Al vanaf de kraamweek spelen hier allerlei problemen rondom de gezondheid van mn dochter en de borstvoeding. Elke keer als t ene probleem opgelost is gaat t een paar dagen goed en dan staat t volgende probleem alweer voor de deur. Zo hebben we al te kampen gehad met overproductie wat als gevolg geen tot weinig groei had, hardnekkige spruw die een week of 6 aangehouden heeft, mega productiedip door ziekte bij mij, diverse allergieen bij mn dochter waarvoor ik een streng dieet volg, heftige verborgen reflux waarvoor we wekenlang op zoek zijn geweest naar de juiste medicatie en dosering, meerdere periodes van borstweigeren door de reflux... En we zijn pas 3 maanden onderweg! De borstvoeding is in die 3 maanden nog nooit langer dan 2-3 dagen goed gegaan.. En nu staat alweer t volgende probleem voor de deur: Wederom borstweigeren.. Niet vanwege reflux of spruw oid deze keer, maar doordat mijn toeschietreflex soms zoooo lang op zich laat wachten.. Ze sabbelt een paar keer en gaat dan zo hard krijsen dat t steeds moeilijker wordt om haar nog aan te laten happen en een poging te laten doen.. Ik ben ervan overtuigd dat t komt door stress bij mij, door alle zorgen, maarja, van deze situatie kan je ook niet bijna anders dan gestressd worden. (ik in ieder geval) En van dit borstweigeren word ik nog gestresster.. Bij elke voeding denk ik "alsjeblieft, laat die toeschietreflex nu snel komen" of "oh god, daar gaan we weer..." De enige momenten dat ze goed en ontspannen drinkt is 's avonds laat (droomvoeding) en 's ochtends tussen 5-6 uur (eerste voeding), de rest van de voedingen overdag zijn een drama..! Ik heb al van alles geprobeerd om zelf een toeschietreflex op te wekken (handmatig en bijv. borsten voorverwarmen met warme doeken) maar ook dit helpt totaal niet. Ik heb nu dus een recept voor Syntocinon gekregen die ik zo meteen ga gebruiken als ze wakker wordt, dus aan een oplossing wordt gewerkt, maar ik zie t licht gewoon niet meer aan t einde van de tunnel. Wanneer zal t nou eens goed gaan hier? Ik wil zo graag minstens een jaar borstvoeding geven (live.. en dus absoluut niet meer ft kolven wat ik bij de oudste gedaan heb) maar soms vraag ik me echt af of t ooit nog beter gaat worden hoor.. Elke keer als iets opgelost is heb ik weer hoop dat t nu eindelijk goed mag gaan, maar binnen no time zit ik weer met mn handen in mn haar. En elke keer denk ik: Nog even en ik stop ermee!! Maar ik blijf doorgaan omdat ik na al het doorzetten het nu zonde vind als ik ermee stop. Ik weet ook dat ik enorme spijt zal krijgen als ik nu stop, dus ik doe t niet. Maar ik merk echt dat ik borstvoeding geven een steeds grotere opgave ga vinden. Bijna dagelijks staan de tranen in mn ogen door al het gedoe Ik weet t gewoon niet meer.. Weet ook niet waarom ik dit topic nu open, want jullie kunnen me ook niet echt helpen denk ik.. Maar het is wel fijn om t even kwijt te kunnen aan mensen die begrijpen waarom ik het zo graag wil (omgeving heeft zoiets van "ja, dan stop je toch gewoon!" Ja, daar heb ik wat aan.. ) Nouja, misschien dat iemand me een beetje moed in kan praten weer
He meid, Hartstikke pittig allemaal. En dat nog eens bovenop het wennen aan elkaar, het nieuwe leven(tje), kraamhormonen etc. Maar zoals Dirksmama ook al zegt: het wordt beter, echt! Misschien heb je hier iets aan: probeer te ontspannen als je gaat voeden. Zie het als een rustmomentje, en als een knuffelmomentje voor jullie samen. Nestel je lekker op de bank of bed met een kopje (afgekoelde ) thee of een sapje en iets te knabbelen. Vertrouw op je lichaam, het voedt je meisje al die tijd al! (En straks, vertrouw op de syntocinon, als het je meisje echt om je toeschietreflex gaat en als alleen ontspannen niet voldoende werkte). Misschien heeft ze last van kramp omdat ze begint met drinken? Wrijf dan over haar buikje en/of koppel haar evt. even los. Hoop dat jullie snel samen gaan genieten hoor
Wat vervelend dat het zo moeizaam gaat allemaal. Wat betreft je toeschietreflex, soms kan een neusspray helpen, zie hier: Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding - Productie vergroten - De oxytocine neusspray Verder is het allemaal erg herkenbaar. Mijn zoontje werd iets te vroeg geboren (na inleiding, was er echt nog niet klaar voor met 37+6 dat was snel duidelijk) en werd eerst te geel dus werd opgenomen in zkh. Hij was te zwak om zelf te drinken, dus ik heb 6 weken om de 2 uur gekolfd, ook 's nachts. Daarna met hulp van een lactatiekundige hem weer aan de borst gekregen. Maar het deed ontzettend veel pijn en mijn zoontje huilde veel tijdens het drinken. Tussendoor twee borstontstekingen gekregen, overproductie en uiteindelijk bleek na 16 maanden voeden dat we allebei spruw hadden (huisarts had ernaar gekeken en vond het niet erg genoeg, lk zag het meteen ) na maanden behandeling met gentiaan violet zijn we eindelijk spruwvrij en pijnvrij! En zie onderschrift, ik geef al ruim 3 jaar borstvoeding Dus het kan echt goed komen, heus. Bel een goede lk en laat je helpen en adviseren. Succes!
Weet je zeker dat ze krijst doordat de toeschietreflex te lang op zich laat wachten? Eet je helemaal allergeen-vrij nu? Je at toch veel noten? En heeft je dochtertje nog wel medicatie voor de verborgen reflux? Ik kan ook alleen maar zeggen dat het beter wordt. En makkelijker, leuker, etc.
Bedankt voor jullie reacties en positieve woorden Ik zit er gewoon echt even helemaal doorheen.. Elke voeding overdag is t drama. Zelfs met de neusspray duurt t nog zo'n 10 min voordat ik een toeschietreflex krijg en dan helpt t extreme gehuil ook totaal niet mee.. Net kreeg ik helemaal geen toeschietreflex! Ik heb uit wanhoop een dubbele dosis neusspray gebruikt (en na 10 min. nog 1; dus 3 x in totaal) en niks nakkes nada... Ondertussen een marathon gelopen met mn dochter (want oh wee als ik ga zitten ) maar op een gegeven moment wilde ze niet eens meer aanhappen Ik sta echt op t punt om t bijltje erbij neer te gooien, want ik lijk wel gestoord nav ik allemaal doe (als iemand me zou zeggen dat ik op mn hoofd moet gaan staan en t wilhelmus achterstevoren moet zingen om t goed te laten gaan dan doe ik dat ). Ik geloof ook zeker dat t beter wordt.. ooit. Misschien vanaf morgen, volgende week of misschien pas over 3 maanden. Niemand die t weet, helaas. T enige wat ik weet is dat ik t niet lang meer ga trekken op deze manier. Ik heb al allerlei negatieve gedachten (die ik hier niet ga noemen) en ik word er zo onderhand depressief van Ik heb voor mezelf een ultimatum gesteld, mocht t voor een bepaalde tijd niet aanzienlijk beter gaan dan lijkt t mij beter om te stoppen, want zoals t nu gaat daar heeft niemand wat aan. Zo ben ik ook alweer ziek (verkouden/griep) voor de zoveelste keer en is mn productie weer tot een minimum gedaald en moet ik WEER aan de bak om t op te krikken.. Dat gaat gewoon niet op deze manier. Ik heb nog een dochter die ook aandacht nodig heeft... Mijn verhaal is nu waarschijnlijk wat gekleurd doordat ik me momenteel zwaar K*T voel (heel grof even, maar zo is t helaas wel). Weet je, als het tussen de problemen door nou gewoon goed zou gaan dan zou ik me nog steeds k*t voelen, maar dan weet ik dat t WEL goed kan gaan. Nu gaat t 9 vd 10 x gewoon k*t en heb ik niks om naar uit te kijken. Ik weet immers gewoon bijna niet hoe t is als t wel goed gaat... @ZoGelukkig: Ik eet helemaal allergeenvrij ja.. Noten ed eet ik al zo'n 6-7 weken niet meer. Wat betreft de reflux; we zijn nog steeds op zoek naar de juiste dosis Nexium. We begonnen met 10mg in 1x, dat hielp goed tegen de reflux maar hierdoor kreeg ze enorme darmkrampen (waardoor ze dus ook niet meer wilde drinken) Daarna 5mg in 1x, dit konden haar darmen wel verdragen maar hielp niet genoeg tegen t omhoog komende maagzuur. Daarna 10mg verdeeld over 2x per dag. Dit leek in eerste instantie goed te gaan, maar op een gegeven moment kon ze niet meer poepen. Vanalles geprobeerd om haar te laten poepen, maar mocht niet baten, dus 1 dag gestopt met de medicatie en toen heeft ze 4 volle poepluiers gehad. Nu proberen we t met 2x 2,5 mg, maar dit doen we pas sinds gisteren (gisteren telefonisch contact met de KA gehad) en kan er nog weinig over zeggen..
Het lange wachten op de toeschietreflex heeft denk ik te maken met je eigen stress en spanning rondom het borstvoeding geven. Je schrijft al dat je gespannen wordt als je een voeding gaat geven en dat je momenteel veel negatieve gedachtes hebt. De toeschietreflex komt door het hormoon oxytocine. En dat hormoon is aanwezig als je je ontspannen voelt. Als ik het zo lees ben je in een negatieve spiraal terechtgekomen, waarin de onderlinge wisselwerking tussen jou en je dochter negatief versterkt wordt. Je kan op dit moment alles uit de kast halen om de toeschietreflex eerder op te wekken: warme handdoeken, spray, borsten voorverwarmen. Alleen zorgen al die voorhandelingen er niet voor dat jij ontspannen gaat voeden. Ik weet niet waar jij door ontspant? Bedenk voor jezelf wat prettig is. Samen met je dochtertje in bad of onder de douche. Even samen in bed kruipen. Overdag naar buiten om een wandeling te maken. Heb je iemand in je omgeving die jou hierin begrijpt? Bij wie je kan uithuilen, zonder dat diegene adviezen geeft waarop je niet zit te wachten? Heb je een betrouwbare oppas zodat je even uit de thuissituatie kan zijn? Zelf heb ik een beetje gelijkende situatie meegemaakt met mijn jongste dochter. Stress en spanning speelden de hoofdrol en dochter was niet goed gegroeid, borsten voelde leeg en toeschietreflex duurde lang. Ik was bij een lk voor advies en ging mijn dochtertje voeden. Haar handje ging als een ruitenwisser over mijn borst (aanraking wekt hormoon oxytocine op) en de lk zei: Dochter weet precies hoe het moet. Toen ging bij mij de knop om en zag ik dat al dat zoeken en proberen met bv meer bij lag dan bij mijn dochtertje. Dit was pijnlijk om te constateren, maar heeft me wel rust gebracht in het borstvoeden. Ik wens je superveel sterkte en succes en hopelijk slaat het medicijn aan!
@Line: klopt helemaal wat je schrijft..! Zodra ze honger heeft dan schiet ik al in de stress, want "het zal toch wel weer niet lukken, t wordt weer een brulfestijn, etc" Het is vandaag al zo ver dat ze al begint te huilen en zich van me afzet zodra ze de borst ziet Ik vind t erg moeilijk om die negatieve spiraal te doorbreken. Geen idee hoe ik dat moet doen..? Ik ga comfortabel zitten, praat lief tegen haar en ondertussen probeer ik aan hele andere dingen te denken; alles behalve "schiet nou op met die toeschietreflex, want anders gaat ze zo huilen!", maar t helpt niet. Ook niet met de neusspray.. Ik ben er echt van overtuigd dat t allemaal door stress komt, want als ik kolf dan is er niks aan de hand; dan heb ik binnen een minuut een toeschietreflex (ZONDER neusspray) Heb ook al geprobeerd met veel huid op huid contact ed, maar ook hier raakt ze helemaal overstuur van. Ze moet gewoon echt niks van mn borsten hebben Na mn bericht van vanmiddag ben ik maar aan t kolven gegaan.. Ik probeer haar aan de borst te laten drinken, maar zodra ik merk dat ze niet wil dan stop ik er ook meteen mee en probeer ik ook niet meer verder; t heeft toch geen zin.. Hoe moet ik dit in godsnaam doorbreken? Elke keer blijven proberen en als t niet gaat dan maar een fles gekolfd geven? (ben bang dat ze dan alleen nog maar fles wil) Of juist geen fles geven en alleen maar borst proberen en als ze niet wil dan maar niet?? Iemand een idee??
Nu ook weer.. Ik heb toeschietreflex opgewekt dmv kolven en meteen geprobeerd haar aan te leggen, maar ze is gewoon meteen overstuur zodra ze mn borst ziet.. Doet helemaal niks, alleen maar huilen.. Voel me zo afgewezen! Ben er nu echt serieus over aan t nadenken om te stoppen, want niemand wordt hier vrolijk van...
Hoe jij het moet doorbreken, kan ik niet zeggen. Ik kan je wel betellen hoe wij het gedaan hebben. Ik heb me een dag of drie helemaal afgesloten van de wereld. Peuter ging overdag naar speelzaal en rest van de tijd naar oma. Bel uit, telefoon uit, gordijnen dicht, email uit. Alleen maar baby en ik. Samen in bad, samen in bed, samen relaxen, samen masseren. Lekker boek en lekkere eet- en drinkdingen onder handbereik. Even helemaal trut naar nul, alsof ze weer in mijn buik zat. Het hielp.
Meis, ik denk dat als je nu stopt, je straks spijt krijgt! Ik weet hoe graag je het wilt! Ik heb even wat algemene tips voor je opgezocht, misschien zit er wat voor je bij. Het lijkt me duidelijk dat ze een negatieve associatie heeft gekregen met jou borsten. Waarschijnlijk omdat jij erg gespannen bent, voelt het voor haar niet veilig. Je kunt proberen haar aan te leggen, maar zodra ze weigert, stoppen en zorgen dat ze melk krijgt. Ik zou proberen om eerst te zorgen dat dat ze je borsten als iets positiefs ziet. Ik zou bijv. na een fles haar lekker tussen mn blote borsten neerleggen zodat ze weet dat het fijn is en haar buikje is dan vol. Samen douchen, in bad. Lukt het halfslapend voeden nog? Probeer dat regelmatig! Vooral niks forceren en zorg dat je je productie op peil houdt door te kolven, dan hoef jij je ook niet druk te maken of je een toeschietreflex krijgt. Zorg dat jij weet dat je borsten vol melk zitten, P. je borsten weer als iets fijns en veiligs ziet, en ga dan weer rustig aanleggen. Kun je voor Y. iets regelen? Ik denk dat het idee van Dirksmama niet verkeerd is, maar t moet voor jullie wel haalbaar zijn. Helaas woon ik niet wat dichterbij, anders had ik je met alle liefde willen helpen. Voed al wandelend of al wiegend. Of probeer eens een schommelstoel of een hangmat uit. Zing een rustgevend liedje tijdens het voeden. Misschien wil je kleintje wel drinken in een andere voedingshouding. Probeer je kleintje eens slapend aan te leggen. Een kindje dat je op de juiste manier in voedhouding vast hebt, vertoont instinctief zoekgedrag. Leg je kleintje aan als het moe is. Vlak voor het slapengaan. Of net na het ontwaken. Voed op een vaste, prikkelarme plek. Ga je kleintje niet dwingen. Bied de borst aan, maar laat je kindje zelf beslissen of het wil drinken of niet. Neem je kleintje zo veel mogelijk bij je. Met veel huid-op-huidcontact. Laat je kleintje op je blote borst slapen. Ga samen in bad. Draag hem bij je in de draagdoek. Een huilende baby leg je beter niet aan. Troost hem eerst door hem rechtop tussen je (blote) borsten te houden. Als hij gekalmeerd is, zakt hij vanzelf opzij. En gaat snuffelend op zoek naar de borst. Geef een voeding extra op de momenten dat je kindje wel bij je wil drinken. Bij een oudere baby of dreumes wil de truc van de wandelende slagroomtaartjes wel eens werken. Zorg dat je kindje zoveel mogelijk van je blote borst ziet. Draag bijvoorbeeld een shirt met diepe decolleté. Aan een steeds weer voorbijvliegende slagroomtaart is het moeilijk weerstaan Neem je je kindje dan ook nog eens regelmatig op schoot, dan wordt de verleiding nog groter! Hou je melkproductie op peil door minstens even vaak te kolven als dat je kleintje tevoren live bij je dronk. Je afgekolfde melk kan je met een lepeltje of met een kopje geven. Of mengen doorheen de groente- of fruitpap. Blijf kalm. En vertrouw erop dat het wel goed komt.
Wat vervelend en verdrietig voor je! Een digitale knuffel voor jou! Hoe je het precies kan doorbreken weet ik niet. Ik weet niet welke negatieve gedachtes en gevoelens erbij jou voor zorgen dat je stress en spanning ervaart. Dat hoef ik ook niet te weten, maar het is wel goed om hier met iemand die je vertrouwd over te praten. Waar komt dit vandaan? En nagaan hoe je dit kan loskoppelen van de situatie nu met je dochtertje. Misschien is het ook goed om een lacatiekundige te vragen? Iemand die met je meekijkt en je positief ondersteunt. Een soort 'borstvoedingscoach'. Daarnaast sluit ik me aan bij dirksmama. Terug naar 'dag 1'. Zonder verwachtingen, tijdsdruk, negatieve ervaringen. Alleen met je baby. Veel sterkte met je afwegingen en beslissing.
Veel goede dingen al gezegd voor mij. Even dit, want ik moet echt naar bed: Als de Syntocinon niks doet, dan kan je het beter achterwege laten. 3x sprayen per keer is ook echt niet de bedoeling! Ik werd er helemaal raar van, gelukkig trok ik op tijd aan de bel en ben ik gestopt met de Syntocinon. Op bv.com staat een heel artikel over D-toeschietreflex.
Sluit me aan bij alles, hoop van harte dat jullie saampjes iets kunnen doorbreken. Als zij nu zo huilt bij het zien van de borst al en niet wil happen, lijkt me dat ook iets om advies over te vragen bij een lk. Die weet misschien ook nog "trucjes", oefeningetjes en reflexen die kunnen helpen? Of raar idee misschien.- weet niet of het verantwoord is -, zo'n nepborst met slangetje om je eigen melk op een borst-achtige manier te geven zodat ze weer een positieve associatie krijgt? Maar lekker bloot knuffelen met volle borsten als ze een flesje krijgt en wie weet of ze geprikkeld wordt om aan te happen lijkt me ook wel fijn. En misschien als je borsten goed vol zijn krijg jij dan wel een spontane toeschietreflex in zo'n situatie, als de melk letterlijk eruit loopt wil ze misschien wel happen? Zomaar nog wat ideetjes.
Als ze echt niet aan de borst wil (wat ik niet zo gek vind na alle problemen die jullie hebben (en gehad)), zou ik de borst even laten wat het is. Je loopt de kans dat ze helemaal niet meer wil drinken en dat wil je ook niet. Ik zou een paar dagen alleen de fles geven en dan kijken of je haar aan kan leggen. Heb een beetje hetzelfde meegemaakt en Lisa is mede door een virus gestopt met drinken, na wekenlang regelmatig geweigerd te hebben. Ik heb toen nog geprobeerd haar aan de borst te krijgen (fles drinken lukte niet), maar ze werd er helemaal onrustig van. Wat red88 omschrijft klinkt heel goed, maar werkt denk ik niet bij kindjes die echt een aversie tegen drinken hebben.
Als je al van plan zou zijn tijdelijk helemaal geen borst meer aan te bieden zou ik gaan cuppen of fingerfeeden ivm de kans op tepel-/speenverwarring. Maar persoonlijk zou ik de borst wel blijven aanbieden. Net na of voor de slaap en bij volle borsten net wat Babel zegt. Ook al gaat het moeilijk, dit meisje weigert nog niet helemaal de borst en daar moeten we ook niet naartoe. Er is momenteel een ander topic van een baby'tje dat ook zo moeilijk aan de borst wil/doet, die heeft steeds een flesje (na) gekregen en daarbij is wel een tepel-/speenverwarring ontstaan. Of borst-/flesverwarring hoe je het wil noemen.
Ik heb even geen tijd om op iedereen persoonlijk te reageren, maar ik wil jullie wel even bedanken voor t meedenken! Doet me goed Ze weigert idd nog niet helemaal de borst (gelukkig!), het is voornamelijk overdag. 's Avonds (droomvoeding) en 1e voeding 's ochtends (en evt als ze 's nachts wakker wordt) is er totaal niks aan de hand, dan gaat het gewoon als vanouds en drinkt ze ook lekker door. Gisteravond ben ik met haar in bad geweest en heel voorzichtig probeerde ze t, maar t lukte haar niet. Ze kon t vacuum niet vasthouden doordat t nat was... Daarna op bed geprobeerd en toen was t meteen weer drama, dus ik ben even weggegaan (en heb haar even aan mijn man overgelaten) om tot rust te komen. 10 min later weer geprobeerd en toen lukte t! Maarja, op een gegeven moment (terwijl mn borsten nog niet leeg zijn en ondanks borstcompressie) stopte ze en begon weer abrupt te huilen.. Ik begrijp daar niks van, geen idee wat er precies is, maar ze is daarna wel goed gaan slapen iig. (dus ik vermoed dat t huilen van vermoeidheid was oid) De laatste voeding heeft ze met de fles gekregen, ik heb namelijk de hele avond gekolft om productie te stimuleren. Daarna is ze tegen me aan in slaap gevallen Voelde zo fijn! Heeft ze namelijk al weken niet meer gedaan.. Ik heb nog een uur met haar gezeten zo Vanochtend ging t ook goed, geen vuiltje aan de lucht. Maarja, wie weet wat de middag weer zal brengen... Wat betreft negatieve gedachten, die komen puur voort uit t feit dat t niet lekker loopt met de borstvoeding. Dus elke keer als ze honger heeft staan mn haren al overeind bij wijze van. Bang dat t weer niet gaat lukken en dat ze weer overstuur raakt. Het is dus moeilijk los te koppelen van t voeden, want t heeft juist alles te maken met t voeden.. Ik moet weer vertrouwen krijgen in mezelf en mn dochter bij de voedingen overdag, maar dat vind ik lastig, omdat dat juist de voedingen zijn die 9 vd 10x niet gaan. De tip wat betreft het (half)slapend voeden ga ik zeker proberen! Normaal gesproken als ze wakker wordt krijgt ze eerst een schone luier, maar ik ga nu maar meteen voeden, eens kijken hoe t dan gaat. En ik wil de komende tijd dan ook alleen maar even boven op onze slaapkamer voeden. Overigens nog even een toevoeging; ze slaapt ingebakerd omdat ze erg onrustig is en anders heel moeilijk slaapt (of juist helemaal niet) Bij de voedingen die goed gaan blijft ze ingebakerd.. Moet ik het overdag voorlopig ook even proberen om t ingebakerd te doen? Zou dat kunnen helpen? En mocht dat idd goed gaan, moet ik dan langzaamaan dit afbouwen zoals je inbakeren ook zou afbouwen? (Dus eerst met 1 arm los voeden, enz.) Of ga ik t dan misschien juist nog moeilijker maken allemaal?
Ohja, wat betreft het teruggaan naar dag 1; Wij hebben momenteel geen oppas voor mn oudste dochter. De enige oppas die wij hebben zijn opa en oma (schoonouders), maar zij zitten in Nieuw Zeeland (al 2 maanden) en komen pas over 2,5 week thuis. Dus tot die tijd gaat dat niet lukken.. Dit zou alleen mogelijk zijn in het weekend, zodat mijn man de zorg over de oudste op zich kan nemen, dus mocht t voor t weekend niet beter gaan met hoe we t nu doen ga ik dit zeker proberen vanaf zaterdag! Dan kan ik dit iig 2 dagen doen
Goed meid, veel dingetjes om te proberen en alvast wat hoopvolle geluiden Super wat je voor je meisje doet!
Als je meisje ingebakerd juist goed drinkt, zou je dat overdag ook kunnen proberen! Mijn zoontje maakte ik wel los, want die wou mij vasthouden (ene armpje rond mijn middel, andere handje op mijn borst). Hoeveel slaapjes doet je dochtertje nu overdag? Doe je alles in een vaste volgorde? Probeer altijd alles steeds hetzelfde te doen; dus bij de eerste vermoeidheidstekenen naar boven gaan, luier verschonen, liedjes zingen (werd mijn zoontje rustig van), dan inbakeren en voeden op een vaste plek (bijv. in jouw bed of op je dochters slaapkamer) in het halfdonker. Mijn zoontje was vanaf 4 maanden erg afgeleid overdag.