. Vroeger hadden we nog hulp van familie en konden oma's regelmatig oppassen, maar dat is helaas geen optie meer (leeftijd of overleden), dus we doen alles zelf. Ik moet zeggen dat het me deze keer ook het zwaarst valt van alle drie de keren, juist doordat we het samen moeten doen. Soms denk ik wel eens "Werkte ik maar weer, dan kon ik ook even verplicht zoveel uur per week met iets anders bezig zijn...", maar ergens weet ik ook dondersgoed dat het alleen maar een uitvlucht zou zijn en ik daar dus alleen maar heel tijdelijk mee geholpen zou zijn. Vandaar dat we nu gekozen hebben voor (onbetaald) verlof van mijn man. Financieel kost het ons best een hoop en met de decembermaand in aantocht is dat best pittig, maar rust is ons uiteindelijk zoveel meer waard. Voor wat betreft je man... Is het geen optie dat hij bij baby/baby bij hem slaapt in de nachten dat hij het overneemt? Lijkt me sterk dat hij er dan nog doorheen slaapt... Mocht dat geen optie zijn dan is het misschien een idee om, hoe moeilijk ook voor jou, hem tóch even aan te laten klooien? Dus toch op afstand blijven en je er volledig buiten houden, alsof je niet thuis bent. Dat is de eerste keren ontzettend moeilijk (ik weet er alles van...), maar uiteindelijk lijkt het nu een kwestie van gewenning waardoor je man nu niet/pas heel laat wakker wordt; tot nu toe neemt een ander het namelijk steeds over Hij hóeft die volledige verantwoording dus niet te dragen, want er is altijd back up. Zelfs als je slaapt weet je dat in je onderbewustzijn. Snap je wat ik bedoel? Ik hoop in ieder geval niet dat ik betweterig overkom o.i.d. - Ik klooi ook maar wat aan weer voor de derde keer nu Ik deel alleen even wat voor mij/ons werkt in een periode die "gewoon f*cking zwaar is".
Je komt echt niet betweterig over, ben juist blij want je geeft hele zinnige tips! Dankjewel! Het allerlastigste vind ik op dit moment dat mijn oudste er last van heeft. Ze gaan tegelijk naar bed, maar mijn oudste slaapt klokje rond en is liefst pas half 8 wakker. Nu wordt hij al regelmatig wakker gemaakt door het gekrijs van zijn broertje savonds, snachts en sochtends vroeg en hij is elke ochtend heel vroeg wakker. Hij slaapt na half 6 niet meer verder heb ik door, als hij wakker gemaakt wordt. Dan is hij denk ik toch over de grootste slaap heen. Wel sneu, want nu lopen we samen met wallen. Ik heb vandaag de slaapcoach benaderd, de koek is op voor mij. Het is wel sneu, want hij is goed verkouden maar zo blijf ik in het ene op het andere excuus vallen. Ik merkte dat mijn lontje te kort werd, dus dan trek ik liever aan de bel dan dta ik nog 3 weken aanmodder. Hopelijk gauw actie, want ik ben moe.
Hier vannacht sinds lange tijd een wondertje geschiet, onze dochter heeft geslapen van 19.00u tot 6.30u met 1 nachtvoeding om 1.30u!! De nacht ervoor ook goed geslapen maar wel bij ons in bed. Ik bied haar nu overdag ‘constant’ bv aan, om uit te sluiten dat ze s’nachts in moet halen omdat ze overdag mss te weinig krijgt. Ze krijgt sinds een paar weken hapjes waardoor ik er echt aan moet denken om haar ook nog voldoende bv aan te bieden, dochter word niet dwingend als ze honger heeft, dus dat kan een valkuil zijn. Ook raakt ze tijdens het drinken enorm snel afgeleid waardoor ze mss ook te weinig binnen krijgt. Maar wie weet is dat helemaal niet de oorzaak en is het vannacht gewoon weer pet haha! (Maar ik hoop van niet! ) Wel waardeloos trouwens dat jullie er allemaal zo vermoeid door zijn, heel logisch, zulke nachten zijn ook echt heel zwaar! Goed dat je hulp hebt ingeschakeld, ik ben benieuwd wat ze voor jullie kan betekenen.
Wat heerlijk, hopelijk vaste prik! Hier drama nacht nr... Ik ben de tel kwijt. Ik heb van 22.00 tot 00.00 geslapen, en sindsdien is het feest. Ik heb geloof ik ook het enige kind ter wereld wat wakker wordt na een warme fles melk met pap. Hij ligt dus al 4 uur!! Wakker, te joelen, jengelen, feesten, soms huilen, en kraaien. En ik lig ook wakker. Af en toe even een speen, ssssst zeggen en weer weg. Ik ben echt op, weet het niet meer. Hoe kan hij nou zo veel wakker zijn snachts? Overdag slaapt hij ook maar 4 uurtjes, wat heel normaal is voor zijn leeftijd.
Wauw, 4 uur aaneengesloten? Dat is echt lang!! Waarom zou hij dat doen idd.. Ik kan me voorstellen dat dat super frustrerend voelt. Onze dochter valt wel iedere keer in slaap maar word heel vaak wakker, dan moeten we er een paar keer naartoe en dan slaapt ze weer ong een uur. Ook vanaf 0.00u vaak. Vannacht een voeding om 0.00u, 2.15u en om 3.15u overstuur wakker dus toch maar een slok laten drinken, daar werd ze rustig van. Verder gewoon geslapen, dus het is sowieso beter dan dat het was. Verder onze oudste weer de hele nacht liggen hoesten en groeipijn Zo is het toch werkelijk altijd iets wat je nachten waardeloos maakt hè! Zo’n nacht als gisteren is helaas zeldzaam...
Ik wil je even een dikke knuffel geven ! Verder is er al heel veel gezegd en nog veel meer uitgeprobeerd (tot in den treure zoals ik het begrijp), maar hoe vermoeiend ook, geef het alsjeblieft niet op... Soms vind je het antwoord in een hoek die je niet verwacht had. Zelf hebben wij bijvoorbeeld goede ervaring met homeopathie; niet om ziekten o.i.d. te behandelen, maar bijvoorbeeld wel om je kindje lekkerder in zijn of haar vel te laten zitten, prikkels beter te laten verwerken, relaxter slapen, etc. (Baby is vandaag voor het eerst geweest; ik ben heel benieuwd!) Misschien is het te "zweverig" voor je, maar ik kwam vannacht (toen ik zelf weer eens wakker lag voor de zoveelste keer) terecht op de volgende website en wij hebben binnenkort een afspraak staan. http://www.sylviaverduin.nl/spreekuur.html Ik vind het persoonlijk allemaal erg logisch klinken en heb dan ook een goed gevoel hierbij; goed genoeg om het een kans te geven. (De ervaringsverhalen raakten me nogal...) Wellicht is het ook iets voor jullie?
Hier voor het eerst weer een “normale “ nacht met maar 1 nachtvoeding en niet heel veel gerommel. Het resulteerde wel in het feit dat ik niet kon slapen hahaha maar goed we weten in ieder geval dat hij nog normaal kan slapen. Mede dankzij dit topic zien wij nu wel in dat het echt een kwestie van uitzitten is. We kunnen wel redenen blijven zoeken maar niks heeft echt effect op het slapen behalve naar mijn idee dit sprongetje.
@Gwenvd Fijn dat de nacht er weer beter uitzag! Hopelijk trekt het zich in stijgende lijn door en kun jij vannacht ook lekker slapen! @Nonamenononsense Hoe gaat het bij jou? Goed dat je in ieder geval weer aan de bel getrokken hebt; altijd blijven doen zolang je dat nodig hebt! Hier is het gisteravond/vannacht verbazingwekkend goed gegaan! (Baby krijgt sinds gisteren iets homeopathisch om te ondersteunen bij het verwerken van prikkels e.d.) Waar we zo'n beetje de afgelopen 2 maanden elke avond tot zeker 23.00/0.00 uur met hem bezig waren - moeilijk in slaap komen, vaak wakker in paniek, erg onrustig, etc. - en midden in de nacht ook zo'n beetje elke 2 uur, is hij gisteravond rond 20.00 uur gaan slapen! Rond 21.00 uur heel even een keertje terug voor de speen, rond 0.00 uur een droomvoeding en daarna heeft hij tot 7.30 uur geslapen! Vanochtend had hij het weer erg moeilijk om de slaap te vatten, maar nadat hij weer een theelepeltje van het homeopathisch middel heeft gehad (hij krijgt het 2x p/d) is hij de rest van de dag een heerlijk tevreden mannetje geweest en heeft hij vanmiddag zelfs 2x 2 uur heerlijk geslapen. Ik ben benieuwd hoe het vanavond/vannacht/morgen zal gaan! Het geeft weer een beetje hoop in ieder geval! *Ongevraagde mening alert* Ik bedoel het echt niet verkeerd en heb respect voor ieders inzicht (als we het allemaal hetzelfde zouden zien zou de wereld maar saai zijn ), maar heel eerlijk... Geloof ik persoonlijk niet in "gewoon uitzitten", hoogstens als allerlaatste "redmiddel" om het zo te zeggen. In mijn beleving huilt een baby nooit en te nimmer "omdat het zo uitkomt", maar om ons iets duidelijk te maken. Wij, mensen in de moderne wereld, zijn alleen "vergeten" hoe deze non verbale communicatie werkt, omdat wij altijd "leren" dat baby's "gewoonweg huilen" en als je het rijtje afgewerkt hebt waar baby's "normaliter" om huilen - voeding, schone luier, knuffel, troost, slaap, etc. - dan wordt het al snel afgedaan als "gewoon babygehuil wat erbij hoort." Ik ben ervan overtuigd dat baby iets duidelijk wil maken met gehuil/onrust/etc. Dit kan iets medisch zijn zoals allergieën/reflux/etc. Dit kan fysiek ongemak zijn wat niet tastbaar/te zien is zoals hoofdpijn, maar bijv. ook kleding wat niet lekker zit. Maar het kan ook geestelijk ongemak zijn; tegenwoordig kijkt niemand er meer raar van op als je aangeeft dat je baby prikkelgevoelig is of bijv. juist veel stimulans nodig heeft om tevreden te zijn, last heeft van een sprongetje, etc. (dit was in mijn beleving 10 jaar geleden nog redelijk raar als je dit zei ), maar zo zijn er natuurlijk nog veel meer dingen die een baby ervaart maar niet anders kan uiten dan door middel van huilen/onrust... Zo was onze oudste vrij ongelukkig als baby; ze wilde zóveel wat ze fysiek nog niet kon. Pas toen ik dat begreep en haar daarbij kon helpen - voor zover dat ging - kreeg ze meer rust. Vanaf dat ze kon praten - erg snel al, gelukkig - is ze een super makkelijk kind. Nog steeds erg zelfstandig, zelfverzekerd en haar leeftijdsgenoten flink vooruit... Het is alleen zo ontiegelijk moeilijk om die non verbale communicatie te ontcijferen als je de taal zelf niet spreekt... (Wij groeien hier ook totaal niet mee op; wij groeien op met het idee dat, wanneer een baby fysiek verzorgd wordt en liefde krijgt, deze niet ongelukkig kan zijn.) En hoe erg ik zelf ook mijn best doe, ik heb mijn kindjes ook niet altijd begrepen en nog steeds heb ik het moeilijk met ontcijferen wat ons mannetje nu precies nodig heeft, maar ik wéét gewoon dat hij om hulp vraagt... Maar ja... Waarvoor? Ik wil dus echt niet zeggen dat ik het allemaal maar weet hoor - was het maar waar, haha - maar het voelt ergens gewoon heel treurig als ouders het gevoel hebben dat het een "kwestie van uitzitten" is. Ik zal ook niet zeggen dat dit onvermijdelijk is, hoor, wellicht komt het daar uiteindelijk zelfs wel op neer om het uit te zitten. Maar in mijn beleving is dat dan omdat de oorzaak/oplossing niet gevonden is... (En ja, dat kan echt zoeken naar een speld in een hooiberg zijn, dus soms is uitzitten uiteindelijk de optie die het minst vergt... )
Wat goed dat het middeltje helpt!! Ik duim voor je dat het zo blijft! over je ongevraagde menig dank je wel jn ieder geval. Wel is mijn situatie iets anders dan die van jullie. Mijn ventje huilt niet, Alleen als hij kramp heeft als ik weer vaste voeding heb geprobeerd. Hij kwam ineens voor een fles extra en wordt tussendoor wakker of gaat in zijn slaap liggen draaien, rommelen, proberen op zijn buik te draaien. Hij slaapt dan gewoon onrustig. Hij ligt in de cosleeper en ik wordt overal wakker van, ik geef hem een speentje als ik denk dat jjj anders echt wakker wordt. Toen hij van de week wel echt begon te huilen snachts ben ik meteen bij de huisarts geweest en bleek hij oorontstek te hebben, kregen antibiotica Mee wat weer meehielp aan onrustige nachten. Veeeel poepen en misselijk. ik waardeer je mening echt hoor en ben het zelfs helemaal met je eens, alleen denk ik niet helemaal toepasselijk op mijn zoontje. Die heeft geen medische klachten, en als hij dat wel uit gaan wij meteen op zoek naar wat er is en evt oplossingen. hjj vertoont nu hetzelfde gedrag als bij het vorige sprongetje, toen deed hij dit ook helaas.